บททั้งหมดของ ท้าอำนาจวังหลัง: บทที่ 21 - บทที่ 30

สายลมแผ่วเบาพัดผ่านผมยาวของฉู่เยว่หลีที่ถูกมัดรวบขึ้น ปลิวไสว แผ่นหลังที่ดูสง่างามนั้น ทำให้หัวใจของลู่เฟิงจิ่นเต้นรัวถึงแม้เขาจะไม่ชอบเล่ห์เหลี่ยมและแผนการของนาง แต่รูปร่างหน้าตาที่งดงามเช่นนี้ ทั้งเมืองหลวงก็หาไม่เจอหญิงเช่นอาหลีเช่นนี้ ถึงแม้เขาจะไม่โปรดปราน ก็ต้องกักขังนางไว้ในกรง ห้ามไม่ให้ชายอื่นแตะต้องลู่เฟิงจิ่นเร่งฝีเท้า “อาหลี……”ฝีเท้าพลันหยุดลงเขาเห็นชัดแล้วว่าคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉู่เยว่หลีคือใคร“องค์……ชายสี่หรือ?” ลู่เฟิงจิ่นอึ้งไป “ท่าน…กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”“กลับมาเมื่อคืน ได้พบกับเสด็จพ่อแล้ว” ลู่เป่ยโม่ร่างสูงใหญ่ นั่งอยู่บนม้านั่งหิน แสงแดดสาดส่องให้เงาของเขาทอดยาวหายหน้าหายตาไปหลายปี เขาก็ยังคงเป็นองค์ชายสี่คนเดิมรังสีแห่งความดุร้าย ลึกลับ เย็นยะเยือก หากคนทั่วไปเห็นคงไม่กล้าสบตาความสนใจของลู่เฟิงจิ่นมุ่งไปที่ใบหน้าของเขาเขาสวมหน้ากากครึ่งใบ น่ากลัวยิ่งนัก!เมื่อเห็นหน้ากากนั้น ความมั่นใจของลู่เฟิงจิ่นก็กลับคืนมายามนี้ทั้งความสามารถและรูปร่างหน้าตา เขาองค์ชายจิ่นผู้นี้เป็นที่หนึ่งแห่งเมืองหลวง ต่อหน้าลู่เป่ยโม่ เขาไม่จำเป็นต้องอ่อนน้อมถ่อม

แรกเริ่มฉู่เยว่หลีตกใจไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหัวเราะออกมาน่าขันยิ่งนัก“องค์ชาย พี่ชายใหญ่ของข้าไปขอร้องฮ่องเต้ให้ยกเลิกการหมั้น ตอนนี้องค์ชายให้คนของจวนกั๋วกงไปขอร้องฮ่องเต้ให้ยกเลิกคำสั่ง องค์ชายต้องการให้ฮ่องเต้เกลียดชังคนจวนกั๋วกงหรือ?”“เรื่องนี้เป็นความผิดของจวนกั๋วกงเอง แล้วจะให้ข้าตามคอยเก็บกวาดหรือไร?”ลู่เฟิงจิ่นพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ยามนี้เรียกได้ว่ายังไว้หน้า“อาหลี อย่าเอาแต่ใจนัก เจ้ารู้ว่าข้าไม่อาจทำผิดต่อหน้าเสด็จพ่อได้ ถ้าแม่ทัพฉู่ไปขอร้องเสด็จพ่อ เสด็จพ่อก็แค่ดุไม่กี่คำ แต่เรื่องราวก็คลี่คลาย”“หากเขาไม่ไป การหมั้นของเราจะถูกยกเลิกจริง ๆ! อาหลี พอแค่นี้เถิด! ถ้าการหมั้นถูกยกเลิกจริง ๆ หากวันหน้าเราอยากแต่งงานกันอีก ชาวเมืองหัวเราะเยาะเอา เมื่อถึงตอนนั้นก็แก้ไขอันใดไม่ได้แล้ว”“ข้าไม่เคยคิดจะแก้ไข”เช่นนั้นแล้วเขาพูดไปตั้งมากมาย มีประโยชน์อันใด?ลู่เฟิงจิ่นสีหน้าเคร่งเครียด “อาหลี ข้าเอ่ยปากเองเช่นนี้ เจ้าจะดื้ออีกนานแค่ไหน?”ฉู่เยว่หลีขมวดคิ้ว “องค์ชาย สิ่งใดทำให้องค์ชายคิดว่าต้องเป็นข้าเท่านั้น? เหตุใดตอนนี้ องค์ชายยังคิดว่าข้ากำลังดื้อดึงกับองค์ชาย?

