Narinig ko pa ang paghikbi niya sa kabilang linya kaya nag aalala ako.
"What happened? Are you okay? Why are you crying?" Hindi naman kasi iiyak lang siya nang walang dahilan. Kilala ko siya, matatag at matapang ang babaeng ito. Hindi ka naman siguro iiyak kung walang problema hindi ba? [I'm fine. Where are you? Sabi ni Ana hindi ma contact ang cellphone mo, kaya sinubukan ko.] Hindi ako naniniwala sa kanya. I know this girl. Minsan, sinasarili niya ang problema niya at malalaman nalang namin na ganito na ang nangyari. "I'm in Baguio. May inaasikaso lang ako, babalik din naman ako diyan mamaya." Naghintay akong sumagot siya ngunit matapos kong sabihin 'yun ay natahimik ang kabilang linya. Akala ko'y pinatay na niya ang tawag nang bigla ulit siya magsalita. [I'm leaving.] Kumunot ang noo ko. This time, alam kong may problema nga. "May problema ba?" [No. T-Tumawag kasi si mama at sabi'y nami-miss na nila ako at nakiusap na umuwi muna ako sa amin kahit saglit lang. M-Miss ko na din sila e kaya pumayag ako.] Nasa probinsya ang mga magulang niya. Napilitan siyang pumuntang Manila para makapagtrabaho dahil may sakit ang papa niya at nag aaral pa ang dalawang bunsong kapatid niya. "Kailan ka ba uuwi? 'Tsaka sure kang ayos ka lang?" [Oo naman. Mamayang gabi pa ang alis ko, gusto kasi ni mama na agad akong umuwi. Tumawag talaga ako sa'yo para makapag paalam.] "Okay. Basta kapag may problema, alam mo namang nandito lang ako." [Thank you, Che. Sige ibaba ko na 'to. Mag aayos pa ako nang mga gamit.] "Yeah sure. Bye." Isinilid ko ulit ang cellphone ko sa bag. Ibinalik ko ang tingin kina David ngunit nakita ko na silang palabas nang restaurant. Inaalalayan pa niya si Kristine na parang babasaging baso na anumang oras ay mababasag 'pag hindi iningatan. Why is he treating Kristine like this? Dati ay naalala ko, halos itaboy niya si Kristine palayo sa kanya at ang iniingatan niya ay si Jhia. Kristine is his ex-fling na talagang pinagseselosan nang husto ni Jhia. Hindi ko alam kung bakit naging ganito. "What are you doing here?" Napatalon ako sa gulat nang may magsalita sa likod ko. Sasapakin ko na sana nang maibaba ko ang kamay ko nang makita kong sino ito. "Bakit ka ba nanggugulat?" inis na tanong ko. "What?" Inis na tanong niya. Bumalik ulit ako sa pagtingin sa kanila ngunit wala na sila doon sa labas nang restaurant. "Bakit ka ba nandito? Sinusundan mo ako no?" Tanong ko sa kanya. Kumunot lang ang noo niya. Nakita kong nakaparada ang sasakyan niya sa likod niya and... "You're blocking my parking space." aniya. Kung minamalas ka nga naman! Sa parking space pala ako nakatayo at nagtatago kanina. Kaya pala madaming kotse sa gilid ko. Nang makita niyang agad akong tumabi ay ngumisi siya. And fvck, ang gwapo niya kapag nakangiti. "You're noisy and assuming." Pagkatapos niyang sabihin 'yun ay tinalikuran na niya ako at pumasok sa kotse niya. Dahil sa inis ay naglakad ako paalis doon. Nakakabwesit ang lalaking 'yun. Habang naglalakad ako ay naalala ko ang mission ko. Napahinto ako sa paglalakad at tumingin sa gawi niya. Naglalakad na siya papasok nang restaurant. Ano na naman kaya ang ginagawa niya dito? Bumalik ako sa parking space. Nagtago ako sa kotse niya at nakita ko siyang nakaupo sa isang table na tila