เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 106
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-03 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 107
"นึกถึงเรื่องคราวที่แล้วก็ขำจริงๆ พวกเราช่วยว่านเมิ่งเยียนเขียนจดหมายรักอันแสนหวานเลี่ยนส่งไปที่จวนเสวีย ว่านเมิ่งเยียนเพื่อขอบคุณพวกเรา ยังให้เครื่องประดับคนละหีบ ช่างไม่รู้ตัวเลยว่าน่าอับอายเพียงใด" "ฮ่าๆๆ ใช่แล้ว เมิ่งชิงนี่แหละเก่ง คิดวิธีเช่นนี้ขึ้นมาได้..." เจียงซุ่ยฮวนทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงลุกขึ้นยืนตรง ว่านเมิ่งเยียนที่นั่งตรงข้ามหน้าซีดขาว กัดริมฝีปากร้องไห้ด้วยความน้อยใจ เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้ว พยุงว่านเมิ่งเยียนให้นั่งลงบนเก้าอี้ ส่งน้ำชาให้ "อย่าเสียใจไปเลย ดื่มชาสักถ้วยจะได้สงบใจ" ว่านเมิ่งเยียนพูดเสียงสะอื้น "ข้าไม่เข้าใจ ข้าดีกับพวกนางขนาดนี้ ทำไมพวกนางถึงทำกับข้าเช่นนี้?" เผชิญหน้ากับว่านเมิ่งเยียนผู้ซื่อและไร้เดียงสาตรงหน้า เจียงซุ่ยฮวนไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี นางลูบจมูก "เอ่อ จะอธิบายอย่างไรดีนะ?" "บางครั้ง การที่เจ้าดีกับใครสักคน ไม่ได้หมายความว่าเขาจะดีกับเจ้าเสมอไป ต้องดูเป็นรายคนไป บางคนรู้จักตอบแทนบุญคุณ บางคนมีแต่จะได้ใจเลอะเทอะ เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะแยกแยะ" ว่านเมิ่งเยียนสะอื้นเบาๆ "ข้าเข้าใจแล้ว คนอย่างพวกนาง มีแต่จะได้ใจเลอะเทอะ เรียกร้องไม่หยุด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 108
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ว่านเมิ่งเยียนโบกมือไปมาอย่างแรง พูดด้วยความหวาดกลัว "ปล่อยไว้เช่นนี้เถิด พวกนางล้วนเป็นคุณหนูตระกูลขุนนาง แม้ครอบครัวข้าจะมีเงิน แต่ไร้ซึ่งอำนาจบารมี สู้พวกนางไม่ได้หรอก" มุมปากของเจียงซุ่ยฮวนยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ไม่เป็นไร พวกเราไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับพวกนางอย่างเปิดเผย ก็สามารถสั่งสอนพวกนางได้" "ไม่ต้องทำอย่างเปิดเผยหรือ?" ว่านเมิ่งเยียนงุนงง "แล้วจะทำอย่างไร?" เจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มไม่ตอบ พอดีบ่าวเข้ามาเสิร์ฟน้ำชาและของว่าง เห็นอาหารบนโต๊ะยังไม่ได้แตะต้อง จึงถาม "คุณหนูทั้งสอง อาหารจานนี้ไม่ถูกปากหรือขอรับ?" "อาหารดีมาก เพียงแต่พวกเรายังไม่ทันได้กิน" เจียงซุ่ยฮวนทำสัญญาณให้บ่าวก้มตัวลง นางใช้มือบังเสียง กระซิบที่ข้างหูบ่าวสองสามประโยค บ่าวส่ายหน้าปฏิเสธ "ไม่ได้ๆ หากเถ้าแก่รู้เข้า จะไล่ข้าออกแน่" นางหยิบเงินก้อนเล็กใส่มือบ่าว "เช่นนี้ได้หรือไม่?" สีหน้าบ่าวลังเล แต่เมื่อเห็นแก่เงิน ก็ยอมตกลง "ได้ขอรับ แต่ท่านอย่าได้บอกเรื่องนี้กับเถ้าแก่ของพวกเราเชียว" "วางใจเถิด ข้าไม่ทำเรื่องอกตัญญูเช่นนั้น" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ "ไปเถิด ทำเสร็จแล้วจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 109
