เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 93
บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 94
แม่นมหลี่ร้องไห้อย่างปวดร้าว "สิบเจ็ดปีก่อน มีนักพรตผู้หนึ่งมาหาข้า บอกว่าตอนฮูหยินคลอดคุณหนูใหญ่มีลางร้าย คุณหนูใหญ่ต้องเป็นดาวอัปมงคลแน่ หากอยู่ในจวน ไม่เกินสิบปีจะทำให้บิดามารดาตาย ยิ่งจะทำให้จวนท่านอ๋องพินาศทั้งตระกูล" "..." เจียงซุ่ยฮวนพูดไม่ออก "แล้วไงต่อ" แม่นมหลี่คลานเข่าไปคุกเข่าต่อหน้าเจียงซุ่ยฮวน โขกศีรษะพลางร้องไห้ "ฮูหยินมีบุญคุณต่อข้า ข้าทนดูฮูหยินถูกดวงชะตาพาตายไม่ได้ พอดีวันนั้นบังเอิญรู้ว่าพ่อม่ายมีทารกหญิง จึงซื้อทารกจากมือเขามา ตอนที่ฮูหยินยังอ่อนแอ ข้าได้สับเปลี่ยนทารกนั้นกับท่าน แล้วฝากคนพาท่านไปที่เรือนชานเมือง" "คุณหนูใหญ่ ข้ารู้ว่าข้าผิดต่อท่าน แต่ท่านคงไม่อยากเห็นท่านอ๋องกับฮูหยินตายเพราะดวงชะตาท่านใช่หรือไม่ ตอนท่านอายุสิบขวบ ก็ข้าเองที่ไปรับท่านกลับจวน หวังว่าท่านจะเห็นแก่ที่ข้าจงรักภักดีต่อนาย ไว้ชีวิตข้าด้วย!" เจียงซุ่ยฮวนโกรธจนตับปวด แม่นมหลี่ผู้นี้เพราะคำพูดเหลวไหลของนักพรตปลอม ส่งร่างเดิมไปเรือนชานเมือง ทำให้ร่างเดิมสูญเสียชีวิตที่ควรเป็นของนาง ตอนนี้ยังมีหน้ามาพูดว่าตนจงรักภักดีต่อนาย? "น่าขัน!" เจียงซุ่ยฮวนถีบแม่นมหลี่ออก กัดฟันพูด "ท่านช่างก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 95
องครักษ์ลับดึงร่างอ่อนระทวยของแม่นมหลี่ขึ้นจากพื้น กำลังจะพานางกลับจวนโหว เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยขึ้น "รอก่อน! เมื่อสิบเจ็ดปีก่อน ตอนนี้เต๋าจื่อผู้นั้นอยู่ที่ใด?" แม่นมหลี่ส่ายหน้าราวกับลูกกระพรวน "บ่าวเฒ่าไม่ทราบ บ่าวเฒ่ารู้แต่ว่าเขาชื่อเต๋าจื่อเหยียนซวี ได้ยินเขาบอกว่าทำนายแม่นยำ ไม่เคยผิดพลาด บ่าวเฒ่าจึงเชื่อเขา" เจียงซุ่ยฮวนกลอกตา "เขาบอกว่าทำนายแม่นแล้วเจ้าก็เชื่อ? ข้าก็บอกว่าข้ามีทรัพย์สินหมื่นตำลึงนะ เจ้าเห็นข้ามีหรือไม่?" "ข้าโตมาในไร่นาจนอายุสิบขวบ อยู่ในเมืองหลวงมาเจ็ดปี เจ้าเคยเห็นข้าทำใครตายหรือ? หากข้าร้ายกาจถึงเพียงนั้น ฉู่เจวี๋ยกับเจียงเม่ยเอ๋อร์จะยังมีชีวิตอยู่ถึงตอนนี้หรือ?" แม่นมหลี่ชะงัก ร้องกรีดร้อง "สวรรค์! ต้องเป็นเต๋าจื่อผู้นั้นหลอกข้าแน่ๆ คุณหนู เขาเป็นฝ่ายมาหาข้าเอง บ่าวเฒ่าจงรักภักดีฟ้าดินเป็นพยาน! ท่านต้องไม่ปล่อยเขาไปนะเจ้าคะ!" "วางใจเถิด ข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าทั้งคู่" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มบาง หยิบกุญแจอายุยืนจากพื้น "เจ้าอย่าลืมเรื่องที่ข้าสั่งเอาไว้ มิเช่นนั้นทั้งยาถอนพิษและหลานชายเจ้า เจ้าจะไม่ได้เห็นทั้งคู่!" แม่นมหลี่ใบหน้าซีดขาวถูกพาตัวไป กู้จิ่นพูดเรี
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 96
