"Leo, mag-ingat ka, huwag kang padalus-dalos!" sigaw ni Felicidad na puno ng pag-aalala. Hindi niya nakikita ang nangyayari, ngunit natatakot siya na baka hindi kayang tapatan ni Leo si Dante at ang iba pa na sumugod. "Tiya, huwag kang mag-alala, ang mga halimaw na ito ay naglakas-loob na hawakan ka, kailangan kong gantihan sila!" Galit pa rin si Leo at sinabi ito nang hindi lumingon. Matapang niyang hinarap ang mga kalaban na hindi niya tatantanan hanggang sa makatikim sila ng pagdurusa. "Pagsisihan niyo ito!" Namula ang mukha ni Dante sa galit at kinuha niya ang isang upuan sa tabi at ibinato ito kay Leo ng napakalakas! "Leche ka!! !"Ngunit sinangga ito ni Leo gamit ang kanyang malaking braso ng walang takot at nasira ang upuan at nagkalat sa sahig. Inatake naman ni Leo si Dante at hinila ang balikat nito at binali. Napasigaw si Dante na parang kinakatay na baboy. Bumagsak siya sa lupa at hindi tumigil sa pag-iyak. "Isa kang basura!" Sigaw ni Leo. Tinadyakan niya pa
Si Susan ay desididong makipaghiwalay sa kanyang asawa, kaya't sinuka niya na ito bago pa siya tumalikod. Nang dumaan siya kay Leo, tumigil si Susan. "Paumanhin, Leo, kung hindi kita pinaniwalaan kanina. Kung hindi dahil sa iyo, hindi ko matutuklasan ang tunay na ugali ng hayop na ito." Turo niya la kay Carlos. "At simula ngayon, kung kailangan mo ng tulong, mangyaring tawagan mo ako. Ituturing ko ito bilang isang pabor." Tumango si Leo at walang sinabing iba pa. Nang makita ni Carlos na tuluyan na siyang iniwan ng asawa, nagwala siya at sinisi si Leo. "Ikaw ang dahilan ng lahat ng ito!" Paninisi niya pa. "Huwag mo akong sisihin, hindi ito mangyayari kung hindi ninyo sinimulan. Hindi lang si Tiya Felicidad ang inyong tinangkaan na pagsamantalahan! Kaya nararapat lang na mangyari ito sa inyo ngayon!" Dikta ni Leo. Mariin siyang bumanat at hinarap si Felicidad para anyayahan na umalis. Sobrang kinawawa niya si Carlos na naiwan doon na bali ang braso at puno ng sugat
"Tarantado ka talaga, Leo! Lagi mo nalang akong inaapi." Inis na sabi ni Mirabelle. Palihim itong dumalaw sa kanila dahil tumakas lamang ito sa kanilang tahanan. Nasaktan naman siya dahil sa paghampas sa kanya ni Leo gamit ang walis. "Patawad, akala ko kasi magnanakaw ka, at hindi ko inaasahan na ikaw pala. Kung alam ko na dadalaw ka, bakit naman kita sasaktan?" Agad humingi ng paumanhin si Leo, habang inaabot ang ulo ni Mirabelle para tingnan baka nasugatan ito.Swerte na lamang at kamakailan lang natutunan ni Leo ang ilang mga teknik sa masahe, kaya't agad nawala ang sakit na nararamdaman ni Mirabelle.Ngunit ang batang ito ay labis na nasasaktan, kahit paano pang masahe ni Leo, naiinis pa rin siya. "Ang sama mo sa akin!" "Mirabelle, alam kong nagkamali ako, pangako, hindi na mauulit ito. Basta patawarin mo ako, pangako, susundin na kita mula ngayon, okay?""Talaga ba? Kung ganoon, gusto kong huwag ka ng makipag-away kay Ruel." Seryoso niyang sabi. "Sige, masusunod." Hindi
May naisip naman na magandang plano si Leo."Mira, kapag tinuturuan mo ako ng mga ibang babasahin mamaya, pwede bang umupo ka sa akin?" Turon niya sa kanyang binti. "Bakit ko kailangang umupo sayo, eh may upuan?" Agad na tanong ni Mirabelle na may mapanuring tingin."Medyo inaantok kasi ako ngayon, at tingin ko mas makikinig at makakaintindi ako ng husto kong malapit ka sa akin, mas malakas ang boses mo." Paliwanag ni Leo. "Talaga?" Nagtataka si Mirabelle sa kanyang plano. "Oo, mas maganda iyon." Pangungumbinsi pa ni Leo at ngumiti. "Gusto kong mas maintindihan ang itinuturo mo." Pumayag naman si Mirabelle na dahan dahan na umusog at kumandong kay Leo. Hinawakan naman ni Leo ang kanyang balakang. Naramdaman ni Leo ang malambot na puwet na Mirabelle at ramdam niyang kumalabog ang kanyang puso sa tuwa. "Ikaw Leo, ah. Binabalaan kita na magpakabait ka. Kung may balak kang gawin, tatakbo ako papalabas." Babala niya. "Hindi na talaga kita tuturuan ulit kung babastusin mo ako.