ว่านเมิ่งเยียนตกใจ "เจ้ารู้ได้อย่างไร?" ดวงตานางวาบไหวด้วยความน้อยใจ "ข้าจะสนใจความคิดของพวกนางมาก ถ้าปฏิเสธคำขอของพวกนาง ก็รู้สึกเหมือนทำผิดต่อพวกนาง เลยทุกครั้งไม่ว่าพวกนางจะพูดอะไร ข้าก็ตกลงหมด" เจียงซุ่ยฮวนตบมือ "แต่พวกนางกลับไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเจ้าเลย ความสัมพันธ์แบบนี้ไม่เท่าเทียมกัน ข้าว่านะ ไม่ใช่เจ้าทำไม่ดี แต่เจ้าดีกับพวกนางเกินไปต่างหาก ต้องรู้ไว้ว่า ให้ข้าวเขาถังหนึ่งเป็นบุญคุณ ให้ถังกลับกลายเป็นเวร" "ก่อนจะคิดถึงความรู้สึกของคนอื่น ลองคิดถึงตัวเองก่อน ความรู้สึกของเจ้าสำคัญที่สุด" เจียงซุ่ยฮวนยกถ้วยชาขึ้นจิบ กล่าวว่า "เจ้าควรมั่นใจในตัวเอง เจอเรื่องอะไรอย่าคิดแต่จะตำหนิตัวเอง ราษฎรในต้าเหยียนมีเป็นล้าน เจ้าไม่มีทางทำให้ทุกคนพอใจได้หรอก คราวนี้คบเพื่อนผิด ก็เปลี่ยนไปคบคนใหม่ก็พอ" ว่านเมิ่งเยียนก้มหน้าครุ่นคิด ครู่หนึ่งจึงเงยหน้าถาม "เจ้ายอมเป็นเพื่อนข้าไหม?" "ยินดีสิ" เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่ พูดหยอก "แค่อย่าเอาเงินมาทุ่มใส่ข้าบ่อยนัก ข้ากลัวทนการทดสอบไม่ไหว" ว่านเมิ่งเยียนหัวเราะ "ข้านึกว่าเจ้าไม่ชอบเงินเสียอีก" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะเบาๆ กล่าว "ในโลกนี้มีใคร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 110
"ทำได้ดีมาก ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับฝีมือการแสดงของเจ้าแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนมอบเงินห้าตำลึงให้เขา "ไปล้างหน้าเสียก่อน แล้วแสดงให้เหมือนหน่อย อย่าให้ใครจับได้" "วางใจได้ขอรับแขกผู้มีเกียรติ ข้าชอบดูละครมาตั้งแต่เด็ก การแสดงไม่มีปัญหาแน่นอน" บ่าวตบอกตัวเอง แล้วเดินออกไปอย่างมั่นใจ ว่านเมิ่งเยียนงุนงงกับบทสนทนาระหว่างเจียงซุ่ยฮวนกับบ่าว จึงถาม "เจ้าให้บ่าวแสดงอะไร? ทำไมเขาถึงต้องยกเว้นค่าอาหารให้เมิ่งชิงกับพวกนางด้วย? เจ้าจะเลี้ยงพวกนางหรือ?" "ข้าไม่มีทางเลี้ยงพวกนางหรอก" เจียงซุ่ยฮวนขยิบตา "ฟังสิ" นอกห้อง บ่าวตะโกนเสียงดังลั่นด้วยความร้อนรน "เถ้าแก่! เถ้าแก่! แย่แล้ว คุณหนูหลายคนในห้องนั้นกินแล้วไม่จ่ายเงิน!" ว่านเมิ่งเยียนตาโต ในทันใดก็เข้าใจสิ่งที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังทำ "พวกเราไปดูความสนุกที่ริมหน้าต่างกันเถอะ" เจียงซุ่ยฮวนจูงว่านเมิ่งเยียนไปที่ริมหน้าต่าง เปิดหน้าต่างมองลงไปข้างล่าง หน้าต่างบานนี้อยู่ในตำแหน่งที่ดี พอดีมองเห็นเมิ่งชิงกับพวกเดินออกจากประตูใหญ่ของเยว่ฟางโหลวพร้อมเสียงหัวเราะ แต่ยังไม่ทันได้เดินกี่ก้าว เถ้าแก่ของเยว่ฟางโหลวก็รีบพาคนมาขวางพวกนางไว้ เถ้าแก่โกรธจนเอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 111