แสงเทียนในห้องนอนสลัว เจียงซุ่ยฮวนดวงตาเป็นประกาย ดุจสัตว์น้อยเกิดใหม่ในป่า เมื่อครู่นี้นางคิดวิธีที่ดีได้แล้ว ในห้องทดลองของนางมีเครื่องตรวจ DNA ไม่จำเป็นต้องให้กู้จิ่นถือผ้าเช็ดหน้าไปตามหาคน เสียเวลาและแรงงาน แค่นางได้เส้นผมของฮองเฮาทั้งสามและเจียงเม่ยเอ๋อร์ ก็สามารถนำไปตรวจสอบในห้องทดลอง ภายในเจ็ดวันก็จะได้ผล เจียงซุ่ยฮวนอดรำพึงไม่ได้ ว่าวิทยาศาสตร์เปลี่ยนชีวิตจริงๆ! เห็นนางยิ้มคนเดียวอย่างเหม่อลอย กู้จิ่นเลิกคิ้วถาม "จะหาอย่างไร" "ขอเพียงองค์ชายนำเส้นผมของฮองเฮาทั้งสามและเจียงเม่ยเอ๋อร์มาให้ข้า ข้าก็จะรู้ว่าฮองเฮาองค์ใดเป็นมารดาแท้ของเจียงเม่ยเอ๋อร์" เจียงซุ่ยฮวนกอดอกพูดอย่างภาคภูมิ "ง่ายถึงเพียงนี้?" กู้จิ่นไม่เข้าใจ "แต่โบราณมาใช้วิธีหยดเลือดพิสูจน์เครือญาติ เส้นผมก็ใช้พิสูจน์ได้หรือ" เจียงซุ่ยฮวนอธิบาย "วิธีหยดเลือดไม่แม่นยำ แน่นอนท่านจะเอาเลือดของพวกนางทั้งสี่มาให้ข้าก็ได้ แต่เก็บเลือดยุ่งยากเกินไป เก็บรักษาก็ไม่สะดวก เส้นผมสะดวกกว่า" กู้จิ่นจ้องมองนาง ครู่หนึ่งผ่านไป ก้มหน้าหัวเราะเบาๆ "ดี ข้าจะให้คนเก็บเส้นผมของพวกนางทั้งสี่มาให้เจ้า" รอยยิ้มของกู้จิ่นผ่านมา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 97
ฮูหยินโหวขมวดคิ้ว "เหตุใดจึงพูดเช่นนั้น?" "ปีนั้นบ่าวเฒ่าซื้อทารกหญิงมาจากข้างนอก สลับกับคุณหนูใหญ่แท้ๆ แล้วส่งคุณหนูใหญ่แท้ๆ ไปอยู่ในไร่นา" แม่นมหลี่นึกถึงคำพูดของเจียงซุ่ยฮวน กัดฟันเล่าเรื่องในอดีตออกมาทั้งหมด ทุกคนในที่นั้นตกตะลึง ฮูหยินโหวถามอย่างไม่อยากเชื่อ "ไม่ใช่สาวใช้เป็นคนทำหรอกหรือ? เหตุใดกลายเป็นเจ้าทำ? แม่นมหลี่ เจ้าต้องอธิบายให้ข้าฟังให้ชัดเจน!" แม่นมหลี่ทรุดเข่าลงกับพื้นแรงๆ ก้มศีรษะคำนับพลางพูด "ฮูหยิน ท่านโหว บ่าวเฒ่าจงรักภักดี ที่ทำเช่นนี้เพราะมีเต๋าจื่อผู้หนึ่งบอกว่าตอนคุณหนูใหญ่เกิดมีลางแปลก เป็นดาวอัปมงคล บ่าวเฒ่ากลัวคุณหนูใหญ่จะทำให้ฮูหยินและท่านโหวตาย จึงแอบซื้อทารกหญิงมาสลับกับคุณหนูใหญ่" สีหน้าท่านโหวและฮูหยินโหวแปรปรวน พวกเขาในฐานะบิดามารดาแท้ๆ ของเจียงซุ่ยฮวน ย่อมมีความรักต่อเจียงซุ่ยฮวน และไม่เชื่อเรื่องดาวอัปมงคลนี้ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนตัดขาดความสัมพันธ์กับจวนโหวแล้ว สิ่งที่พวกเขาสนใจตอนนี้คือ แม่นมหลี่ที่เป็นเพียงบ่าวกล้าหลอกลวงพวกเขาถึงเพียงนี้ ท่านโหวกัดฟันพูดด้วยความโกรธ "แม่นมแก่เจ้าช่างกล้านัก กล้าสลับลูกสาวข้าไม่พอ ยังกล้าแต่งเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 98
เด็กรับใช้ตาเป็นประกาย กระชากแหวนหยกมา พลิกดูไปมาในมือ พูดอย่างขอไปที "พูดมาสิ จะให้ส่งข่าวอะไร" แม่นมหลี่เห็นว่าเรื่องมีทางเป็นไปได้ จึงพูดอย่างตื่นเต้น "เจ้าไปหาคุณหนูใหญ่ บอกว่าสิ่งที่นางให้ข้าพูด ข้าพูดหมดแล้ว ให้นางมอบยาถอนพิษให้เจ้า เจ้านำมาให้ข้า" "ได้" เด็กรับใช้รับปากลวกๆ ปิดช่องประตูเข้าหากัน พึมพำ "พูดอะไรวุ่นวาย ข้าว่าแม่นมแก่คนนี้บ้าจริงๆ" ท่านอ๋องบอกจะสืบเรื่องให้กระจ่าง แต่เรื่องผ่านมาสิบเจ็ดปี สืบยากนัก สืบไปสืบมา พบว่าในจวนไม่เคยมีสาวใช้ที่มีลูกก่อนแต่งงาน ทุกอย่างเป็นเรื่องที่แม่นมหลี่แต่งขึ้น ดูเช่นนี้ เรื่องที่แม่นมหลี่พูดคงเป็นความจริงเกือบทั้งหมด ท่านอ๋องและฮูหยินเห็นว่าเรื่องอัปยศไม่ควรเผยแพร่ แม้แม่นมหลี่จะทำเรื่องเช่นนี้ ก็ไม่ส่งนางเข้าทางการ แต่ขังไว้ในโรงฟืนต่อไป ไม่ให้ข้าวน้ำ ปล่อยให้เป็นตายตามยถากรรม อย่างไรเสีย ในตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง แม่นมตายสักคนก็เป็นเรื่องปกติที่สุด ส่วนเรื่องที่แม่นมหลี่บอกว่าทารกในท้องเจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นดาวอัปมงคล ท่านอ๋องและฮูหยินปากบอกว่าไม่เชื่อ แต่ของบำรุงที่ให้เจียงเม่ยเอ๋อร์กลับลดลงมาก ฮูหยินถึงขั้นขอยันต์มาหลายดว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 99
เช้าวันนั้น ระหว่างที่ฉู่เจวี๋ยไปเข้าเฝ้า เจียงเม่ยเอ๋อร์นั่งรถม้ามาถึงตรอกเล็กๆ แห่งหนึ่ง ลึกเข้าไปในตรอก มีร้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง บนประตูแขวนหน้ากากหมอผีที่น่าขนลุก เจียงเม่ยเอ๋อร์ผลักประตูเข้าไป แม้จะเป็นเวลากลางวัน แต่ในร้านกลับมืดสลัว นางต้องใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะชินกับสภาพแวดล้อม ร้านนี้เล็กมาก ข้างในวางของประหลาดมากมาย มีทั้งหน้ากากน่ากลัว ขนนกนานาชนิด และถังไม้มากมายที่ปิดสนิท ไม่รู้ว่าข้างในบรรจุอะไร เจียงเม่ยเอ๋อร์ระมัดระวังเลี่ยงสิ่งของเหล่านี้ เดินไปที่ม่านผืนหนึ่งตรงมุมร้าน พูดอย่างนอบน้อม "หมอผีเฒ่า ข้ามาอีกแล้ว" เสียงแก่ชราดังมาจากด้านใน "เข้ามา" "เจ้าค่ะ" เจียงเม่ยเอ๋อร์เลิกม่านเข้าไป ข้างในมีโต๊ะตัวหนึ่ง หลังโต๊ะนั่งหญิงชราผมขาวโพลน แต่ใบหน้าดูราวกับอายุเพียงยี่สิบกว่าปี หมอผีเฒ่าดวงตาไร้ประกาย ดูเหมือนจะตาบอด งูเขียวตัวเล็กเลื้อยช้าๆ บนนิ้วของนาง "คุณไสยที่เอาไปครั้งที่แล้วใช้ได้ผลหรือไม่?" เจียงเม่ยเอ๋อร์ปกติเย่อหยิ่งจองหอง แต่กลับนอบน้อมต่อหมอผีเฒ่ายิ่ง ก้มหน้าตอบ "ได้ผลมาก ตอนนี้ฉู่เจวี๋ยมีแต่ข้าในสายตา แม้แต่มองสตรีอื่นก็ไม่มอง" ใบหน้าหมอผีเฒ่าไร้อา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 100
หมอผีเฒ่าส่งเสียง "อืม" ก่อนจะตอบ "ได้" เจียงเม่ยเอ๋อร์เกิดความคิดชั่วร้าย หากให้เจียงซุ่ยฮวนตายแทนนาง นางกับฉู่เจวี๋ยก็จะมีบุตรคนที่สองได้ นางถามด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน "ท่านยาย ข้าควรทำอย่างไรเจ้าคะ" หมอผีเฒ่าวางงูเล็กในมือลง ลุกขึ้นเดินออกไป เดินในห้องที่รกรุงรังได้อย่างคล่องแคล่ว ดวงตาที่บอดราวกับมองเห็น เจียงเม่ยเอ๋อร์รู้สึกแปลก "ท่านกำลังทำอะไร" หมอผีเฒ่าไม่ตอบ ก้มตัวล้วงรังไหมสีดำออกจากถังไม้ข้างเท้า วางตรงหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์ เจียงเม่ยเอ๋อร์มองรังไหมขนาดเท่าหัวแม่มือ ถอยหลังด้วยความรังเกียจ "นี่คืออะไรกัน น่าขยะแขยงจริง" "นี่คือผีไหม วางมันบนตัวพี่สาวเจ้า มันจะแอบคลานเข้าจมูกพี่สาวเจ้า ดูดสารอาหารในร่างของพี่สาวเจ้า เมื่อมันฟักตัว ก็คือวันที่พี่สาวเจ้าสิ้นชีวิต" เสียงหมอผีเฒ่าช้าและแหบ ทำให้ขนหัวลุก แผ่นหลังเจียงเม่ยเอ๋อร์ชา นางระมัดระวังห่อผีไหมด้วยผ้าเช็ดหน้าเก็บไว้ ถามว่า "ไหมนี้ต้องใช้เวลานานเท่าไรถึงจะฟัก" นางใจร้อนอยากเห็นเจียงซุ่ยฮวนตายเสียแล้ว หมอผีเฒ่าตอบ "ตอนที่ลูกเจ้าคลอด" เจียงเม่ยเอ๋อร์ดีใจ ตอนนั้นลูกนางคลอด เจียงซุ่ยฮวนตาย พอดีแก้ผลข้างเคียงของผีร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 101
