All Chapters of วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Chapter 171 - Chapter 180

เจียงซุ่ยฮวนพูดจบก็พุ่งชนไหล่พวกนาง ก้าวยาวๆ เดินจากไปเบื้องหลัง ชุนหลิวตะโกนด้วยความไม่พอใจ "เจ้าจะเชิดใส่อะไรนักหนา!"เจียงซุ่ยฮวนหยุดฝีเท้า หันกลับมา ดวงตาลึกล้ำ "เจ้าว่าอะไรนะ?"ชุนหลิวกัดริมฝีปาก นางอาศัยที่ตนมีรูปโฉมงดงาม ไม่เพียงเป็นที่โปรดปรานของฮองเฮา แม้แต่ฝ่าบาทก็ยังทรงปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี นางฝันหวานทุกวันว่าจะได้รับเลือกเป็นพระสนม จะทนให้เจียงซุ่ยฮวนปฏิบัติต่อนางเช่นนี้ได้อย่างไรแต่แรกนางเกรงกลัวเจียงซุ่ยฮวน เพราะเข้าใจผิดว่าเจียงซุ่ยฮวนมีกู้จิ่นเป็นที่พึ่ง แต่เมื่อรู้ว่ากู้จิ่นไม่ชอบเจียงซุ่ยฮวน นางก็ไม่กลัวเจียงซุ่ยฮวนอีกต่อไปชุนหลิวพูดอย่างดูแคลน "เจ้ายังไม่รู้อีกหรือ? เจ้าไปทำให้องค์ชายเป่ยโม่ขุ่นเคืองเข้า มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน องค์ชายเป่ยโม่ต้องการให้เจ้าดูแลสตรีในงานล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วง ถึงได้พระราชทานป้ายหมอหลวงให้ พองานล่าสัตว์จบ เจ้าต้องตายแน่!"เจียงซุ่ยฮวนฟังคำขู่ของชุนหลิวแล้วไม่สะทกสะท้าน "อย่างนั้นหรือ? งั้นเราก็รอดูกันไป"นางยักไหล่แล้วก้าวเท้าออกจากลานเรือนเมื่อมาถึงลานว่างหลังคฤหาสน์บนเขา เจียงซุ่ยฮวนถึงกับตะลึงกับภาพตรงหน้าเห็นได้ว่าบนล

ท่านอ๋องสีหน้าไม่พอใจ ซักถามว่า "พูดมา เรื่องทั้งหมดนี้เป็นอย่างไรกันแน่?""อะไรหรือเพคะ?""อย่ามาแกล้งโง่กับข้า!" ท่านอ๋องถามอย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าขึ้นเขาซานชิงมาได้อย่างไร? แล้วมาเป็นหมอหลวงได้อย่างไร? เมื่อคืนที่งานเลี้ยงเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่ "ในเมื่อพวกท่านก็ไม่ยอมรับข้าแล้ว เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับพวกท่านด้วยเล่า?"ฮูหยินอ๋องกล่าวจากด้านข้าง "พวกเราอยากไม่ยอมรับเจ้าก็จริง แต่บรรดาขุนนางที่มาที่นี่ ผู้ใดบ้างไม่รู้ว่าเจ้าเป็นธิดาแท้ของจวนอ๋อง ถึงเจ้าจะตัดขาดจากจวนอ๋องแล้ว ผู้คนก็ยังเชื่อมโยงเจ้ากับจวนอ๋องโดยไม่รู้ตัว""เจ้าทำผิด ก็ทำให้จวนอ๋องขายหน้า เข้าใจหรือไม่?" ท่านอ๋องทุบโต๊ะหนักๆ หลายทีเจียงซุ่ยฮวนหัวเราะออกมา รอยยิ้มเต็มไปด้วยการเยาะหยัน "ช่างน่าขัน ข้าทำผิดอะไรหรือ?"ท่านอ๋องตวาด "เจ้ายังจะเถียงอีก! เมื่อคืนที่งานเลี้ยง คนที่ทะเลาะกับองค์หญิงจิ่นซิ่วไม่ใช่เจ้าหรือ?""ได้โปรดลืมตาให้กว้างดูบ้างเถอะ องค์หญิงจิ่นซิ่วเป็นฝ่ายรังแกข้าฝ่ายเดียว ไม่ใช่ข้าทะเลาะกับพระองค์" เจียงซุ่ยฮวนกลอกตาเจียงเม่ยเอ๋อร์แทรกขึ้นจากด้านข้าง "พี่สาว พวกเราทราบแล้ว ที่องค

