Share
54 - หลอกกันทำไม
Related chapter
เมียในสมรส Nc20+ 55 - ไม่พูดความจริง
ผู้หญิงคนนั้นเธอเดินเข้ามาในร้านพร้อมกันกับเพื่อน และเธอก็มองเห็นฉันแต่ไม่ได้ทักท้วงอะไรแถมยังชักสีหน้าใส่อีกต่างหาก ที่คุณคานส์เคยบอกว่าฉันเป็นน้องสาวเขาเธอคงไม่เชื่อ ไม่อย่างนั้นคงไม่ชักสีหน้าใส่แบบนี้“แกจะบอกฉันได้หรือยังว่าไปเอาเงินที่ไหนมาออกรถหรูๆ แบบนี้” พอนั่งรถที่โต๊ะเพื่อนของเธอก็ถามขึ้นมาทันที ที่ฉันได้ยินก็เพราะว่าเธอกับเพื่อนนั้นนั่งอยู่ทางด้านหลังฉันนี่เอง ทั้งที่ที่ว่างมีตั้งเยอะแยะแต่เธอเลือกจะนั่งใกล้ๆ ฉัน เหมือนจงใจ“ผู้ชายให้มาน่ะ” “หื้มร้ายนะคะ เขาคงไม่ได้ให้มาใช้ฟรีๆ ถูกไหม” “ก็แค่นอนกับเขา อยากได้อะไรแค่โทรขอเขาก็ให้ฉันทุกอย่าง” “จริงหรอแก ใครอะหล่อหรือเปล่า ต้องรวยมากแน่ๆ เลยใช่ไหม” ฉันกำมือแน่นจนมันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเมื่อได้ยินบทสนทนาที่ผู้หญิงสองคนนั้นคุยกัน แค่นอนกับเขา อยากได้อะไรก็ให้ทุกอย่าง คำนี้มันทำให้ฉันเจ็บปวด ฉันไม่แคร์เรื่องที่มันเกิดขึ้นก่อนที่คุณคานส์จะบอกว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเอง แต่ถ้ามันเกิดขึ้นหลังจากที่เขาพูดฉันคงทนอยู่กับผู้ชายมักมากไม่ได้อีก ที่ผ่านมาฉันทนอยู่เพราะความไม่ชัดเจน สถานะของเรามันไม่สามารถบอกใครได้ว่าคืออะไร แต่ในเมื่อคุ
เมียในสมรส Nc20+ 56 - อยากกลับบ้านมากใช่ไหม
“ปล่อยนะคะ” ฉันพยายามดิ้นอยู่ภายใต้วงแขนแกร่ง แต่ทว่ายิ่งดิ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งถูกสวมกอดแน่นขึ้น “อย่าดิ้นแรงสิ เธอท้องอยู่นะ” “ท้องอยู่แล้วยังไงคะ” ฉันไม่ได้ทำตามคำพูดของคุณคานส์แล้วก็เริ่มดิ้นแรงขึ้น ลมหายใจร้อนผ่าวของคุณคานส์เป่ารดลงมากระทบบนไหล่ ก่อนที่เขาจะจับตัวฉันให้หันหน้ามาประจันกับตัวเอง “อลิชจะกลับบ้าน จะไม่อยู่ให้คุณคานส์หลอกแล้ว” ไม่อยากจะร้องไห้ต่อหน้าเขาเลยสักนิด แต่สุดท้ายหยดน้ำตามันก็ไหลลงมาอาบแก้ม “ฉันไม่ให้กลับ” “ไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นสิคะ อย่ามายุ่งกับอลิช” ฉันใช้กำปั้นเล็กๆ ทุบรัวบนแผงอกแกร่งของคุณคานส์ “เธอเป็นเมียฉันไม่ให้ฉันยุ่งได้ยังไง” “คำว่าเมียคุณคานส์ใช้กับผู้หญิงทุกคนเลยไหมคะ” ฉันถามในเชิงประชดก่อนจะค่อยๆ หยุดดิ้นเพราะความเหนื่อยคุณคานส์ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย “คำว่าเมีย ฉันใช้แค่กับเธอคนเดียว” “จะให้เชื่อได้ยังไงละคะ ในเมื่อคุณคานส์เพิ่งจะโกหกอลิชไป” “แล้วจะให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะหายโกรธ จะให้ทำยังไงถึงจะยอมคุยกันดีๆ”“ที่อลิชเป็นแบบนี้ไม่ใช่โกรธ อลิชแค่ผิดหวัง ผิดหวังที่เชื่อใจคนผิด” “ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้ไปเอากับใคร ตั้งแต่บอกกับเธอว่าจะเปลี
