บทที่ 113

ผู้เขียน: ทองประกาย

ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-05 17:00:00

เจียงซุ่ยฮวนร้องอย่างตกใจ "อ้าว! คนที่กินเลี้ยงไม่จ่ายเงินจะใช่เจ้าหรือไม่?"

สีหน้าเมิ่งชิงแดงบ้างซีดบ้าง ขบฟันแน่นพูด "นี่เป็นความเข้าใจผิด ข้าไม่ได้กินแล้วไม่จ่ายเงิน!"

"อย่างนั้นหรือ? ข้าเห็นไม่เหมือนเป็นความเข้าใจผิดเลยนะ" เจียงซุ่ยฮวนแสดงท่าทีเห็นใจเล็กน้อย แต่ดวงตากลับวาววับด้วยรอยยิ้ม "น่าเสียดายจริงๆ"

"เสียดายอะไร?" เมิ่งชิงงุนงง จ้องเจียงซุ่ยฮวนอย่างดุร้าย

เจียงซุ่ยฮวนพยายามกดมุมปากที่จะยกขึ้น "ตามที่ข้ารู้มา พวกเจ้าหลายคนยังไม่ได้แต่งงานใช่หรือไม่?"

เมิ่งชิงพูดอย่างหยิ่งผยอง "ใช่แล้ว ตระกูลพวกเราดีถึงเพียงนี้ แน่นอนว่าต้องเลือกคู่ครองในอนาคตอย่างดี"

"ไม่เหมือนเจ้า หย่าจากองค์ชายหนานหมิงแล้ว ยังตัดขาดกับจวนหย่งอ๋อง ตกอับถึงเพียงนี้ ข้าว่ามีแต่ขอทานบนถนนที่ยอมแต่งกับเจ้า" เมิ่งชิงพูดจบก็หัวเราะคิกคัก

เจียงซุ่ยฮวนก็หัวเราะ "ข้าว่าเจ้าควรเป็นห่วงตัวเองกับเพื่อนๆ ของเจ้ามากกว่า"

นางมองผู้คนรอบข้าง ยิ้มให้เมิ่งชิง "วันนี้เรื่องที่พวกเจ้ากินเลี้ยงไม่จ่ายเงินอื้อฉาวถึงเพียงนี้ พรุ่งนี้คงแพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวง ไม่รู้ว่าบรรดาขุนนางผู้สูงศักดิ์ในเมืองหลวง ผู้ใดจะยอมรับ