may hinihintay. Naningkit ang mata ko. Sino na naman kaya ang kikitain nito? Nag order pa siya nang kape habang patingin-tingin sa cellphone niya. Maya maya pa ay may dumating na magandang babae. Sexy! At tama ang hinala ko. Lumapit ang babae kay Alejandrino saka hinalikan siya sa pisngi. Todo ngiti pa ang babae sa harap niya. Habang siya naman ay poker face lang. Hmm. It seems like another girl added to his list. Nakatingin lang ako sa kanila nang may maisip akong plano. Oh boy, sorry to disturb your lovelife but I'm gonna cut your game. Inayos ko ang sarili ko. Naka pants lang ako saka spaghetti dress. Tiningnan ko muna ang mukha ko, ayos naman. Nang matapos ay naglakad na ako papasok. Nasa dulo silang lamesa. Buti nalang at hindi nila ko nakikitang pumapasok. Hindi na agad ako nagpaligoy-ligoy pa at pumunta na ako sa gawi nila. "Baby, who is she?" malanding tanong ko nang nasa harap ko na sila. Nakakunot pa ang noo ni Alejandrino pero hindi ko siya pinansin at tumingin ako sa babaeng kasama niya. Halata sa mukha niya ang gulat sa biglaang pagsulpot ko pero nang tingnan niya ako mula ulo hanggang paa ay para bang nandidiri siya. Umirap ako sa kanya saka bumaling kay Alejandrino na nakakunot pa din ang noong nakatingin sa akin. "What are you doing?" tanong niya. "I'm asking you first, who is she?" Uma-acting pa akong naiinis na kahit natatawa na ako sa itsura niya. "I thought will have a date tonight? Why are you with someone else?" Kunot-kunot ang noo niya. Hindi inaasahan ang mga pinagsasabi ko. Buti nalang at natatandaan ko pa 'yung mga tinuro nang teacher namin nung bata pa ako sa theater. Kaya nagalingan kong umarte. "Who are you?" Napabaling ako sa babaeng kasama niya. Oh girl, don't be mad at me. I'm just saving you from heartbreak. Ngumiti ako sa kanya saka ibinaling ang buong katawan ko sa kanya. "I'm his girlfriend. And you are?" mataray na tanong ko. Nadinig ko ang pag ubo ni Alejandrino sa likod ko pero hindi ko pinansin. Itong babaeng kaharap ko naman ay gulat sa sinabi ko at parang maiiyak na. Kanina ko pa siya nakita at masasabi kong maganda siya. Hindi bagay sa kaniyang masaktan at paglaruan lang nang lalaking mala demunyo sa pag ibig. "Is it true?" maiiyak na tanong nang babae kay Ale. Napairap ako. Ang dali naman umiyak nang babaeng ito. Lalaki lang 'yan beh! Maraming iba d'yan na hindi ka sasaktan atsaka hindi ka dapat mapunta sa lalaking ito. Humarap ako kay Alejandrino. Nakakunot pa din ang noo niya habang nakatingin sa akin. Agad naman akong nag iwas nang tingin nang may maramdaman ako sa tingin niya. Bakit parang kinakabahan ako? "Answer me, Ale. Is it true?" this time naiyak na ang babae. Ngunit hindi siya sinagot ni Ale. Nanatili lang siyang nakatingin sa akin. Ano bang problema niya? Imbes na sumagot siya ay nagulat ako nang hilain niya ako palabas nang restaurant. Nagulat pa ako dahil bigla niyang iniwan ang babae doon sa loob. Napakawalang hiya talaga. "Saan mo ba ako dadalhin? Bitawan mo nga ako." inis na sigaw ko sa kanya. Nagulat pa ako nang bigla niya akong isandal sa kotse niya. Bigla nalang bumilis ang tibok nang puso ko. Iniharang niya ang magkabilang kamay niya sa magkabilang gilid ko. Hindi ako makagalaw dahil sa paraan nang pagkakatitig niya. Nanginginig