ลูกค้าที่ยืนดูเรื่องสนุกอยู่ที่ประตูพูดว่า "ใช่แล้ว พวกเรากินที่หอเยว่ฟางมาตั้งหลายครั้ง ไม่เคยเห็นเด็กรับใช้คนไหนผิวสีทองแดงเลย คุณหนู แม้แต่จะโกหกก็ยังโกหกไม่เนียนเลย" เมิ่งชิงขบริมฝีปากแน่น ทั้งอายทั้งโกรธ ตวาดว่า "ข้าผู้เป็นหลานสาวแท้ๆ ของแม่ทัพเจิ้นหยวน จะมาโกหกเพื่อเงินแค่พันกว่าตำลึงได้อย่างไร?" ได้ยินเมิ่งชิงอ้างชื่อตระกูล เจียงซุ่ยฮวนที่นั่งมองลงมาจากหน้าต่างชั้นสองหัวเราะเยาะ แม่ทัพเจิ้นหยวนอายุปูนนี้แล้ว ยังต้องมาถูกหลานสาวทำให้อับอาย ช่างน่าอดสูเสียจริง พอได้ยินเช่นนั้น ผู้คนบนถนนก็ยิ่งวิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่ เยาะเย้ยว่าเมิ่งชิงเป็นถึงหลานสาวแม่ทัพเจิ้นหยวน กินเลี้ยงไม่จ่ายเงินก็แล้วไป ยังโกหกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูท่าแม่ทัพเจิ้นหยวนจะเก่งแต่รบ แต่การอบรมลูกหลานกลับไม่ได้เรื่อง เถ้าแก่มองเมิ่งชิงตั้งแต่หัวจรดเท้า จู่ๆ ก็ชี้หน้าเมิ่งชิงพูด "ข้าจำได้แล้ว พวกเจ้านี่แหละที่มากินที่ร้านเราบ่อยๆ ทุกครั้งสั่งอาหารมากมายแต่กินแค่นิดเดียว แล้วให้คุณหนูที่มีปานบนหน้าเป็นคนจ่ายเงิน" เขาพูดอย่างดูถูก "น่าแปลกละที่พวกเจ้าหนีไม่จ่ายเงิน ที่แท้ก็เพราะวันนี้คุณหนูคนนั้นไม่ได้มา หลานสาวแม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 112
ถนนหน้าเยว่ฟางโหลวเต็มไปด้วยผู้คนที่หลั่งไหลมา ผู้มามุงดูมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อรู้ว่าคนที่กินแล้วไม่จ่ายเงินคือหลานสาวแท้ๆ ของแม่ทัพเจิ้นหยวน เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของชาวบ้านก็ยิ่งดังขึ้น เมิ่งชิงและพวกแทบจะจมอยู่ในน้ำลายกระเด็นจากคนมุง ต่างเอาแขนเสื้อบังหน้า อยากจะหาหลุมซ่อนตัว เมิ่งชิงอยากจะออกไปตามหาว่านเมิ่งเยียน แต่กลับพบว่าแทบจะเบียดออกไปไม่ได้ ในสถานการณ์เช่นนี้ ผู้คนมักจะทนไม่ไหวจนแสดงธาตุแท้ออกมา สตรีข้างๆ โทษเมิ่งชิงด้วยความโกรธ "ล้วนเป็นความผิดของเจ้า ข้าบอกแล้วให้ส่งคนไปตามว่านเมิ่งเยียน เจ้าไม่ยอม ยังบอกว่าไม่อยากเห็นหน้านาง ตอนนี้เรื่องวุ่นวายขนาดนี้ หากท่านพ่อข้ารู้เข้า ต้องกักบริเวณข้าครึ่งปีแน่!" เมิ่งชิงกำลังหงุดหงิดอยู่แล้ว พอได้ยินเช่นนั้นก็ยิ่งโมโห ผลักสตรีผู้นั้นอย่างแรง "เจ้าคิดว่าข้าสบายนักหรือ? ท่านปู่ข้าเกลียดที่สุดคือคนที่ชอบเอาเปรียบผู้อื่น หากท่านรู้ว่าข้ากินแล้วไม่จ่ายเงิน ต้องลงโทษข้าตามกฎของตระกูลแน่!" พูดจบ เมิ่งชิงก็เห็นร่างของว่านเมิ่งเยียนในฝูงชน นางดีใจจนแทบบ้า ตะโกนเสียงดัง "เมิ่งเยียน!" ฝูงชนแหวกทางให้ ว่านเมิ่งเยียนเดินมาหยุดตรงหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 113