เมียในสมรส Nc20+ 57 - ใจอ่อน
ตรวจคำผิดย้อนหลังนะคะ…………หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวโคมๆ ทั้งที่ตอนแรกคิดไว้แล้วว่ายังไงทุกอย่างมันก็ต้องจบวันนี้แท้ๆ แต่สุดท้ายฉันก็เกิดความลังเล “อะไรนะ ลูกอยากให้แม่รีบๆ หายโกรธพ่อใช่ไหม” คุณคานส์เอามือมาลูบท้องของฉันแล้วทำท่าพูดคุยกับลูกอีกครั้ง มันอดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้มออกมา พอคุณคานส์เห็นว่าฉันยิ้มเขาก็เอานิ้วมาจิ้มๆ ที่แก้มของฉันเบาๆ “เธอยิ้มแล้ว” เขาพูดพร้อมกับถอนหายใจเหมือนโล่งอก “อะ อลิชไม่ได้ยิ้มสักหน่อย” พอถูกจับได้ฉันก็รีบหุบยิ้มทันที แต่ไม่ทันแล้วแหละ “หายโกรธหรือยัง ?” “ก็ได้ค่ะ แต่ถ้ามีอีกไม่ต้องมาคุยกันแล้วนะคะ”“รู้แล้วน่า เธอไม่ต้องทำเสียงดุใส่ฉันแบบนั้นก็ได้” “ไว้ใจได้แน่นะคะ” ฉันถามย้ำเพราะความเจ้าชู้ของคุณคานส์มันทำให้ลังเล “ไว้ใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์” คุณคานส์ตอบเสียงหนักแน่น ก็ได้ฉันจะลองเชื่อเขาอีกสักครั้ง ถ้าเขาทำให้ฉันเสียใจอีกทุกอย่างมันต้องจบแล้วจริงๆ เพราะคงไม่มีใครอยากเสียน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่าหรอก “วันนี้ฉันอยากกินอาหารฝีมือเมีย” คุณคานส์บอกเสียงอ้อน รู้สึกว่าเขาทำตัวดีขึ้นนะ กลบเกลื่อนความผิดละสิ “อลิชไม่ได้ไปซื้อของที่ตลาดค่ะ เพราะมัวแต่หงุดหงิดค
เมียในสมรส Nc20+ 58 - เสียงผู้หญิง
พี่เจขับรถพาฉันกลับมาที่บ้าน ใช้เวลาเดินทางหลายชั่วโมงพอสมควร พอมาถึงที่โรงพยาบาลฉันก็บอกให้พี่เจไปหาเปิดโรงแรมแถวนี้นอนก่อนเลยเพราะคืนนี้ฉันจะอยู่เฝ้าพ่อที่โรงพยาบาล #ภายในห้องพักฟื้น พอมาถึงก็เห็นอลันกับลุงปลูกอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นหน้าพ่อฉันก็รีบวิ่งไปสวมกอดทันที “พ่อ อึก~ เป็นอะไรมากไหมคะ” ฉันร้องไห้ออกมาเหมือนเด็ก ถ้าเลือกได้ไม่อยากจะเห็นคนที่รักต้องมาเจ็บป่วยแบบนี้เลย “พ่อไม่ได้เป็นอะไรมากก็แค่โรคคนแก่ อะไรกันจะเป็นแม่คนอยู่แล้วยังจะร้องไห้เหมือนเด็ก” “อึก~” “ไม่ต้องร้องๆ พ่อไม่ได้เป็นอะไรมากพรุ่งนี้หมอก็ให้กลับบ้านได้แล้ว” “อลิชเป็นห่วงนี่คะ อึก~” “หยุดร้องได้แล้ว” พ่อดันกอดออกจากนั้นก็ลูบศีรษะฉันเบาๆ ก่อนจะถามต่อ “แล้วนี่มาคนเดียวรึ ไอ้หนุ่มนั่นไม่มาด้วยหรือไง” “คุณคานส์เขาติดงานค่ะเลยมาไม่ได้” “รักมันเข้าแล้วสินะ สรุปเรื่องแต่งงานว่ายังไง ?” “…อลิชรักคุณคานส์ค่ะ” ฉันยอมรับออกไปตรงๆ แค่ตำตอบเดียวมันก็ตอบคำถามของพ่อทั้งหมด “ก็ดียังไงก็มีลูกด้วยกันแล้ว” “คืนนี้อลิชจะอยู่เฝ้าพ่อเองนะคะ” “จะมาเฝ้าทำไมท้องไส้อยู่ กลับไปนอนบ้านให้อลันเฝ้าก็ได้” “ไม่เอาค่ะ อลิชอยากเฝ้า
เมียในสมรส Nc20+ 59 - โง่