บทที่ถูกล็อก

อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่แล้ว บทต่อไป

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 124
เมื่อใดที่นางเผยรอยยิ้มเช่นนี้ นั่นหมายความว่านางกำลังวางแผน “เรื่องซน” อีกแล้ว“เราบุกปล้นร้านทองของเจียงเม่ยเอ๋อร์ นำเครื่องประดับทองไปหลอม แล้วแจกให้กับบรรดาขอทานดีไหม?”ว่านเมิ่งเยียนทั้งตื่นเต้นและกังวล ถามว่า “แบบนี้จะดีหรือ?”“มันอาจจะไม่ดี” เจียงซุ่ยฮวนกอดอกพูดพลางเบ้ปาก “แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์ช่างชั่วร้าย นางพยายามใช้ปรสิตฆ่าข้า ข้าก็แค่เอาคืนให้นางเสียเงินเล่น ๆ”ค่ำคืนสงบเงียบ ไร้เมฆหมอก แสงจันทร์เจิดจ้าราวกับสีเงินเจียงซุ่ยฮวนในชุดดำปรากฏตัวหน้าร้านทองแห่งหนึ่ง ร้านนี้เป็นของขวัญที่ฉู่เจวี๋ยมอบให้เจียงเม่ยเอ๋อร์ โดยปกติร้านนี้ทำรายได้ดี เจียงเม่ยเอ๋อร์จึงให้ความสำคัญ แม้กำลังตั้งครรภ์ก็ยังมาเยี่ยมทุกวันคืนนี้สิ่งที่เจียงซุ่ยฮวนตั้งใจทำ คือการปล้นร้านทองของเจียงเม่ยเอ๋อร์จนเกลี้ยงบนถนนที่ว่างเปล่าไร้ผู้คน เจียงซุ่ยฮวนผิวปากเบา ๆ ไม่นานก็มีร่างเล็กในชุดดำโผล่ออกมาจากตรอกข้าง ๆ เป็นว่านเมิ่งเยียนที่ปลอมตัวมาทั้งสองสวมชุดดำปิดหน้ามิดชิด แม้มีใครผ่านมาก็จำพวกนางไม่ได้ว่านเมิ่งเยียนมองไปรอบ ๆ ด้วยความกังวล ถามว่า “ซุ่ยฮวน มีแค่เราสองคนหรือ?”“ใช่ คนเยอะอาจทำให้ผิดพลาดไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 123
เจียงซุ่ยฮวนขมวดจมูกเล็กน้อย เพราะตั้งครรภ์ทำให้ประสาทการรับกลิ่นของนางไวต่อสิ่งต่างๆ อย่างมาก สาวใช้ที่เพิ่งเดินชนนาง ทั้งแผ่นหลังและกลิ่นที่ติดตัวนั้นคุ้นเคยอย่างยิ่งหรือจะเป็น... สาวใช้คนสนิทของเจียงเม่ยเอ๋อร์ ชุ่ยหง!ถนนเส้นนี้กว้างใหญ่ แถมคนเดินถนนก็มีไม่มาก ทำไมชุ่ยหงถึงเลือกที่จะชนนางพอดี?เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วเล็กน้อย นางรู้สึกเหมือนว่าตอนที่ชุ่ยหงชนนาง มีบางอย่างถูกแอบวางไว้บนตัวของนางนางหยุดเดิน ตั้งใจจะก้มลงดู แต่ทันใดนั้น ว่านเมิ่งเยียนที่อยู่ข้างๆ ก็ดึงแขนเสื้อของนางพร้อมกับปิดปากตัวเองด้วยความตกใจว่านเมิ่งเยียนพูดเสียงเบา "ซุ่ยฮวน สาวใช้ที่ชนเจ้าเมื่อกี้แอบเอาแมลงสีดำวางไว้บนตัวเจ้า แม้จะทำเนียนมาก แต่ข้าเห็นชัดเจน นางตั้งใจแน่นอน"เจียงซุ่ยฮวนใจหายวาบ นางไม่มีเวลาตรวจดู รีบจูงว่านเมิ่งเยียนเดินเข้าไปในตรอกเล็กๆ แล้วถอดเสื้อนอกของตัวเองออกอย่างรวดเร็วนางโยนเสื้อนอกลงกับพื้น ใช้ไม้คันหนึ่งเขี่ยดูเสื้อ พบว่าที่ชายแขนเสื้อมีแมลงสีดำตัวหนึ่งเกาะอยู่ กำลังค่อยๆ ไต่เข้าไปในแขนเสื้อหากนางไม่ได้ถอดเสื้อทันท่วงที แมลงตัวนั้นคงจะไต่ขึ้นแขนของนางและอาจเจาะเข้าไปในร่างกาย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 122