เจียงซุ่ยฮวนร้องอย่างตกใจ "อ้าว! คนที่กินเลี้ยงไม่จ่ายเงินจะใช่เจ้าหรือไม่?" สีหน้าเมิ่งชิงแดงบ้างซีดบ้าง ขบฟันแน่นพูด "นี่เป็นความเข้าใจผิด ข้าไม่ได้กินแล้วไม่จ่ายเงิน!" "อย่างนั้นหรือ? ข้าเห็นไม่เหมือนเป็นความเข้าใจผิดเลยนะ" เจียงซุ่ยฮวนแสดงท่าทีเห็นใจเล็กน้อย แต่ดวงตากลับวาววับด้วยรอยยิ้ม "น่าเสียดายจริงๆ" "เสียดายอะไร?" เมิ่งชิงงุนงง จ้องเจียงซุ่ยฮวนอย่างดุร้าย เจียงซุ่ยฮวนพยายามกดมุมปากที่จะยกขึ้น "ตามที่ข้ารู้มา พวกเจ้าหลายคนยังไม่ได้แต่งงานใช่หรือไม่?" เมิ่งชิงพูดอย่างหยิ่งผยอง "ใช่แล้ว ตระกูลพวกเราดีถึงเพียงนี้ แน่นอนว่าต้องเลือกคู่ครองในอนาคตอย่างดี" "ไม่เหมือนเจ้า หย่าจากองค์ชายหนานหมิงแล้ว ยังตัดขาดกับจวนหย่งอ๋อง ตกอับถึงเพียงนี้ ข้าว่ามีแต่ขอทานบนถนนที่ยอมแต่งกับเจ้า" เมิ่งชิงพูดจบก็หัวเราะคิกคัก เจียงซุ่ยฮวนก็หัวเราะ "ข้าว่าเจ้าควรเป็นห่วงตัวเองกับเพื่อนๆ ของเจ้ามากกว่า" นางมองผู้คนรอบข้าง ยิ้มให้เมิ่งชิง "วันนี้เรื่องที่พวกเจ้ากินเลี้ยงไม่จ่ายเงินอื้อฉาวถึงเพียงนี้ พรุ่งนี้คงแพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวง ไม่รู้ว่าบรรดาขุนนางผู้สูงศักดิ์ในเมืองหลวง ผู้ใดจะยอมรับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 114
เมิ่งชิงถามออกมาอย่างไม่รู้ตัว "เจ้ารู้ได้อย่างไร?" "หึ ไม่อยากให้คนรู้ ก็อย่าทำเสียตั้งแต่แรก" ว่านเมิ่งเยียนชายตามองเมิ่งชิงอย่างเย็นชา แล้วพูดกับเจียงซุ่ยฮวน "ซุ่ยฮวน พวกเราไปกันเถอะ" "อืม" ทั้งสองหันหลังเดินจากไป ไม่สนใจเมิ่งชิงกับพวกอีก พวกนางที่ติดอยู่ท่ามกลางฝูงชนแทบจะสิ้นหวัง นอกจากเมิ่งชิง คนอื่นๆ ล้วนเสียใจมาก ที่แต่ก่อนปฏิบัติต่อว่านเมิ่งเยียนเช่นนั้น หากไม่ทำเช่นนั้น วันนี้ก็คงไม่ต้องมาพบจุดจบเช่นนี้ เถ้าแก่เห็นพวกนางหาเงินมาจ่ายไม่ได้จริงๆ จึงส่งคนไปที่บ้านของพวกนาง เล่าเรื่องที่พวกนางกินแล้วไม่จ่ายเงิน แม่ทัพเจิ้นหยวนโกรธจัด สั่งคนไปรับตัวเมิ่งชิงกลับมาทันที ใช้แส้เฆี่ยนเมิ่งชิงอย่างรุนแรง ไม่ว่ามารดาของเมิ่งชิงจะขอร้องอย่างไรก็ไม่ฟัง เฆี่ยนจนเมิ่งชิงแทบลุกไม่ขึ้น แล้วขังไว้ในห้องห้ามออกมา คนอื่นๆ ก็ถูกลงโทษเช่นเดียวกัน เมื่อเจียงซุ่ยฮวนรู้เรื่องนี้ก็เป็นเวลาเที่ยงของวันรุ่งขึ้นแล้ว หงหลัวได้ยินมาจากในเมือง จึงเล่าให้เจียงซุ่ยฮวนฟังอย่างมีอรรถรส เจียงซุ่ยฮวนจิบชา แค่นหัวเราะเย็นชา "สมควรแล้ว" เมิ่งชิงกับพวกเอาเปรียบว่านเมิ่งเยียนมานาน ถึงเวลาที่ต้องชดใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 120