“ข้าจะไปพบกับคนจากวัง” ฉู่เยว่หลียัดกล่องไม้ลงในมือของฉู่เซียวเหอ “พี่ชายใหญ่ รบกวนพี่ไปที่จวนโม่อ๋อง บอกว่า… คนมีตำหนิที่เคยถูกถอนหมั้นเช่นข้า ไม่คู่ควรกับเขา”“เจ้าไม่ได้ถูกถอนหมั้น แต่เจ้าเป็นฝ่ายไม่ต้องการองค์ชายจิ่นต่างหาก!” ฉู่เซียวเหอจะยอมพูดว่าน้องสาวของตนเองไม่คู่ควรได้อย่างไร?แค่คิดก็เจ็บปวดไปทั้งหัวใจแล้ว!“นี่เป็นข้ออ้างเดียวที่ข้าคิดออก พี่ชายใหญ่ มีเวลาไม่มากแล้ว เร็วเข้า!” ฉู่เยว่หลีผลักเขาเบา ๆฉู่เซียวเหอรู้ว่าสถานการณ์คับขัน ยามนี้ก็ทำได้เพียงแค่นี้เขาเก็บกล่องไม้ไว้อย่างระมัดระวัง ออกจากบ้านไปในทันทีฉู่เยว่หลีจึงรีบไปที่ลานหน้าบ้าน แต่คนที่มาก็คือแม่นมของพระสนมรุ่ยเฟยไม่ใช่คนของฮ่องเต้!ฉู่เยว่หลีโล่งใจ เดินเยิ้องย่างเข้าไปต้อนรับ “แม่นม วันนี้เป็นวันดีอะไรหรือ ถึงได้มาที่จวนข้าด้วยตัวเอง?”แม่นมหัวเราะร่วนพลางเอง “แม่นาง พระสนมได้ชาชั้นดีมา จึงอยากเชิญแม่นางเข้าวังไปดื่มชาด้วยกัน ดูสิ พระสนมจัดรถม้าให้แม่นางด้วย เห็นได้ว่าพระสนมคิดถึงแม่นางมากแค่ไหน”ไม่ให้โอกาสฉู่เยว่หลีได้ปฏิเสธ แม่นมเอ่ยต่อ “พระสนมรออยู่นานแล้ว แม่นาง เชิญเถิด!”…ในตำหนักชุนเหอ ค