ang tuhod ko dahil sa kaba. Why I'm feeling this? Bago to ah. Hindi naman ganito kapag kinakabahan ako. Dagdagan pa nang titig na titig siya sa akin. "You bitch, you're giving me a headache." Sa paraan nang pagkakasabi niya ay parang wala siyang nararamdaman ano man. "Girlfriend huh?" aniya nang nakangisi. And boom, naramdaman ko nalang ang labi niya sa labi ko. Gusto kong magprotesta pero hindi ko magawa. Nang humiwalay siya sa halik ay namumungay ang kaniyang mga matang nakatingin sa akin. "If you say so." aniya saka hinalikan ako ulit.Ugh! What is the problem of that jerk? Bigla bigla nalang nang hahalik! Gosh, that's my first kiss! Damn!Tulala ako't hindi alam kung ano ang gagawin. What the heck just happen? Mali atang plano ang naisip ko. Hindi ko tuloy alam kung paano ko pa magagawa ang plano nang hindi ko siya nakikita. Mygad, Chernie! Syempre makikita mo talaga siya kasi paiibigin mo naman talaga siya. Pero paano? Sa tuwing naiisip ko 'yung pag halik halik niya sa akin, naiinis lang ako. At hindi lang isa ha, pangalawa! "Ugh!" Padabog akong tumayo sa couch saka pumunta sa kusina. Kumuha ako nang tubig sa ref saka diretsong nilagok. Ano pa bang inaasahan ko sa isang playboy na lalaking iyon? Wala sigurong babaeng dadaan sa kaniya nang hindi nahahalikan. Bakit pa kasi sa kaniya nabighani ang kapatid ko? At mukhang nag e-enjoy pa ang mukong kanina habang inaasar ako. Buti talaga't sinipa ko ang paa niya. Sana hindi na siya makalakad bukas hanggang kailanman! Napatalon ako sa gulat nang bigla nalang tumuno
Padabog kong nilapag ang mga gamit na dala ko. Buti nga at naka uwi na ako dahil baka ay iinisin na naman ako nang lalaking 'yun. Hayaan ko lang siya, dahil sa susunod gagawa na ako nang hakbang para sa plano. Naisip ko din na baka hindi ko talaga magawa kasi naman, 'yung mga babaeng naka date niya ay wala lang ako. 'Yun nga'ng kahalikan niya sa hotel ay isang artista. Minsan ko nang nakita siya sa telebisyon at masasabi kong maganda talaga siya. Mga tipong Alejandrino Guevara lang. Pero kahit ganun, kailangan ko itong gawin. Para kay Joseph. Kinuha ko ang aking telepono mula sa aking bag. Hinanap ko sa aking contacts ang taong makakatulong sa akin para maalam ang kalagayan nang kapatid ko. Kumunot ang noo ko nang matagal niya itong sagutin. Dati ay tatlong ring lang sumasagot na agad siya ngunit naabot pa sa pang walong ring bago niya sinagot. "Hello, Ma'am Chernie," sagot niya. "Ate, bakit ang tagal niyong sinagot?" "Ah, pasensya na po. Tinulungan ko pa po kasi si Sir Joseph
Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog kagabi. Nakita ko nalang kinaumagahan ang aking eyebags. Kahit ngayon pa rin hindi pa mawala sa isip ko ang panaginip na 'yun. "Aish!" Agad akong bumangon at kinuha ang tuwalya sa sabitan. Ilang araw na akong absent, baka masisante ako nang wala sa oras. Nagmadali akong naligo at nagbihis. Hindi na ako nag agahan dahil late na ako. Absent na nga ako ilang araw, late pa. Agad naman akong pumara nang taxi. Buti nalang at saktong paglabas ko sa bahay ay may taxi na agad na lumapit. Ilang minuto din ay nakarating na ako. Bumati pa muna ako sa guard bago tuluyang pumasok. Sa kompanya nina Alena ako nagtatrabaho. Kuya niya ang may hawak nito kaya hindi niya alam na dito ako nagtatrabaho. Hindi pa man ako nakakapasok sa cubicle ko ay nakasalubong ko ang Manager namin. "Buti naman at pumasok ka na. Madaming trabaho ngayon dahil absent ka dalawang araw. Nagpang abot na ang trabaho mo." aniya. "Mag o-overtime po ako ngayon." sabi ko. Inismir