ว่านเมิ่งเยียนมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกว้าวุ่นใจ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ซุ่ยฮวน ข้ารู้สึกว่าแบบนี้มันไม่ค่อยดีเลย”เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “ไม่ดีอย่างไร?”ว่านเมิ่งเยียนก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “แม่ของเสวียหลิงป่วย ข้ากลับช่วยอะไรไม่ได้เลย แถมยังทำให้เสวียหลิงติดหนี้บุญคุณข้าอีก ข้ารู้สึกผิดในใจนัก”“เจ้านี่นะ! ช่างคิดมากเกินไปจริง ๆ” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มพลางจิ้มหน้าผากของอีกฝ่ายเบา ๆ “นี่ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่ รู้ไหม?”ว่านเมิ่งเยียนมองด้วยความสงสัย “ไม่รู้หรอก”เจียงซุ่ยฮวนวางศอกพิงริมหน้าต่าง มองดูผู้คนที่เดินขวักไขว่นอกหน้าต่างพลางพูดขึ้นด้วยความครุ่นคิด “ในโลกที่มีคนมากมายเช่นนี้ หากเจ้าได้พบใครบางคน นั่นแปลว่าเจ้าและเขามีวาสนาต่อกัน แต่เพียงวาสนาอย่างเดียวไม่พอ หากอยากก้าวหน้าไปอีกขั้น เจ้าต้องพยายามไขว่คว้าเอาเอง”“การที่เสวียหลิงติดหนี้บุญคุณเจ้า นั่นหมายความว่าวาสนาระหว่างเจ้ากับเขาได้ลึกซึ้งขึ้น เขาต้องหาทางตอบแทนบุญคุณเจ้า ซึ่งในระหว่างที่มีการตอบแทนกันไปมา โอกาสที่เขาจะชอบเจ้าก็เพิ่มขึ้นมากโข”เจียงซุ่ยฮวนหันไปมองว่านเมิ่งเยียนพลางยิ้มมุมป
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 119
ว่านเมิ่งเยียนนึกว่าคนที่นางกอดอยู่นั้นเป็นสาวใช้ พอตั้งสติได้แล้วหันไปมองข้างๆ กลับกลายเป็นเสวียหลิง!นางรีบปล่อยมือออกทันที แล้วพูดด้วยความกระดากอายว่า "ขออภัยเจ้าค่ะคุณชายเสวีย ข้าไม่ได้ตั้งใจ"เสวียหลิงทำทีเป็นไม่ใส่ใจ ตอบว่า "ไม่เป็นไร"เจียงซุ่ยฮวนมองทั้งสองคนที่ดูประดักประเดิดกันคนละแบบแล้วหัวเราะ ก่อนชี้ไปที่ตัวพยาธิในจานแล้วพูดว่า "ไม่ต้องกลัว พยาธินี่พอออกจากร่างคนแล้วก็ไร้พิษสง""จะเหยียบมันให้ตายหรือเผามันก็แล้วแต่เจ้า"เสวียหลิงสั่งให้คนรับใช้เก็บพยาธิในจานไว้ แล้วพูดว่า "ท่านพ่อของข้าไปที่เมืองฉางอานเพื่อพาแพทย์มารักษาท่านแม่ รอท่านกลับมา ข้าจะให้ท่านดูว่าเจ้าตัวการเล็กๆ นี่แหละที่ทำให้แม่ข้าเจ็บป่วยมานาน และทำให้ครอบครัวข้าไม่มีความสุขเลย""ได้" เจียงซุ่ยฮวนหยิบกล่องยาออกมาจากแขนเสื้อสามกล่อง เป็นยาบรรเทาปวด ยาแก้อักเสบ และสเปรย์เร่งการสมานแผลนางส่งยาเหล่านั้นให้เสวียหลิง พร้อมอธิบายอย่างละเอียดว่า "กล่องนี้เป็นยาบรรเทาปวด หากแม่เจ้ารู้สึกเจ็บแผล ให้กินเม็ดหนึ่ง กล่องนี้เป็นยาแก้อักเสบ กินหลังอาหารวันละหนึ่งเม็ด ส่วนสเปรย์ ให้ฉีดวันละครั้ง เข้าใจหรือไม่?"เสวียห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 118
บนเครื่องมือปรากฏว่ามีปรสิตยาวประมาณสามเซนติเมตรอยู่ในร่างกายของท่านท่านแม่เสวีย ซึ่งกำลังกดทับเส้นประสาทของนาง ส่งผลให้ท่านท่านแม่เสวียเกิดอาการกระตุกไม่หยุดเจียงซุ่ยฮวนสูดหายใจลึก ดูท่าว่าคงต้องผ่าตัดนำปรสิตในร่างของท่านแม่เสวียออกมาให้ได้นางฉีดยาสลบให้ท่านแม่เสวีย รอจนกระทั่งนางหมดสติไป นางจึงเริ่มทำความสะอาดห้องผ่าตัดอย่างละเอียด และเปลี่ยนชุดผ่าตัดเพื่อเริ่มต้นการผ่าตัดกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อที่รุนแรงแทรกซึมเข้าสู่โพรงจมูก