บททั้งหมดของ เด็กมันยั่ว BAD LOVE : บทที่ 91 - บทที่ 100

เขาตวาดถามเหมือนฉันไม่มีสิทธิ์หนีไปไหน แบบนี้เรียกว่าเห็นแก่ตัวหรือเปล่า “ขอเวลาให้ฉันได้อยู่กับตัวเองได้ไหมอลัน ทำเหมือนก่อนหน้านี้ที่ไม่สนใจกันสิ” “ทำไม่ได้” อลันตอบกลับทันควัน“แล้วทำไมตอนนั้นถึงทำได้ล่ะ”“ตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว” ฉันถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะเดินผ่านหน้าอลันออกมาจากห้องนอน พอเดินออกมาจากห้องก็เห็นช่อดอกไม้วางอยู่ตรงหน้าโซฟาตัวใหญ่ ฉันจึงรีบเดินกลับเข้ามาในห้อง ตอนนี้อลันกำลังเอาเสื้อผ้าของฉันแควนไว้ในตู้เหมือนเดิม“ทำบ้าอะไรของนาย!!” ฉันเดินมาแย่งเสื้อออกจากมืออลันแต่เขาไม่ยอมปล่อย“จะโกรธก็โกรธไปแต่ไม่ใช่หนีหน้า”“กลับไปซะอลัน เอาช่อดอกไม้นั่นกลับไปด้วย รกห้อง!!”“เก็บเสื้อผ้าเอาไว้ในตู้เสร็จแล้วจะกลับ”“คิดหรอว่าถ้านายเอาเก็บไว้ในตู้แล้วฉันจะเอามาใส่กระเป๋าแบบเดิมไม่ได้”“งั้นก็จะเฝ้าอยู่แบบนี้ทั้งคืน” “กลัวพ่อพาฉันหนีไม่ใช่หรอถึงได้ยอมถอย ตอนนี้ไม่กลัวแล้วหรอ ?”“…….” อลันเงียบไม่ตอบอะไร“แปลกนะตอนตั้งใจทำร้ายนายไม่สนใจความรู้สึกฉันเลยด้วยซ้ำ แล้วตอนนี้ก็ไม่สนใจคำพูดของพ่อฉันแล้วว่างั้น” “ยังพิสูจน์ตัวเองเหมือนเดิม” อลันจับมือฉันก่อนจะพูดต่อ “จับมือไปด้วยกันได้

อลันอุ้มฉันเข้ามาในบ้านโดยมีลลิลเป็นคนนำทาง เธอจัดเตรียมกล่องปฐมพยาบาลเอาไว้ให้แล้วก็รีบเดินออกไปราวกับไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอ “แค่นี้ฉันทำเองได้” แผลที่โดนเศษแก้วมันไม่ได้ทิ่มที่เท้าลึกมาก จริงๆ ไม่ต้องทำแผลก็ได้ “นั่งเฉยๆ” อลันออกคำสั่ง“นายมีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่งฉัน” ฉันจ้องเขม็งแต่อลันกลับทำหน้าทะเล้นแทนที่จะสลดแบบทุกๆ ครั้งที่ฉันใช้คำพูดแบบนี้ “มีสิทธิ์” เขาพูดพร้อมกับเปิดกล่องปฐมพยาบาล “ไม่มีสิทธิ์” “ปากแข็ง”บทสนทนาจบลงเพราะฉันไม่เถียงอะไรต่อ อลันเริ่มทำแผลโดยการใช้แอลกอฮอล์ล้างซึ่งมันแสบจนฉันต้องร้องอุทานออกมา“อ๊า ซี๊ด” พอได้ยินเสียงอลันก็เงยหน้าขึ้นมามองแล้วถาม “อ่อย ?”“จะบ้าหรอ!”“เงียบๆ ถ้าไม่อยากเสียตัวตรงนี้”“หยุดคิดเรื่องแบบนั้นกับฉันสักที สถานะของนายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น”“พนันกันไหม ?”“พนันอะไรของนาย”“ถ้าทำแบบนั้นได้จะยอม…..” อลันขยับใบหน้ามาใกล้ๆ เมื่อเผลอจ้องตาเขามันก็ทำให้ตัวฉันแข็งทื่อราวกับหิน “ขอโทษ ยกโทษให้ได้หรือเปล่า” ในขณะที่พูดใบหน้าคมคายของอลันก็ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก “แล้วน้ำตาที่ฉันเสียไปกับคำโกหกของนายล่ะ ความรู้สึกของฉัน….อื้อ~”ในขณะที่พูด