“แล้วโทรมาหาใครละคะ” ปลายสายไม่ตอบว่าเป็นใคร แต่ตอบกลับมาอย่างหาเรื่อง “คุณคานส์อยู่หรือเปล่าคะ ฉันต้องการจะคุยกับเขา” ฉันยังทำใจกล้า ใจแข็ง เพราะอยากจะถามคุณคานส์ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน “คงไม่ได้หรอกค่ะ พอดีว่าฉันหวง” สิ้นสุดประโยคนั้นสายก็ถูกตัดไป ฉันนิ่งไปครู่ใหญ่พร้อมกับหยดน้ำตาที่มันไหลลงมาอาบแก้มอัตโนมัติ สุดท้ายแล้วคุณคานส์ก็ไม่ได้จริงใจกับฉัน เขายังคงมักมากและไม่สามารถทำอย่างที่ตัวเองพูดไว้ได้ นี่มันเป็นครั้งที่สองแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ถึงอาทิตย์เขาสัญญากับฉันซะดิบดีว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก มันเหมือนทุกอย่างกำลังไปได้ดี แต่สุดท้ายเขาก็ทำความรู้สึกของฉันพังอีกครั้ง ฉันโง่มากเกินไป โง่ที่รักผู้ชายอย่างคุณคานส์คิดว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองได้จริงๆ ทั้งที่ผ่านมาเขานั้นใจร้ายมากขนาดไหน มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะให้โอกาสเขา เพราะเขาไม่เห็นค่าโอกาสที่ฉันให้เลย ในเมื่อเป็นแบบนี้เราก็ควรต่างคนต่างอยู่ ฉันจะไม่กลับไปเหยียบที่บ้านของเขาอีก ฉันล้มตัวนอนลงบนเตียงแล้วร้องให้ตัดพ้อความโง่ของตัวเอง จะร้องไห้เสียงดังก็ไม่ได้กลัวว่าพ่อจะได้ยินแล้วเป็นห่วง ทำได้แค่สะอื้นเบาๆ เท่านั้น
เมียในสมรส Nc20+ 60 - ฟังฉันอธิบายก่อน
ฉันไม่คิดว่าเขาจะมาที่นี่ ไม่คิดว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้ ความเจ็บปวดในใจฉันมันยังอัดแน่นอยู่เลยแท้ๆ ปัง! เสียงปืนดังสนั่นขึ้นมาอีกครั้งและลูกกระสุนปืนก็พุ่งลงไปเจาะพื้นดินข้างๆ กับเท้าของคุณคานส์ที่ยืนอยู่ เรียกได้ว่าเฉียดแค่นิดเดียวจริงๆ “อยากจะตายอยู่ที่นี่หรือไง ห๊ะ! ฉันบอกให้แกไสหัวออกไปจากบ้านของฉัน” “คุณพ่อครับ…”“ฉันไม่ใช่พ่อแก!!” พ่อรีบขัดขึ้นมาเมื่อคุณคานส์เรียกตัวเองว่าพ่อ คุณคานส์จึงพูดใหม่อีกครั้ง “พ่อกำนันกำลังเข้าใจผมผิดอยู่นะครับ” “เข้าใจผิดเรื่องอะไร ข่าวออกโคมๆ ขนาดนั้น ถ้าไม่มีมูลความจริงแล้วมันจะออกมาเป็นแบบนั้นได้ยังไง!!” คุณคานส์ไม่ได้ตอบคำถามของพ่อแต่กลับเลื่อนสายตามองมายังใบหน้าของฉันแทน แล้วพูด “ฉันบอกให้เธอเชื่อใจฉัน” แววตาของคุณคานส์มันกำลังจะสื่อว่าตัวเขานั้นไม่ได้ผิด แต่ครั้งนี้เขาไม่ใช่คนที่ฉันควรจะเชื่อใจอีก “กลับไปเถอะค่ะคุณคานส์ทำขนาดนี้แล้ว” “ลงมาคุยกับฉัน” “ต่อหน้าฉันแกยังมีหน้ามาสั่งลูกสาวฉันอีกหรือไง” พ่อทำท่าจะยิงคุณคานส์อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันรีบห้ามเอาไว้ “พะ พ่ออย่ายิงเขานะคะ” ฉันรีบห้ามพ่อไว้ ไม่ได้เป็นห่วงว่าคุณคานส์จะเป็นอะไรไป แ
เมียในสมรส Nc20+ 61 - ไม่ต้องเสียเวลา
