Naramdaman ni Leo ang isang kakaibang kiliti sa kanyang puso habang nakatingin sa nakabukol na puwet ni Mirabelle. Kung sakaling naihi nga si Mirabelle habang natutulog, tiyak na magiging isang nakakatuwang eksena iyon. Bata pa lang si Mirabelle, pero ang puwet niya ay halos kasinglaki na ng kay Felicidad. Sinumang makakakita sa kanya ay tiyak na mapapatingin ng dalawang beses. Lalo na't nakasuot lang siya ng basang panty, at ang dalawang payat na binti niya ay nakalantad sa hangin. "Leo! Bakit ang tigas ng ulo mo?? Sabi kong lumabas ka na!" Sigaw niya at itinuro ang pinto. "Mirabelle, isuot mo na lang ang pantalon mo. Nakita ko na ang lahat ng dapat makita, wala nang itatago." Pang-aasar ni Leo. "Walang hiya ka hiya! Nang-aabuso ka na naman sa akin, gusto mo sigurong kamuhian kita?!" Pinagsisipa siya ulit ni Mira. "Teka! Huwag mong sipain ang ano ko, Mira!" Dinepensahan ni Leo ang kanyang sarili lalo na ang pagitan ng kanyang hita na gustong sipain ni Mira. Bigla na
Matapos mag-isip, bumaba si Leo. Si Felicidad ay naghihintay sa tuktok ng hagdanan na may mukhang nag-aalala."Tita, umuwi na tayo agad," aniya habang inaanyayahan si Felicidad at lumabas ng pintuan."Anak ng pating! Ano bang ginawa mo kay Mira??" galit na hinawakan ni Felicidad ang braso ni Leo. Narinig ni Felicidad ang lahat ng nangyari sa itaas, ngunit hindi siya makapunta sa itaas kaya't naghihintay na lang siya sa ibaba ng hagdanan at kinakabahan. Tama nga ang hinala niya gusto na talaga ni Leo ng babae. Mukhang kailangan niyang ayusin agad ang bagay na ito, kundi baka magdulot ito ng gulo! "Hindi tita, nagkamali ka ng narinig, wala akong ginawang masama kay Mira." Matapang na sabi ni Leo. Ayaw niyang masira ang kanyang imahe sa tiyahin. "Huwag ka nang magsalita, Leo! Pag-uusapan natin ito pagdating natin sa bahay!" galit na sigaw ni Felicidad. "Tita, huwag ka sanang magalit sa akin. Magpapaliwanag ako!" "Siguraduhin mo talagang mayroon kang matinong paliwanag!" Si
"Bilisan natin at sundan siya!" malakas na sabi ni Carlos sa mga nakapaligid na mga tagabaryo. "Tama ka! Hindi siya natatakot sa tigre at baboy ramo, kaya bakit din tayo matatakot? Tara na at tingnan natin!" Saad ng isa. Naubusan na ng mga halamang gamot sa paligid kaya't tahimik silang sumunod kay Carlos. "Hoy, nakita niyo ba si Leo?" hingal na hingal na tanong ni Rowena nang makarating siya sa tuktok ng bundok. Pawis na pawis siya at ang kanyang pang-ibabaw na damit ay basang-basa kaya medyo makikita ang suot niyang panloob. "Ah, Rowena, pumunta ka rin ba dito para mangalap ng mga halamang gamot?" nakangiting tanong ni Carlos kay Rowena. "Oo, gusto kong kumita ng pera, tsaka nakita mo ba si Leo?" Tugon ni Rowena, saglit na napaupo sa may batuhan. "Nakita namin siya! Gusto mo bang dalhin kita sa kanya?" Kinamot ni Carlos ang kanyang batok at hindi maalis ang malalapad na ngiti. Namamangha siya sa ganda ni Rowena at ipinaghahambing niya pa ito kay Felicidad. Naisip niy
"Tinatakot mo ba kami, Rowena?!" Inis na tanong ni Carlos, napapatras siya dahil sa hawak ni Rowena na sanga ng kahoy na kanyang iwinawagayway sa hangin. "Hindi mo kami matatakot! Tumigil ka na at hayaan kaming lasapin ang iyong katas!" Tawa ng isa. Mabilis namang inagaw ni Carlos ang sanga mula sa kamay ni Rowena at itinapon ito sa malayo. "Tsk. Nagsasayang ka lang ng enerhiya. Mabuti pa lumuhod ka sa harapin namin at magmakaawa." "Mga hayop kayo!" Malakas na sigaw ni Rowena, nanggigigil siya sa mga manyakis na mukha ng mga ito. Naglalaway lalo si Carlos at Dante at ang iba pa nilang kasamahan, unti-unti silang nagtatanggal ng kanilang mga pantalon."Carlos! Hindi ba talaga kayo natatakot na ipadakip ko kayo sa pulisya at ipakulong?!" Sinubukan pa ni Rowena na takutin sila para hindi ituloy ang kanilang binabalak. Mas pipiliin niya nalang na mamatay kaysa mapagsamantalahan ng mga lalaking bastos! "Pulis?! Sino namang maniniwala sayo? Walang maniniwala na pinagsamantalahan
Sa sobrang takot ng mga lalaki, dali-dali silang tumayo at kumaripas ng takbo papalayo kay Leonardo. Hindi namaj makapaniwala si Carlos na nasaksihan din kung papaano ipinatumba ni Leo ang kanyang mga kasamahan. "Papaano mo iyon ginawa?" Pagtataka niya. Binaling ni Leo ang tingin sa kanya. "Hindi mo na kailangang alamin." Si Rowena naman ay tumingala kay Leo na sobrang namamangha, tingin niya rito ay isang matapang na lalaki at gumwapo siya lalo sa kanyang paningin. "Tara na, Rowena. Kailangan kitang iuwi ngayon." Mahinang sabi ni Leo at nilahad ang kanyang palad. Tinanggap naman ito ni Rowena na hindi maiwasang makaramsma ng tuwa sa puso. Nakaramdam ng inggit si Carlos na pinagmasdan si Leo na binuhat si Rowena. "Humanda ka sa aking bata ka." Galit niyamg sabi, matalim ang tingin niya kay Leonardo na gusto niyang patulan. "Ano bang nakain ng batang iyon? Bakit naging ganoon nalang siya kalakas?!" Pagtataka ni Dante na nakahilata sa lupa, bugbug sarado. "Hindi ko alam.