"หมอเจียง เงินก้อนนี้ท่านต้องรับไว้นะเจ้าคะ นี่เป็นคำสั่งจากท่านพ่อท่านแม่ของข้า" ว่านเมิ่งเยียนกล่าวพลางยื่นธนบัตรแลกเงินใส่มือของเจียงซุ่ยฮวน เจียงซุ่ยฮวนมองตัวเลขบนธนบัตร ไม่กล้าตอบรับโดยเด็ดขาด นางจึงยกมือทั้งสองผลักคืนไป "คุณหนูว่าน ข้าทราบดีว่าตระกูลของท่านร่ำรวย แต่เงินก้อนนี้มากเกินไป ข้าไม่อาจรับไว้ได้จริงๆ" ว่านเมิ่งเยียนมองธนบัตรในมือด้วยความฉงน "มากหรือ? แค่สองแสนตำลึงเท่านั้น เท่ากับเงินค่าขนมหนึ่งเดือนของข้าเองนะเจ้าคะ" "..." มุมปากของเจียงซุ่ยฮวนกระตุก คงเป็นนางเองที่ความรู้น้อยเกินไป นางมองธนบัตรในมือของว่านเมิ่งเยียนพลางกลืนน้ำลาย แต่ก็ยังฝืนหันหน้าหนี "ท่านจ่ายค่ารักษาไปแล้ว ซ้ำยังทำบัตรรายปีด้วย เงินก้อนนี้ท่านเก็บกลับไปเถิด" ว่านเมิ่งเยียนเห็นเจียงซุ่ยฮวนยืนกรานไม่รับ ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วกล่าว "วิชาแพทย์ของท่านเลิศล้ำนัก การรักษาคนไข้ในห้องเล็กๆ เช่นนี้ช่างน่าเสียดาย เอาอย่างนี้ดีกว่า ข้าจะออกเงินให้ท่านเปิดโรงหมอแห่งใหม่" "หากท่านเกรงใจ เมื่อโรงหมอมีกำไร แบ่งให้ข้าหนึ่งส่วนสิบก็พอ" เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกสนใจ จึงพยักหน้าตอบ "วิธีนี้ก็ใช้ได้ แต่ท่านก็เห็นแ
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 262
เจียงซุ่ยฮวนหันกลับไป เบื้องหน้าคือใบหน้างดงามของจางรั่วรั่ว นางดูเหมือนอยากจะยิ้ม แต่กลัวคนอื่นจะเห็น จึงยกแขนขึ้นใช้แขนเสื้อบังหน้า พูดเสียงเบา "ข้าหาเจ้าตั้งนาน นึกว่าเจ้าจะไม่มาเสียแล้ว" "เจ้าหาข้าทำไม?" เจียงซุ่ยฮวนถาม จางรั่วรั่วตอบอย่างหน้าตาเฉย "ก็เพื่อหาเพื่อนคุยน่ะสิ" พูดจบ นางก็ผายปากไปทางฝูงชน "ดูพวกเขาสิ แต่ละคนช่างเล่นละครเก่งจริง บิดามารดาข้าอ้างว่าป่วยไม่มา ข้าก็ไม่อยากอยู่กับพวกเขา น่าเบื่อเหลือเกิน" "หืม?" เจียงซุ่ยฮวนเอียงศีรษะ ไม่เข้าใจความหมาย นางแค่นเสียงพูด "พวกนี้ปกติลับหลังด่าองค์รัชทายาทไม่รู้ว่าด่าหยาบคายแค่ไหน หลายคนถึงกับสาปแช่งพระองค์ แต่พอองค์รัชทายาทสิ้นพระชนม์ พวกเขากลับทำหน้าเศร้าโศกเสียใจ น่าขยะแขยงจริง" เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกประหลาดใจ รู้อยู่แล้วว่าองค์รัชทายาทไม่เป็นที่นิยม แต่ไม่คิดว่าทุกคนจะเกลียดชังพระองค์ จางรั่วรั่วส่ายหน้าพลางพูด "ไม่เหมือนข้า แม้แต่จะแกล้งทำก็ยังทำไม่ได้ หลายครั้งเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา" เจียงซุ่ยฮวนหันมองคนรอบข้าง กระซิบถาม "ในหมู่คนมากมายเช่นนี้ ไม่มีใครรู้สึกเสียใจกับการสิ้นพระชนม์ขององค์รัชทายาทจริงๆ เลยหรือ?"