เจียงซุ่ยฮวนได้ยินดังนั้น พลางเหลือบมองด้วยหางตา เห็นเสี่ยวเอ้อร์กำลังถือถาดอาหารขึ้นมา นางรีบก้าวออกไปยืนข้างราวระเบียง ทำท่ามองลงไปยังชั้นล่างเสี่ยวเอ้อร์ไม่ได้สนใจนางเลย ถือถาดอาหารเข้าไปในห้องของว่านเมิ่งเยียน แล้วไม่นานก็เดินออกมาเมื่อเห็นเสี่ยวเอ้อร์ลงไปแล้ว เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อย ๆ เดินไปที่หน้าประตูห้องตั้งใจฟังต่อแต่ทันทีที่นางเอียงหูเข้าไปใกล้ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสองคนเดินออกมา หนึ่งคือองค์ชายเจ็ดฉู่เลี่ยน อีกคนคือองค์ชายเก้าฉู่ชิวเจียงซุ่ยฮวนที่ไม่ทันตั้งตัวเกือบล้มลงไปกับพื้น โชคดีที่มือคว้ากรอบประตูไว้ทัน จึงไม่กระแทกเข้ากับท้องนางก้มลงมองรองเท้าของทั้งสองคนตรงหน้า พลางนึกในใจอย่างรวดเร็วว่าตัวต้นเดิมไม่เคยพบชายสองคนนี้มาก่อนโล่งอกไปที นางถอนหายใจเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ยืดตัวขึ้น ดวงตาที่เคยสดใสพลันเปลี่ยนเป็นหม่นหมอง มือทั้งสองยื่นออกไปข้างหน้าเหมือนคนตาบอด “นี่เจ้าหรือ เมิ่งเยียน? จู่ ๆ เจ้าก็เปิดประตูออกมาทำข้าเกือบล้มเลย”ฉู่เลี่ยนและฉู่ชิวตกใจเล็กน้อย รีบวางมือลงที่ด้ามดาบของตน แต่เมื่อเห็นว่านางเป็นหญิงตาบอดจึงวางใจลงฉู่เลี่ยนพูดด้วยน้ำเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 121
องค์ฮ่องเต้ในปัจจุบันมีพระโอรสทั้งหมดเก้าพระองค์ พระโอรสองค์โต ฉู่ซี ดำรงตำแหน่งรัชทายาท พระโอรสองค์รอง ฉู่เฉิน ได้รับตำแหน่งอ๋องตงเฉิน ส่วนพระโอรสองค์ที่สามคือฉู่เจวี๋ย พระโอรสอีกหกพระองค์ยังประทับอยู่ในวังและไม่ได้รับตำแหน่งใดช่างเป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์ ฮ่องเต้ปีนี้มีพระชนมายุเพียงสามสิบเจ็ดปี แต่พระโอรสองค์โตกลับมีพระชนมายุยี่สิบสองปีแล้ว ขณะที่องค์ชายเจ็ด องค์ชายแปด และองค์ชายเก้า มีพระชนมายุพอๆ กับเจียงซุ่ยฮวนนับตั้งแต่เมื่อสิบเจ็ดปีก่อนที่สนมทั้งสามให้กำเนิดพระโอรสพร้อมกัน ก็ไม่มีข่าวคราวใดๆ เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของสนมคนใดอีกเลยอย่างไรก็ตาม เจียงซุ่ยฮวนรู้ว่า ในบรรดาพระโอรสองค์เล็กสุดทั้งสามนั้น มีอยู่หนึ่งพระองค์ที่ไม่ใช่ตัวจริงเพื่อจะฟังให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยๆ ย่องไปที่ข้างห้องส่วนตัว และแอบฟังเสียงหนึ่งดังขึ้นมาอีกว่า “พี่เจ็ด ข้าได้ยินมาว่าพระอัยยิกาไท่ชิงฮองเฮาของพวกเราถูกวางยาพิษจนสิ้นพระชนม์ มันเกี่ยวข้องอะไรกับเสด็จอาอย่างนั้นหรือ?”วางยาพิษ? เจียงซุ่ยฮวนพลันนึกถึงคำพูดของคนแคระก่อนตาย บางทีสิ่งที่เขาพูดอาจหมายถึงไท่ชิงฮองเฮาก็เป็นได้ไท่ชิงฮอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 120
ว่านเมิ่งเยียนมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกว้าวุ่นใจ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ซุ่ยฮวน ข้ารู้สึกว่าแบบนี้มันไม่ค่อยดีเลย”เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “ไม่ดีอย่างไร?”ว่านเมิ่งเยียนก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “แม่ของเสวียหลิงป่วย ข้ากลับช่วยอะไรไม่ได้เลย แถมยังทำให้เสวียหลิงติดหนี้บุญคุณข้าอีก ข้ารู้สึกผิดในใจนัก”“เจ้านี่นะ! ช่างคิดมากเกินไปจริง ๆ” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มพลางจิ้มหน้าผากของอีกฝ่ายเบา ๆ “นี่ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่ รู้ไหม?”ว่านเมิ่งเยียนมองด้วยความสงสัย “ไม่รู้หรอก”เจียงซุ่ยฮวนวางศอกพิงริมหน้าต่าง มองดูผู้คนที่เดินขวักไขว่นอกหน้าต่างพลางพูดขึ้นด้วยความครุ่นคิด “ในโลกที่มีคนมากมายเช่นนี้ หากเจ้าได้พบใครบางคน นั่นแปลว่าเจ้าและเขามีวาสนาต่อกัน แต่เพียงวาสนาอย่างเดียวไม่พอ หากอยากก้าวหน้าไปอีกขั้น เจ้าต้องพยายามไขว่คว้าเอาเอง”“การที่เสวียหลิงติดหนี้บุญคุณเจ้า นั่นหมายความว่าวาสนาระหว่างเจ้ากับเขาได้ลึกซึ้งขึ้น เขาต้องหาทางตอบแทนบุญคุณเจ้า ซึ่งในระหว่างที่มีการตอบแทนกันไปมา โอกาสที่เขาจะชอบเจ้าก็เพิ่มขึ้นมากโข”เจียงซุ่ยฮวนหันไปมองว่านเมิ่งเยียนพลางยิ้มมุมป