“พูดบ้าอะไรออกมารู้ตัวไหม” คุณคานส์กดเสียงต่ำถาม เมื่อฉันเอ่ยถึงเรื่องหย่า ก็เป็นเพราะตัวเขาเองทั้งนั้นไม่ใช่หรือไง “อลิชทนไม่ไหวหรอกค่ะ ให้สถานะของเราเป็นแค่พ่อและแม่ก็พอ” “ถ้าฉันผิดจริงๆ ฉันถึงจะยอมรับ แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด” คุณคานส์ยังยืนกรานว่าตัวเขาไม่ได้ผิดอะไร ก็คงจะแก้ตัวไปเรื่อยๆ สินะ “ปล่อยได้แล้วค่ะ อลิชคิดว่าเราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว” ฉันบอกพลางแกะฝ่ามือใหญ่ที่จับแขนอยู่ออก “ฉันไม่ปล่อย เธอต้องกลับไปกรุงเทพกับฉัน” “จะรั้งอลิชไว้ทำไมคะทั้งที่ก็มีผู้หญิงมากมายมาให้คุณคานส์เลือก แค่ปล่อยอลิชไปสักคน….”“เพราะหัวใจของฉันมันอยู่กับเธอ” คำพูดนั้นทำให้ฉันนิ่งไปครู่หนึ่ง เพราะที่ผ่านมาฉันไม่ค่อยได้ยินคำหวานๆ ออกมาจากปากของคุณคานส์เท่าไหร่ ฉันต้องเตือนสติตัวเอง ครั้งนี้เขาก็แค่พูดเพราะอยากเอาใจ อยากให้ฉันหายโกรธ เดี๋ยวพอฉันใจอ่อนทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม“งั้นก็เอาคืนไปเถอะค่ะ” ฉันเว้นคำพูดแล้วจ้องหน้าคุณคานส์ด้วยสายตาที่ผิดหวัง ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “หัวใจของคุณคานส์อลิชไม่ต้องการ”“ตอนนี้เธอจะโกรธจะด่าจะว่าจะไม่เชื่อฉันก็ได้ ขอแค่ยอมกลับไปกรุ
เมียในสมรส Nc20+ 62 - โมโห
คุณคานส์คว้ามือมาจับแขนฉันแล้วดึงเข้าหาตัวเอง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเอามือมาโอบเอวของฉันเอาไว้ จากนั้นก็ขยับใบหน้าคมคายก้มลงมาใกล้ๆ กับใบหน้าของฉัน “ฉันบอกไปแล้วว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ทำไมไม่ยอมเชื่อกันบ้าง” “เพราะความเชื่อใจมันหมดไปแล้วไงคะ” “พอฉันรักเธอแล้วเธอก็จะมาทิ้งกันง่ายๆ แบบนี้หรือไง” เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินคุณคานส์ตัดพ้ออะไรแบบนี้ออกมา เขาพูดว่ารักอย่างนั้นหรอ รักฉันแล้วทำให้ฉันเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่าทำไม ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ฉันคงจะดีใจจนบิดตัวเป็นเกียวที่ได้ยินคำว่ารักจากปากของงงผู้ชายตรงหน้า แต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถหวั่นไหวได้อีก “คนที่ทิ้งกันคือคุณคานส์ต่างหากค่ะไม่ใช่อลิช” “ฉันบอกให้กลับไปกรุงเทพกับฉัน ฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าฉันบริสุทธิ์ใจ” “พูดจบหรือยังคะ ?” “เธอจะไล่ฉัน ?” คุณคานส์เลิกคิ้วขึ้นถาม จากนั้นเขาก็ปล่อยตัวฉันให้เป็นอิสระก่อนจะถอยห่าง “ฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ไปไหนจนกว่าเธอจะยอมรับฟัง” “ระหว่างเรามันจบแล้วค่ะ อลิชบอกแล้วไงว่าเราเป็นแค่พ่อกับแม่ของลูกก็เท่านั้น” “ฉันก็บอกไปแล้วว่าไม่มีทาง”“อยากเจอพ่อเอาปืนไล่ยิงอีกหรือไงคะ” “ถ้าฉันยอมแพ้ก็เท่ากับยอมรับผิด
Latest chapter