ขณะนั้นเด็กในครรภ์ของเจียงซุ่ยฮวนกลับขยับตัวขึ้นมาเล็กน้อยนี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกถึงการดิ้นของเด็ก แต่ไม่มีเวลาจะดีใจ นางลูบท้องพลางพูดเบา ๆ ว่า “เจ้าเป็นเด็กดี รอให้แม่ทำงานนี้เสร็จก่อน แล้วแม่จะพาเจ้าไปกินอาหารดี ๆ”สิ้นเสียงพูด เด็กในครรภ์ก็หยุดขยับทันทีเจียงซุ่ยฮวนยิ้มอย่างโล่งอก หยิบมีดผ่าตัดขึ้นมาและเริ่มทำการผ่าตัดแม้ว่านางจะไม่ได้ทำการผ่าตัดมาหลายเดือนแล้ว แต่มือของนางยังคงมั่นคง นางดำเนินการผ่าตัดอย่างเป็นระเบียบโดยลำพังนางค่อย ๆ คีบปรสิตออกมาอย่างระมัดระวัง แล้วโยนมันลงในถาดที่อยู่ข้าง ๆ จากนั้นจึงเริ่มเย็บแผล แผลที่เย็บนั้นแน่นหนาและละเอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 117
“อะไรนะ?” สีหน้าของเสวียหลิงซีดขาว รีบสาวเท้าก้าวยาวกลับเข้าไปในจวนทันทีเจียงซุ่ยฮวนกับว่านเมิ่งเยียนมองหน้ากัน ก่อนจะเดินตามเข้าไปเมื่อทั้งสามมาถึงหน้าเตียงของมารดาเสวียหลิง ก็เห็นร่างของนางซูบผอม หน้าซีดคล้ำ และร่างกายสั่นกระตุกไม่หยุด เลือดสดๆ ไหลซึมออกจากปากอย่างช้าๆเสวียหลิงเห็นดังนั้นก็คุกเข่าลงข้างเตียง จับมือของมารดาไว้แน่นแล้วพูดว่า "ท่านแม่ ข้าพาแพทย์มาช่วยท่านแล้ว โปรดอดทนไว้ก่อน"แต่ดูเหมือนมารดาของเสวียหลิงจะไม่ได้ยินคำพูดของเขาเลย มีเพียงร่างที่ยังคงกระตุกต่อไปเจียงซุ่ยฮวนไม่พูดพร่ำใดๆ รีบดันตัวเสวียหลิงออกไป แล้วนำหมอนหยกที่อยู่ใต้ศีรษะของมารดาออก เปลี่ยนเป็นหมอนผ้านุ่มแทน จากนั้นปลดเสื้อของนางเล็กน้อยเพื่อช่วยให้หายใจสะดวกขึ้น ก่อนจะจับปากของนางให้เปิดออกเพื่อตรวจดู จึงพบว่านางกัดลิ้นตัวเองจนเลือดไหลเจียงซุ่ยฮวนหยิบยาห้ามเลือดออกมาโรยลงไปบนบาดแผล จากนั้นใช้ผ้าเช็ดรอยเลือดที่มุมปากของนางอย่างระมัดระวังเสวียหลิงตกใจร้องถามว่า "เจ้ากำลังทำอะไร?"เจียงซุ่ยฮวนพูดโดยไม่หันกลับไป "หมอนหยกแข็งเกินไป อาจทำให้ศีรษะแม่เจ้าได้รับบาดเจ็บได้ ปลดเสื้อเพื่อช่วยให้หายใจสะด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 116
ทั้งสองหันไปมองเจียงซุ่ยฮวนพร้อมกัน เจียงซุ่ยฮวนพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน "คุณชายเสวียช่างยุ่งจริงๆ" นางหันไปยิ้มให้ว่านเมิ่งเยียน "วันนี้ยังเช้าอยู่ พวกเราไปหาร้านน้ำชาดื่มชากันเถอะ" ว่านเมิ่งเยียนฝืนยิ้ม "ดี" ดวงตาของเสวียหลิงฉายแววประหลาดใจ "เจ้าคือเจียงซุ่ยฮวน ธิดาแท้ๆ ของท่านโหว?" เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้ว "ท่านรู้จักข้า?" เสวียหลิงพยักหน้า "เมื่อไม่นานในงานอภิเษกขององค์ชายหนานหมิง ข้าเคยเห็นเจ้าที่วังหนานหมิง" เขาทำท่าเหมือนเห็นฟางเส้นสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตได้ "ได้ยินฮูหยินท่านเสนาบดีบอกว่าเจ้ามีวิชาแพทย์?" เจียงซุ่ยฮวนไม่รู้จักฮูหยินท่านเสนาบดีคนไหน แต่ช่วงก่อนหน้านี้มีสตรีผู้สูงศักดิ์ท่าทางสง่างามคนหนึ่งมาให้นางรักษา