บททั้งหมดของ ดวงใจทศกัณฐ์: บทที่ 41 - บทที่ 50

"น้องไปเข้าแถวก่อน เดี๋ยวพี่จะลองไปถามพี่ที่เขามอบภารกิจดู" พี่วินัยบอกแบบนั้นฉันจึงพยักหน้าแล้วรีบไปเข้าแถวกันนิเนย"หลังจากที่พวกผมให้ภารกิจพวกคุณไปรอบแรก ยังมีคนที่ไม่กระตือรือร้นที่จะทำ และไม่ผ่านราวๆ ห้าคน บอกได้มั้ยทำไมพวกคุณไม่ทำ" เสียงของพี่เดย์เฮดว้ากถามพวกเราที่อยู่ในแถว ถึงจะรับน้องมาเกือบเทอมแต่มันก็ไม่ชินกับการทำผิดแล้วต้องเป็นที่จับจ้องหรอกนะเอาล่ะ อย่างน้อยก็ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียว ค่อยโล่งใจขึ้นมานิดหน่อย"รหัสที่ผมจะเรียกต่อไปนี้ เดินออกมา" แล้วพี่เฮดว้ากก็เรียกรหัสที่ไม่ผ่านภารกิจออกไป หนึ่งในนั้นก็คือฉันด้วย"..." ฉันยืนเงียบแล้วก้มหน้าคิดอะไรต่างๆ นานา จนกระทั่งมีพี่ผู้หญิงสองสามคนเดินตามมาใกล้ๆ"หนึ่งสามเก้าอีกแล้วเหรอ หรือคิดว่ามีรุ่นพี่คณะอื่นคอยปกป้องถึงอยากทำอะไรก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ!!" รุ่นที่คนนั้นเสียงดังใส่ฉันจนทุกคนต้องมองฉันไม่เคยดึงพี่ชายตัวเองหรือพี่ทศกัณฐ์เข้ามาเกี่ยวข้องเลยนะ ทั้งหมดมันก็เพราะรุ่นพี่ไม่ใช่หรือไง ครั้งก่อนเรื่องป้ายชื่อที่พวกพี่เขามาจัดการให้ก็เพราะเรื่องแย่ๆ มันเกิดขึ้นก่อนแล้วไม่ใช่เหรอถ้าวันนั้นพวกปีสามไม่แกล้งฉันเอาป้ายไปเก็บไว้เ

EPISODE 24Tossakan's partครืด~ ครืด~"ว่าไงนิน" เสียงของไอ้นธีที่กดรับสายจากญานินทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างสนใจ โทรหาแต่พี่ไม่โทรหากูมั่งวะผมคิดในใจอย่างเซ็งๆ ก่อนจะมองหน้าเพื่อนด้วยความอิจฉา แต่ตอนนี้มันกลับขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วเปิดลำโพงเหมือนมีอะไรสักอย่างเสียงที่ดังออกมาไม่ใช่เสียงของญานิน"ค่อยๆ พูดได้มั้ย ฉันฟังไม่รู้เรื่อง" ความใจเย็นของไอ้นธี(ตอนนี้เนยแอบออกมาโทร คือยัยนินมันโดนรุ่นพี่เรียกไปห้องมืดเพราะรุ่นพี่ทำโทษที่มันทำภารกิจไม่สำเร็จค่ะ เนยไม่รู้จะบอกใครเลยเอาเครื่องนินโทรมาหาพี่)"ร้ายแรงมั้ย" ไอ้ธีพูดขึ้นอย่างใจเย็นทั้งที่มันเป็นพี่ชายแท้ๆ ของญานิน แต่ผมกลับร้อนใจกว่ามันแทบจะพุ่งตัวไปหาแล้ว(หายไปเกือบชั่วโมงแล้วค่ะ เนยว่ามันไม่ปกติน่าจะโดนแกล้ง คนที่บอกให้พี่ทศกัณฐ์ทักไป)"ห้องมืดที่ว่านั่นอยู่ไหนรู้มั้ย!" ผมเข้าไปกระชากมือถือของมันมาคุยด้วยความร้อนรนญานินกลัวเรื่องพวกนี้มาก เธอไม่ชอบความมืดถ้าต้องอยู่คนเดียว กลัวเรื่องผี เรื่องฆาตกรรม เรื่องลึกลับที่สุด เวลาที่ต้องดูหนังเธอจะบอกตลอดว่าไม่ดูหนังสยองขวัญผมจำเรื่องนี้ได้ดี(น่าจะเป็นห้องที่ติดกับห้องเก็บของค่

EPISODE 25Tossakan's part (ต่อ)พลั่ก!"เฮ้ยฟาง พวกมึงทำอะไรน้องวะ อะ...ไอ้ทศ พวกมึงมาได้ไง"เป็นไอ้เดย์เฮดว้ากของคณะนี้ที่พุ่งพรวดเข้ามาก่อนจะตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นพวกผมอยู่ในนี้ด้วย"ไง อย่าบอกว่ามึงก็รู้เรื่องพวกนี้ด้วย" ไอ้ฮ่องเต้ถามคนที่เข้ามาพร้อมกับสีหน้าเครียด"ทำไม เกิดอะไรขึ้น""เดย์ ฟังพวกฉันก่อน ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้นะเว่ย แต่ยัยน้องนี่มันยั่วโมโห" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาไอ้เดย์อย่างร้อนรน"..." ญานินหันหน้ามามองผู้หญิงคนนั้นทันทีเหมือนตกใจในคำพูดนั้น ก่อนจะหันกลับมามองผมแล้วส่ายหน้าว่าเธอไม่ได้ทำ"ไม่สำนึกว่ะ" ไอ้คิวพูดแล้วหันไปมองคนนั้นอย่างเอือมระอา "คอยแต่จะโทษคนอื่น""กูบอกมึงแล้วนะไอ้เดย์ น้องมันก็เจอมาครั้งนึงแล้วแทนที่มึงจะระวังไม่ให้มีเรื่องแบบนี้! มึงแคร์พวกไร้สาระนี่เหรอ""กูขอโทษที่ไม่ระวังให้มากกว่านี้" มันพูดขึ้นมาแบบรู้สึกผิดแต่มันก็คงลำบากใจไม่น้อยเพราะอีกฝ่ายก็คือเพื่อนร่วมคณะแต่ต่างสาขา ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยคงทำให้มันใจอ่อน"แล้วมึงได้ดูมั้ยว่าภารกิจอะไร โคตรไร้สาระเลยรู้มั้ย" ผมหันไปถามไอ้เดย์สีหน้าจริงจัง ผมเห็นมันเป็นเพื่อนคนหนึ่ง ถึ

