บทที่ 101

"หมอเจียง เงินก้อนนี้ท่านต้องรับไว้นะเจ้าคะ นี่เป็นคำสั่งจากท่านพ่อท่านแม่ของข้า" ว่านเมิ่งเยียนกล่าวพลางยื่นธนบัตรแลกเงินใส่มือของเจียงซุ่ยฮวน

เจียงซุ่ยฮวนมองตัวเลขบนธนบัตร ไม่กล้าตอบรับโดยเด็ดขาด นางจึงยกมือทั้งสองผลักคืนไป "คุณหนูว่าน ข้าทราบดีว่าตระกูลของท่านร่ำรวย แต่เงินก้อนนี้มากเกินไป ข้าไม่อาจรับไว้ได้จริงๆ"

ว่านเมิ่งเยียนมองธนบัตรในมือด้วยความฉงน "มากหรือ? แค่สองแสนตำลึงเท่านั้น เท่ากับเงินค่าขนมหนึ่งเดือนของข้าเองนะเจ้าคะ"

"..." มุมปากของเจียงซุ่ยฮวนกระตุก คงเป็นนางเองที่ความรู้น้อยเกินไป

นางมองธนบัตรในมือของว่านเมิ่งเยียนพลางกลืนน้ำลาย แต่ก็ยังฝืนหันหน้าหนี "ท่านจ่ายค่ารักษาไปแล้ว ซ้ำยังทำบัตรรายปีด้วย เงินก้อนนี้ท่านเก็บกลับไปเถิด"

ว่านเมิ่งเยียนเห็นเจียงซุ่ยฮวนยืนกรานไม่รับ ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วกล่าว "วิชาแพทย์ของท่านเลิศล้ำนัก การรักษาคนไข้ในห้องเล็กๆ เช่นนี้ช่างน่าเสียดาย เอาอย่างนี้ดีกว่า ข้าจะออกเงินให้ท่านเปิดโรงหมอแห่งใหม่"

"หากท่านเกรงใจ เมื่อโรงหมอมีกำไร แบ่งให้ข้าหนึ่งส่วนสิบก็พอ"

เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกสนใจ จึงพยักหน้าตอบ "วิธีนี้ก็ใช้ได้ แต่ท่านก็เห็นแ