Naningkit ang mga mata ni Loisa na mapansing nakatitig si Leo sa kanyang dibdib. "Huwag mong sabihin na namboboso ka pa rin ng mga babae?" Pang-aasar niya. "Anong kabulastugan ang pinagsasabi mo? Matagal na akong hindi nanonood ng mga babaeng naliligo sa ilog." Depensa ni Leo at namula ang mukha. Noong mga nakaraan, ignorante siya at madalas niyang kasama si Loisa sa pagmamasid sa ilog habang may mgq naliligong babae.Ngunit hindi niya talaga intensyon na manood sa mga babae, nagkaroon lang siya ng kuryusidad. "Oh, alam mo pa rin pala ang kabastusan ngayon?" Natatawa si Loisa sa reaksyon ng mukha ng kaibigan. "Ikaw pa ba talaga yan, Loisa?" Nagtataka si Leo at hindi makapaniwala sa kanyang malaking pagbabago. "Bakit parang ang lalaki na ng iyong..." Turo niya sa dibdib nito. "S'yempre. Hindi na ito tulad ng dati na kasinglaki lang ng orange." Tawa ni Loisa. Naningkit ang mga mata ni Leo. "Hmm, may inilagay sa ba d'yan? Sobrang laki kasi, nagmukha ka ng baka!" Pang-aasar ni
"Loisa, kumalma ka nga!" Pinigilan ni Leo ang kaibigan na pilit siyang itinutulak papalabas. "Makinig ka muna." "Huwag ka ng magpaliwanag, gusto kong umalis ka na dito!" Sigaw pa ni Loisa. Bago pa siya kumuda ulit, nagitla siya nang mapatingin sa pang-ibabang bahagi ni Leo at napansin na may nakatayo. "G-gumaling ka na ba?" Naka-kunot noo niyang tanong. Ngumisi si Leo, "Ito ang gusto kong ibahagi sayo pero ayaw mo kasing makinig! Gusto ko rin malaman na baka gusto mo rin itomg subukan." Nataranta si Loisa sa narinig. "Ayaw ko nga! Lumabas ka na! Huwag mo ng balakin na hawakan ako ulit." Ramdam ni Loisa na gusto ng hubarin ni Leo ang kanyang mga damit at puwersahin siyang gawin ang masasamang bagay. At hindi naman siya makakapayag na mangyari iyon. "Loisa, wala na akong ibang babae na malalapitan. Ikaw lang ang matalik kong kaibigan at makakatulong sa akin." Pakiusap pa ni Leo. Makikita ang lungkot sa kanyang mukha para madala ito sa kanya. Nag-isip naman sandali si Lo
"Sino naman ang gumawa nito?!" Nagmadali si Leo pauwi, ngunit wala pa ring anumang bakas ni Felicidad, kaya't nagiging mas balisa siya. Biglang naalala ni Leo kaninang umaga ang sinabi ni Carlos at ang kanyang grupo na gusto nilang makipagtalik sa kanyang tiyahin. Kumuyom ang mga kamao ni Leo, handa siyang gulpihin ulit si Carlos at mga alipores niya. Nagdilim ang mata ni Leo at tumakbo patungo sa maliit na tindahan sa ulo ng baryo. Matapos umalis ang kanyang mga magulang, si Felicidad na lamang ang kanyang natitirang kamag-anak. Kung may mangyaring masama kay Felicidad, hindi al ni Leo kung mapapatawad niya ba ang kanyang sarili. Matapos ang ilang minuto ay nakarating siya doon at pinasok ang tindahan. "Carlos!! Saan mo dinala ang aking tiyahin!" Sigaw ni Carlos. Pinagsisipa niya naman ang pinto at nagsusumigaw sa paligid. Tanging nakita niya sa loob ay mga matandang babae na naglalaro ng mahjong na nagulantang sa kanyang pagpasok. Napansin ni Leo na mukhang wala rito si
"Kung gusto mong makipagtalik sa kanya, kailangan mong gawin iyon ng tama! Kung hindi ka marunong, pagtatawanan kita buong araw!" Natatawang sabi ni Carlos kay Dante.Matapos na talunin sila ni Leo sa labanan, hindi nila napigilan ang kanilang mga sarili na maghiganti kaya sekreto nilang dinukot si Felicidad na nasa klinika. "Huwag kayong lumapit sa akin!" Sigaw ni Felicidad, ayaw niyang mahawakan ng maduduming lalaki. "Kung ano mang ginawa ni Leo sa inyo, hayaan niyo akong humingi ng paumanhin. Huwag sa ganitong paraan!" "Anong silbi ng paghingi ng tawad? Mas mabuti pang makipagtalik kami sayo!" Tumawa si Carlos. "At huwag ka ng umasa na darating si Leo para iligtas ka! Marahil ay kinakain na siya ng mga tigre hanggang sa wala ng buto na natira!" Masuyong tinitigan ni Dante si Felicidad. Nang pumunta sila sa klinika, wala silang nakitang anumang bakas ni Leo, at ang kanilang pag-aakala ay baka kinain na ng tigre si Leo sa kagubatan. "Dalhin na natin ito sa kama. Hindi na