Gabi na at nasa opisina pa din ako. Panay ang hilot ko sa aking batok dahil sumasakit na ito sa katututok sa computer. May iilan pa ding empleyado akong kasama pero malayo ang mga cubicle nila sa akin. Nababahala na ako dahil baka wala na akong masakyan pauwi. Hindi naman masyadong nadadaan dito tuwing gabi ang mga sasakyang taxi. Nagpatuloy lang ako sa aking ginagawa. Malapit ko na itong matapos kaya mas binilisan ko pa. Gutom na ako. Nagsisi tuloy akong kinain ko lahat nang pagkaing binigay ni Ale at Iris. Hindi din naman kasi ako kumain kagabi. "Hay, salamat!" Nag inat ako pagkatapos kong ma save ang files. Iginalaw ko ang aking ulo kaliwa't kanan. Pagkatapos ay inayos ko na ang mga papel. Kinuha ko ang cellphone ko na nakapatong sa aking lamesa at nakitang 8:30 na nang gabi. Inilagay ko muna ito sa nilagyan ko kanina bago bumalik sa pagliligpit.Nagsimula na ding umuwi ang mga kasamahan ko kaya mas binilisan ko pa ang pagligpit. "Oh, tapos ka na?" tanong nang ka opisina kong
Sa pagkakasabi niya non ay basta ko nalang nadiin ang pagdampi nang betadine dahilan para magreklamo siya sa sakit. "Aray!" "S-Sorry." Dinahan-dahan ko ulit ang pagdampi naang bulak sa kaniyang sugat. Feeling ko'y uminit ang pisngi ko sa sinabi niya. Talagang ako ang unang dinala niya dito? Sa dami nang babae niya malabo 'yun. Baka nga 'yung iba nadala na niya sa kwarto niya. Hmp! Nakapasinungaling. "Tapos na." sabi ko. Tumayo na ako agad. Niligpit ko na 'yung mga gamit na nilabas ko sa bag nang first aid kit. Pagkatapos ay padabog ko itong nilagay sa mesa. "Uuwi na ako." Naramdaman kong nakatingin siya sa akin pero hindi ako bumaling sa kaniya. Bahala siya! Akmang kukuhanin ko na ang bag ko na nasa couch nang bigla niyang hinuli ang kamay ko. "What's wrong?" he asked. Hinila ko ang kamay ko sa kaniya pero mas humigpit ang pagkakahawak niya. "Wala. Uuwi na ako." padabog na sabi ko.Pilit ko pa ding hinihila ang kamay ko. Nang binitawan niya ay agad na akong humakbang papun
Maaga akong pumasok sa opisina. Iilan lang sa mga ka opisina ko ang nandito. Ewan kung bakit naisipan kong maaga pumasok samantalang dati ay halos makipag agawan na ako nang masasakyang taxi dahil late na ako. Kakaupo ko lang sa aking swivel chair nang salubungin ako ni Ms. Trinidad na may dalang mga papeles. Tulad nang dati ay hindi man lang niya akong nginitian. "Kailangan 'yan mamaya." 'yun lang ang sinabi niya saka tinalikuran na ako. Nagkibit balikat ako saka binuhay ang computer. Nasanay na akong gan'on siya. "Naks! Ang aga natin ah, anong nakain mo?" sabi ni Iris na kakarating lang. "Wala naman." sagot ko. Hindi ko alam kung bakit nakangiti ako ngayon. Kagabi pa ako ngiti nang ngiti sa hindi malamang dahilan. "Inlove ka no?" Agad akong napatingin kay Iris. Nakadungaw siya sa akin habang nakangiting naghihintay sa magiging reaksyon ko. "Ano ba 'yang sinasabi mo?" tanong ko. "E kasi kanina ka pa ngiting ngiti. Kumikislap din ang mga mata mo, halatang ang saya saya mo."