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 261
แต่ว่าฝูหลิงดูเหมือนจะสนใจชุนเถา หากชุนเถาก็มีใจให้เขาเช่นกัน ทั้งสองก็คงจะได้พบกันบ่อยๆ ชุนเถาพยักหน้าแรงๆ "เข้าใจแล้ว ข้าเต็มใจเป็นศิษย์ของท่าน!" พูดจบ ชุนเถาก็ลุกจากเก้าอี้ คุกเข่าลงข้างเท้าเจียงซุ่ยฮวน "หมอหลวงเจียง นับจากนี้ท่านก็คืออาจารย์ของข้า" นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงซุ่ยฮวนรับศิษย์ นางรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย ลูบจมูกพลางกล่าว "พอเถอะ ลุกขึ้นเถิด" ชุนเถาลุกขึ้นมาอย่างดีใจ ชี้ไปที่อาหารบนโต๊ะถาม "ขอบคุณท่านอาจารย์ ข้าทานอาหารได้แล้วหรือ?" "..." คนผู้นี้คิดแต่เรื่องกินจริงๆ นางพยักหน้า "ทานเถิด" คิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็พูดเพิ่ม "เจ้าชอบกินก็ได้ แต่จำไว้ว่า ต่อไปอย่าให้การกินมาทำให้งานเสียล่ะ" "อื้มๆ!" ชุนเถาพยักหน้าพลางทาน "ท่านวางใจได้ ข้าเข้าใจแล้ว" อากาศบนเขายิ่งเย็นลงทุกที เมื่อเจียงซุ่ยฮวนตื่นนอนตอนเช้า พบว่าโอ่งน้ำสองใบในลานเรือนมีน้ำแข็งเกาะ ผิวน้ำกลายเป็นน้ำแข็งหนาทึบ น้ำในโอ่งนี้เป็นน้ำพุจากภูเขาที่กู้จิ่นสั่งให้คนไปตัก ว่ากันว่าน้ำพุนี้ช่วยบำรุงผิวพรรณให้งดงาม นางจึงใช้น้ำพุนี้ล้างหน้าแปรงฟันทุกวัน เจียงซุ่ยฮวนเคาะน้ำแข็งในโอ่ง ดูท่าวันนี้คงใช้ไม่ได้แล
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 260
"หืม?" ชุนเถากำลังแทะน่องไก่อยู่ เมื่อได้ยินเสียงของเจียงซุ่ยฮวน รีบวางน่องไก่ในมือลงทันที ลุกขึ้นยืนถาม "ท่านหมอเจียง มีอะไรจะสั่งบ่าวหรือเจ้าคะ?" ชุนเถามีใบหน้าเด็กๆ ดูไร้เดียงสา ดูเหมือนจะอวบขึ้นกว่าตอนที่เพิ่งมาอยู่ใหม่ๆ มุมปากยังมีน้ำมันเงาวับ เจียงซุ่ยฮวนยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ "เจ้าเช็ดปากก่อน ข้ามีเรื่องจะบอก" ชุนเถารับผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดปาก กำผ้าไว้ในมือด้วยความประหม่า "ท่านจะบอกอะไรหรือเจ้าคะ?" "จะส่งบ่าวกลับไปหรือเจ้าคะ?" ชุนเถาส่ายหน้าอย่างต่อต้าน "หากบ่าวทำอะไรไม่ดี ท่านบอกบ่าวได้ บ่าวจะแก้ไขเอง ได้โปรดให้บ่าวอยู่ที่นี่ต่อเถิดเจ้าค่ะ" เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้ว "เจ้าไม่อยากกลับหรือ?" "ไม่อยากเจ้าค่ะ" ชุนเถาส่ายหน้าแรงๆ "นางกำนัลคนอื่นๆ ของฮองเฮารังเกียจที่บ่าวกินมาก พวกนางกีดกันบ่าว แต่ท่านไม่เคยรังเกียจบ่าว ยังให้บ่าวกินข้าวด้วยกัน บ่าวอยากติดตามรับใช้ท่านเจ้าค่ะ" "เจ้าช่างซื่อสัตย์" เจียงซุ่ยฮวนยิ้ม กล่าวว่า "ข้าพอจะพาเจ้าไปด้วยได้ แต่ข้ามีสาวใช้สองคนแล้ว ไม่ต้องการเพิ่มอีก" ชุนเถาเกาศีรษะ "บ่าวทำอย่างอื่นได้เจ้าค่ะ บ่าวทำอาหารอร่อย เป็นแม่ครัวให้ท่านได้" "ข้าไม่ต้อ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 259
