All Chapters of เมียในสมรส Nc20+: Chapter 51 - Chapter 60

พอฉันจะลุกขึ้นคุณคานส์ก็ไม่ยอมปล่อย เขายังคงรั้งเอวฉันไว้แน่น “จะหนีทำไม” “อลิชไม่ได้หนีค่ะ” “แล้วเธอรู้สึกยังไง” อีกแล้ว คุณคานส์ถามเรื่องความรู้สึกกับฉันอีกแล้ว ทำไมเขาไม่พูดความรู้สึกของตัวเองออกมาก่อนที่จะถามฉันล่ะ ไม่คิดบ้างหรือไงว่าฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขารู้สึกยังไง “เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น จะทำได้อย่างนั้นหรอคะ” ฉันถามออกไปตามตรงเพราะไม่คิดว่าคุณคานส์จะทำได้ เมื่อวันก่อนเขายังยกรถให้ผู้หญิงไปใช้อยู่เลย “ฉันจะพยายาม มันคงไม่ยากเท่าไหร่” “ทำไมถึงคิดจะพยายามล่ะคะ ใช้ชีวิตแบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว” “การมีครอบครัวสมบูรณ์แบบมันคงจะดีกว่าที่พ่อแม่ต้องแยกกันอยู่ ไม่ใช่หรือไง ?” มันรู้สึกใจชื้นที่คุณคานส์คิดถึงเรื่องอนาคต เขากำลังพูดในเหตุการณ์ข้างหน้าในตอนที่ลูกของเราเกิดมาแล้ว “แต่คุณคานส์ไม่ได้รักอลิช….” ฉันเว้นคำพูดแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาไม่เคยรู้สึก จะพยายามรู้สึกอย่างนั้นหรอ มันจะฝืนไปหรือเปล่า “เธอรู้ได้ยังไง ?” ตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยๆ มันเต้นรัวเมื่อถูกถามกลับมาแบบนั้น ทำเอาฉันเองไม่กล้าที่จะถามอะไรต่อ คุณคานส์ยื่นหน้ามากระซิบบอกใกล้ๆ กับใบหูของฉันว่า “ห

“นิ่งไปแบบนี้หมายความว่ายังไง ?” พอฉันเงียบไม่ตอบอะไรคุณคานส์ก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน “…อลิชไม่เคยทำแบบนั้น” ฉันตอบโดยที่ไม่กล้าสบตา หัวใจดวงน้อยก็เอาแต่เต้นแรง และในตอนนี้ฉันก็ลืมไปแล้วว่าก่อนหน้าเคยโกรธเขา “มันไม่ยากขนาดนั้น” “…ละ ลองดูก็ได้ค่ะ” มันเป็นที่ตัวฉันเองใจอ่อน ทั้งที่ไม่ชอบทำเรื่องบนเตียงแต่พอเจอสายตาคู่นั้นจ้องมองมันก็ยอมเขาไปหมดทุกอย่าง คุณคานส์เอามือมาลูบไล้ใบหน้าของฉันเบาๆ แล้วพูด“เธอทำตัวดีขึ้นนะ” “อลิชเคยทำตัวแย่หรอคะ”ฉันก็ทำตัวดีมาตลอดไม่เคยเลยสักครั้งที่จะทำตัวแย่ ทำไมต้องพูดเหมือนว่าเมื่อก่อนฉันเป็นคนดื้อรั้นด้วย “ฉันหมายถึงเรื่องบนเตียง”คุณคานส์ค่อยๆ ลุกขึ้นไปจากตัวของฉัน เขายืนขึ้นแล้วถอดเสื้อที่ตัวเองสวมใส่อยู่ออก หลังจากนั้นก็ปลดกางเกงลง โดยที่สายตาคู่นั้นยังเอาแต่จ้องมองเรือนร่างของฉันอยู่ “เธอไม่ถอด ?” “อลิช ตะ ต้องถอดด้วยหรอคะ” “ใช่เธอต้องถอด” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองตามที่คุณคานส์สั่ง โดยไม่คัดค้านอะไร เมื่อเสื้อผ้าหลุดออกไปจากตัวหมดทุกชิ้นแล้วคุณคานส์ก็คร่อมมาบนร่างของฉันอีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่จับปลายคางฉันเ

