BAD LOVE - 95 ทนไหว (บื้อ)

อลันปัดมือฉันออกแล้วเบือนหน้าหนีเหมือนเดิม แถมยังไม่ยอมพูดอะไร พอเห็นแบบนี้แล้วมันทำให้ฉันรู้สึกผิดไปด้วยเลย ทั้งที่ตอนเขาทำไม่เห็นใจฉันแท้ๆ ยังปล่อยให้ฉันร้องไห้ไปหลายวัน แต่พอเห็นดวงตาที่แดงกล่ำของเขาแค่นี้ฉันกลับหวั่นไหว

ความรู้สึกมันไม่ยุติธรรมเลย

“ถ้าอดทนไม่ได้แล้วจะรับปากทำไม”

“อดทนได้” อลันพูดก่อนจะล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงของตัวเองแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมา

“ห้ามสูบบุหรี่” ฉันบอกเขาเสียงแข็ง

“ทำไมไม่ไปหามัน”

“แล้วนายเดินออกมาร้องไห้ทำไมละ”

“สนใจทำไม บอกว่าทนได้”

“ทนได้แต่ร้องไห้เนี่ยนะ”

อลันหยิบไฟแช็กขึ้นมาจุดไฟ เห็นแบบนั้นฉันจึงรีบดึงมันออก “บอกว่าห้ามสูบบุหรี่”

อลันมองฉันครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะทิ้งมวลบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้มัน “พอใจแล้วใช่ไหม ?”

พอถามเสร็จเขาก็เดินผ่านไปแบบไม่ได้รอฟังคำตอบจากฉัน ปากบอกทนได้ให้ฉันไปหาผู้ชายคนนั้น แต่ตัวเองงอนซะขนาดนี้เนี่ยนะ

เหอะ!!

ฉันเดินตามแผ่นหลังของอลัน เขามานั่งข้างๆ ตุล โดยมีลลิลกำลังชวนตุลคุยอยู่ สงสัยจะชอบจริงๆ แต่เด็กกลุ่มนี้ร้ายกาจ ถ้าเกิดเผลอใจไปฉันกลัวว่าลลิลจะเจ็บหนักจัง

“น้องตุลกินอะไรไหมเดี๋ยวพี่เอามาให้”

“ไม่กิน” ตุลหัน