ฉันเดินออกมาจากห้องของพี่คริส เดิน ทั้งๆ ที่ยังร้องไห้อยู่อย่างนั่นแหละ พี่คริสก็ไม่ได้ตามฉันออกมานะ มันก็ดีแล้วที่พี่คริสไม่ตามออกมา ให้มันจบแค่นี้แหละดีที่สุดแล้วฉันเดินออกจากคอนโด ด้วยสภาพที่แบบเดินไปด้วยร้องไห้ไปด้วย เดินไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะไปไหนแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเดินไปเพื่ออะไร สมองตอนนี้มันคิดอะไรไม่ออกเลย มันพังมากจริงๆ ความรู้สึกฉันตอนนี้ระหว่างทางที่ฉันเดิน คนที่เดินผ่านไปมามองฉันราวกับฉันเป็นคนบ้า แต่ฉันไม่แคร์ใครจะมองฉันยังไงก็ช่างเขา รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมความรักต้องมาพร้อมกับความทุกข์แล้วต้องจบด้วยน้ำตา ให้ฉันมีความสุขมากกว่านี้ไม่ได้หรือไง...กริ่ง~ โทรศัพท์ฉันเข้า เป็นเบอร์ของมะปรางโทรเข้ามาฉันตัดสินใจกดรับสาย แล้วก็เงียบฟังว่ามันพูดอะไรมะปราง: ไฮ..ชะนี อยู่ไหนคะ วันนี้ฉันกับเดอะแก๊งค์จะไปเที่ยวผับ ว่าไงชะนีติดผัวแบบนี้แกจะได้ไปด้วยรึป่าวพอได้ยินคำว่าชะนีติดผัวเท่านั้นแหละ..ฉันร้องไห้สะอื้นออกา ดังๆ เลยมะปราง: เฮ้ยย คะนิ้งแกเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม เสียงมะปรางมันดูจะตกใจมากที่ได้ยินฉันร้องไห้ฉัน: ฉันผิดอะไรแก...อึ
Read more