Pagkatapos sabihing iyon, hinagkan ni Leo ang matatamis na labi ni Mirabelle. Nalalasap niya ang ang matamis na halik at naghahangad siyang sipsipin ang buo nitong dila. Habang ang kaliwa namang kamay ni Leo ay unti-unting itinatanggal ang suot na dami ni Mirabelle. Labing walong taon na gulang palang si Mirabelle at ang kanyang katawan ay halos perpekto na kahit hindi pa siya tumatanda. Makinis amg kanyang porselanang balat, na kasing puti ng gatas. "Sandali, Leo. Hindi ito pwede." Pigil ni Mira. Nanginginig siya sa kaba dahil hindi niya maintindihan ang kanyang nararamdaman. "Mali ito. Hindi ko ito pwedeng gawin." Napayusko si Mira at sinubukan na umalis. "Hindi, Mira. Tumupad ka sa pangako mo. Nobya na na kita ngayon at wala namang mali na gawin natin ito." Pangangatuwiran ni Leo at nagsimulang ibaba ang palda ni Mira. "Hindi! Leo, makinig ka. Hindi puwede." Hinawakan ni Mirabelle ang kanyang palda pero masyadonf malakas si Leo na mabilis itong naitanggal. At ang naiwan ni
"Leo, huwag ka ng malungkot. Handa naman akong maging girlfriend mo pero.." Inilayo ni Leo ang kanyang kamay. "Kalimutan mo na, hindi ko kailangan ang awa mo." Malamig niyang sabi. "Hindi naman sa naaawa ako sayo, seryoso ako. Nakita mo ang lahat sa katawan ko, hinagkan at hinipo mo ako. Kung hindi kita gusto, hindi ba ako dapat lumayo na noon pa man? Nagtago pa nga ako sa tatay ko ngayong gabi para mapuntahan kita...""Tsaka natakot lang ako kanina kasi hindi iyon minamadaling bagay.." Paliwanag pa ni Mira at hindi mapigilan na maiyak dahil natatakot siya na baka magalit ng husto si Leo. Nagitla naman si Leo sa kanyang mga narinig ar lumingon sa kanya. "T-talaga?" Medyo napawi ang lungkot sa kanyang mukha at nasaktan naman siya na makitang umiiyak si Mirabelle. Kaagad niya ring niyakap si Mirabelle at pinunasan ang luha nito. "Pero sinabi mo rin kanina na hindi mo ako puwedeng pakasalan?""Leo, alam mo naman na malaki ang hinihingi ng mga magulang ko. At mukhang mahihirapa
"Rowena, bumangon ka agad, baka makita pa tayonrito." Pigil ni Leo kay Rowena at itinulak ito. Isinara niya naman ang pinto. Nakahinga naman siya ng maluwag na makaalis na si Mirabelle sa kanyang kwarto. Medyo kinakabahan pa din siya na muntikan na silang mahuli kanina ni Rowena. Pansin naman ni Rowena na balisa siya at hindi niya maiwasan na magtanong. "May ginawa ba kayo ni Mirabelle dito maliban sa pagbabasa?" "Ah, wala. Tinuruan niya lang ako na magbasa tsaka nagpatingin na rin siya sa akin." Giit ni Leo. Tumaas ang kilay ni Rowena, "Tsk. Hindi ako tanga, Leo. Alam kong may namamagitan sa inyong dalawa." Dikta niya. "Ha?? Rowena, ang totoo ay gusto ko siyang maging nobya pero hindi pa siya handa at hindi ko magagawa na makipagtalik sa kanya." Depensa ni Leo. "Narinig ko ang sinabi niya na hinagkan mo at hinipuan siya. Hindi mo ba talaga intensyon na makasiping siya? Kaya ba hinahabol mo siya para makuha ang kanyang katawan? At tingin mo ba papayag si Herald na makipagre
"Tita, ano ang kailangan mo sa akin?" Tumawag ng ilang ulit si Felicidad bago naglakas-loob si Leo na pumunta sa kanyang kwarto, nahihitang tignan ang mukha ni Felicidad.Bagaman pareho lang ang bahay na ito, may mga kahoy na mesa, kahoy na kama, at kahoy na upuan, may amoy na nakakapawi ng antok sa loob.Ang paligid ay mas malinis at mas maayos kaysa sa bahay kung saan nakatira si Leo."Bakit ka ganyan bagal?" Nakahiga si Felicidad sa kama, ang kanyang mukha ay tila pagod, para bang hindi siya nakakuha ng magandang pahinga kagabi.Nang makita niya ito, lalo pang nag-alab ang damdamin ni Leo. "Bagong gising lang ako pero medyo inantok pa ako.""Leo, gusto ko sanang itanong sa iyo ang isang bagay. May narinig ba kagabi?"Tanong ni Felicidad na may kunot sa noo."Anong tunog? Wala akong narinig. Tulog na tulog ako kagabi!" Mariing umiling si Leo.Naiisip niya na baka si Rowena ang masyadong maingay at baka narinig siya ni Felicidad."Leo? Talaga bang wala kang narinig na ingay?