Lahat ng Kabanata ng Taste of Sweet Vengeance: Kabanata 1 - Kabanata 10

In love, pain is always there. Kapag nagmahal ka, hindi mawawala ang sakit. Because pain is the surname of love. Sumasakit na ang mata ko sa katitig sa laptop na ang tanging laman ay tungkol sa isang lalaking hindi ko naman kilala. At eto na nga, research is the key.Alejandrino Miguel GuevaraKanina pa ako nagbabasa nang mga artikulo tungkol sa kanya at masasabi kong kilala talaga siya nang lahat. Well, maliban sa akin. He's the heir of Guevara Inc. Which known as the multi-billionaire company in the Philippines. Aside from that, he's also a playboy. Isinara ko na ang aking laptop. I can't believe na pumayag ako sa kasunduang ito. Bago pa man ako makatayo sa aking kama ay tumunog ang cellphone ko. Napairap nalang ako nang makita kung sino ito. "Bakit?" I answered. "Oh Chernie! Don't tell me aayaw ka?" she said. "May sinabi ba ako?" My dearest half sister. Siya lang naman ang nag utos sa akin nito. Kung hindi lang talaga kailangan ay hindi ko ito gagawin. "That's good. By the

Kain. Sulyap. Kain ulit tapos sulyap ulit sa kanya. Habang siya ay mukhang nararamdaman ang bawat sulyap ko. He's with a woman. And guess what, it's Mhelanie Villafuerte, one of the famous model in Asia. Now, that model is added on his list. Hindi ko namalayan na matagal na akong nakatitig sa kanila, dahilan para kabahan ako nang silang pareho na ang nakatingin sa akin. Agad ko namang hinarap ang cellphone ko, nagkukunwaring may ginagawa. Hindi ko pa nga nagawa ang plano, mukhang mabubuking na ako. Nang tumayo silang dalawa ay agad kong tinawag ang waiter para makapagbayad. Dali-dali akong tumayo saka palihim na sinundan sila. Nasa labas pa lang ako nang nakita ko ang isang sasakyan palayo sa kinaroroonan ko. Laglag balikat ko itong pinagmasdan. Nasa harap ko na e! Nakawala pa. "What are you doing?" Napatalon ako sa gulat nang biglang may magsalita malapit lang sa aking tenga. Gulat at napahawak ako sa aking dibdib nang makita kung sino ito. "Again. What are you doing?" aniy

Narinig ko pa ang paghikbi niya sa kabilang linya kaya nag aalala ako. "What happened? Are you okay? Why are you crying?" Hindi naman kasi iiyak lang siya nang walang dahilan. Kilala ko siya, matatag at matapang ang babaeng ito. Hindi ka naman siguro iiyak kung walang problema hindi ba? [I'm fine. Where are you? Sabi ni Ana hindi ma contact ang cellphone mo, kaya sinubukan ko.] Hindi ako naniniwala sa kanya. I know this girl. Minsan, sinasarili niya ang problema niya at malalaman nalang namin na ganito na ang nangyari. "I'm in Baguio. May inaasikaso lang ako, babalik din naman ako diyan mamaya." Naghintay akong sumagot siya ngunit matapos kong sabihin 'yun ay natahimik ang kabilang linya. Akala ko'y pinatay na niya ang tawag nang bigla ulit siya magsalita. [I'm leaving.] Kumunot ang noo ko. This time, alam kong may problema nga. "May problema ba?" [No. T-Tumawag kasi si mama at sabi'y nami-miss na nila ako at nakiusap na umuwi muna ako sa amin kahit saglit lang. M-Miss ko na

Padabog kong nilapag ang mga gamit na dala ko. Buti nga at naka uwi na ako dahil baka ay iinisin na naman ako nang lalaking 'yun. Hayaan ko lang siya, dahil sa susunod gagawa na ako nang hakbang para sa plano. Naisip ko din na baka hindi ko talaga magawa kasi naman, 'yung mga babaeng naka date niya ay wala lang ako. 'Yun nga'ng kahalikan niya sa hotel ay isang artista. Minsan ko nang nakita siya sa telebisyon at masasabi kong maganda talaga siya. Mga tipong Alejandrino Guevara lang. Pero kahit ganun, kailangan ko itong gawin. Para kay Joseph. Kinuha ko ang aking telepono mula sa aking bag. Hinanap ko sa aking contacts ang taong makakatulong sa akin para maalam ang kalagayan nang kapatid ko. Kumunot ang noo ko nang matagal niya itong sagutin. Dati ay tatlong ring lang sumasagot na agad siya ngunit naabot pa sa pang walong ring bago niya sinagot. "Hello, Ma'am Chernie," sagot niya. "Ate, bakit ang tagal niyong sinagot?" "Ah, pasensya na po. Tinulungan ko pa po kasi si Sir Joseph

Gabi na at nasa opisina pa din ako. Panay ang hilot ko sa aking batok dahil sumasakit na ito sa katututok sa computer. May iilan pa ding empleyado akong kasama pero malayo ang mga cubicle nila sa akin. Nababahala na ako dahil baka wala na akong masakyan pauwi. Hindi naman masyadong nadadaan dito tuwing gabi ang mga sasakyang taxi. Nagpatuloy lang ako sa aking ginagawa. Malapit ko na itong matapos kaya mas binilisan ko pa. Gutom na ako. Nagsisi tuloy akong kinain ko lahat nang pagkaing binigay ni Ale at Iris. Hindi din naman kasi ako kumain kagabi. "Hay, salamat!" Nag inat ako pagkatapos kong ma save ang files. Iginalaw ko ang aking ulo kaliwa't kanan. Pagkatapos ay inayos ko na ang mga papel. Kinuha ko ang cellphone ko na nakapatong sa aking lamesa at nakitang 8:30 na nang gabi. Inilagay ko muna ito sa nilagyan ko kanina bago bumalik sa pagliligpit.Nagsimula na ding umuwi ang mga kasamahan ko kaya mas binilisan ko pa ang pagligpit. "Oh, tapos ka na?" tanong nang ka opisina kong