ผู้หญิงคนนั้นเธอเดินเข้ามาในร้านพร้อมกันกับเพื่อน และเธอก็มองเห็นฉันแต่ไม่ได้ทักท้วงอะไรแถมยังชักสีหน้าใส่อีกต่างหาก ที่คุณคานส์เคยบอกว่าฉันเป็นน้องสาวเขาเธอคงไม่เชื่อ ไม่อย่างนั้นคงไม่ชักสีหน้าใส่แบบนี้“แกจะบอกฉันได้หรือยังว่าไปเอาเงินที่ไหนมาออกรถหรูๆ แบบนี้” พอนั่งรถที่โต๊ะเพื่อนของเธอก็ถามขึ้นมาทันที ที่ฉันได้ยินก็เพราะว่าเธอกับเพื่อนนั้นนั่งอยู่ทางด้านหลังฉันนี่เอง ทั้งที่ที่ว่างมีตั้งเยอะแยะแต่เธอเลือกจะนั่งใกล้ๆ ฉัน เหมือนจงใจ“ผู้ชายให้มาน่ะ” “หื้มร้ายนะคะ เขาคงไม่ได้ให้มาใช้ฟรีๆ ถูกไหม” “ก็แค่นอนกับเขา อยากได้อะไรแค่โทรขอเขาก็ให้ฉันทุกอย่าง” “จริงหรอแก ใครอะหล่อหรือเปล่า ต้องรวยมากแน่ๆ เลยใช่ไหม” ฉันกำมือแน่นจนมันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเมื่อได้ยินบทสนทนาที่ผู้หญิงสองคนนั้นคุยกัน แค่นอนกับเขา อยากได้อะไรก็ให้ทุกอย่าง คำนี้มันทำให้ฉันเจ็บปวด ฉันไม่แคร์เรื่องที่มันเกิดขึ้นก่อนที่คุณคานส์จะบอกว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเอง แต่ถ้ามันเกิดขึ้นหลังจากที่เขาพูดฉันคงทนอยู่กับผู้ชายมักมากไม่ได้อีก ที่ผ่านมาฉันทนอยู่เพราะความไม่ชัดเจน สถานะของเรามันไม่สามารถบอกใครได้ว่าคืออะไร แต่ในเมื่อคุ

ตรวจคำผิดย้อนหลังนะคะ…………หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวโคมๆ ทั้งที่ตอนแรกคิดไว้แล้วว่ายังไงทุกอย่างมันก็ต้องจบวันนี้แท้ๆ แต่สุดท้ายฉันก็เกิดความลังเล “อะไรนะ ลูกอยากให้แม่รีบๆ หายโกรธพ่อใช่ไหม” คุณคานส์เอามือมาลูบท้องของฉันแล้วทำท่าพูดคุยกับลูกอีกครั้ง มันอดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้มออกมา พอคุณคานส์เห็นว่าฉันยิ้มเขาก็เอานิ้วมาจิ้มๆ ที่แก้มของฉันเบาๆ “เธอยิ้มแล้ว” เขาพูดพร้อมกับถอนหายใจเหมือนโล่งอก “อะ อลิชไม่ได้ยิ้มสักหน่อย” พอถูกจับได้ฉันก็รีบหุบยิ้มทันที แต่ไม่ทันแล้วแหละ “หายโกรธหรือยัง ?” “ก็ได้ค่ะ แต่ถ้ามีอีกไม่ต้องมาคุยกันแล้วนะคะ”“รู้แล้วน่า เธอไม่ต้องทำเสียงดุใส่ฉันแบบนั้นก็ได้” “ไว้ใจได้แน่นะคะ” ฉันถามย้ำเพราะความเจ้าชู้ของคุณคานส์มันทำให้ลังเล “ไว้ใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์” คุณคานส์ตอบเสียงหนักแน่น ก็ได้ฉันจะลองเชื่อเขาอีกสักครั้ง ถ้าเขาทำให้ฉันเสียใจอีกทุกอย่างมันต้องจบแล้วจริงๆ เพราะคงไม่มีใครอยากเสียน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่าหรอก “วันนี้ฉันอยากกินอาหารฝีมือเมีย” คุณคานส์บอกเสียงอ้อน รู้สึกว่าเขาทำตัวดีขึ้นนะ กลบเกลื่อนความผิดละสิ “อลิชไม่ได้ไปซื้อของที่ตลาดค่ะ เพราะมัวแต่หงุดหงิดค

“แล้วโทรมาหาใครละคะ” ปลายสายไม่ตอบว่าเป็นใคร แต่ตอบกลับมาอย่างหาเรื่อง “คุณคานส์อยู่หรือเปล่าคะ ฉันต้องการจะคุยกับเขา” ฉันยังทำใจกล้า ใจแข็ง เพราะอยากจะถามคุณคานส์ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน “คงไม่ได้หรอกค่ะ พอดีว่าฉันหวง” สิ้นสุดประโยคนั้นสายก็ถูกตัดไป ฉันนิ่งไปครู่ใหญ่พร้อมกับหยดน้ำตาที่มันไหลลงมาอาบแก้มอัตโนมัติ สุดท้ายแล้วคุณคานส์ก็ไม่ได้จริงใจกับฉัน เขายังคงมักมากและไม่สามารถทำอย่างที่ตัวเองพูดไว้ได้ นี่มันเป็นครั้งที่สองแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ถึงอาทิตย์เขาสัญญากับฉันซะดิบดีว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก มันเหมือนทุกอย่างกำลังไปได้ดี แต่สุดท้ายเขาก็ทำความรู้สึกของฉันพังอีกครั้ง ฉันโง่มากเกินไป โง่ที่รักผู้ชายอย่างคุณคานส์คิดว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองได้จริงๆ ทั้งที่ผ่านมาเขานั้นใจร้ายมากขนาดไหน มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะให้โอกาสเขา เพราะเขาไม่เห็นค่าโอกาสที่ฉันให้เลย ในเมื่อเป็นแบบนี้เราก็ควรต่างคนต่างอยู่ ฉันจะไม่กลับไปเหยียบที่บ้านของเขาอีก ฉันล้มตัวนอนลงบนเตียงแล้วร้องให้ตัดพ้อความโง่ของตัวเอง จะร้องไห้เสียงดังก็ไม่ได้กลัวว่าพ่อจะได้ยินแล้วเป็นห่วง ทำได้แค่สะอื้นเบาๆ เท่านั้น