เมื่อได้ฟังคำพูดของกู้จิ่น ในสมองของเจียงซุ่ยฮวนราวกับมีบางอย่างสว่างวาบขึ้น นางลองเอ่ยปากถาม "ท่านคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่ว่า ฝ่าบาทจริงๆ แล้ว..." นางพูดได้เพียงครึ่งประโยคก็หยุดลง กู้จิ่นชะงักฝีเท้าเล็กน้อย เขาเกือบจะโต้แย้งแต่กลับหุบปากแน่น จมอยู่ในภวังค์ความคิด ทั้งสองเดินกลับเรือนอย่างเงียบงัน เจียงซุ่ยฮวนตั้งใจจะกลับห้อง ปล่อยให้กู้จิ่นได้ครุ่นคิดตามลำพัง นางเพิ่งจะก้าวเท้าไปทางห้อง ก็ถูกกู้จิ่นเรียกไว้ "เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมข้าจึงไว้ใจพี่ใหญ่เช่นนี้?" "ไม่ทราบเจ้าค่ะ" กู้จิ่นกล่าว "ตอนข้ายังเล็ก ข้าชอบเล่นลูกหนังมาก วันหนึ่งตอนเช้าข้าตื่นมาเห็นลูกหนังลอยอยู่ในทะเลสาบ จึงก้มตัวลงไปที่ริมทะเลสาบเพื่อหยิบ ใครจะรู้ว่าพลาดพลั้งตกลงไป" "พี่ใหญ่เป็นผู้ช่วยข้าขึ้นมา แต่ตัวท่านเองกลับเกือบจมน้ำตาย" เจียงซุ่ยฮวนกะพริบตา กล่าวว่า "ไม่แปลกที่ท่านกับฝ่าบาทจึงสนิทกันเช่นนี้" "อืม พี่ใหญ่มีบุญคุณช่วยชีวิตข้า ข้าจึงไว้ใจท่านเช่นนี้" กู้จิ่นกล่าวเสียงทุ้ม "ข้าได้คิดถึงคำพูดของเจ้า มันก็มีเหตุผล แต่ในฐานะของข้า ข้าไม่อยากเชื่อว่าพี่ใหญ่เป็นฆาตกร" "บางทีข้าอาจคิดมากไป หากองค์รัชท
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 258
กู้จิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ทูลถาม "เสด็จพี่ การสิ้นพระชนม์ขององค์รัชทายาทช่างน่าสงสัยยิ่งนัก พระองค์จะไม่ทรงสืบสวนต่อหรือ? จะทรงตัดสินโดยเชื่อเพียงคำกล่าวด้านเดียวของโหรหลวงได้อย่างไร?" สีพระพักตร์ของฮ่องเต้ดูอ่อนล้า "เจ้าจิ่น มิใช่ว่าข้าไม่อยากสืบ แต่ความจริงของเรื่องนี้ก็เป็นเช่นนี้แหละ" "รัชทายาทเป็นโอรสของข้า ข้าเจ็บปวดยิ่งกว่าพวกเจ้าทั้งหมด แต่เขาตายไปแล้ว ต่อให้สืบสวนอย่างไร ก็ไม่อาจทำให้เขาฟื้นคืนชีพได้" ฮ่องเต้ตรัสจบ ทรงยกพระหัตถ์กุมพระนลาฏ ทรงเอนพระวรกายลงช้าๆ "ให้นำร่างรัชทายาทกลับวัง ประกาศว่าเขาล้มป่วยกะทันหัน" "ข้าปวดพระเศียร พวกเจ้าออกไปก่อน เหลือไว้แต่โหรหลวง ข้ายังมีเรื่องจะถามเขา" กู้จิ่นเชื่อฟังฮ่องเต้เสมอ แม้ในใจจะยังสงสัย แต่ก็นำเจียงซุ่ยฮวนและหมอหลวงเมิ่งออกไป หน้าพระแท่นบรรทมเหลือเพียงโหรหลวงและหลิวกงกง ฮ่องเต้ตรัสกับหลิวกงกงด้วยความพอพระทัย "การแสดงของเจ้าเมื่อครู่ข้าพอใจมาก พระราชทานรางวัล" "ขอบพระทัยในพระมหากรุณาพ่ะย่ะค่ะ" หลิวกงกงค้อมกายถอยไปด้านข้าง ที่เขาอยู่รับใช้ใกล้ชิดฮ่องเต้มาได้หลายปี ก็เพราะความว่องไวปราดเปรียวของเขา การรับใช้ฮ่องเต้เปรียบ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 257