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 119
ว่านเมิ่งเยียนนึกว่าคนที่นางกอดอยู่นั้นเป็นสาวใช้ พอตั้งสติได้แล้วหันไปมองข้างๆ กลับกลายเป็นเสวียหลิง!นางรีบปล่อยมือออกทันที แล้วพูดด้วยความกระดากอายว่า "ขออภัยเจ้าค่ะคุณชายเสวีย ข้าไม่ได้ตั้งใจ"เสวียหลิงทำทีเป็นไม่ใส่ใจ ตอบว่า "ไม่เป็นไร"เจียงซุ่ยฮวนมองทั้งสองคนที่ดูประดักประเดิดกันคนละแบบแล้วหัวเราะ ก่อนชี้ไปที่ตัวพยาธิในจานแล้วพูดว่า "ไม่ต้องกลัว พยาธินี่พอออกจากร่างคนแล้วก็ไร้พิษสง""จะเหยียบมันให้ตายหรือเผามันก็แล้วแต่เจ้า"เสวียหลิงสั่งให้คนรับใช้เก็บพยาธิในจานไว้ แล้วพูดว่า "ท่านพ่อของข้าไปที่เมืองฉางอานเพื่อพาแพทย์มารักษาท่านแม่ รอท่านกลับมา ข้าจะให้ท่านดูว่าเจ้าตัวการเล็กๆ นี่แหละที่ทำให้แม่ข้าเจ็บป่วยมานาน และทำให้ครอบครัวข้าไม่มีความสุขเลย""ได้" เจียงซุ่ยฮวนหยิบกล่องยาออกมาจากแขนเสื้อสามกล่อง เป็นยาบรรเทาปวด ยาแก้อักเสบ และสเปรย์เร่งการสมานแผลนางส่งยาเหล่านั้นให้เสวียหลิง พร้อมอธิบายอย่างละเอียดว่า "กล่องนี้เป็นยาบรรเทาปวด หากแม่เจ้ารู้สึกเจ็บแผล ให้กินเม็ดหนึ่ง กล่องนี้เป็นยาแก้อักเสบ กินหลังอาหารวันละหนึ่งเม็ด ส่วนสเปรย์ ให้ฉีดวันละครั้ง เข้าใจหรือไม่?"เสวียห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 118
บนเครื่องมือปรากฏว่ามีปรสิตยาวประมาณสามเซนติเมตรอยู่ในร่างกายของท่านท่านแม่เสวีย ซึ่งกำลังกดทับเส้นประสาทของนาง ส่งผลให้ท่านท่านแม่เสวียเกิดอาการกระตุกไม่หยุดเจียงซุ่ยฮวนสูดหายใจลึก ดูท่าว่าคงต้องผ่าตัดนำปรสิตในร่างของท่านแม่เสวียออกมาให้ได้นางฉีดยาสลบให้ท่านแม่เสวีย รอจนกระทั่งนางหมดสติไป นางจึงเริ่มทำความสะอาดห้องผ่าตัดอย่างละเอียด และเปลี่ยนชุดผ่าตัดเพื่อเริ่มต้นการผ่าตัดกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อที่รุนแรงแทรกซึมเข้าสู่โพรงจมูก ขณะนั้นเด็กในครรภ์ของเจียงซุ่ยฮวนกลับขยับตัวขึ้นมาเล็กน้อยนี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกถึงการดิ้นของเด็ก แต่ไม่มีเวลาจะดีใจ นางลูบท้องพลางพูดเบา ๆ ว่า “เจ้าเป็นเด็กดี รอให้แม่ทำงานนี้เสร็จก่อน แล้วแม่จะพาเจ้าไปกินอาหารดี ๆ”สิ้นเสียงพูด เด็กในครรภ์ก็หยุดขยับทันทีเจียงซุ่ยฮวนยิ้มอย่างโล่งอก หยิบมีดผ่าตัดขึ้นมาและเริ่มทำการผ่าตัดแม้ว่านางจะไม่ได้ทำการผ่าตัดมาหลายเดือนแล้ว แต่มือของนางยังคงมั่นคง นางดำเนินการผ่าตัดอย่างเป็นระเบียบโดยลำพังนางค่อย ๆ คีบปรสิตออกมาอย่างระมัดระวัง แล้วโยนมันลงในถาดที่อยู่ข้าง ๆ จากนั้นจึงเริ่มเย็บแผล แผลที่เย็บนั้นแน่นหนาและละเอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 117
