Share

32 - ไม่อยากเจออีกแล้ว

"....อีคะนิ้งงงง ~" เสียงพวกเพื่อนฉันตะโกนเรียก มะปราง จิน มิน มันวิ่งมาทางฉันหน้าตาตื่น พอมาถึงพวกมันก็หอบหายใจแรงๆ

“อะไรของพวกแก เสียงดังทำไม”

“ฉันก็คิดว่าแกหนีมากระโดดน้ำฆ่าตัวตาย !!”

“นั่นสิ ตื่นมาก็ไม่เจอใจหายใจคว่ำหมด”

“บ้า ฉันไม่คิดสั้นขนาดนั้นหรอก”

“โล่งอกไปที !!” จินถอนหายใจออกมา ยาวๆ

“กลับกันเถอะพวกแก ป่านนี้ยายคงเป็นห่วงฉันแย่แล้ว”

“เออใช่ ป่านนี้แม่ฉันถือไม้เรียวรอหน้าบ้านแล้ว !!”

“อื้อเครๆ กลับบ้านกัน”

ณ บ้านของฉัน โชคดีที่วันนี้ไม่มีเรียน...

“อ้าว คะนิ้ง เอ็งไปไหนมา ไปอยู่กับผัวมาไง” ได้ยินยายทักแบบนี้แล้วฉันถึงกับสะอึกเลย

“ปะ..เปล่ายาย หนูไปทะเลกับเพื่อนมา หนูขอไปนอนก่อนนะรู้สึก เพลียๆ ยังไงไม่รู้” ฉันตอบอย่างขอไปที พูดจบฉันก็รีบเดินเข้าห้องนอน...

ภายในห้องนอน...

ฉันทิ้งตัวลงบนที่นอน แหงนหน้ามองเพดานบ้าน น้ำใสๆ ไหลออกจากตาช้าๆ เมื่อไรกัน เมื่อไหร่ที่ฉันจะลืมเขาได้สักที ความรู้สึกแบบนี้มันทรมารดีจัง ทำไมฉันอ่อนแอแบบนี้นะ พออยู่คนเดียวทีไรคิดฟุ้งซ่านทุกที

ตัดมาวันจันทร์

ช่วงวันหยุดที่ผ่านมา ฉันเก็บตัวเองอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปไหน ฉันนอนร้องไห้แทบทุกคืน ไม่สิทั้งวันทั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status