Lahat ng Kabanata ng The Naughty Man with the White Dragon's Charm: Kabanata 11 - Kabanata 20

"Leo, kung mapagod ka, ibaba mo na lang ako." Sabi ni Felicidad, medyo nag-aalala na baka matumba sila sa lubak na daanan. "Okay lang, Tiya.  Bubuhatin kita habang buhay at hindi ako mapapagod!"  Masiglang sabi ni Leo. Hindi naman kalayuan ang klinika.  Nag-aalala si Leo sa sugat ni Felicidad, kaya dali-dali niyang inilagay siya sa kama. "Tiya, maghintay ka dito. Kukuha lang ako ng gamot." Sabi ni Leo at lumingon para pumasok sa silid at binuksan ang cabinet na lalagyanan ng gamot. Naiwan naman sa upuan na namumula nang husto ang mukha ni Felicidad dahil sa pagmamalasakit ni Leo sa kanya. Ngunit bumagabag sa kanyang isipan ang kakaibang ikinikilos nito.  Hindi maiwasang isipin ni Felicidad na baka   nag-iisip si Leo tungkol sa mga bagay-bagay tulad ng kababaihan.  Kasi naman, labing-walong taon na gulang na si Leo, at siguradong naghahanap na siya ng ganoong bagay. 'Hindi na bata si Leo.  Panahon na para hanapan siya ng girlfriend.' Isip ni Felicidad, at napabuntong-hinin

"Nanay!  Sandali lang, ako... Kakagising ko lang at hindi pa ako nakabihis!" Nagpanic si Mirabelle na parang isang takot na aso, at mabilis na tumitibok ang kanyang puso. Ayaw niyang makita ng ina na wala sa sarili. Hindi na nga siya nag-abala pang magpalit ng bagong underwear.  Mabilis niyang kinuha ang isang pantalon at isiniuot.  Matapos gawin iyon, huminga nang malalim si Mirabelle, binuksan ang pinto. "Sige, Nay, pwede ka nang pumasok." Sa isang pag-iingit, binuksan ni Esmeralda ang pinto at pumasok. Nakita niyang namumula ang mukha ni Mirabelle na parang puwit ng unggoy at nakatayo siya nang tuwid, nakaharang sa pintuan, kumunot ang noo niya at nagtanong, "Ano ba ang nangyari sa 'yo, anak?  Bakit namumula ang mukha mo? Ano ba ang sinisigaw mo?" "Nanay, nanaginip ako ng masama.  Natakot ako." Ibinaba ni Mirabelle ang kanyang ulo at nag-imbento ng isang palusot. "Panaginip ng masama?  Anong klaseng panaginip ang magpapasigaw sa 'yo ng ganyan?" Medyo kakaiba pa rin a

Matapos mag-isip, bumaba si Leo. Si Felicidad ay naghihintay sa tuktok ng hagdanan na may mukhang nag-aalala."Tita, umuwi na tayo agad," aniya habang inaanyayahan si Felicidad at lumabas ng pintuan."Anak ng pating! Ano bang ginawa mo kay Mira??" galit na hinawakan ni Felicidad ang braso ni Leo. Narinig ni Felicidad ang lahat ng nangyari sa itaas, ngunit hindi siya makapunta sa itaas kaya't naghihintay na lang siya sa ibaba ng hagdanan at kinakabahan.  Tama nga ang hinala niya gusto na talaga ni Leo ng babae. Mukhang kailangan niyang ayusin agad ang bagay na ito, kundi baka magdulot ito ng gulo! "Hindi tita, nagkamali ka ng narinig, wala akong ginawang masama kay Mira." Matapang na sabi ni Leo. Ayaw niyang masira ang kanyang imahe sa tiyahin.  "Huwag ka nang magsalita, Leo! Pag-uusapan natin ito pagdating natin sa bahay!" galit na sigaw ni Felicidad. "Tita, huwag ka sanang magalit sa akin. Magpapaliwanag ako!" "Siguraduhin mo talagang mayroon kang matinong paliwanag!" Si

"Tinatakot mo ba kami, Rowena?!" Inis na tanong ni Carlos, napapatras siya dahil sa hawak ni Rowena na sanga ng kahoy na kanyang iwinawagayway sa hangin. "Hindi mo kami matatakot! Tumigil ka na at hayaan kaming lasapin ang iyong katas!" Tawa ng isa. Mabilis namang inagaw ni Carlos ang sanga mula sa kamay ni Rowena at itinapon ito sa malayo. "Tsk. Nagsasayang ka lang ng enerhiya. Mabuti pa lumuhod ka sa harapin namin at magmakaawa." "Mga hayop kayo!" Malakas na sigaw ni Rowena, nanggigigil siya sa mga manyakis na mukha ng mga ito. Naglalaway lalo si Carlos at Dante at ang iba pa nilang kasamahan, unti-unti silang nagtatanggal ng kanilang mga pantalon."Carlos! Hindi ba talaga kayo natatakot na ipadakip ko kayo sa pulisya at ipakulong?!" Sinubukan pa ni Rowena na takutin sila para hindi ituloy ang kanilang binabalak. Mas pipiliin niya nalang na mamatay kaysa mapagsamantalahan ng mga lalaking bastos! "Pulis?! Sino namang maniniwala sayo? Walang maniniwala na pinagsamantalahan

"Paalam, Rowena!"Napakasaya ang nararamdaman ni Leo. Naamoy niya pa rin ang mabangong buhok ni Rowena sa kanyang mga kamay at basang hindi niya maiwasang mabighani. "Ang bango."Ang nasa isip ngayon ni Leo ay makasama si Rowena mamayang gabi, hindi niya na naisip pa ang nga nakakabaliw na nangyari sa gubat."Tiya, nakauwi na ako!" Sa loob ng kalahating oras, bumalik si Leo sa klinika."Oh, Leo, bakit ang tagal mo?" Seryosong tanong ni Felicidad. Kanina pa siya naghihintay kay Leo na makauwi, at nag-aalala siya na baka may nangyari rito. "Sobrang dami kasi ng mga halamang-gamot ang nakuha ko ngayon kaya ako matagal na nakauwi. Kumuha rin ako ng ilang bungang-kahoy. Subukan mo, Tita, kung gaano kaganda ang lasa nila."Gumawa na naman ng palusot si Leo. Ang toroo ay naantala siya dahil sa pagliligtas niya kay Rowena mula sa mga salbahing lalaki tulad ni Carlos at Dante. Inilagay namaj ni Leo ang basket ng gamot, kinuha ang ilang persikong galing dito, hinugasan at inabot kay F