All Chapters of พิศวาสร้อนซ่อนรัก: Chapter 21 - Chapter 30

“แกนี่ขี้บ่นว่ะ” ลักขณาเอ่ยอย่างไม่จริงจังนัก ภัทรานิษฐ์จึงยิ้มออกมา เพราะรู้ว่าเพื่อนเธอตัดสินใจได้แน่แล้ว แต่ติดกังวลนั่นนี่ตามประสาคนไม่เคยต้องออกไปทำงานต่างจังหวัด เพราะบ้านเกิดของลักขณาอยู่ที่ราชบุรี ให้ขึ้นไปทำงานเชียงรายมันก็ไกลเหมือนกันนะอยู่ด้วยกันมาสี่ปีกว่าพอรู้ว่าจะห่างใจมันก็หวิวๆ อยู่ๆ ลักขณาก็ขยับเข้าไปกอดภัทรานิษฐ์แน่น ทำท่าทางเหมือนจะร้องไห้ออกมาซะอย่างนั้น ส่วนคนถูกกอดก็อึ้งไปเหมือนกันก่อนที่จะเอ่ยขึ้น “เก๋ ขอบใจแกเรื่องน้องพลอยนะ” “ขอบใจอะไร ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย แกรับไปหมด” ลักขณาผละตัวออกมาจากภัทรานิษฐ์ ก่อนจะเอ่ยสิ่งที่เป็นความจริงเพราะหน้าที่เลี้ยงลูกภัทรานิษฐ์ดูจะรับไปหมดให้เธอกับศิรดาดูแล แค่คนละสิบเปอร์เซ็นเท่านั้นเอง จะถึงหรือเปล่าก็ไม่รู้ “ก็ลูกฉันนี่”“ได้ยินแบบนี้ฉันก็สบายใจ เพราะตอนนี้รู้แล้วว่าแกรักน้องพลอยมากแค่ไหน” “อืม รักมากกว่าชีวิตฉันอีก” “ไอ้ฝนพูดเอาไว้ไม่มีผิด ว่าแม่คือคนที่รักลูกมากที่สุด&r

“พี่ไปก่อนนะครับ ว่างๆ ค่อยคุยกัน นี่นามบัตรพี่” อนุภพรีบหยิบนามบัตรออกมาส่งให้ภัทรานิษฐ์ หวังว่าจะได้พูดคุยกันอีก “ขอบคุณค่ะ” ภัทรานิษฐ์ก้มมองนามบัตรในมือ หัวใจของเธอเต้นรัวไปหมด ทำไมถึงเป็นแบบนี้กันก็ไม่รู้ อนุภพคือเพื่อนสนิทของ พัฒน์ชนะ การพบกันครั้งนี้จะสร้างปัญหาให้เธอภายหลังหรือเปล่า แต่ภัทรานิษฐ์ก็ต้องหยุดคิด เมื่อเสียงใสๆ ของพลอยไพลินเอ่ยเรียก “แม่จ๋า...” “คะลูก” คนเป็นแม่หยุดคิดเรื่องอื่นออกไปก่อน เธอหันมายิ้มและยื่นมือไปสัมผัสแก้มของลูกสาวเบาๆ เช็ดคราบไอศกรีมที่ติดอยู่ตรงมุมปากออกให้ด้วย “อิ่มแล้วค่ะ” เสียงใสๆ ของลูกสาวเอ่ยบอก “จ้ะ งั้นเราขึ้นไปข้างบนกันนะ”“ขึ้นลิฟต์แก้วได้ไหมคะแม่” เสียงใสๆ เอ่ยขอพร้อมส่งแววตาออดอ้อนน่ารักมาให้คนเป็นแม่ เพราะพลอยไพลินนั้นชอบลิฟต์แก้วภายในห้างสรรพสินค้ามาก พอเข้าไปข้างในได้ทีไรก็จะกดเปิดปิดและกดชั้นที่อยากไปอย่างชำนาญเชียว จากนั้นก็ไปยืนเกาะกระจกมองออกไปนอกลิฟต์“ได้สิคะ” ภัทรานิษ

