Sa sobrang takot ng mga lalaki, dali-dali silang tumayo at kumaripas ng takbo papalayo kay Leonardo. Hindi namaj makapaniwala si Carlos na nasaksihan din kung papaano ipinatumba ni Leo ang kanyang mga kasamahan. "Papaano mo iyon ginawa?" Pagtataka niya. Binaling ni Leo ang tingin sa kanya. "Hindi mo na kailangang alamin." Si Rowena naman ay tumingala kay Leo na sobrang namamangha, tingin niya rito ay isang matapang na lalaki at gumwapo siya lalo sa kanyang paningin. "Tara na, Rowena. Kailangan kitang iuwi ngayon." Mahinang sabi ni Leo at nilahad ang kanyang palad. Tinanggap naman ito ni Rowena na hindi maiwasang makaramsma ng tuwa sa puso. Nakaramdam ng inggit si Carlos na pinagmasdan si Leo na binuhat si Rowena. "Humanda ka sa aking bata ka." Galit niyamg sabi, matalim ang tingin niya kay Leonardo na gusto niyang patulan. "Ano bang nakain ng batang iyon? Bakit naging ganoon nalang siya kalakas?!" Pagtataka ni Dante na nakahilata sa lupa, bugbug sarado. "Hindi ko alam.
"Paalam, Rowena!"Napakasaya ang nararamdaman ni Leo. Naamoy niya pa rin ang mabangong buhok ni Rowena sa kanyang mga kamay at basang hindi niya maiwasang mabighani. "Ang bango."Ang nasa isip ngayon ni Leo ay makasama si Rowena mamayang gabi, hindi niya na naisip pa ang nga nakakabaliw na nangyari sa gubat."Tiya, nakauwi na ako!" Sa loob ng kalahating oras, bumalik si Leo sa klinika."Oh, Leo, bakit ang tagal mo?" Seryosong tanong ni Felicidad. Kanina pa siya naghihintay kay Leo na makauwi, at nag-aalala siya na baka may nangyari rito. "Sobrang dami kasi ng mga halamang-gamot ang nakuha ko ngayon kaya ako matagal na nakauwi. Kumuha rin ako ng ilang bungang-kahoy. Subukan mo, Tita, kung gaano kaganda ang lasa nila."Gumawa na naman ng palusot si Leo. Ang toroo ay naantala siya dahil sa pagliligtas niya kay Rowena mula sa mga salbahing lalaki tulad ni Carlos at Dante. Inilagay namaj ni Leo ang basket ng gamot, kinuha ang ilang persikong galing dito, hinugasan at inabot kay F
"Ano?" Nagulat si Felicidad, pagkatapos ay labis na natuwa. "Leo, gumaling ka na ba talaga?""Oo tiya, bakit hindi mo subukan?" Nanlaki ang mata ni Felicidad sa sinabi Leo, at biglang namula."Masaya ako na gumaling ka na. Ngayon pwede ka nang humanap ng babae, o puntahan si Mirabelle. Magpapakasal ka na, hindi mo na ako kailangan pigilan."Sinabi ni Felicidad."Hindi, hindi ako naghahanap ng ibang babae, ako ay..."Tumingin si Leo kay Felicidad, nagdilat ang mata ni Felicidad, at bigla siyang napailing."Kabaliwan ito Leo! Hindi pwedeng hindi ka maghanap ng babae, isa ka ng ganap na lalaki at kailangan mo ng kabiyak. Gusto kong ipagkasundo ka at ako na ang bahala sa bagay na ito." Ang mga salitang ito ay sinabi niya ng bukal sa sarili.Bagaman ang kanyang mga salita ay matatag, may kaunting pait pa rin sa kanyang puso.Nang biglang maging malungkot si Felicidad, iniisip ni Leo na baka natatakot siya na maghanap siya ng ibang babae at lumayo sa kanya, kaya't pinanatag niya ito
Ala dos ng hapon ngayon, ang pinakamaalinsangan na oras na kung saan ay tirik na tirik ang araw. Lumabas si Leo sa labas ng walang dalang payong, ngunit hindi niya naramdaman ang nakakapasong init, mukhang nasanay nalang siya. Naglakad naman siya papunta sa malapit na tindahan ng pagkain, at mayroong makikitang matandang puno at mga taniman ng mais.Hindi mapigilan ni Leo na balikan ang eksena kung saan ay hinila niya si Mirabelle mula sa likod ng puno at dinala sa taniman at pinag-aasar niya. Naaalala niya rin nag nangyari kaninang umaga sa kwarto ni Mirabelle, nadulas ito at nadapa sa sahig, suot lamang ay pang-ibabang panloob at kitang-kita ang puwetan. "Sobrang ganda ng babaeng ito. Kung mapapangasawa ko siya at mahahaplos ko siya sa aking mga bisig tuwing gabi, ako na ang pinaka-masuwerteng lalaki sa mundo." Matapos magbalik-tanaw ng sandali, nagitla siya nang makita si Mirabelle na naglalakad sa tabing kalsada. Gayunpaman, may isang matangkad at payat na binata sa tabi n