โหรหลวงดูเหมือนจะรู้สึกถึงสายตาของเจียงซุ่ยฮวน จึงหันมามองทางนางแวบหนึ่ง เจียงซุ่ยฮวนมองเข้าไปในดวงตาของเขา จู่ๆ ก็รู้สึกสะท้านเยือก สีหน้าของเขาคล้ายยิ้มแต่ก็ไม่เชิง หางตาเฉียงขึ้น ม่านตาเป็นสีเขียวจางๆ ดูคล้ายดวงตางู เพียงแค่ถูกเขามองเช่นนั้น เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกราวกับมีงูเลื้อยผ่านผิวหนัง ทั้งลื่นทั้งเหนียว แผ่ความเย็นยะเยือกจนถึงกระดูก โหรหลวงละสายตาไป คำนับฝ่าบาทและกู้จิ่น "ถวายบังคมฝ่าบาทและองค์ชายเป่ยโม่" กู้จิ่นเอ่ยเสียงเย็น "เหตุใดเมื่อครู่ท่านจึงบอกว่าไม่ต้องตามหา?" "เพราะหญ้าสีดำที่วางยาองค์รัชทายาทนั้น แต่เดิมเป็นของกระหม่อม" โหรหลวงกล่าวด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แต่คำพูดของเขาเหมือนก้อนหินใหญ่ตกลงในผืนน้ำเรียบ สาดกระเซ็นเป็นละอองใหญ่ ในบรรดาผู้ที่ตกตะลึง เจียงซุ่ยฮวนกับหมอหลวงเมิ่งมีปฏิกิริยารุนแรงที่สุด ทั้งสองอ้าปากค้าง เจียงซุ่ยฮวนคิดในใจ โหรหลวงผู้นี้มาสารภาพผิดหรือ? ฝ่าบาทก็ทรงตกพระทัย ตรัสถาม "โหรหลวง จงอธิบายให้ชัดเจน! เจ้าเป็นผู้สังหารองค์รัชทายาทหรือ?" "ทูลฝ่าบาท มิใช่กระหม่อมที่สังหารองค์รัชทายาท ตามที่กระหม่อมเห็น องค์รัชทายาททรงปลิดพระชนม์เอง" เมื่อโหรห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 256
เมื่อทอดพระเนตรเห็นกระบอกฉีดยาในมือของเจียงซุ่ยฮวน พระเนตรของฮ่องเต้วาบขึ้นด้วยความเย็นชาเพียงชั่วแวบ นางเจียงซุ่ยฮวนผู้นี้ช่างมีความคิดละเอียดรอบคอบยิ่งนัก นางมิใช่เพียงมีวิทยายุทธ์เป็นเลิศ แต่ยังเฉลียวฉลาด ดูท่าจะประมาทไม่ได้ ฮ่องเต้มิได้แสดงความไม่พอพระทัยออกมา ตรัสเสียงนุ่ม "หมอหลวงเจียง เจ้ามีน้ำใจ แต่ต้องรอสักครู่" พระองค์ทอดพระเนตรมองผู้คนที่อยู่หน้าพระแท่นบรรทม แล้วตรัส "ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้อง ออกไปก่อน" องครักษ์เสื้อแพร นางกำนัล และขันทีต่างพากันออกไป ชุนเถายืนงุนงงมองเจียงซุ่ยฮวน จนได้รับสัญญาณจากดวงตาของนางจึงวางใจออกไป จีกุ้ยเฟยกุมพระหัตถ์ฮ่องเต้ ทูลถามเสียงแผ่ว "ฝ่าบาท หม่อมฉันต้องออกไปด้วยหรือเพคะ?" ฮ่องเต้ทรงโบกพระหัตถ์ "เจ้าออกไปก่อน ปิดข่าวนี้ อย่าให้คนในวังนำไปเล่าลือ" ด้วยองค์รัชทายาทสิ้นพระชนม์ด้วยพิษ หากข่าวรั่วไหลออกไป ย่อมมีผู้สงสัยราชวงศ์ต้าเหยียนอย่างแน่นอน "เพคะ หม่อมฉันจะปิดข่าวนี้ให้มิดชิด" จีกุ้ยเฟยย่อกายคำนับ เดินออกจากตำหนัก ขณะเดินผ่านเจียงซุ่ยฮวน จีกุ้ยเฟยทอดสายตามองนางอย่างครุ่นคิด นางกล้าสบตากลับ เห็นจีกุ้ยเฟยยิ้มให้นาง เป็นรอยยิ้มที่แฝ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บาที่ 255