A/N: Maikling update lang po sa chapter na ito. Habang nasa biyahe ay hindi ko mapigilang hindi maipikit ang aking mata dahil sa antok. Nakaka antok din kasing tumingin sa daan habang umaandar ang sasakyan. Kanina pa kami umalis galing sa opisina pero hindi pa din kami dumadating. Nagtataka na ako kung bakit ang tagal namin dumating. Gaano ba kalayo ang pupuntahan namin?"Malayo pa ba?" Hindi ko na mabilang kung pang ilang beses na akong nagtanong nito simula kanina. "Are you sleeppy?" Umiling ako. Ngunit ngumisi lamang siya nang makitang naghikab ako. Gutom na nga, inaantok pa. "You're free to sleep. Gigisingin nalang kita kapag nakarating na tayo." "Gaano ba 'yun kalayo? Bakit ang tagal naman nating dumating?" "Just wait. Matulog ka nalang muna. Doon nalang tayo kakain, kaya mo pa naman maghintay hindi ba?" Kanina pa nga ako ginugutom e. Kung kainin nalang kaya kita? Charot. "Oo." Nanatili sa daan ang kaniyang tingin. Habang ako'y nasa labas pa din ang tingin. Hindi naman
Sa ganda nang lugar, hindi ko maipagkakailang gusto kong tumira dito. Maliban sa maganda, mapayapa pa ang lugar. Walang kahit sino ang pwedeng mangambala kung sino man ang naninirahan dito. Kahit ang bahay na ito ay maganda din. Kasing laki lang siya nang apartment ko pero may 2nd floor. Ang pinakapaborito kong parte nang bahay na ito ay ang ikalawang palapag. Dahil doon mo makikita ang kabuuan nang kagandahan dagat at buwan. Nakaupo na ako ngayon sa couch. Panay sighot at hatsing ko. Kanina ay pinagmasdan ako ang buong bahay ay masasabi kong inalagaan itong mabuti. Siguro ay madalas siya dito. Ang ganda naman kasi nang isla. Kahit ako ay gugustuhin din dito. "Can you wait? Bibilisan ko nalang magluto." Kakababa palang ni Ale. Nakapagbihis na siya nang puting t shirt saka itim na shorts. Napatingin ako sa isang puting t shirt na hawak niya. Naka tapis pa lang kasi ako nang tuwalya, sabi niya'y kukuha siya nang masusuotin ko. "Wear this." Ibinigay niya sa akin ang t shirt. Nang
Hi guys! This is the Wakas. Pasensya na sa mga wrong typo's and grammars ko po. I'm just new in writing kaya pasensya na po. At sa plot ng story ko. Pasensya na po at medyo kalat pa siya. Hindi ko naman po kasi inaasahan na matatapos ko talaga ang story na 'to. Again, sorry and thank you all for reading until here. Godbless, Sunnies!---Revenge. That is what I want to do after my parents death. My whole life is a mess when they left. Kung ano man ang ginawa niya sa mga magulang ko ay gusto kong gawin pabalik sa kaniya. Gusto ko rin siyang patayin but I know magiging kagaya ako sa kaniya kapag ginawa ko iyon. "This is the footage of the CCTV. Maswerte tayo dahil naunahan natin siyang makuha ito." Onw of Tito Yves' men said. Weeks after my parents die, hindi ako makausap kahit saglit. It's too painful and I couldn't accept it. I didn't cry because my Mom said that she dislike seeing me crying. I know that she still see me even when they are now in heaven. "Miggy..." Tita Lysa calle