"Leo, mag-ingat ka, huwag kang padalus-dalos!" sigaw ni Felicidad na puno ng pag-aalala. Hindi niya nakikita ang nangyayari, ngunit natatakot siya na baka hindi kayang tapatan ni Leo si Dante at ang iba pa na sumugod. "Tiya, huwag kang mag-alala, ang mga halimaw na ito ay naglakas-loob na hawakan ka, kailangan kong gantihan sila!" Galit pa rin si Leo at sinabi ito nang hindi lumingon. Matapang niyang hinarap ang mga kalaban na hindi niya tatantanan hanggang sa makatikim sila ng pagdurusa. "Pagsisihan niyo ito!" Namula ang mukha ni Dante sa galit at kinuha niya ang isang upuan sa tabi at ibinato ito kay Leo ng napakalakas! "Leche ka!! !"Ngunit sinangga ito ni Leo gamit ang kanyang malaking braso ng walang takot at nasira ang upuan at nagkalat sa sahig. Inatake naman ni Leo si Dante at hinila ang balikat nito at binali. Napasigaw si Dante na parang kinakatay na baboy. Bumagsak siya sa lupa at hindi tumigil sa pag-iyak. "Isa kang basura!" Sigaw ni Leo. Tinadyakan niya pa
Si Susan ay desididong makipaghiwalay sa kanyang asawa, kaya't sinuka niya na ito bago pa siya tumalikod. Nang dumaan siya kay Leo, tumigil si Susan. "Paumanhin, Leo, kung hindi kita pinaniwalaan kanina. Kung hindi dahil sa iyo, hindi ko matutuklasan ang tunay na ugali ng hayop na ito." Turo niya la kay Carlos. "At simula ngayon, kung kailangan mo ng tulong, mangyaring tawagan mo ako. Ituturing ko ito bilang isang pabor." Tumango si Leo at walang sinabing iba pa. Nang makita ni Carlos na tuluyan na siyang iniwan ng asawa, nagwala siya at sinisi si Leo. "Ikaw ang dahilan ng lahat ng ito!" Paninisi niya pa. "Huwag mo akong sisihin, hindi ito mangyayari kung hindi ninyo sinimulan. Hindi lang si Tiya Felicidad ang inyong tinangkaan na pagsamantalahan! Kaya nararapat lang na mangyari ito sa inyo ngayon!" Dikta ni Leo. Mariin siyang bumanat at hinarap si Felicidad para anyayahan na umalis. Sobrang kinawawa niya si Carlos na naiwan doon na bali ang braso at puno ng sugat
"Tarantado ka talaga, Leo! Lagi mo nalang akong inaapi." Inis na sabi ni Mirabelle. Palihim itong dumalaw sa kanila dahil tumakas lamang ito sa kanilang tahanan. Nasaktan naman siya dahil sa paghampas sa kanya ni Leo gamit ang walis. "Patawad, akala ko kasi magnanakaw ka, at hindi ko inaasahan na ikaw pala. Kung alam ko na dadalaw ka, bakit naman kita sasaktan?" Agad humingi ng paumanhin si Leo, habang inaabot ang ulo ni Mirabelle para tingnan baka nasugatan ito.Swerte na lamang at kamakailan lang natutunan ni Leo ang ilang mga teknik sa masahe, kaya't agad nawala ang sakit na nararamdaman ni Mirabelle.Ngunit ang batang ito ay labis na nasasaktan, kahit paano pang masahe ni Leo, naiinis pa rin siya. "Ang sama mo sa akin!" "Mirabelle, alam kong nagkamali ako, pangako, hindi na mauulit ito. Basta patawarin mo ako, pangako, susundin na kita mula ngayon, okay?""Talaga ba? Kung ganoon, gusto kong huwag ka ng makipag-away kay Ruel." Seryoso niyang sabi. "Sige, masusunod." Hindi
May naisip naman na magandang plano si Leo."Mira, kapag tinuturuan mo ako ng mga ibang babasahin mamaya, pwede bang umupo ka sa akin?" Turon niya sa kanyang binti. "Bakit ko kailangang umupo sayo, eh may upuan?" Agad na tanong ni Mirabelle na may mapanuring tingin."Medyo inaantok kasi ako ngayon, at tingin ko mas makikinig at makakaintindi ako ng husto kong malapit ka sa akin, mas malakas ang boses mo." Paliwanag ni Leo. "Talaga?" Nagtataka si Mirabelle sa kanyang plano. "Oo, mas maganda iyon." Pangungumbinsi pa ni Leo at ngumiti. "Gusto kong mas maintindihan ang itinuturo mo." Pumayag naman si Mirabelle na dahan dahan na umusog at kumandong kay Leo. Hinawakan naman ni Leo ang kanyang balakang. Naramdaman ni Leo ang malambot na puwet na Mirabelle at ramdam niyang kumalabog ang kanyang puso sa tuwa. "Ikaw Leo, ah. Binabalaan kita na magpakabait ka. Kung may balak kang gawin, tatakbo ako papalabas." Babala niya. "Hindi na talaga kita tuturuan ulit kung babastusin mo ako.