All Chapters of พิศวาสร้อนซ่อนรัก: Chapter 71 - Chapter 80

Chapter 71“แล้วทำไมต้องเป็นน้องพลอย ลูกเราตัวแค่นี้ติดอยู่ในลิฟต์ ร้องไห้จนตัวสั่น เป็นเพราะใคร” ภัทรานิษฐ์กำหมัดแน่น มองไปยัง พัฒน์ชนะ แต่นุชรีย์กลับเอ่ยขึ้น “ป้าขอโทษนะ”“ไม่จำเป็น” มือของภัทรานิษฐ์ที่กำแน่นกำลังสั่น มองหน้าพัฒน์ชนะและแม่ของเขาสลับกันไปมา แต่สักพักร่างของเธอกับร่วงลงไปนอนกองกับพื้น แต่ชายหนุ่มใช้ความไวคว้าตัวเธอไว้ทัน ภัทรานิษฐ์หน้าซีด เหงื่อมากมายผุดขึ้นตามใบหน้า คิ้วขมวด ขบกรามแน่นอย่างคนเจ็บปวดแต่ไม่ยอมพูดอะไรออกมา “ยี่หวา…” พัฒน์ชนะเขย่าตัวภัทรานิษฐ์ไปมา ใจคอไม่ดี “หวา…เป็นอะไร” ศิรดาเข้าไปนั่งข้างๆ เพื่อน พร้อมเอ่ยถามอย่างห่วงใย เพราะเห็นสีหน้าเพื่อนไม่สู้ดีนัก “ตาแพท… เลือด มีเลือดตรงชายเสื้อหนูคนนี้” นุชรีย์เอ่ยบอก พัฒน์ชนะจึงรั้งมือของภัทรานิษฐ์ออกไป แต่เธอก็ยังดื้อดึงไม่ยอมง่ายๆ สุดท้ายก็ต้องยอมเพราะแพ้แรงของชายหนุ่ม เขาถลกชายเสื้อคนไข้ที่ภัทรานิษฐ์สวมอยู่ขึ้นเพื่อดูแผลผ่าตัด ที่ในตอนนี้มีเลือดไหลซึมออกมามาก

Chapter 73ข่าวที่พลอยไพลินติดอยู่ในลิฟต์ ศุภวุฒิเห็นจากหน้าหนังสือพิมพ์ ชายหนุ่มพยายามติดต่อภัทรานิษฐ์และก็ทำได้สำเร็จ พอรู้ว่าหญิงสาวอยู่ไหนก็รีบไปหาพร้อมของเยี่อมและปลอบขวัญพลอยไพลินด้วย พอเห็นหน้าครูใหญ่ พลอยไพลินก็เอ่ยทักเพราะอารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว“คุณครูใหญ่” “ครับน้องพลอย นักเรียนของครูเป็นยังไงบ้างเอ่ย” ศุภวุฒิย่อตัวลงไปหาพลอยไพลินที่เดินยิ้มมาหาคนคุ้นเคย “สบายดีค่ะ” เสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยบอก ตอนนี้สบายดีเพราะหายตกใจและหายกลัวแล้ว แต่เมื่อสี่ห้าชั่วโมงก่อนยังร้องไห้จ้าอยู่เลย “ดีขึ้นแล้วค่ะ พึ่งกลับมาร่าเริงช่างจ้อแบบนี้ได้ไม่นานเอง” ภัทรานิษฐ์เอ่ยบอกแทนลูกที่ยังคงไม่เข้าใจอารมณ์ตัวเองนักหรอก “ดีแล้วครับ เด็กๆ ก็ดีแบบนี้ ลืมเรื่องเลวร้ายได้ง่าย” “แต่คงกลัวลิฟต์ไปอีกนาน” คนเป็นแม่ส่ายหน้าให้ลูก ตอนนี้พลอยไพลินแทบจำเรื่องราวไม่ได้เลยมั้ง ว่าร้องไห้เพราะอะไร “ให้เวลาหน่อยครับ อีกหน่อยก็ดีขึ้น” “ฉันก็หวังว่า