Nasa labas na kami ng kwarto ni Savanah. Dad looked at me. Nanggaling siya dito noong nakaraang araw kaya alam niya kung nasaan ito. He also talked Tita Siara and she's asking for our forgiveness. Gusto niya akong makita kaya nandito ako. Dad opened the door. Napatingin si Tita Siara sa amin na nasa loob, nagbabantay sa anak. When she saw me, she smiled a little. "How is she?" Dad asked. Tita Siara looked at him. Dad is just staring at Savanah, not trying to look back at Tita Siara. "She's getting better. Gumising na siya kanina." Tumango si Dad. Nakatayo lang ako sa likod ni Dad habang nakatanaw kay Savanah. She's peacefully sleeping. Hindi maipagkakaila ang kagandahan niyang namana sa ina. I saw Tita Siara staring at me. Napatingin ako sa kaniya. "I'm sorry..." she said. I smiled at her. Yes, she made mistake to us pero hindi bato ang puso ko. Marunong akong magpatawad sa mga taong alam kong nagsisisi na sa mga nagawang mali. Biktima sila. Inabuso ni Tito Leo ang pagmamahal
Dad and I are saved by Alejandrino. And Savanah... got shot by her father. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ng makita si Savanah na naliligo sa sarili niyang dugo. Her Mom immediately ran to her. Umiiyak ang Mommy niya habang pilit siya nitong ginigising.Dumating ang mga pulis at mga tauhan namin. Tito Antonio helped them on finding my brother. Agad naman napusasan si Tito Leo ng mga pulis. Pagkatapos ng nangyari ay natulala lamang siya at nakatanaw sa anak. Gulat at halatang hindi makapaniwala. Ako man, ganun din. Hindi ko inaasahan na ganito ang mangyayari. I was just staring at them when suddenly I feel that my head is turning. Nahihilo ako kaya mabilis akong natumba at nawalan ng malay. Hindi ko na alam kung ano ang nangyari pagkatapos. Nagising akong nasa ospital. Walang tao sa loob ng magising ako. Naiisip ko ang nangyari kanina. Si Savanah. Dinala ba siya sa ospital? Anong nangyari sa kaniya? Si Tito Leo, nasa kulungan na siguro. Ang kapatid ko. Agad akong nap
Habang tumatagal, mas lalo akong kinakabahan. Kaba dahil baka huli na ako at kaba dahil paniguradong mag aalala sil sa akin kapag nalaman nilang tumakas ako sa bahay. By now, alam na nila iyon. Dahilan para kanina pa tunog ng tunog ang cellphone ko sa mga tawag at texts. Mas binilisan ko ang pagmamaneho patungo sa nasabing lugar. Natanaw ko sa aking side mirror ang mga sasakyang mabilis ang mga takbo. Pinaliko ko ang aking sasakyan patungo sa nasabing lugar. Tanaw ko na agad ang mga kotseng nakaparada ilang metro ang layo sa kung nasaan nakatago sina Tito Leo. Namataan ko agad si Alejandrino, papalapit sa kotse ko. Busangot ang mukha at galit na galit. Inihinto ko ang aking sasakyan. Kinuha ko ang aking cellphone at naghanda ng lumabas. "What are you doing here?" Bungad agad ni Alejandrino sa akin. Kakabukas ko pa lang ng pinto ng kotse ko at hindi pa ako nakababa ng tinanong niya iyon. Nagkasalubong ang dalawa niyang kilay. Galit na galit ang kaniyang mga mata ngunit kay halo