ตำหนักมังกรนอนที่เงียบสงบกลายเป็นเสียงร่ำไห้ระงม ฝ่าบาททรงโบกพระหัตถ์ให้ลากตัวคนทั้งสามออกไป หมอหลวงเมิ่งและชุนเถาได้ฟังแล้วต่างตกตะลึง พวกเขาคิดว่าชายารัชทายาทเป็นผู้เชิญเจียงซุ่ยฮวนมา ที่แท้นี่เป็นแผนขององค์รัชทายาทเอง หมอหลวงเมิ่งและชุนเถาเพิ่งตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น หมอหลวงเมิ่งกราบทูล "ฝ่าบาท กระหม่อมขอรับรอง แน่นอนว่านางกำนัลผู้นั้นมาแจ้งว่าชายารัชทายาทประชวรจริง" ชุนเถารีบเสริม "บ่าวก็ขอรับรองเพคะ ตอนนั้นหมอหลวงเจียงไม่อยู่ นางกำนัลผู้นั้นมาหาบ่าว บ่าวเป็นผู้แจ้งต่อหมอหลวงเจียงเอง" ฝ่าบาททรงหันไปมองนางกำนัลที่คุกเข่าอยู่บนพื้น "เช่นนั้นเจ้าก็คือนางกำนัลที่ทำลายหน้าต่างหนีไปใช่หรือไม่?" นางกำนัลนั้นตัวสั่นไม่หยุด "ฝ่าบาท บ่าวไม่รู้อะไรเลยเพคะ บ่าวเพียงทำตามรับสั่งขององค์รัชทายาทนำหมอหลวงเจียงเข้ามา หมอหลวงเจียงบอกว่าสีพระพักตร์องค์รัชทายาทไม่ดี แล้วองค์รัชทายาทก็...ก็ทรงล้มลงกะทันหัน" "บ่าวตกใจเกินไป ด้วยความร้อนรนจึงทำลายหน้าต่างหนีไป ขอพระองค์ทรงอภัยด้วยเพคะ!" ฝ่าบาททรงสดับแล้ว ทรงพินิจเจียงซุ่ยฮวนอย่างครุ่นคิด "คำให้การของคนเหล่านี้ตรงกับที่เจ้าเล่า ดูเหมือนเจ้าจะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 254
เจียงซุ่ยฮวนถูกดึงให้ลุกขึ้นอย่างกะทันหัน รีบดึงชายกระโปรงลงทันที เกรงว่าผู้อื่นจะเห็นแผ่นประคบที่เข่าของนาง นางกระซิบถามเบาๆ "เหตุใดท่านจึงรู้เรื่องเร็วเช่นนี้?" "เจ้าลืมไปแล้วหรือ? ในคฤหาสน์มีองครักษ์ลับของข้าอยู่ทั่ว" กู้จิ่นยืนอยู่ข้างนาง จ้องมองฮ่องเต้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย "..." เจียงซุ่ยฮวนได้เห็นองค์รัชทายาทสิ้นพระชนม์ต่อหน้าต่อตา ด้วยความตื่นตระหนกและประหม่า ทำให้นางลืมเรื่ององครักษ์ลับไปสิ้นเมื่อได้ยินเสียงของกู้จิ่น ฮ่องเต้ทรงผลักพระหัตถ์ของจีกุ้ยเฟยออก "เจ้าจิ่น เจ้ามาแล้วหรือ" "อืม" กู้จิ่นทอดสายตามองร่างขององค์รัชทายาทที่บรรทมอยู่บนพื้น แล้วทูลว่า "เสด็จพี่ การสิ้นพระชนม์ขององค์รัชทายาทไม่เกี่ยวข้องกับหมอหลวงเจียง กระหม่อมขอเป็นพยานให้นางเอง" แววตาของจีกุ้ยเฟยฉายแววประหลาดใจ นางได้ยินว่ากู้จิ่นกับหมอหลวงหญิงคนใหม่นี้ไม่ถูกกัน แต่ดูเหมือนคำเล่าลือจะไม่ตรงกับความเป็นจริง ฮ่องเต้ตรัส "เจ้าจิ่น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า อย่าได้เข้ามายุ่งเกี่ยว" "โอรสคนโตของข้าตายเช่นนี้ ข้าต้องสืบให้ถึงที่สุด!" กู้จิ่นเอ่ยเสียงทุ้มหนัก "กระหม่อมมีพยาน" "โอ้?" พระเนตรของฮ่องเต้