“อะไรนะ?” สีหน้าของเสวียหลิงซีดขาว รีบสาวเท้าก้าวยาวกลับเข้าไปในจวนทันทีเจียงซุ่ยฮวนกับว่านเมิ่งเยียนมองหน้ากัน ก่อนจะเดินตามเข้าไปเมื่อทั้งสามมาถึงหน้าเตียงของมารดาเสวียหลิง ก็เห็นร่างของนางซูบผอม หน้าซีดคล้ำ และร่างกายสั่นกระตุกไม่หยุด เลือดสดๆ ไหลซึมออกจากปากอย่างช้าๆเสวียหลิงเห็นดังนั้นก็คุกเข่าลงข้างเตียง จับมือของมารดาไว้แน่นแล้วพูดว่า "ท่านแม่ ข้าพาแพทย์มาช่วยท่านแล้ว โปรดอดทนไว้ก่อน"แต่ดูเหมือนมารดาของเสวียหลิงจะไม่ได้ยินคำพูดของเขาเลย มีเพียงร่างที่ยังคงกระตุกต่อไปเจียงซุ่ยฮวนไม่พูดพร่ำใดๆ รีบดันตัวเสวียหลิงออกไป แล้วนำหมอนหยกที่อยู่ใต้ศีรษะของมารดาออก เปลี่ยนเป็นหมอนผ้านุ่มแทน จากนั้นปลดเสื้อของนางเล็กน้อยเพื่อช่วยให้หายใจสะดวกขึ้น ก่อนจะจับปากของนางให้เปิดออกเพื่อตรวจดู จึงพบว่านางกัดลิ้นตัวเองจนเลือดไหลเจียงซุ่ยฮวนหยิบยาห้ามเลือดออกมาโรยลงไปบนบาดแผล จากนั้นใช้ผ้าเช็ดรอยเลือดที่มุมปากของนางอย่างระมัดระวังเสวียหลิงตกใจร้องถามว่า "เจ้ากำลังทำอะไร?"เจียงซุ่ยฮวนพูดโดยไม่หันกลับไป "หมอนหยกแข็งเกินไป อาจทำให้ศีรษะแม่เจ้าได้รับบาดเจ็บได้ ปลดเสื้อเพื่อช่วยให้หายใจสะด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 116
ทั้งสองหันไปมองเจียงซุ่ยฮวนพร้อมกัน เจียงซุ่ยฮวนพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน "คุณชายเสวียช่างยุ่งจริงๆ" นางหันไปยิ้มให้ว่านเมิ่งเยียน "วันนี้ยังเช้าอยู่ พวกเราไปหาร้านน้ำชาดื่มชากันเถอะ" ว่านเมิ่งเยียนฝืนยิ้ม "ดี" ดวงตาของเสวียหลิงฉายแววประหลาดใจ "เจ้าคือเจียงซุ่ยฮวน ธิดาแท้ๆ ของท่านโหว?" เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้ว "ท่านรู้จักข้า?" เสวียหลิงพยักหน้า "เมื่อไม่นานในงานอภิเษกขององค์ชายหนานหมิง ข้าเคยเห็นเจ้าที่วังหนานหมิง" เขาทำท่าเหมือนเห็นฟางเส้นสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตได้ "ได้ยินฮูหยินท่านเสนาบดีบอกว่าเจ้ามีวิชาแพทย์?" เจียงซุ่ยฮวนไม่รู้จักฮูหยินท่านเสนาบดีคนไหน แต่ช่วงก่อนหน้านี้มีสตรีผู้สูงศักดิ์ท่าทางสง่างามคนหนึ่งมาให้นางรักษา และชื่นชมวิชาแพทย์ของนางไม่หยุด หากนางเดาไม่ผิด สตรีผู้นั้นคงเป็นฮูหยินท่านเสนาบดี "ใช่ พอรู้บ้างเล็กน้อย" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มไม่เต็มใจ ดึงแขนว่านเมิ่งเยียนเตรียมจะจากไป "รอก่อน!" เสวียหลิงรีบขวางหน้าพวกนางไว้ พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "ขออภัยคุณหนูเจียง เมื่อครู่ข้าเสียมารยาท" เจียงซุ่ยฮวนกอดอก พูดเสียงเย็น "คุณชายเสวีย ข้ามากับเมิ่งเยียน หากท่านจะขอโทษ ก

แชร์

บทที่ 113

บทที่เกี่ยวข้อง

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 114

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 115

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 116

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 117

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 118

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 119

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 120

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 121

บทล่าสุด

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 124

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 123

วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 122