All Chapters of เมียเด็ก Honey (I hate you) Nc20+: Chapter 31 - Chapter 40

ฉันเดินออกมาจากห้องของพี่คริส เดิน ทั้งๆ ที่ยังร้องไห้อยู่อย่างนั่นแหละ พี่คริสก็ไม่ได้ตามฉันออกมานะ มันก็ดีแล้วที่พี่คริสไม่ตามออกมา ให้มันจบแค่นี้แหละดีที่สุดแล้วฉันเดินออกจากคอนโด ด้วยสภาพที่แบบเดินไปด้วยร้องไห้ไปด้วย เดินไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะไปไหนแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเดินไปเพื่ออะไร สมองตอนนี้มันคิดอะไรไม่ออกเลย มันพังมากจริงๆ ความรู้สึกฉันตอนนี้ระหว่างทางที่ฉันเดิน คนที่เดินผ่านไปมามองฉันราวกับฉันเป็นคนบ้า แต่ฉันไม่แคร์ใครจะมองฉันยังไงก็ช่างเขา รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมความรักต้องมาพร้อมกับความทุกข์แล้วต้องจบด้วยน้ำตา ให้ฉันมีความสุขมากกว่านี้ไม่ได้หรือไง...กริ่ง~ โทรศัพท์ฉันเข้า เป็นเบอร์ของมะปรางโทรเข้ามาฉันตัดสินใจกดรับสาย แล้วก็เงียบฟังว่ามันพูดอะไรมะปราง: ไฮ..ชะนี อยู่ไหนคะ วันนี้ฉันกับเดอะแก๊งค์จะไปเที่ยวผับ ว่าไงชะนีติดผัวแบบนี้แกจะได้ไปด้วยรึป่าวพอได้ยินคำว่าชะนีติดผัวเท่านั้นแหละ..ฉันร้องไห้สะอื้นออกา ดังๆ เลยมะปราง: เฮ้ยย คะนิ้งแกเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม เสียงมะปรางมันดูจะตกใจมากที่ได้ยินฉันร้องไห้ฉัน: ฉันผิดอะไรแก...อึ

เพราะอะไรกัน..ทำไมถึงต้องมาทำแบบนี้อีก พี่คริสโคตรใจร้ายกับฉันเลย“ทำไมคะ หนูจะยุ่งกับอลันมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพี่เลยสักนิด !!” ฉันแข็งใจพูดออกไป ทั้งที่ข้างในใจแทบจะร้องไห้อยู่แล้วตอนนี้พี่คริสออกแรงบีบแขนฉันแรงกว่าเดิม“หนูเจ็บ..” ฉันพยายามแกะมือพี่คริสออก แต่แกะยังไงก็แกะไม่ออก“อลันมันมีคู่หมั้นแล้ว เลิกยุ่งกับมันซะ !!” พี่คริสผละฉันออกแรงมากจนฉันเซฉันตกใจนิดหน่อยที่พี่คริสบอกว่าอลันมีคู่หมั้นแล้วเพราะฉันไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะยังไงอลันกับฉันก็เป็นแค่เพื่อนกันพี่คริสมองหน้าฉันสักพักก็เดินออกจากบ้านไป เขาต้องการจะมาพูดแค่นี้สินะ จริงๆ ในใจฉันแอบคิดนะว่าบางครั้งพี่คริสอาจจะมาง้อฉันก็ได้ แต่ไม่เลย ฉันคงเข้าข้างตัวเองเกินไป ฉันไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหลังจากพี่คริสเดินออกไป น้ำตาฉันมันก็ไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองข้าง“คะนิ้งเอ็งร้องไห้ทำไม !!” ยายเดินเข้ามาในบ้านพอเห็นฉันร้องไห้ยานดูตกใจมาก ฉันวิ่งไปกอดยายแน่น แล้วก็ร้องไห้ออกมาเสียงดัง“ทะเลาะกันรึไง“อึก.. หนูเลิกกับพี่คริสแล้วยาย...หนูกับพี่คริสเลิกกันแล้ว อึก...ฮือๆ”ยายเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ ยายเงี

“อย่ายุ่งกับหนูอีกเลยค่ะ อย่าทำแบบนี้อีกเลยหนูขอร้องนะ” ฉันมองพี่คริสด้วยสายตาที่อ้อนวอน “...ไอ้คริส..กูพาสาวมาโคตรเด็ด....!!” เสียงตะโกนมาจากด้านนอกห้อง“ขอตัวก่อนนะคะ”พูดจบฉันก็เปิดประตูห้องออกไป ด้านหน้าห้องไม่เจอผู้หญิงคนนั้นแล้ว มีแต่พี่คลาสที่ยืนอึ้งอยู่เหมือนพี่คลาสกำลังจะถามอะไรฉันสักอย่างแต่ไม่ทันได้ถามเพราะฉันเดินหนีเข้าไปในห้องตัวเองสะก่อนภายในห้องวีไอพี1 ตอนนี้มีแค่ฉันคนเดียว พวกเพื่อนฉันยังไม่กลับเข้ามาในห้องฉันนั่งลงตรงโซฟาแล้วเอามือกุมหัวใจตัวเอง เมื่อไหร่ฉันจะตัดเขาออกจากใจฉันได้สักที ฉันเกรียดตัวเองจังอ่อนแอตลอดเลย ถึงปากฉันจะปฎิเสธพี่คริส แต่ใจฉันมันกลับต้องการเขา แกร็ก~เพื่อนฉันเปิดประตูเข้ามาในห้อง...ฉันพยายามทำตัวให้ปกติ“คะนิ้ง ตื่นแล้วหรอแก” มะปรางถาม “หลับอยู่มั้ง”“เห็นมินบอกว่าแกเฮิร์ทฉันอุตส่าห์เป็นห่วง ปากดีแบบนี้คงไม่เป็นไรแล้วมั้ง”“ฉันโอเคร”“ไปๆ เปลี่ยนชุดเล่นน้ำกัน”อลินเดินมานั่งข้างๆ ฉัน “คะนิ้ง คือโซนที่เราต้องจัดปาร์ตี้คืนนี้มันอยู่โซนเดียวกับพวกเฮียคริส คะนิ้งโอเครใช่ไหม ถ้าไม่โอเครเราไปปาร์ตี้รวมกับเพื่อนๆ ก็ได้นะ”อลินดูท่าทางจะเป็นห่ววควา

