All Chapters of ท้าอำนาจวังหลัง: Chapter 31 - Chapter 40

ฉู่เยว่หลีกำลังดื่มชาอยู่แม้ว่ารอบข้างจะมีเสียงซุบซิบมากมาย แต่ใบหน้าของนางยังคงสงบนิ่ง ท่าทางสง่างามท่าทางที่สงบเยือกเย็นนั้น ไร้ที่ติใด ๆแต่ไม่ทันไร ขณะที่ฉู่เยว่หลีวางถ้วยชาลง ก็มีเสียงดัง “ปัง” ถ้วยชาบนโต๊ะของนางก็ถูกคนกระแทกจนแตก!น้ำชาที่เหลืออยู่ในถ้วยกระเด็นไปทั่ว หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ร้องออกมาด้วยความตกใจ แล้วรีบหลบออกไป“ฉู่เยว่หลี นี่เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” ทั่วป๋าเฟยเยวียนยืนอยู่หน้าโต๊ะ มองนางด้วยสายตาที่เย่อหยิ่งฉู่เยว่หลีเงยหน้าขึ้น มองนางช้า ๆแวบแรก ดูเหมือนสงบ แต่พอพิจารณาดี ๆ กลับรู้สึกถึงคลื่นใต้น้ำที่น่าหวั่นเกรงทั่วป๋าเฟยเยวียนรู้สึกอยากถอยหลังโดยไม่รู้ตัวคืนนั้น นางมองไม่เห็น และไม่รู้ว่าเป็นฉู่เยว่หลีหรือไม่ที่ลงมือแต่ลู่เฟิงจิ่นรับประกันกับนางหลายครั้งแล้วว่า ทั้งสองรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ฉู่เยว่หลีไม่รู้ศิลปะการต่อสู้เลยทั่วป๋าเฟยเยวียนยอมรับคำอธิบายนี้ในที่สุด คงจะเป็นฝีมือของยอดฝีมือที่แฝงตัวมาช่วยฉู่เยว่หลีในคืนนั้นฉู่เยว่หลีคนนี้ เจ้าเล่ห์ เจ้าคิดเจ้าแค้น ยามนี้นางจัดฉากใส่สีตีไข่ทุกสิ่งขึ้นมาเอง วิธีการช่างต่ำช้าน่ารังเกียจ!“ทั

ความจริงเขาเคยแตะต้องนางหรือไม่กันแน่!ทุกคนต่างรอคำตอบจากจิ่นอ๋องใบหน้าของลู่เฟิงจิ่นร้อนผ่าวเรื่องไร้สาระเช่นนี้ กลับถูกหยิบยกขึ้นมาในที่สาธารณะ ยิ่งกว่านั้นยังอยู่ในวังอีกต่างหาก!ฮ่องเต้อาจจะเสด็จมาได้ทุกเมื่อ ถ้าพระองค์เห็น ภาพลักษณ์ของเขาในสายตาพระองค์ปนปี้ไม่รู้เท่าไร!ลู่เฟิงจิ่นโกรธจนหน้าแดง ผลักทั่วป๋าเฟยเยวียนออกไป “มีอะไร กลับไปคุยกันที่จวน ตอนนี้ไปให้พ้น!”“เจ้าพูดอะไรนะ?” ทั่วป๋าเฟยเยวียนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เขาบอกให้นางไปให้พ้น!นางไม่เคยดื้อดึงที่จะอยู่ข้างกายเขา มีหลายครั้งที่นางอยากจะจากไปให้พัน ก็เป็นเขาที่ขอร้องและเกลี้ยกล่อมให้นางอยู่ยามเขากลับบอกให้นางไปให้พ้น?“เช่นนั้นแล้วเจ้าเคยแตะต้องนางจริงๆ ใช่ไหม? ลู่เฟิงจิ่น เจ้าเป็นคนโกหก! เจ้ากล้าโกหกข้า!”นางวิ่งเข้าไปหมายจะคว้าคอเสื้อเขานี่เป็นวิธีที่พวกเขาปฏิบัติต่อกันในจวน!ลู่เฟิงจิ่นโตมาขนาดนี้ ไม่เคยถูกใครทุบตี ทั่วป๋าเฟยเยวียนเป็นหญิงสาวเพียงคนเดียวที่เคยตบหน้าเขาเขามักจะโมโหจนอยากจะฆ่านาง แต่กลับรู้สึกว่า หญิงสาวแบบนี้หาไม่ได้อีกแล้วในโลกเขาโกรธ แต่ก็หวงแหนอย่างยิ่งแต่ตอนนี้ พวกเขาอยู่ในวังห

“อาหลี อย่าได้เสียมารยาท!” ฮองเฮาเอ็ดแต่แววตาของฉู่เยว่หลีกลับเปล่งประกายอย่างประหลาดนางค่อย ๆ พูดขึ้น “ก็แค่ข่าวลือเล็ก ๆ น้อยๆ เหตุใดต้องตกใจกันนัก คนชอบพูดนินทาไม่เคยขาด หากเพียงเพราะคนอื่นพูดมากมาย ก็ต้องตายเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ เช่นนั้นตลอดชีวิตเจ้าต้องตายกี่ครั้ง จึงจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเองได้?”ฮ่องเต้เข้าใจแล้ว ก็บ่นพึมพำ ไม่สนใจเรื่องพวกนี้ “หากเป็นเพียงข่าวลือ ก็ไม่ต้องใส่ใจ ทุกคนลุกขึ้นเถอะ”ฮองเฮาก็หัวเราะ “ใช่แล้วเพคะ คนอื่นพูดกันเล่นๆ อาหลี อย่าใส่ใจ คนบริสุทธิ์ก็บริสุทธิ์ ทุกคนก็ไม่เชื่อข่าวลือหรอก”“หม่อมฉันก็คิดว่าเพียงแค่คนชอบนินทาพูดกันไปเรื่อยๆ หม่อมฉันไม่ได้ใส่ใจ จนกระทั่งทั่วป๋าเฟยเยวียนลากหม่อมฉันมาที่นี่ เพื่อให้หม่อมฉันพิสูจน์ความบริสุทธิ์”“อะไรนะ?” แววตาของฮองเฮาเป็นประกาย เด็กหญิงคนนี้ ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆคืนนี้สนุกแล้วสิ!แต่นางแสร้งทำเป็นตกใจ “ทั่วป๋าเฟยเยวียนคือผู้ใด ถึงได้มีหน้ามาขอให้เจ้าพิสูจน์ความบริสุทธิ์?”สายตาของฮ่องเต้กลับมองไปที่หญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ ลู่เฟิงจิ่นหน้าตาธรรมดา แม้แต่กับนางกำนัลในวังก็ยังสู้ไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพ

ฮองเฮาขมวดคิ้ว “ก็แค่คำนินทา ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ”“ฮองเฮาไม่ทราบ ตอนนี้ข่าวลือแพร่หลายไปทั่ววัง แม้แต่เมืองนอกก็ยังรู้ ข่าวลือว่า ขณะที่หม่อมฉันประจำการในกองทัพ ก็ร่วมเตียงกับอทุกคืน และยังมีทหารหลายนาย ได้ยินเสียงที่ไม่เหมาะสมของหม่อมฉัน”เมื่อฉู่เยว่หลีพูดจบ ทุกคนก็เงียบลง ใบหน้าของทุกคนร้อนผ่าวแม้แต่ฮองเฮาก็อดที่จะหน้าแดงไม่ได้คำพูดเช่นนี้ พูดออกมาตรง ๆ เอาเข้าจริงก็น่าอายแต่ตอนนี้ ฮ่องเต้กลับมองฉู่เยว่หลีฉู่เยว่หลีคุกเข่าตัวตรง ร่างกายที่บอบบาง แต่กลับทำให้คนรู้สึกว่านางแข็งแกร่งคำพูดที่หญิงสาวคนอื่นไม่กล้าพูด กลับออกมาจากปากของนางอย่างชัดเจน ไร้ซึ่งความเหนียมอายกลับกันฮ่องเต้เห็นถึงความองอาจของท่านโหวจากเด็กสาวตัวเล็ก ๆ คนนี้!จึงพลันรู้สึกประทับใจขึ้นมา“เราเข้าใจแล้ว คนเจตนาร้ายแพร่กระจายข่าวลือ เพื่อทำลายความบริสุทธิ์ของอาหลีและตระกูลกั๋วกง”สายตาของพระองค์มองไปที่พระสนมรุ่ยในขณะนั้น พระสนมรุ่ยรู้สึกเย็นวาบ ใบหน้าซีดเผือดแต่นางไม่สามารถอธิบายอะไรได้ พูดออกมาก็มีแต่เสียกับเสียสายตาของฮ่องเต้ มองไปที่ทุกคนในงานเลี้ยง น้ำเสียงเย็นชาทรงอำนาจ “ข่าวลือจะจบลงที่ผ

พระสนมรุ่ยกราบลงตรงหน้าฮ่องเต้ และใช้มือเรียวเล็บจับชายผ้าของฮ่องเต้อย่างเบามือเงยหน้ามองฮ่องเต้อย่างเศร้าสร้อย “ฮ่องเต้เพคะ หม่อมฉันทำเช่นนี้ก็เพื่อจิ่นเอ๋อร์ แต่หม่อมฉันทำผิดจริงๆ หรือเพคะ?”“จิ่นเอ๋อร์เป็นองค์ชาย ในจวนจะมีเพียงภรรยาเดียวได้อย่างไร? แต่อาหลีไม่เข้าใจ ดื้อดึงจะได้แต่เพียงหนึ่งเดียวให้ได้ จิ่นเอ๋อร์เป็นชาย เรื่องในเรือนก็ทำอะไรไม่ได้ เช่นเดียวกับฮ่องเต้…”นางหยุดไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ยต่อ “ฮ่องเต้ก็ทรงทำอะไรไม่ได้กับเรื่องในวังหลัง ฮ่องเต้ทรงรู้เรื่องทุกอย่าง ฮองเฮาทรงรักฮ่องเต้ ฮ่องเต้ก็ไม่เคยทรงทรยศ แต่ฮ่องเต้ทรงเป็นกษัตริย์ แล้วจึงเป็นสามีของพวกเรา ฮ่องเต้ต้องทรงรักษาสมดุลอำนาจ ทรงทำอะไรไม่ได้”“ถึงแม้ฮ่องเต้ทรงอยากจะซื่อสัตย์ต่อคนเดียว ทั่วทั้งแผ่นดินก็ไม่อนุญาต ฮ่องเต้ไม่ใช่คนใจร้าย ฮ่องเต้ทรงทำเพื่อประชาชน”“พวกเราเหล่าหญิงในวังหลัง รู้ว่าไม่ควรหวังจะได้แต่เพียงฮ่องเต้ แต่ก็ไม่อาจไม่รักพระบารมีของฮ่องเต้ พวกเราจะทำอย่างไรได้? ฮ่องเต้ไม่ใช่ฮ่องเต้ของเฮองเฮาเพียงผู้เดียว ฮ่องเต้เป็นของพวกเราด้วย แล้วอาหลีจะให้จิ่นเอ๋อร์เป็นสามีของนางเพียงคนเดียวได้อย่างไร?”“จิ่