47 - ขอเมียให้ผมหน่อย

ณ ประเทศไทย

พอพี่คริสมาส่งฉันที่บ้านฉันก็ไล่เขากลับไปเลย ไล่ลูกน้องของพี่คริสกับไปด้วย ตอนแรกพี่คริสไม่ยอมกลับแต่ฉันยื่นคำขาด บอกว่าถ้าไม่กลับฉันจะพายายหนีไปอยู่ที่อื่น เขาถึงยอมกลับไป

พอเข้ามาในบ้านเห็นยายนั่งอยู่ ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดยายร้องไห้โฮเลย

“ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรเอ็งคะนิ้ง”

“ฮึก นะ หนูคิดถึงยาย”

“เอ็งไปไหนมาตั้งหลายวัน ไอ้รูปหล่อมันให้คนมาคอยดูแลยาย แต่มันไม่บอกอะไรยายเลยนี่เค้กมันก็โทรมาถามยายเมื่อกี้ว่าเอ็งมาถึงบ้านรึยัง เหมือนมันรู้ว่าเอ็งจะกลับมา”

อื้อใช่! ฉันไปถึงฮ่องกง ฉันลืมพี่เค้กไปเลย ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้ว่าจะต้องไปหาพี่เค้กนะ

“ต่อไปนี้หนูจะไม่หนียายไปไหนแล้วนะคะ”

“เอ้อ หยุดร้องได้แล้วโตจนมีผัวแล้วยังจะร้องไห้อยู่ได้”

“ก็หนูคิดถึงยายนี่น่า”

เช้าวันใหม่....

วันนี้เป็นวันจันทร์ เมื่อคืนพี่คริสโทรมาหาฉันทั้งคืนแต่ฉันไม่รับ ฉันปิดเครื่องไว้ตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนนี้ก็ยังไม่เปิดเครื่อง

ณ มหาวิทยาลัยชื่อดัง

“อีคะนิ้ง” มัปรางเรียกฉันเสียงดัง

“ฉันคิดว่าแกจะไม่รอดแล้ว” จินบอก

“รู้ไหมฉันสวดมนต์ให้แกทุกวันเลยคะนิ้ง”

พวกมันสามคนกรูเข้ามากอดฉันร้องห่มร้องไห้ราวกับว่าฉันตายแล้