ว่าจบ เจียงซุ่ยฮวนไม่รอให้พวกเขาตอบ หันหลังเดินออกไปยืนอยู่หน้าประตูกระโจม เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจยาว ในใจมีเพียงคำเดียว: สะใจ!จริงๆ แล้วนางไม่จำเป็นต้องพูดกับพวกเขามากมายเช่นนี้ แต่นางเบื่อหน่ายกับการรบกวนซ้ำซากของพวกเขา จึงแต่งเรื่องขึ้นมาข่มขู่พวกเขาเสียเลยแม้จะรู้สึกผิดต่อชื่อเสียงของกู้จิ่นอยู่บ้าง แต่กู้จิ่นใจกว้าง คงไม่ใส่ใจเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้อีกอย่าง เจียงซุ่ยฮวนมั่นใจว่า พวกเขาเกรงกลัวกู้จิ่น จะไม่กล้านำเรื่องนี้ไปเล่าต่อ มิเช่นนั้นนางคงไม่กล้าพูดเรื่องเหลวไหลมากมายต่อหน้าพวกเขาเจียงซุ่ยฮวนรู้สึกโล่งใจทั้งตัว ค่อยๆ เดินไปยังกระโจมหมอหลวงในกระโจมเมื่อครู่ ท่านอ๋องสีหน้าหนักอึ้ง กำชับว่า "พวกท่านได้ยินคำพูดของเจียงซุ่ยฮวนแล้ว เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงความปลอดภัยของจวนอ๋อง พวกท่านต้องไม่บอกใครเด็ดขาด!"ฮูหยินอ๋องและเจียงเม่ยเอ๋อร์ต่างรู้ถึงความน่าเกรงขามขององค์ชายเป่ยโม่ พยักหน้ารัวๆ แสดงว่าเข้าใจแล้วเจียงเม่ยเอ๋อร์รู้ดี จวนอ๋องคือที่พึ่งของนาง หากจวนอ๋องเป็นอะไรไป ย่อมไม่เป็นผลดีต่อนางส่วนเจียงซุ่ยฮวนนั้น ตอนนี้นางขี้เกียจจัดการแล้ว อย่างไรเสีย นางก็ให้ชุ่ยหงปล่อยแมล

หมอหลวงหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้าไปด้วยความอยากรู้ แอบชำเลืองมองกระดาษเพียงแวบเดียว เขาก็ถามด้วยความประหลาดใจ: "นี่เป็นตำรับยารักษาโรคอะไร? ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย?"เจียงซุ่ยฮวนตอบโดยไม่เงยหน้า: "นี่เป็นตำรับยาบำรุงเลือดและชี่ แม้อาการนอนไม่หลับของฮ่องเต้จะดีขึ้น แต่ร่างกายทรุดโทรมมาก ยังต้องเสวยยาบำรุงเลือดและชี่อีกสักระยะ"หมอหลวงหนุ่มส่ายหน้า: "ตำรับยานี้ไม่ถูกกระมัง แม้จะเป็นยาบำรุงเลือดและชี่ แต่ทำไมไม่มีโสมเลย กลับมีดอกคำฝอยแทน?""โสมบำรุงแรงเกินไป หากบำรุงมากเกินไปในคราวเดียว ร่างกายฮ่องเต้จะรับไม่ไหว ดอกคำฝอยช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของเลือด เลือดในร่างต้องไหลเวียนดีเสียก่อน จึงจะบำรุงได้" เจียงซุ่ยฮวนตอบทีละประโยค"เป็นเช่นนี้เองหรือ" หมอหลวงหนุ่มตะลึง มองตำรับยาที่เจียงซุ่ยฮวนเขียนด้วยตาเป็นประกายเจียงซุ่ยฮวนเขียนตำรับยาบำรุงเลือดและชี่เสร็จ ก็เริ่มเขียนตำรับยาอื่นๆ ต่อ แผ่นแล้วแผ่นเล่า หมอหลวงหนุ่มมองอย่างไม่กะพริบตาหมอหลวงเมิ่งเห็นดังนั้น จึงเดินเข้ามาอย่างโกรธๆ ดึงหูหมอหลวงหนุ่ม ตวาดว่า: "ฝูหลิง ดูเจ้าสิ ทำเหมือนไม่เคยเห็นอะไรมาก่อน ก็แค่ตำรับยาบำรุงเลือดและชี่เท่านั้น สิ

เจียงซุ่ยฮวนยิ้มพลางกล่าวว่า "ถูกต้องแล้ว ตำรับยาที่ข้าถวายฮ่องเต้ เพียงเสวยแค่วันเดียวก็ทรงเห็นผล ดังนั้นเมื่อครู่ข้าจึงเขียนตำรับยาบำรุงเลือดลมถวายฮ่องเต้""ที่ฮ่องเต้ทรงแต่งตั้งข้าเป็นหมอหลวง ก็เพราะข้ารักษาโรคนอนไม่หลับของพระองค์ได้"คำพูดเพียงประโยคเดียวของเจียงซุ่ยฮวน ทำลายข่าวลือที่ว่านางได้เป็นหมอหลวงเพราะเส้นสายสีหน้าหมอหลวงหยางดูเสียหน้า จึงแค่นเสียงเย็นชาว่า "ข้าว่า ที่เจ้ารักษาโรคนอนไม่หลับของฮ่องเต้ได้ ก็เป็นเพียงแมวตาบอดจับหนูตายเท่านั้น"เขาดึงตำรับยาแผ่นแรกจากอ้อมอกของหมอหลวงเมิ่ง โยนลงบนโต๊ะตรงหน้าเจียงซุ่ยฮวน "หากเจ้าเก่งจริง ก็จงอธิบายมาซิ เหตุใดเพียงสมุนไพรสองชนิดนี้จึงรักษาโรคคอหอยอักเสบได้"เจียงซุ่ยฮวนชายตามองตำรับยาแวบหนึ่ง กล่าวว่า "โรคคอหอยอักเสบมีสาเหตุมากมาย สาเหตุหลักคือการขาดอินทำให้เกิดอาการ"นิ้วเรียวขาวของนางลากผ่านกระดาษ พูดเรียบๆ ว่า "ซื่อหู่เป็นตัวยาอันดับหนึ่งที่ช่วยสร้างน้ำลายและบำรุงอิน สามารถรักษาโรคคอหอยอักเสบได้ถึงรากเหง้า ผิวส้มจีนช่วยขับเสมหะ เมื่อใช้ร่วมกัน ก็สามารถแก้ไขปัญหาคอหอยอักเสบได้""ยาไม่จำเป็นต้องมาก ขอเพียงใช้ได้ผลก็พอ" เจ