All Chapters of วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Chapter 91 - Chapter 100

"อืม" กู้จิ่นกล่าวทันที "ข้าจะส่งคนไปพาแม่นมหลี่มา ให้เจ้าได้ซักถามให้กระจ่าง" เจียงซุ่ยฮวนมองท่าทางการทำงานอย่างเฉียบขาดรวดเร็วของเขา หัวใจพลันเต้นรัวแรง สายลมยามค่ำพัดเย็นผ่านหน้าต่าง เปลวเทียนข้างกายส่ายไหวไม่หยุด โครงหน้าคมชัดของกู้จิ่นสว่างสลับมืด กลิ่นสนอ่อนๆ ลอยเข้าจมูก นี่คือกลิ่นที่ติดตัวกู้จิ่น ทีละน้อย ใบหน้าของเจียงซุ่ยฮวนร้อนขึ้นเรื่อยๆ นางก้มหน้าเคาะหน้าผากเบาๆ กระซิบกับตัวเอง "ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ เจ้ากำลังจะเป็นแม่คนแล้ว อย่าเพ้อเจ้อไปมาก!" กู้จิ่นเห็นนางก้มหน้าพึมพำอะไรบางอย่าง จึงถามอย่างสงสัย "เจ้าพูดอะไรอยู่" นางชะงัก เงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าปกติ "ข้ากำลังคิดว่าจะสอบสวนแม่นมหลี่อย่างไรดี" "หากเจ้าลงมือไม่ลง ข้าช่วยเจ้าได้" กู้จิ่นกล่าว "งั้นรบกวนองค์ชายด้วย" เจียงซุ่ยฮวนพูดอย่างเกรงใจ "ขออภัยที่ต้องรบกวนองค์ชายเสมอ ทั้งที่เป็นเรื่องภายในจวนท่านอ๋อง กลับต้องให้องค์ชายมาช่วยสอบสวน" กู้จิ่นแทบไม่เคยเห็นท่าทางเกรงใจของนาง จึงเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ กล่าวว่า "ท่านอ๋องเป็นขุนนางของต้าเหยียน ข้าในฐานะองค์ชาย ช่วยเหลือบ้างก็สมควรอยู่" "อีกอย่าง ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่

แม่นมหลี่ร้องไห้อย่างปวดร้าว "สิบเจ็ดปีก่อน มีนักพรตผู้หนึ่งมาหาข้า บอกว่าตอนฮูหยินคลอดคุณหนูใหญ่มีลางร้าย คุณหนูใหญ่ต้องเป็นดาวอัปมงคลแน่ หากอยู่ในจวน ไม่เกินสิบปีจะทำให้บิดามารดาตาย ยิ่งจะทำให้จวนท่านอ๋องพินาศทั้งตระกูล" "..." เจียงซุ่ยฮวนพูดไม่ออก "แล้วไงต่อ" แม่นมหลี่คลานเข่าไปคุกเข่าต่อหน้าเจียงซุ่ยฮวน โขกศีรษะพลางร้องไห้ "ฮูหยินมีบุญคุณต่อข้า ข้าทนดูฮูหยินถูกดวงชะตาพาตายไม่ได้ พอดีวันนั้นบังเอิญรู้ว่าพ่อม่ายมีทารกหญิง จึงซื้อทารกจากมือเขามา ตอนที่ฮูหยินยังอ่อนแอ ข้าได้สับเปลี่ยนทารกนั้นกับท่าน แล้วฝากคนพาท่านไปที่เรือนชานเมือง" "คุณหนูใหญ่ ข้ารู้ว่าข้าผิดต่อท่าน แต่ท่านคงไม่อยากเห็นท่านอ๋องกับฮูหยินตายเพราะดวงชะตาท่านใช่หรือไม่ ตอนท่านอายุสิบขวบ ก็ข้าเองที่ไปรับท่านกลับจวน หวังว่าท่านจะเห็นแก่ที่ข้าจงรักภักดีต่อนาย ไว้ชีวิตข้าด้วย!" เจียงซุ่ยฮวนโกรธจนตับปวด แม่นมหลี่ผู้นี้เพราะคำพูดเหลวไหลของนักพรตปลอม ส่งร่างเดิมไปเรือนชานเมือง ทำให้ร่างเดิมสูญเสียชีวิตที่ควรเป็นของนาง ตอนนี้ยังมีหน้ามาพูดว่าตนจงรักภักดีต่อนาย? "น่าขัน!" เจียงซุ่ยฮวนถีบแม่นมหลี่ออก กัดฟันพูด "ท่านช่างก

