All Chapters of ดวงใจทศกัณฐ์: Chapter 51 - Chapter 60

สองชั่วโมงต่อมา"พี่ทศกัณฐ์ก็จะไปเที่ยวเหรอ" ฉันถามขึ้นมาตอนที่เห็นเขาแต่งตัวมารับเหมือนจะไปไหนซักที่ ที่จริงมันก็แค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนสีเข้ม เซตผมมานิดหน่อยแต่มันดูดีจนต้องถามนะสิ"อืม พวกมันนัดกันเมื่อกี้" พี่ทศกัณฐ์พูดจบก็มองฉันนิ่งคิ้วเริ่มขยับเข้าหากันทีละนิด"อะไรคะ""แต่งหน้าทำไม"วันนี้ฉันแค่เขียนคิ้วกับปัดแก้มมานิดๆ เองนะ ทาลิปมันพอมีสีสันบ้าง เขาเรียกมันว่าแต่หน้าได้ยังไงกัน เรียกว่าเพิ่มสีสันให้ใบหน้าจะดีกว่า"เดี๋ยวสวยน้อยกว่าเพื่อน" ฉันตอบแล้วอมยิ้มออกมา"ไม่เห็นต้องแต่ง แล้วเสื้อ...ไม่อึดอัดหรือไง" ว่าแล้วก็เลื่อนสายตาลงมามองที่เสื้อฉันต่อมันรัดติ้วจนเห็นสัดส่วนชัดเจน"มันเป็นเซตกับกระโปรง ไม่ใส่ตัวนี้ก็ดูแปลกๆ สิคะ พี่ทศกัณฐ์ทำเอานินหมดความมั่นใจนะ"ฉันพูดแล้วแกล้งทำหน้ามุ่ย"กระโปรงก็ด้วย สั้นไป เปลี่ยนดีมั้ย""ไม่มีเวลาแล้วค่ะ ใส่ชุดนี้แหละ แต่น่ารักใช่มั้ยคะ" ฉันเกาะแขนเขาไว้แนบแน่นแล้วยื่นหน้าไปถามแต่คนตรงหน้ากลับทำหน้าดุกลับมา"สี่ทุ่มจะไปรับ อย่าดื่มอะไรแรงๆ" พี่ทศกัณฐ์ไม่ตอบคำถามแต่ออกคำสั่งแทน"ตอนนี้มันสองทุ่มแล้วนะ" ฉันพูดแล้วยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู"หรือจะไม่

เพื่อนทุกคนในโต๊ะฉันพากันเงียบหมด เมื่อเห็นสีหน้าของพี่ทศกัณฐ์ตอนนี้ที่ไม่เป็นมิตรกับใครเลย"..." เขาไม่พูดอะไรซักคำ ก้มลงมาคว้าข้อมือของฉันให้ลุกขึ้นตามออกไปเงียบๆ สองคนนั้นก็เดินตามออกมาด้วยอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว"มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ..." ฉันเลื่อนมืออีกข้างไปจับมือเขาด้วยแล้วถามออกไป พยายามจะไม่ให้เขารู้ว่าเมาอยู่ เดี๋ยวจะยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่"เพิ่งมา" เขาบอกแล้วหยุดลงเมื่อถึงรถของพี่นธีที่น่าจะยืมมา ก่อนจะหันมามองฉันที่ฝืนตัวเองว่าไม่เมาอยู่ "เมามั้ย""ไม่ค่ะ" ตอบแล้วส่ายหน้ารัวๆ"ไม่เมาเลยค่ะพี่ทศกัณฐ์ พวกเราดื่มไปคนละสองแก้วเองเพราะมัวแต่คุยกัน" ใบเฟิร์นช่วยพูดทั้งที่ท่าทางยัยนั่นก็ไม่ปกติแล้ว คงกลัวว่าพี่ทศกัณฐ์จะไม่ให้ไปเที่ยวต่อ"...""ตอนออกไปหน้ามึงก็ไม่ใช่แบบนี้นะ" พี่ฮ่องเต้พูดแล้วอมยิ้มมองคนที่กำลังมีสีหน้าราวกับโดนโจรปล้นบ้าน"..." เขาไม่พูดอะไรออกมา ทำให้พี่ๆ พากันหันมามองฉันกับเพื่อนเพื่อหาคำตอบแล้วนิเนยที่นั่งข้างพี่ฮ่องเต้ก็ขยับไปกระซิบก่อนที่พี่เขาจะหัวเราะชอบใจ"พวกไหนวะ ขอไลน์น้อง" พี่ฮ่องเต้พูดแล้วขำในลำคอ"โยธา ปีสอง" พี่ทศกัณฐ์ตอบเสียงเรียบแล้วปรายตามามองฉัน"