อลันยิ้มชอบใจ เขาคงจะรู้แล้วสินะว่าตอนนี้ฉันให้อภัยแล้ว เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก มันโล่งขึ้นเยอะเลย “เล็กแต่ร้องว่าเจ็บ มันย้อนแย้งนะ”“ก็แค่แสร้งทำเป็นเจ็บไปงั้น” “ถุงยางไซส์ห้าหกแบบนี้เรียกว่าเล็ก ?”“เล็กมาก” อลันทำหน้ามุ้ยเพราะฉันไม่ยอมรับว่าเจ้าสิ่งนั้นของเขามันทั้งใหญ่และยาวจนจุก “นั่งสิเดี๋ยวฉันชงเหล้าให้” “ดื่มในห้องนอนดีไหม ?” อลันมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเอามือมาลูบไปมาที่ต้นขาของฉันแปะ! ฉันตีมือเขาแรงๆ แล้วทำหน้าดุใส่“ยังไม่ถึงเวลาของนาย” “ได้ไง ให้อภัยแล้วมันถึงเวลาแล้ว” “ให้อภัย แต่ไม่ให้ทำเรื่องนั้น คนอย่างนายต้องโดนดัดนิสัยให้เข็ด”พอฉันบอกไปแบบนั้นอลันก็ทำหน้าบึ้งใส่ “บาป ทำให้ผัวเก็บกดมันบาป!!”“งอนฉันต่อสิ” “ตอนนี้หายงอนแล้ว เมียให้อภัยแล้วไง ^_^” ฉันเดินมานั่งลงตรงข้ามกับอลันแล้วทำสีหน้าจริงจัง ก่อนจะเริ่มพูด “เรื่องที่นายบอกว่าถ้ามหาวิทยาลัยปิดเทอมจะไปเจอพ่อฉัน จะไปพูดกับพ่อฉันอีกครั้ง นายพูดจริงหรือพูดเล่น”“พูดจริง” “คิดดีแล้วใช่ไหม ถ้าพ่อฉันไม่ยอมอีกล่ะ”“ครั้งนี้จะไม่ยอมปล่อยมืออีกแล้ว บอกแล้วไงจะไม่ทำอะไรโง่ๆ อีก”“…ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมอลัน”“

ฉันผละตัวออก ตกใจที่ได้ยินอลันพูดว่าเขาใส่ยาปลุกเซ็กส์ลงไปในแก้วน้ำส้มคั้นที่เอามาให้ฉันดื่ม ต้องทำถึงขั้นนี้เลยหรือไง “น…นายมันบ้า” “ดูท่ายาจะแรงไปหน่อย ใส่แค่นิดเดียวถึงกับนั่งไม่ติด” “ออกไป” ฉันใช้มือลูบไล้ผิวเนื้อของตัวเองพร้อมกับพูดไล่อลันให้ออกไปจากห้อง พยายามระงับอารมณ์ของตัวเองไม่ให้เป็นในแบบที่คนเจ้าเล่ห์ตรงหน้าต้องการ “แต่งตัวก่อน” อลันเว้นคำพูดก่อนจะโน้มใบหน้าลงมากระซิบบอกข้างหู “เดี๋ยวจะออกไปนอนโซฟาเหมือนเดิม” เป็นคำพูดที่แสนจะธรรมดาแต่ฉันกลับรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวเมื่อได้ฟัง ฉันถอยหลังหนีเขาแล้วกัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนห้อเลือด อลันเดินผ่านหน้าฉันไปยังตู้เสื้อผ้า เขาดึงผ้าขนหนูออกเผยให้เห็นร่างกายกำยำที่เปลือยเปล่า เหงื่อเม็ดเล็กๆ มันเริ่มผุดขึ้นมาบนใบหน้าอีกครั้ง พอได้เห็นภาพตรงหน้าก็ทำเอาฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เป็นอีกครั้งที่ฉันเดินมาสวมกอดอลันจากทางด้านหลังก่อนจะใช้มือลูบไล้บนแผงอกแกร่งช้าๆ แล้วเลื่อนลงมาสัมผัสที่แก่นกายใหญ่ แต่สัมผัสได้ไม่นานก็ถูกอลันดึงมือออก จากนั้นเขาก็หมุนตัวหันมาประจันหน้า พออลันหันหน้ามาฉันก็เขย่งเท้าขึ้นเพื่อจะจู่โจมด้วยการจูบ แต่เ

#ช่วงเย็นๆ ของอีกวัน ฉันค่อยๆ ปรือตาตื่นชึ้นด้วยความรู้สึกที่ปวดร้าวไปทั้งตัว พอตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่จับเลยคือโทรศัพท์ เห็นเวลาที่โชว์บนหน้าจอทำเอาตกใจไม่คิดว่าตัวเองจะนอนขนาดนี้ ข้างกายมีเด็กหนุ่มร่างกายกำยำที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของฉันนอนหลับอยู่ สมองเริ่มประมวลผลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนที่ความโกรธจะแทรกซึมเข้ามาในความรู้สึก ฉันดีดตัวลุกขึ้นทั้งที่เรือนร่างเปลือยเปล่าแต่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นรีบคว้าหมอนใบใหญ่มาจากนั้นก็ฟาดหมอนลงบนแผ่นหลังของอลันที่กำลังนอนคว่ำหน้ารัวๆ “ไอ้เด็กบ้า! นายกล้าดียังไงมาวางยาฉัน”ตุบ ตุบ ตุบ! เสียงหมอนกระแทกลงบนผิวเนื้อของอลันดังขึ้นทำให้เขาตื่นเมื่อถูกรบกวน“อะ โอ้ยๆ เดี๋ยวๆ ตีทำไมมันเจ็บ” อลันหันหน้ามาเอาแขนทั้งสองข้างตั้งฉากไว้ ส่วนฉันก็ยังฟาดหมอนใส่ไม่ยั้ง“เจ้าเล่ห์ดีนัก! นายทำแบบนั้นกับฉันได้ยังไง กล้าวางยาแฟนตัวเองเลยหรอห๊ะ!!”“คุยกันดีๆ โอ้ยๆ” “ไม่คุย ฉันจะเลิกกับนายไอ้เด็กบ้า ไอ้คนลามกแค่รอยังรอไม่ได้!!” ฉันโกรธจริงๆ นะ ที่ถูกอลันวางยาปลุกเซ็กส์ แทนที่จะรอแต่เขากลับทนไม่ได้ แบบนี้ถ้าฉันท้องให้ความสุขเขาไม่ได้คงไม่ไปมีอะไรกับคนอื่นหรอ หมับ! ฝ่ามือ