และชื่นชมวิชาแพทย์ของนางไม่หยุด หากนางเดาไม่ผิด สตรีผู้นั้นคงเป็นฮูหยินท่านเสนาบดี "ใช่ พอรู้บ้างเล็กน้อย" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มไม่เต็มใจ ดึงแขนว่านเมิ่งเยียนเตรียมจะจากไป "รอก่อน!" เสวียหลิงรีบขวางหน้าพวกนางไว้ พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "ขออภัยคุณหนูเจียง เมื่อครู่ข้าเสียมารยาท" เจียงซุ่ยฮวนกอดอก พูดเสียงเย็น "คุณชายเสวีย ข้ามากับเมิ่งเยียน หากท่านจะขอโทษ ก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 115
"เด็กน้อย พวกเราเป็นคนมีชีวิต ไม่ใช่งานศิลปะที่สลักจากหิน ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ อย่าเข้มงวดกับตัวเองมากนัก" เจียงซุ่ยฮวนปลอบ หลังแต่งหน้าเสร็จ หยิ่งเถาช่วยว่านเมิ่งเยียนเกล้าผมทรงหลวมๆ ดูน่ารักมีชีวิตชีวา สุดท้ายเจียงซุ่ยฮวนหยิบกระโปรงสีเขียวอมเทาของตนให้ว่านเมิ่งเยียนเปลี่ยน ใบหน้าของว่านเมิ่งเยียนงดงามอยู่แล้ว พอแต่งหน้าแล้วยิ่งดูสง่างามเหนือโลกีย์ ดูสะอาดตาและสวยงาม แต่งตัวเช่นนี้ สวยกว่าเมื่อครู่มากนัก เจียงซุ่ยฮวนพอใจยิ่ง ว่านเมิ่งเยียนมองตัวเองในกระจกอย่างตกตะลึง พึมพำ "ที่แท้ข้าก็สวยได้ถึงเพียงนี้" เจียงซุ่ยฮวนตบบ่านาง "หญิงสาวที่มั่นใจในตัวเองนั่นแหละสวยที่สุด" พวกนางนั่งรถม้าไปจวนเสวีย ระหว่างทางเจียงซุ่ยฮวนถามลอยๆ "เจ้าส่งบัตรเชิญไปจวนเสวียหรือยัง?" ว่านเมิ่งเยียนสูดลมหายใจเฮือก ตกใจ "ข้าลืมไป แย่แล้วๆ คราวนี้คุณชายเสวียต้องมีความประทับใจที่แย่กับข้าแน่ๆ" เจียงซุ่ยฮวนปลอบ "อย่ากังวลไปเลย เดี๋ยวพวกเราไม่ต้องเข้าไป เจ้าแค่อธิบายให้คุณชายเสวียเข้าใจที่หน้าประตูก็พอ" "เมิ่งชิงกับพวกนางแกล้งเจ้าเช่นนั้น ทำลายชื่อเสียงของเจ้า เจ้าร้อนใจจนลืมส่งบัตรเชิญล่วงหน้า ก็เป็น
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 114
เมิ่งชิงถามออกมาอย่างไม่รู้ตัว "เจ้ารู้ได้อย่างไร?" "หึ ไม่อยากให้คนรู้ ก็อย่าทำเสียตั้งแต่แรก" ว่านเมิ่งเยียนชายตามองเมิ่งชิงอย่างเย็นชา แล้วพูดกับเจียงซุ่ยฮวน "ซุ่ยฮวน พวกเราไปกันเถอะ" "อืม" ทั้งสองหันหลังเดินจากไป ไม่สนใจเมิ่งชิงกับพวกอีก พวกนางที่ติดอยู่ท่ามกลางฝูงชนแทบจะสิ้นหวัง นอกจากเมิ่งชิง คนอื่นๆ ล้วนเสียใจมาก ที่แต่ก่อนปฏิบัติต่อว่านเมิ่งเยียนเช่นนั้น หากไม่ทำเช่นนั้น วันนี้ก็คงไม่ต้องมาพบจุดจบเช่นนี้ เถ้าแก่เห็นพวกนางหาเงินมาจ่ายไม่ได้จริงๆ จึงส่งคนไปที่บ้านของพวกนาง เล่าเรื่องที่พวกนางกินแล้วไม่จ่ายเงิน แม่ทัพเจิ้นหยวนโกรธจัด สั่งคนไปรับตัวเมิ่งชิงกลับมาทันที ใช้แส้เฆี่ยนเมิ่งชิงอย่างรุนแรง ไม่ว่ามารดาของเมิ่งชิงจะขอร้องอย่างไรก็ไม่ฟัง เฆี่ยนจนเมิ่งชิงแทบลุกไม่ขึ้น แล้วขังไว้ในห้องห้ามออกมา คนอื่นๆ ก็ถูกลงโทษเช่นเดียวกัน เมื่อเจียงซุ่ยฮวนรู้เรื่องนี้ก็เป็นเวลาเที่ยงของวันรุ่งขึ้นแล้ว หงหลัวได้ยินมาจากในเมือง จึงเล่าให้เจียงซุ่ยฮวนฟังอย่างมีอรรถรส เจียงซุ่ยฮวนจิบชา แค่นหัวเราะเย็นชา "สมควรแล้ว" เมิ่งชิงกับพวกเอาเปรียบว่านเมิ่งเยียนมานาน ถึงเวลาที่ต้องชดใ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 113