แสงเทียนในห้องนอนสลัว เจียงซุ่ยฮวนดวงตาเป็นประกาย ดุจสัตว์น้อยเกิดใหม่ในป่า เมื่อครู่นี้นางคิดวิธีที่ดีได้แล้ว ในห้องทดลองของนางมีเครื่องตรวจ DNA ไม่จำเป็นต้องให้กู้จิ่นถือผ้าเช็ดหน้าไปตามหาคน เสียเวลาและแรงงาน แค่นางได้เส้นผมของฮองเฮาทั้งสามและเจียงเม่ยเอ๋อร์ ก็สามารถนำไปตรวจสอบในห้องทดลอง ภายในเจ็ดวันก็จะได้ผล เจียงซุ่ยฮวนอดรำพึงไม่ได้ ว่าวิทยาศาสตร์เปลี่ยนชีวิตจริงๆ! เห็นนางยิ้มคนเดียวอย่างเหม่อลอย กู้จิ่นเลิกคิ้วถาม "จะหาอย่างไร" "ขอเพียงองค์ชายนำเส้นผมของฮองเฮาทั้งสามและเจียงเม่ยเอ๋อร์มาให้ข้า ข้าก็จะรู้ว่าฮองเฮาองค์ใดเป็นมารดาแท้ของเจียงเม่ยเอ๋อร์" เจียงซุ่ยฮวนกอดอกพูดอย่างภาคภูมิ "ง่ายถึงเพียงนี้?" กู้จิ่นไม่เข้าใจ "แต่โบราณมาใช้วิธีหยดเลือดพิสูจน์เครือญาติ เส้นผมก็ใช้พิสูจน์ได้หรือ" เจียงซุ่ยฮวนอธิบาย "วิธีหยดเลือดไม่แม่นยำ แน่นอนท่านจะเอาเลือดของพวกนางทั้งสี่มาให้ข้าก็ได้ แต่เก็บเลือดยุ่งยากเกินไป เก็บรักษาก็ไม่สะดวก เส้นผมสะดวกกว่า" กู้จิ่นจ้องมองนาง ครู่หนึ่งผ่านไป ก้มหน้าหัวเราะเบาๆ "ดี ข้าจะให้คนเก็บเส้นผมของพวกนางทั้งสี่มาให้เจ้า" รอยยิ้มของกู้จิ่นผ่านมา

เด็กรับใช้ตาเป็นประกาย กระชากแหวนหยกมา พลิกดูไปมาในมือ พูดอย่างขอไปที "พูดมาสิ จะให้ส่งข่าวอะไร" แม่นมหลี่เห็นว่าเรื่องมีทางเป็นไปได้ จึงพูดอย่างตื่นเต้น "เจ้าไปหาคุณหนูใหญ่ บอกว่าสิ่งที่นางให้ข้าพูด ข้าพูดหมดแล้ว ให้นางมอบยาถอนพิษให้เจ้า เจ้านำมาให้ข้า" "ได้" เด็กรับใช้รับปากลวกๆ ปิดช่องประตูเข้าหากัน พึมพำ "พูดอะไรวุ่นวาย ข้าว่าแม่นมแก่คนนี้บ้าจริงๆ" ท่านอ๋องบอกจะสืบเรื่องให้กระจ่าง แต่เรื่องผ่านมาสิบเจ็ดปี สืบยากนัก สืบไปสืบมา พบว่าในจวนไม่เคยมีสาวใช้ที่มีลูกก่อนแต่งงาน ทุกอย่างเป็นเรื่องที่แม่นมหลี่แต่งขึ้น ดูเช่นนี้ เรื่องที่แม่นมหลี่พูดคงเป็นความจริงเกือบทั้งหมด ท่านอ๋องและฮูหยินเห็นว่าเรื่องอัปยศไม่ควรเผยแพร่ แม้แม่นมหลี่จะทำเรื่องเช่นนี้ ก็ไม่ส่งนางเข้าทางการ แต่ขังไว้ในโรงฟืนต่อไป ไม่ให้ข้าวน้ำ ปล่อยให้เป็นตายตามยถากรรม อย่างไรเสีย ในตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง แม่นมตายสักคนก็เป็นเรื่องปกติที่สุด ส่วนเรื่องที่แม่นมหลี่บอกว่าทารกในท้องเจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นดาวอัปมงคล ท่านอ๋องและฮูหยินปากบอกว่าไม่เชื่อ แต่ของบำรุงที่ให้เจียงเม่ยเอ๋อร์กลับลดลงมาก ฮูหยินถึงขั้นขอยันต์มาหลายดว

หมอผีเฒ่าส่งเสียง "อืม" ก่อนจะตอบ "ได้" เจียงเม่ยเอ๋อร์เกิดความคิดชั่วร้าย หากให้เจียงซุ่ยฮวนตายแทนนาง นางกับฉู่เจวี๋ยก็จะมีบุตรคนที่สองได้ นางถามด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน "ท่านยาย ข้าควรทำอย่างไรเจ้าคะ" หมอผีเฒ่าวางงูเล็กในมือลง ลุกขึ้นเดินออกไป เดินในห้องที่รกรุงรังได้อย่างคล่องแคล่ว ดวงตาที่บอดราวกับมองเห็น เจียงเม่ยเอ๋อร์รู้สึกแปลก "ท่านกำลังทำอะไร" หมอผีเฒ่าไม่ตอบ ก้มตัวล้วงรังไหมสีดำออกจากถังไม้ข้างเท้า วางตรงหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์ เจียงเม่ยเอ๋อร์มองรังไหมขนาดเท่าหัวแม่มือ ถอยหลังด้วยความรังเกียจ "นี่คืออะไรกัน น่าขยะแขยงจริง" "นี่คือผีไหม วางมันบนตัวพี่สาวเจ้า มันจะแอบคลานเข้าจมูกพี่สาวเจ้า ดูดสารอาหารในร่างของพี่สาวเจ้า เมื่อมันฟักตัว ก็คือวันที่พี่สาวเจ้าสิ้นชีวิต" เสียงหมอผีเฒ่าช้าและแหบ ทำให้ขนหัวลุก แผ่นหลังเจียงเม่ยเอ๋อร์ชา นางระมัดระวังห่อผีไหมด้วยผ้าเช็ดหน้าเก็บไว้ ถามว่า "ไหมนี้ต้องใช้เวลานานเท่าไรถึงจะฟัก" นางใจร้อนอยากเห็นเจียงซุ่ยฮวนตายเสียแล้ว หมอผีเฒ่าตอบ "ตอนที่ลูกเจ้าคลอด" เจียงเม่ยเอ๋อร์ดีใจ ตอนนั้นลูกนางคลอด เจียงซุ่ยฮวนตาย พอดีแก้ผลข้างเคียงของผีร