แต่แม่นมก็ยังไม่วางใจ “ฮ่องเต้ถูกหลอกลวงเช่นนี้ คงจะทรงพิโรธ เมื่อถึงยามนั้นจะทรงตำหนิองค์ชายหรือไม่เพคะ?”ตระกูลกั๋วกงซื่อสัตย์ แต่กลับไม่มีทายาทสืบสกุลแล้ว ถึงแม้ฮ่องเต้จะพิโรธ ก็คงจะไม่ลงโทษพวกเขาหนักหนาเพียงแต่เพลิงพิโรธของฮ่องเต้ ต้องมีใครสักคนแบกรับ“แน่นอนว่าไม่!” พระสนมรุ่ยเฟยยิ้มเย็นเอ่ย “ตอนนั้น แค่ให้จิ่นเอ๋อร์เข้าเฝ้าฮ่องเต้ เล่าเรื่องราวยามกำจัดพวกกบฏทั่วป่าหู้และพรรคพวก ทั่วป๋าเฟยเยวียนให้สารภาพสร้างคุณงามความ เขาพานางกลับมาเพื่อเป็นการชดเชย ทว่าฉู่เยว่หลีที่ใจแคบ อดทนไม่ไหว แต่เขาเป็นชายชาตรี จึงไม่ถือสาเรื่องนี้กับหญิงสาว วันหน้าจะดูแลฉู่เยว่หลีให้ดีกว่านี้”“คำพูดเหล่านี้ ฮ่องเต้จะทรงพอพระทัย ทรงคิดว่าพระองค์มีลูกชายที่เติบโตอย่างเปี่ยมความเมตตา”“อย่างไรเสียก็เป็นความผิดของพี่น้องฉู่เยว่หลีนั่น ที่เอาแต่ดื้อดึง แล้วจะเกี่ยวกับจิ่นเอ๋อร์ได้อย่างไร? ฮ่องเต้ก็จะเห็นว่า ฉู่เซียวเหอใจแคบ ไม่อาจทำการใหญ่ได้ หลังจากที่จิ่นเอ๋อร์กับฉู่เยว่หลีแต่งงาน เพื่อประโยชน์ของแผ่นดิน ฮ่องเต้ก็จะหาข้ออ้าง ย้ายกองทัพฉู่แสนนายไปอยู่ใต้บัญชาของจิ่นเอ๋อร์!”ตอนนั้นจวนกั๋วกงจะล่มสลายอย

ยามค่ำคืนฉู่เยว่หลีเปลี่ยนเป็นชุดสีขาวเรียบง่ายจื่อซูไม่เข้าใจสักเท่าไร “คุณหนู คืนนี้เป็นงานเลี้ยงในวังหลวง ฮองเฮาคงไม่พอใจแน่”“ไม่สวยหรือ?” ฉู่เยว่หลีถามพร้อมรอยยิ้มจื่อซูส่ายหน้า “สวยเจ้าค่ะ เหมือนกับนางฟ้าลงมาจากสวรรค์”“ถ้าสวยแล้ว เหตุใดฮองเฮาจึงไม่พอใจ?” นางเดินไปยังลานบ้านจื่อซูเดินตามหลัง “งานเลี้ยงจัดอย่างยิ่งใหญ่ ทุกคนคงจะแต่งตัวสวยงาม คุณหนูแต่งตัวเรียบง่ายเช่นนี้ คงจะดูไม่เข้ากับคนอื่น ฮองเฮาคงคิดว่าคุณหนูมีแผนการณ์อะไรบางอย่าง”การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังนั้น คือการที่ต้องแตกต่าง นั่นคือสิ่งที่ฮองเฮาเกลียดที่สุด“ไม่เป็นไร คืนนี้ ฮองเฮาจะไม่โกรธข้า”ฉู่เยว่หลีมาถึงลานบ้านก็พบกับฉู่เซียวเหอที่ยืนอยู่ข้างรถม้าด้วยสีหน้ากังวล“อาหลี คืนนี้อย่าไปงานเลี้ยงเลย” เมื่อเห็นฉู่เยว่หลีออกมา ฉู่เซียวเหอก็รีบเดินเข้าไปหา“ถ้าข้าไม่ไป ก็เท่ากับว่าข้ากลัวข่าวลือเหล่านั้น ข้าอับอายจนอยากจะตายอยู่แต่ในบ้าน นั่นจะยิ่งทำให้ข่าวลือน่าเชื่อถือมากขึ้นไปอีกไม่ใช่หรือ?”“แต่ถ้าเจ้าไป ก็จะต้องถูกซุบซิบนินทา คืนนี้พี่ใหญ่ต้องดื่มกับฮ่องเต้ คงไม่อาจอยู่ข้างกายเจ้าได้ตลอดเวลา ข้ากลั