All Chapters of Taste of Sweet Vengeance: Chapter 21 - Chapter 30

Wala sa sarili akong pumasok sa loob nang apartment ko. Feeling ko nawalan ako nang lakas galing sa nangyari. After Ale left, tinawanan ako ni Savanah habang umiiyak sa gilid. I also think she's crazy. "I told you. Don't fall inlove with him. He's just playing with you. Alam kong alam niya na anak ka rin ni Dad, nakita ko siya sa ospital noong na ospital si Joseph. He stepped back when he saw your father." Nag angat ako nang tingin sa kaniya. Maybe that's the reason why he didn't contact me after that. Was he bothered? Or nagpa plano na siyang maghigante sa Daddy ko?I stood up and step forward. "Why do you keep on saying that Dad do that to Ale's family? Bakit parang gustong-gusto mong inuulit ang kasalanan niya na para bang sinisisi mo siya." I asked her. Kung mahal niya si Dad bilang anak, bakit parang hindi? Kasi kung ako ang nasa posisyon niya, hindi ko uuliting sabihin ang mga ginawang masama nang ama ko sa ibang tao. He's my father. I should be on his side even he did bad.

Ilang minuto kaming naghintay nina Seth at Third sa barko. Nawala lang ang kaba ko nang may makitang bangkang papunta dito. Nabuhayan ako nang loob nang makitang sina Dad at Joseph iyon kasama ang ibang tauhan. Nanlaki ang mata ko nang makitang duguan ang ama ko. "Dad!Inalalayan siya nang mga tauhan ni Dad. Si Seth naman ang tumulong kay Dad paakyat dito sa barko habang si Third ay kinarga ang kapatid ko. "Daddy!" agad akong lumapit sa kaniya. Nakita kong tumutulo pa ang dugo galing sa braso niya. Agad namang kumilos ang ilang tauhan upang kumuha nang gamot o kaya first aid kit. "I'm fine. Nadaplisan lang." Dad said. Habang umiiyak sa tabi ko ang kapatid ko dahil sa nakitang sitwasyon ni Dad, kinuha ko ang first aid kit galing sa isang tauhan. Nakaupo siya ngayon sa isang upuan habang ginagamot ko ang sugat niya. Daplis nga lang iyon pero patuloy pa din sa pagdurugo. "Ayos ka lang ba, anak?" he asked me. "Ayos lang ako, Dad. Ang inaalala ko lang ay kayo." sagot ko. Ngumit

When I opened my eyes, I first saw a white ceiling. Nag aadjust pa ang mata ko sa liwanag bago ko tuluyang madilat ito. I feel the pain in my back. Hindi ko alam kung nasaan ako at ang tanging naaalala ko lang ay nasa isang abandonadong pabrika ako. With Tito Leo's gun pointing at me. Gumalaw ako nang kaunti, kaya lang masakit ang likod ko kaya hindi ko na ipinagpatuloy. I felt my hand was jailed by someone's hand. Nang tiningnan ko ito'y may nakahawak ditong isang lalaking natutulog sa tabi nang kama ko. Nakayuko kaya hindi ko makita ang mukha. Iginalaw ko ito dahilan para magising siya. And I did. He groaned and held my hand tight. Unti-unting ingat ang kaniyang mukha. At first, hindi pa nagsi-sink in sa akin kung sino siya. But when he talked..."Baby..." It's Ale. I thought he will run outside to call the nurse but he only stared at me. Na para bang siya ay nasa isang panaginip. "Fuck, I'm sorry, baby. It's my fault I failed to protect you." Nanatili siyang tulala, nakatin

Isang linggo akong nanatili sa ospital dahil sa mga ginawang test bago ako makalabas. Maayos na din ang pakiramdam ko at hindi na sumasakit ang likod ko. The Doctor said okay naman na daw ako at pwede nang lumabas. Dad smiled at me. Namumungay ang kaniyang mata at halata pa ring pagod. Alena is always at the hospital. Umuuwi lang kapag kukuha nang damit o kay matutulog. Anastasia too. Madalang nga lang dahil sa hindi ko malamang dahilan. Umuwi kami kinabukasan. Alejandrino is with us. Hinatid lang kami at nagpaalam na may aasikasuhin lang. Nginitian ko lang siya at ngumiti siya pabalik. Ang huling magkausap kami nang kami lang dalawa ay noong nagtanong ako sa kaniyang galit ba siya. Hindi ko alam kung bakit mula noon ay halos hindi na ako makatingin sa kaniya. Ni hindi 'yan umalis at halos sa ospital na tumira. Guilty lang talaga ako doon sa nagawa ko sa kaniya. "Ate!" Tumakbo si Joseph papunta sa akin nang makarating kami sa bahay. At dahil sa bawal nga sa kaniya ang tumakbo ay

Dilat na dilat ang mata ko at hindi ko maproseso ang nangyari kanina lang. Ale is beside me. Nakapulupot ang kaniyang katawan sa akin habang pinalilibutan ang katawan namin nang puting comforter. I give myself to him. 'Yan ang totoo. Gumalaw ako nang kaunti at naramdaman ko ang hininga ni Ale sa leeg ko. Nakayakap siya sa akin at nasa leeg ko ang kaniyang mukha. Pikit ang mata at halos ayaw na akong pakawalan. Napangiti ako. Ibinigay ko ang sarili ko sa kaniya kasi mahal ko siya. Wala akong pagsisisi sa ginawa ko. Hinaplos ko ang buhok niya. Natigil lang ako nang gumalaw siya at dumilat. Ngumiti agad siya nang makita ako sa tabi niya. Mabilis niyang hinalikan ako sa labi at bumalik sa pwesto niya kanina. "I love you." aniya. Tumitig ako sa kaniya. Hindi ko maisip noon na mamahalin ko ang lalaking ito. Akala ko noong una ay ang mga lalaking katulad niya ay malabong magmahal. Ngunit mali ako. Humigpit ang yakap niya sa akin saka ibinaon ang kaniyang mukha sa aking leeg. Kung hind