"Aray!" Napadaing ang lalaki at natumba sa lupa matapos na tulakin ng malakas ni Leo. Nahiya rin ang lalaki dahil nangyari ito sa harapan ni Mirabelle. Kaagad naman siyang tumayo at nanlaban. "Tarantado ka! Ang tapang mong kalabanin ako. Hindi mo ba alam kung sino ako?" "Wala akong pakialam kung sino ka man!" Sobrang init ng ulo ni Leo na patuloy niya itong binugbog. Nagdugo bigla ang ilong ng lalaki at kulang nalang ay mamaga rin ang mga mata. "Leo, tumigil ka na, bakit mo ba siya sinasaktan?!" Pinigilan ni Mirabelle si Leo at hinarangan para hindi niya na saktan ang kawawang lalaki. "Huwag mo akong pigilan. Bakit?? Nasasaktan ka ba kapag sinasaktan ko siya? Huh? Sagutin mo ako! Pinagtatanggol mo ba siya?" Galit na sigaw ni Leo. Napansin ni Leo na malinaw na gusto ng lalaking ito si Mirabelle, kaya't siya'y nagalit!"Bakit ako masasaktan?" Matapang na sabi ni Mirabelle at kumuyom ang mga kamao. "Kaibigan ko siya sa klase. Pumunta siya sa aming baryo para makipaglaro. Wala k
Lumingon si Leo at nakita niyang nakatayo sa tabi ni Herald ang binatang kanyang binugbog. Alam ni Leo na nagsumbong ito sa pinuno."Duwag, nagpatulong pa talaga." Mahinang sabi ni Leo at narinig iyon ni Mirabelle na natatakot na baka gulpihin siya ng kanyang ama. "Mabuti pang umalis ka na." Seryosong sabi ni Mirabelle. Sinunod naman ito ni Leo na kumaripas mg takbo papalayo. "Ano ka ngayon?! Duwag ka!" Sigaw ng binatang lalaki na si Ruel. "Tsk. Sayang. Makakatikim sana siya ng kamao ko." Naglakad naman papalapit si Herald sa anak niyang su Mirabelle. "Ano na namang ginawa sayo ng lokong bata na 'yun?" "Ah, wala naman, Tay. Humingi lang siya ng paumanhin dajil sa nagawa niya kay Ruel. Inamin niyang nagkamali siya." Aniya. Medyo kinakabahan na baka hindi siya paniwalaan ng ama. "Ano? Dapat personal siyang humingi sa akin ng tawad!" Dikta ni Ruel. "Ruel, mabuti pang kalimutan natin ito. Huwag ka ng magtanim ng galit sa kanya." Pakiusap ni Mirabelle. Natatakot siya na baka gu
Naningkit ang mga mata ni Loisa na mapansing nakatitig si Leo sa kanyang dibdib. "Huwag mong sabihin na namboboso ka pa rin ng mga babae?" Pang-aasar niya. "Anong kabulastugan ang pinagsasabi mo? Matagal na akong hindi nanonood ng mga babaeng naliligo sa ilog." Depensa ni Leo at namula ang mukha. Noong mga nakaraan, ignorante siya at madalas niyang kasama si Loisa sa pagmamasid sa ilog habang may mgq naliligong babae.Ngunit hindi niya talaga intensyon na manood sa mga babae, nagkaroon lang siya ng kuryusidad. "Oh, alam mo pa rin pala ang kabastusan ngayon?" Natatawa si Loisa sa reaksyon ng mukha ng kaibigan. "Ikaw pa ba talaga yan, Loisa?" Nagtataka si Leo at hindi makapaniwala sa kanyang malaking pagbabago. "Bakit parang ang lalaki na ng iyong..." Turo niya sa dibdib nito. "S'yempre. Hindi na ito tulad ng dati na kasinglaki lang ng orange." Tawa ni Loisa. Naningkit ang mga mata ni Leo. "Hmm, may inilagay sa ba d'yan? Sobrang laki kasi, nagmukha ka ng baka!" Pang-aasar ni
"Loisa, kumalma ka nga!" Pinigilan ni Leo ang kaibigan na pilit siyang itinutulak papalabas. "Makinig ka muna." "Huwag ka ng magpaliwanag, gusto kong umalis ka na dito!" Sigaw pa ni Loisa. Bago pa siya kumuda ulit, nagitla siya nang mapatingin sa pang-ibabang bahagi ni Leo at napansin na may nakatayo. "G-gumaling ka na ba?" Naka-kunot noo niyang tanong. Ngumisi si Leo, "Ito ang gusto kong ibahagi sayo pero ayaw mo kasing makinig! Gusto ko rin malaman na baka gusto mo rin itomg subukan." Nataranta si Loisa sa narinig. "Ayaw ko nga! Lumabas ka na! Huwag mo ng balakin na hawakan ako ulit." Ramdam ni Loisa na gusto ng hubarin ni Leo ang kanyang mga damit at puwersahin siyang gawin ang masasamang bagay. At hindi naman siya makakapayag na mangyari iyon. "Loisa, wala na akong ibang babae na malalapitan. Ikaw lang ang matalik kong kaibigan at makakatulong sa akin." Pakiusap pa ni Leo. Makikita ang lungkot sa kanyang mukha para madala ito sa kanya. Nag-isip naman sandali si Lo