Chapter 75“มาเฝ้ายี่หวา มาดูแลน้องพลอยด้วย” พูดจบก็วางของไว้บนโซฟา “ไม่จำเป็น” ภัทรานิษฐ์ตอบแบบไม่ลังเล แต่พัฒน์ชนะก็ยังนิ่ง พลอยไพลินที่ไม่รู้เรื่องรอบข้าง เดินเข้าไปหาชายหนุ่ม พร้อมยื่นยีราฟให้ดู “พ่อจ๋า น้องพลอยมีพี่ยีราฟด้วยค่ะ” ความดีใจที่ได้พบพัฒน์ชนะ ทำให้พลอยไพลินเอ่ยเรียกเขาว่าพ่อจ๋า เพราะคำนี้เหมือนจะชินปากเด็กหญิงไปแล้ว คำเรียกนี้ทำให้ภัทรานิษฐ์มองหน้าลูก สลับกับมองหน้าพัฒน์ชนะ เธอตกใจตาค้าง ไม่รู้ว่าไปสอนกันให้เรียกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ “เหรอครับ น้องพลอยคนเก่งของพ่อจ๋า หายตกใจแล้วใช่ไหม” พัฒน์ชนะย่อตัวลงไปคุยกับพลอยไพลิน เอ่ยแทนตัวเองแบบไม่ขัดเขินและเต็มใจ ยิ่งทำให้ภัทรานิษฐ์โกรธเคืองเพิ่มขึ้นไปอีก “อะ...อะไรนะ คุณให้ลูกฉันเรียกคุณแบบนั้นได้ยังไง น่าเกลียด” “ก็พี่เป็นพ่อของน้องพลอย ให้ลูกเรียกว่าพ่อจ๋า ไม่เห็นแปลกทีลูกยังเรียกยี่หวาว่าแม่จ๋าได้เลย” พูดจบก็ส่งยิ้มให้ภัทรานิษฐ์ แต่เธอกลับทำหน้าบึ้งตึงใส่ตามเคย “ใครอนุญาตใ

“เห็นไหมล่ะ แกยังพูดไม่ออกเลย ถ้าเขาแกล้งรักฉันเพียงเพราะฉันมีลูกกับเขา ฉันไม่ต้องการความรู้สึกแบบนั้นนะเก๋”  “เออ...ฉันเข้าใจ” ลักขณาถึงกับถอนหายใจออกมา เพราะไม่รู้ว่าภัทรานิษฐ์คิดแบบนี้ แต่คนที่จะทำให้เพื่อนเธอมั่นใจคงหนีไม่พ้นตัวของพัฒน์ชนะเอง ซึ่งเรื่องนี้มันคงต้องใช้เวลาหน่อย เพราะเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นช่วงนี้เร็วมาก เร็วจนเธอเองก็ยังตกใจ  ลักขณาเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะไม่อยากให้ภัทรานิษฐ์เครียดมากไปกว่านี้ แต่สุดท้ายเพื่อนเธอก็ยอมบอกว่าพัฒน์ชนะจะมานอนเฝ้าและดูแลพลอยไพลินไปในตัว ซึ่งลักขณาก็เห็นด้วย เพราะตอนนี้คนที่เหมาะกับหน้าที่นั้นจะเป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกเสียจากพัฒน์ชนะ เธอก็ได้แต่หวังว่าภัทรานิษฐ์จะยอมใจอ่อนในเร็ววัน  ส่วนพัฒน์ชนะนั้นเธอไม่ห่วงหรอก เพราะก่อนหน้าจะโทรศัพท์มาหาภัทรานิษฐ์เธอคุยกับชายหนุ่มแล้ว เพราะเขาเป็นฝ่ายโทรศัพท์ มาหาเธอเอง คุยเรื่องภัทรานิษฐ์เป็นหลักว่าจะยังไงต่อไปดี ซึ่งเธอก็ให้เขาสู้ต่อเท่านั้น จากการพูดคุยจึงพอจะรู้ว่าพัฒน์ชนะรักภัทรานิษฐ์เข้าให้แล้ว แต่เพื่อนเธอนี่ส

“จ้ะ ของน้องพลอย ย่าจ๋าทำมาให้ ไม่รู้ว่าจะอร่อยเหมือนที่แม่จ๋าทำหรือเปล่านะ” คนเป็นย่านำไข่ตุ๋นมาตรงหน้าพลอยไพลิน และจัดชุดอาหารเล็กๆ ให้หลานสาว อีกชุดก็ของภัทรานิษฐ์ ส่วนพัฒน์ชนะอาหารเช้าคือกาแฟและขนมปังซึ่งเธอก็เตรียมมาให้ลูกด้วยเหมือนกัน “ไม่ต้องลำบากก็ได้ อาหารที่โรงพยาบาลก็มี” ภัทรานิษฐ์เอ่ยขึ้น เพราะรู้สึกเกรงใจ “ป้าไม่ได้ลำบากอะไรหรอก กินเถอะจ้ะ” นุชรีย์วางช้อนให้  ภัทรานิษฐ์ เธอมองไปยังพลอยไพลินที่นั่งกินอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อยอยู่บนโซฟา โดยมีพัฒน์ชนะคอยดูอยู่ข้างๆ ภัทรานิษฐ์นั่งนิ่งเป็นนานก่อนจะกินข้าวที่นุชรีย์เอามาให้ แต่มันก็ยังรู้สึกตื้อๆ ลิ้นไม่ค่อยรับรสสักเท่าไหร่ เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้น ทำให้พัฒน์ชนะแยกตัวออกไปรับสายนอกห้องพักฟื้นของภัทรานิษฐ์“หนู...รักลูกชายของป้าไหม” คำถามของนุชรีย์ ทำให้ภัทรานิษฐ์วางช้อนทันที“ไม่รักค่ะ” คำตอบของคนใจแข็ง ทำให้นุชรีย์ถอนหายใจออกมาหนักๆ “แต่ลูกชายป้าเขารักหนูนะ”“เขาก็แค่แกล้งทำ”