ภาพบนเตียงภายในโรงแรมที่ชายหญิงกำลังคลอเคลียด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า หญิงสาวที่นอนราบกับเตียงยกขาเกี่ยวรอบเอวชายหนุ่มที่ขยับขึ้นลงตามแรงกระแทกกระทั้นของพัฒน์ชนะเขาไม่ได้สนใจว่าเธอเป็นใคร จะสวยหรือไม่สวย เพราะตอนนี้ชายหนุ่มอยากได้คนที่ช่วยปลดปล่อยเท่านั้นเอง“แรงอีกนิดสิคะ” คำร้องขอของหญิงสาวที่พัฒน์ชนะยังไม่รู้แม้กระทั่งชื่อเอ่ยบอก คืนนี้เธอได้นอนกับผู้ชายที่หล่อเหลา คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม เกมพิศวาสของเขาก็เก่งใช่เล่น ทำเอาเธออ่อนระทวยไปเลย ผู้ชายอะไรแข็งแรงทั้งร่างกายและส่วนนั้นที่มันใหญ่จนมือเธอแทบกุมไม่มิด แถมตอนที่เขาขยับเข้าออกนั้นมันก็เสียวซ่านเป็นที่สุดด้วย พัฒน์ชนะเหมือนจะตาพร่ามัวมองเห็นคู่นอนเป็นภัทรานิษฐ์จึงออกแรงรุกล้ำ ขยับเข้าออกในตัวหญิงสาวหนักขึ้นตามความต้องการ โดยคนด้านล่างเธอหลงตัวเองว่าเป็นเพราะเธอเอ่ยบอก แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่แบบนั้นสักนิด เพราะเขามองเห็นเธอเป็นผู้หญิงอีกคน เสน่หาราคะจึงเพิ่มมากขึ้นและอยากปลดปล่อย แต่อยู่ๆ ใบหน้าของภัทรานิษฐ์ก็หายไป เหลือเพียงใบหน้าเหยเกบ่งบอกความวาบหวามที่ได้รับชีวิตผู้ชายก็แบบนี้ซื้อเซ็กส์ได้ก็ซื้อ แต่

“จะหิวได้ยังไง กินซาลาเปาหมูสับไปตั้งสองลูกใหญ่ๆ สงสัยกำลังโต กินจุจริง” ลักขณาเอ่ยยิ้มๆให้ลูกสาวบุญธรรมตัวน้อยของเธอ ไปอยู่เชียงรายเธอต้องนอนร้องไห้เพราะคิดถึงพลอยไพลินแน่ๆ ภัทรานิษฐ์ยิ้มให้กับคำพูดของเพื่อน น้ำหนักของลูกสาวเธอเพิ่มจนแก้มยุ้ยแบบนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะลักขณาเลี้ยงดีนี่เอง “ฮื้อ...ไม่เห็นเอามาให้แม่กินบ้างเลย” ภัทรานิษฐ์ลูบใบหน้าของลูกสาวเบาๆ ก่อนที่เสียงใสๆ จะเอ่ยบอก คำพูดคำจาเหมือนผู้ใหญ่เข้าไปทุกวัน “ครั้งหน้านะคะแม่ น้องพลอยจะซื้อมาเยอะๆ เลย เอามาให้แม่จ๋า แม่ฝนแล้วก็ทุกคนด้วย” คำพูดพร้อมท่าทางประกอบกับการวาดแขนน้อยๆ ให้กว้างในอากาศ ทำให้ทุกคนยิ้มรับ“จ้าๆ” คนเป็นแม่ก้มตัวลงไปหอมแก้มลูกสาวเบาๆ เธอหยิบสมุดระบายสีกับกล่องสีมาให้พลอยไพลิน ก่อนที่เสียงใสๆ จะเอ่ยถาม “กี่หน้าคะ” คำว่ากี่หน้าของพลอยไพลิน คือคำถามที่เด็กหญิงถามแม่ ว่าวันนี้เธอสามารถระบายสีได้กี่หน้า เพราะนี่คือกฏที่ภัทรานิษฐ์ตั้งไว้ ให้ลูกมีระเบียบ 

“เก๋ เราจะพาลูกกลับบ้าน ฝากแกปิดร้านให้ที” ภัทรานิษฐ์เอ่ยบอกเพื่อน คิ้วของหญิงสาวมวด หายใจฮึดฮัด กอดพลอยไพลินไว้แน่นอย่างหวงแหน “เออๆ ไม่ต้องห่วงทางนี้เดี๋ยวฉันจัดการให้” ลักขณาเอ่ยรับปาก ก่อนที่ภัทรานิษฐ์จะเดินอุ้มพลอยไพลินเข้าไปยังร้าน คว้ากระเป๋าและกลับลงมาที่รถและขับออกไปทันที พัฒน์ชนะได้แต่ยืนมองจริงๆ เขาทำอะไรไม่ได้เลย สายตามองตามรถของภัทรานิษฐ์จนมันเลยร้านไป ก่อนจะหันมาหาหญิงสาวตรงหน้า “น้องคือเพื่อนยี่หวาใช่ไหม” “เก๋ค่ะ เป็นเพื่อนสนิทยี่หวา ถ้าจำไม่ผิดเราน่าจะเคยคุยกันมาก่อน” ลักขณาความจำยังดีอยู่ ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีเธอไม่มีวันลืมใบหน้าของพัฒน์ชนะได้อย่างแน่นอน แม้จะเคยคุยกันแค่ครั้งเดียวก็ตามที เพราะนอกนั้นเธอ ศิรดาและภัทรานิษฐ์ได้แต่คุยเรื่องของเขาโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ แต่ทุกอย่างก็หยุด ไม่มีใครเอ่ยชื่อพัฒน์ชนะหรืออะไรที่เกี่ยวกับเขาให้ภัทรานิษฐ์ได้ยินอีกตั้งแต่เพื่อนคนนี้ของเธอตั้งท้อง แต่เธอกับ  ศิรดายังมีการแอบสืบความเคลื่อนไหวของพัฒน์ชนะบ้างในบางครั้ง “ยี่หวา