เจียงซุ่ยฮวนร้องอย่างตกใจ "อ้าว! คนที่กินเลี้ยงไม่จ่ายเงินจะใช่เจ้าหรือไม่?" สีหน้าเมิ่งชิงแดงบ้างซีดบ้าง ขบฟันแน่นพูด "นี่เป็นความเข้าใจผิด ข้าไม่ได้กินแล้วไม่จ่ายเงิน!" "อย่างนั้นหรือ? ข้าเห็นไม่เหมือนเป็นความเข้าใจผิดเลยนะ" เจียงซุ่ยฮวนแสดงท่าทีเห็นใจเล็กน้อย แต่ดวงตากลับวาววับด้วยรอยยิ้ม "น่าเสียดายจริงๆ" "เสียดายอะไร?" เมิ่งชิงงุนงง จ้องเจียงซุ่ยฮวนอย่างดุร้าย เจียงซุ่ยฮวนพยายามกดมุมปากที่จะยกขึ้น "ตามที่ข้ารู้มา พวกเจ้าหลายคนยังไม่ได้แต่งงานใช่หรือไม่?" เมิ่งชิงพูดอย่างหยิ่งผยอง "ใช่แล้ว ตระกูลพวกเราดีถึงเพียงนี้ แน่นอนว่าต้องเลือกคู่ครองในอนาคตอย่างดี" "ไม่เหมือนเจ้า หย่าจากองค์ชายหนานหมิงแล้ว ยังตัดขาดกับจวนหย่งอ๋อง ตกอับถึงเพียงนี้ ข้าว่ามีแต่ขอทานบนถนนที่ยอมแต่งกับเจ้า" เมิ่งชิงพูดจบก็หัวเราะคิกคัก เจียงซุ่ยฮวนก็หัวเราะ "ข้าว่าเจ้าควรเป็นห่วงตัวเองกับเพื่อนๆ ของเจ้ามากกว่า" นางมองผู้คนรอบข้าง ยิ้มให้เมิ่งชิง "วันนี้เรื่องที่พวกเจ้ากินเลี้ยงไม่จ่ายเงินอื้อฉาวถึงเพียงนี้ พรุ่งนี้คงแพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวง ไม่รู้ว่าบรรดาขุนนางผู้สูงศักดิ์ในเมืองหลวง ผู้ใดจะยอมรับ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 112
ถนนหน้าเยว่ฟางโหลวเต็มไปด้วยผู้คนที่หลั่งไหลมา ผู้มามุงดูมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อรู้ว่าคนที่กินแล้วไม่จ่ายเงินคือหลานสาวแท้ๆ ของแม่ทัพเจิ้นหยวน เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของชาวบ้านก็ยิ่งดังขึ้น เมิ่งชิงและพวกแทบจะจมอยู่ในน้ำลายกระเด็นจากคนมุง ต่างเอาแขนเสื้อบังหน้า อยากจะหาหลุมซ่อนตัว เมิ่งชิงอยากจะออกไปตามหาว่านเมิ่งเยียน แต่กลับพบว่าแทบจะเบียดออกไปไม่ได้ ในสถานการณ์เช่นนี้ ผู้คนมักจะทนไม่ไหวจนแสดงธาตุแท้ออกมา สตรีข้างๆ โทษเมิ่งชิงด้วยความโกรธ "ล้วนเป็นความผิดของเจ้า ข้าบอกแล้วให้ส่งคนไปตามว่านเมิ่งเยียน เจ้าไม่ยอม ยังบอกว่าไม่อยากเห็นหน้านาง ตอนนี้เรื่องวุ่นวายขนาดนี้ หากท่านพ่อข้ารู้เข้า ต้องกักบริเวณข้าครึ่งปีแน่!" เมิ่งชิงกำลังหงุดหงิดอยู่แล้ว พอได้ยินเช่นนั้นก็ยิ่งโมโห ผลักสตรีผู้นั้นอย่างแรง "เจ้าคิดว่าข้าสบายนักหรือ? ท่านปู่ข้าเกลียดที่สุดคือคนที่ชอบเอาเปรียบผู้อื่น หากท่านรู้ว่าข้ากินแล้วไม่จ่ายเงิน ต้องลงโทษข้าตามกฎของตระกูลแน่!" พูดจบ เมิ่งชิงก็เห็นร่างของว่านเมิ่งเยียนในฝูงชน นางดีใจจนแทบบ้า ตะโกนเสียงดัง "เมิ่งเยียน!" ฝูงชนแหวกทางให้ ว่านเมิ่งเยียนเดินมาหยุดตรงหน