"กะ...ก็มันครั้งแรกของนิน" ฉันตอบน้ำเสียงติดขัด ฝ่ามือทาบไว้ที่แผงอกของเขา"..." พี่ทศกัณฐ์ยิ้มออกมาแล้วใช้นิ้วโป้งลูบแก้มฉันอ่อนโยน "รู้...ฉันจะไม่ทำให้เธอกลัว"พูดจบเขาก็จูบฉันอีกรอบอย่างโยน นุ่มนวลและไม่รีบร้อน เขาค่อยๆ ลิ้มรสความหวานจากฉันอย่างใจเย็นในขณะเดียวกันก็หลอกล่อให้ตายใจและลืมกังวล เขาในตอนนี้ต่างจากภาพลักษณ์ที่ใครก็มองว่าเขาน่ากลัวเหมือนยักษ์ เช่นเดียวกับชื่อของเขา"อื้อ~" ฉันครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อเคลิบเคลิ้มไปตามรสจูบที่แสนหอมหวานนั้น ความหวาดหวั่นที่มีเริ่มจางหายไปกลายเป็นความรู้สึกอื่นเข้ามาแทนที่มือหนาลูบไล้ไปทั่วผิวกายเหมือนสำรวจทุกซอกทุกมุม ก่อนจะสอดเข้าไปกลางแผ่นหลัง และปลดชั้นในออกอย่างชำนาญจนฉันต้องตกใจ"ทำไมเก่ง เคยทำบ่อยเหรอ ขนาดนินใส่ทุกวันยังช้ากว่าพี่ทศกัณฐ์เลย" ฉันดันพี่ทศกัณฐ์ออกแล้วถามออกมา"มันเป็นสัญชาตญาณ" เขาขำเบาๆ แล้วเกี่ยวเอาบราตัวนั้นออกจนพ้นตัว ใบหน้าของฉันมันร้อนผะผ่าวไปหมด ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรติดตัวเลยสักชิ้น ถึงแม้อยู่ในความมืดสลัวแต่ฉันก็รู้สึกสายตาของเขาที่กำลังจ้องมองเพื่อสำรวจความเปลือยเปล่าที่มีแสงจากด้านนอกสาดส่องเข้ามาให้รู้ว่าอะ

"ขอโทษ.." เขาพูดเสียงพร่า ผ่อนแรงลงไม่ถึงนาทีก็กลับเพิ่มความเร็วขึ้นอีก มันเจ็บแต่ก็มีความสุขในคราเดียวกันจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เจ้าของแรงกระแทกส่งเสียงคำรามออกมาเป็นระยะ โถมกายเข้ามาเต็มแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่า"อ๊า~ พี่ทศกัณฐ์ นิน..." รู้สึกปวดหนึบตรงหน้าท้องขึ้นมาเมื่อเขาเร่งจังหวะถี่ยิบนั้นเข้ามา เมื่อเห็นปฏิกิริยาของฉันเขายิ่งขยับเร็วขึ้นกว่าเดิมจนฉันเหมือนถูกสูบพลังงานไปอีกครั้งจนต้องร้องออกมาอย่างทรมาน "มะ...ไม่ไหวแล้วค่ะ""จะถึงแล้วเหรอ" เขาถามพร้อมกับครางในลำคอเบาๆ "รอพี่ก่อน"ว่าแล้วเขาก็เร่งความเร็วจนร่างกายของฉันสั่นคลอนไปตามแรงปรารถนาที่เขามอบให้ก่อนไปถึงจุดที่สูงที่สุด จนต้องร้องระบายความอัดอั้นที่เพิ่งแตกกระจายออกมาอย่างห้ามไม่ได้"อ๊ะ อร๊ายยย" ฉันจิกนิ้วลงกับบ่าแกร่งเต็มแรง เขาต้องเจ็บบ้างแหละแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย"อ๊า..."ร่างหนาสูดปากเบาๆ ก่อนจะกระแทกเอวเข้ามาหนักๆ สองสามครั้งและผ่อนแรงลงในที่สุด พร้อมกับโถมตัวลงมาหา วางศรีษะที่ชุ่มเหงื่อลงกับหัวไหล่เล็กของฉัน"..." เสียงหายใจหอบดังขึ้นแนบข้างหู คนด้านบนทิ้งตัวลงมาทาบทับตัวฉัน ผิวกายของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆ ที

ฉันวุ่นอยู่กับการหานั่นหานี่มาทำกับข้าวให้พี่ทศกัณฐ์อยู่นาน เพราะเขาอยู่ตัวคนเดียวและยังเป็นผู้ชาย ในห้องจึงแทบจะไม่มีวัตถุดิบอะไรเลย"ซื้อมาทานก็ได้นะ ไม่อยากให้เหนื่อย""นินไม่เหนื่อยค่ะ สนุกดีอยากทำกับข้าว" ฉันหันไปยิ้มให้เขาก่อนจะจดรายการของที่อยากได้ใส่บนกระดาษโน้ตแผ่นเล็กๆ "นินจะออกไปซื้อของค่ะ ถ้าพี่หิวกินอะไรรองท้องก่อนมั้ย""ไม่ ปกติไม่ทานข้าวเช้าอยู่แล้วเพราะตื่นไม่ทัน" เขาพูดแล้วหันมามองฉัน "ไปเลยมั้ย""ค่ะ"แล้วเราทั้งคู่ก็พากันไปยังตลาดสดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นักยังคงเป็นย่านที่อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยแต่ก็ไม่ค่อยมีนักศึกษามาเดินนักหรอก เพราะส่วนใหญ่คนอยู่หอพักคงไม่สะดวกซื้อของพวกนี้ไปทำเอง"พี่อยากได้อะไรเพิ่มมั้ย""..." เขานิ่งก่อนจะหันไปทางโซนผลไม้ "ชอบกินผลไม้ก็เอาไปใส่ตู้เย็นไว้มั้ย"ฉันส่งยิ้มให้คนข้างๆ ก่อนจะเดินลิ่วไปทางร้านผลไม้แอบใส่ใจเหมือนกันนะเนี่ย ถึงหน้าจะนิ่งไปบางที"เมื่อคืนเพื่อนนินกลับยังไงคะ ทักไปแล้วไม่มีใครตอบเลย น่าจะยังไม่ตื่น" ฉันถามตอนที่เรากำลังเดินกลับมาที่รถ"ไอ้ธีไปส่ง""อ่อ"ครืด~Ninoey: โทษที เมามากเพิ่งตื่น ฉันกลับมาปลอดภัยดีข้อความของนิเนย