ขอตัดมาวันกลับจากเที่ยวเลยนะ ไปเที่ยวครั้งนี้สำหรับฉันมันไม่สนุกเอาซะเลย...เพราะพี่คริสคอยจ้องการกระทำของฉันอยู่ตลอดเวลา วันก่อนก็ลากฉันไปมีอะไรด้วย ฉันคงเป็นเหมือนสิ่งของสำหรับเขาสินะ เหนื่อยฉันเหนื่อยความรู้สึกมันชินชาไปเเล้วตอนนี้ ถามว่ารักไหม..มันก็รัก (น้อยลง) มันเจ็บมากกว่า เจ็บที่เลิกกันไปแล้วพี่คริสไม่ยอมปล่อยฉันไปสักทีณ บ้านของฉัน วันนี้เป็นวันอาทิตย์“ยาย ป้านาไปไหนไม่เจอหลายวันแล้ว !!”“มันก็คงจะไปเล่นการพนันที่บ่อนตามปะสามันนั้นแหละคะนิ้งเอ้ย”“เดี๋ยวเงินหมดมาขอจะไม่ให้สักบาทเลยคอยดู”“เอ่อ เอ็งไปซื้อหมากกับพลูให้ยายหน่อย”“จ๊ะ ยาย”ฉันออกจากบ้านปั่นจักรยานไปตลาด หลังจากกลับจากตลาดมีความรู้สึกเหมือนมีคนตาม อีกแล้ว หรือว่าฉันจะระแวงไปเอง ตั้งแต่โดนรถชนตอนนั้นเวลาออกมาตลาดทีไรฉันก็ระแวงทุกทีฉันเร่งฝีเท้าปั่นจักรยานเร็วขึ้นเป็นเท่าตัวแล้วก็หันไปมองด้านหลังตลอด พอหันหน้ากลับมาอีกที“กรี๊ด!!!” (ปัก)“....โอ้ย เชี้ย ! ไม่มีตารึไงวะ”ฉันปั่นจักรยานไปชนใครก็ไม่รู้ไม่ทันมองห่วงแต่มองด้านหลังเลยไม่รู้ว่าข้างหน้ากำลังมีคนเดินอยู่ โชคดีที่ฉันไม่ล้ม แต่คนที่ปั่นจักรยานชนเขานี่สิ ล

[ Talk...Khanink]เช้าวันใหม่....วันนี้เป็นวันเสาร์ฉันไม่ต้องไปเรียนวันนี้ฉันดูรนๆ ระแวงหน้าระแวงหลังมากกว่าทุกวัน เพราะเมื่อวานพี่คริสบอกว่าวันนี้จะมาหาฉัน ยิ่งอยู่บ้านคนเดียวอยู่ด้วยบรื่น~ เสียงรถมาจอดหน้าบ้านสัมผัสได้ทันทีว่าต้องเป็นรถของพี่คริสแน่ๆ ฉันที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่รีบทิ้งสายฉีดน้ำแล้ววิ่งไปปิดก๊อกน้ำ พุ่งไปที่หน้าประตูบ้านเตรียมจะก้าวเท้าเข้าบ้าน...แต่...ไม่ทันคะ พี่คริสเร็วกว่าที่ฉันคิด ตอนนี้พี่คริสกำลังรั้งตัวฉันไว้ไม่ให้เข้าไปในบ้านฉันหันไปมองหน้าพี่คริส หน้าเขาเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เหมือนไปมีเรื่องชกต่อยกับใครมา แต่ฉันจะไปสนใจทำไมกัน ใจแข็ง ฉันต้องใจแข็ง “ปล่อยหนู เมื่อวานหนูบอกพี่ไปแล้วไม่ใช่รึไง ว่าอย่ามายุ่งกับหนู...!!!” ฉันพยายามสะบัดแขนออกจากมือพี่คริส แต่พี่คริสไม่ยอมปล่อย“ไปเก็บเสื้อผ้า เธอต้องไปอยู่คอนโดกับฉัน ยายเธอกลับมาเมื่อไหร่ฉันจะมาส่งเธอที่บ้านเอง”“หนูไม่ไป!!” ฉันพูดเสียงแข็ง“เธอต้องไปคะนิ้ง...!!”“ก็บอกว่าไม่ไปไง ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง!!”“เธอจะไปเก็บของเองหรือให้ฉันไปเก็บให้...!!”“เลิกบังคับหนูสักที!! เมื่อไหร่จะปล่อยให้หนูเป็นอิสระ หนูเบื่อ ได้