Yanin's part"พวกเราจะไปเป็นพยานให้ค่ะว่ามีคนพาญานินไปห้องมืดนั่น" เพื่อนหลายคนพูดขึ้นมาและพยักหน้าตามกันหลังจากพี่ทศกัณฐ์บอก"ค่ะ" ฉันตอบแล้วมองเขาด้วยรอยยิ้ม พอเห็นพี่ๆ เพื่อนๆ เป็นห่วงก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นจริงๆ"อิจฉาจังเลยค่ะ มีคนทำแผลมีคนดูแลแบบนี้ยอมเจ็บตัวทุกวันเลย" ใบเฟิร์นพูดขึ้นมาก่อนจะโดนนิเนยดีดหน้าผากดังเปรี๊ยะ"ใช่เวลาที่ควรอิจฉามั้ย ดูหน้าพวกพี่แต่ละคนด้วย" นิเนยเตือนสติแล้วมองพี่ๆ เสื้อช็อปสามสี่คนที่อยู่กับพวกเรากำลังทำหน้าเครียดๆ กันอยู่"เสร็จแล้ว" พี่ทศกัณฐ์พูดแล้วหยัดตัวลุกขึ้น "กลับเลยมั้ยจะไปส่ง""เดี๋ยวนินต้องเข้าห้องเชียร์กับเพื่อน" ฉันพูดแล้วหันไปมองพวกเพื่อนๆ ที่ยืนดูอยู่"ไม่ไหวก็พักก่อนสิ" พี่นธีพูดแล้วขมวดคิ้วยุ่งๆ"แกพักก่อนเถอะยัยนิน" นิเนยบอกแล้วมองฉันอย่างให้กำลังใจ"อีกสองเดือนจะมีงานสปอร์ตเดย์แล้วถ้าฉันขาดบ่อยจะทำได้มั้ย เดี๋ยวก็ปิดเทอมอีก" ฉันพูดแล้วมองเพื่อนก่อนจะหันมามองพวกพี่นธี "ให้นินไปนะ""อย่าดื้อ เห็นมั้ยว่าตัวเองเจ็บอยู่"พี่ทศกัณฐ์โน้มตัวลงมาแล้ววางมือบนศีรษะของฉัน"แต่ยังทำกิจกรรมได้ค่ะ ถ้าเสร็จแล้วจะให้พี่ทศกัณฐ์มารับทันที มารับนินได้มั้ยค

"มึงจัดการยังไง"(...)"อืม มึงรับปากได้ใช่มั้ยว่าจะไม่มีใครทำอะไรอีก"(...)"ฝากเตือนด้วย ว่าถ้าไม่หยุดกูให้เรื่องถึงอธิการบดีแน่ ตอนนี้ลงบันทึกประจำวันไว้แล้ว" พี่ทศกัณฐ์พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังมือข้างหนึ่งยังคงโอบเอวฉันไว้หลวมๆ(...)"เพื่อนมึงบ้าแล้วไอ้เดย์ ปัญญาอ่อน กูไม่ชอบว่ะผู้หญิงแบบนี้ เอาคำว่าชอบมาใช้เป็นข้ออ้างไม่ได้นะเว่ย ถ้ากูบอกว่ากูรักน้องมากจนต้องต่อยผู้หญิงที่มันทำร้ายแฟนกู กูทำได้มั้ย" พี่ทศกัณฐ์พูดขึ้นอย่างหงุดหงิด ทั้งๆ ที่เมื่อตอนเย็นเขาก็เกือบจะต่อยผู้หญิงคนนั้นแล้วไม่ใช่หรือไง(...)"เออ ถ้ามึงจัดการแล้วก็ตามนั้น"(...)"อืม ถ้าว่างค่อยนัด ช่วงนี้ยุ่งกันหมด"แล้วพี่ทศกัณฐ์ก็วางสายจากคนคนนั้น ซึ่งน่าจะเป็นพี่เดย์ เฮดว้ากคณะฉัน"พี่เขาว่าไงเหรอ""มันบอกว่าจัดการแล้ว ไม่ให้พวกนั้นร่วมกิจกรรมรับน้องอีก" พี่ทศกัณฐ์พูดขึ้นด้วยสีหน้าดูกังวล"แล้วทำไมต้องทำหน้าเครียดอีกล่ะคะ""เปล่าไม่ได้เครียด ต่อไปนี้จะไปไหนห้ามไปคนเดียวนะ ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นจะบ้าขนาดไหน ถ้าจะออกไปไหนให้บอก ถ้าว่างจะไปส่ง ถ้าไม่ว่างให้รอก่อน" เขาพูดแล้วหันมามองฉันสีหน้าจริงจัง"เดี๋ยวนี้พูดเยอะนะคะ" ฉ