"Paalam, Rowena!"Napakasaya ang nararamdaman ni Leo. Naamoy niya pa rin ang mabangong buhok ni Rowena sa kanyang mga kamay at basang hindi niya maiwasang mabighani. "Ang bango."Ang nasa isip ngayon ni Leo ay makasama si Rowena mamayang gabi, hindi niya na naisip pa ang nga nakakabaliw na nangyari sa gubat."Tiya, nakauwi na ako!" Sa loob ng kalahating oras, bumalik si Leo sa klinika."Oh, Leo, bakit ang tagal mo?" Seryosong tanong ni Felicidad. Kanina pa siya naghihintay kay Leo na makauwi, at nag-aalala siya na baka may nangyari rito. "Sobrang dami kasi ng mga halamang-gamot ang nakuha ko ngayon kaya ako matagal na nakauwi. Kumuha rin ako ng ilang bungang-kahoy. Subukan mo, Tita, kung gaano kaganda ang lasa nila."Gumawa na naman ng palusot si Leo. Ang toroo ay naantala siya dahil sa pagliligtas niya kay Rowena mula sa mga salbahing lalaki tulad ni Carlos at Dante. Inilagay namaj ni Leo ang basket ng gamot, kinuha ang ilang persikong galing dito, hinugasan at inabot kay F
"Ano?" Nagulat si Felicidad, pagkatapos ay labis na natuwa. "Leo, gumaling ka na ba talaga?""Oo tiya, bakit hindi mo subukan?" Nanlaki ang mata ni Felicidad sa sinabi Leo, at biglang namula."Masaya ako na gumaling ka na. Ngayon pwede ka nang humanap ng babae, o puntahan si Mirabelle. Magpapakasal ka na, hindi mo na ako kailangan pigilan."Sinabi ni Felicidad."Hindi, hindi ako naghahanap ng ibang babae, ako ay..."Tumingin si Leo kay Felicidad, nagdilat ang mata ni Felicidad, at bigla siyang napailing."Kabaliwan ito Leo! Hindi pwedeng hindi ka maghanap ng babae, isa ka ng ganap na lalaki at kailangan mo ng kabiyak. Gusto kong ipagkasundo ka at ako na ang bahala sa bagay na ito." Ang mga salitang ito ay sinabi niya ng bukal sa sarili.Bagaman ang kanyang mga salita ay matatag, may kaunting pait pa rin sa kanyang puso.Nang biglang maging malungkot si Felicidad, iniisip ni Leo na baka natatakot siya na maghanap siya ng ibang babae at lumayo sa kanya, kaya't pinanatag niya ito
Ala dos ng hapon ngayon, ang pinakamaalinsangan na oras na kung saan ay tirik na tirik ang araw. Lumabas si Leo sa labas ng walang dalang payong, ngunit hindi niya naramdaman ang nakakapasong init, mukhang nasanay nalang siya. Naglakad naman siya papunta sa malapit na tindahan ng pagkain, at mayroong makikitang matandang puno at mga taniman ng mais.Hindi mapigilan ni Leo na balikan ang eksena kung saan ay hinila niya si Mirabelle mula sa likod ng puno at dinala sa taniman at pinag-aasar niya. Naaalala niya rin nag nangyari kaninang umaga sa kwarto ni Mirabelle, nadulas ito at nadapa sa sahig, suot lamang ay pang-ibabang panloob at kitang-kita ang puwetan. "Sobrang ganda ng babaeng ito. Kung mapapangasawa ko siya at mahahaplos ko siya sa aking mga bisig tuwing gabi, ako na ang pinaka-masuwerteng lalaki sa mundo." Matapos magbalik-tanaw ng sandali, nagitla siya nang makita si Mirabelle na naglalakad sa tabing kalsada. Gayunpaman, may isang matangkad at payat na binata sa tabi n