Dad and Tito with the police planned on how to catch Tito Leo. Nasa amin si Savanah and she knows where her father is. I keep on asking Savanah about my brother. Ayos lang daw siya at sa katunayan ay ang ina niya ang nag alaga sa kapatid ko. Hindi ko na alam kung ano ang mangyayari sa akin kapag nasaktan ang kapatid ko. Sa araw na iyon ay medyo masama ang pakiramdam ko. Gusto kong makibalita tungkol sa kapatid ko pero nahihilo lamang ako kaya nagpahinga muna ako saglit. Nang magising ako ay dinalaw na naman ako nang pagduduwal. Sakto pang tumatawag si Jhia sa akin. Kinamusta niya ako at I told her what is happening here. Medyo malaki na ang tiyan niya. May pumasok sa isipan kong tanong tungkol sa pagbubuntis niya. I may be assuming pero gusto kong makasiguro. Pangalawang beses na akong nagduwal. Don't tell me iyong agahan naman namin ngayon ang problema? It's just simple sunny side up egg and bacon. Walang masama doon. "Jhia, can I ask you something?" Umiinom siya nang kape na
"Savanah?! Nasaan ang kapatid ko?!" Bumukas ang pintuan nang kwarto ko at nakita kong pumasok si Alejandrino doon. Nanlaki ang mata niya nang makita ako. Basa pa nang luha ang mata ko pero nangibabaw ang galit sa aking sistema. Agad akong dinaluhan ni Ale dahil sa pag alala. Nakita niyang may kausap ako sa cellphone kaya kumunot ang noo niya. "Tutulungan ko kayong makuha si Joseph. Masyado nang marami ang kasalanan namin sa inyo at hindi ko na kayang dagdagan pa iyon." "Nasaan nga ang kapatid ko?!" "Chernie..." ani Ale. "Alam ko kung nasaan siya. Tutulungan ko kayong makuha siya." ani Savanah. Hinapit ni Ale ang baywang ko at hinawakan ang braso ko. Nagkatinginan kaming dalawa. "Give me the phone," bulong niya. Umiling ako at suminghap. "Paano namin masisigurong nagsasabi ka nang totoo?" tanong ko kay Savanah. "Chernie, give me the phone." si Ale. "I know, hindi niyo na ako kayang pagkatiwalaan ngayon dahil sa nangyari pero hindi ko na kayang dagdagan pa ang mga kasalanan
"Wala pa ba?" Dad asked. Umiiyak na ako dito habang nakaupo sa sofa. Si Dad naman ay panay lakad pabalik balik habang si Tito at ang kaniyamg mga kasamahan ay nag iimbestiga sa nangyari. Alejandrino is beside me. May hawak din siyang laptop pero may mga oras ding hinahawakan niya ang kamay ko at niyayakap ako. Kinidnap ang kapatid ko nang mga taong hindi namin kilala. But we... all know who it is. "Hindi klaro ang mga mukha. Puro nakatakip. Hindi din ma trace ang plate number nang sasakyan dahil sa sobrang bilis nang patakbo, hindi na makita." sabi nang isa sa mga tauhan ni Tito. Iyak lang ang nagawa ko. Nag aalala ako sa kaligtasan nang kapatid ko. Hindi normal ang kondisyon niya at hindi namin alam kung saang lugar siya dinala, baka maalikabok o mainit sa lugar na iyon. "I'm sure, kagagawan na naman ito nang hayop na 'yun." si Dad. Napatingin ako sa kaniya na ngayo'y nakakuyom ang kamao at nag aalab ang mga mata sa galit. Yumuko ako at umiling. Bakit ganito? Sa panandaliang
Naglagi kami nang isang araw pa sa resort. May inasikaso pa siya doon sa meeting at masayang masaya siya pagkauwi. Na close na naman niya ang deal. Nasabi niya na rin sa akin ang nangyari sa kaniya noong namatay ang mga magulang niya.Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko noon habang kinu-kwento niya iyon sa akin. Nakayakap lang siya sa akin habang sinasabi niya iyon. Para bang kumukuha siya nang lakas sa akin para maipaliwanag niya. Pauwi na kami ngayon sakay sa isang private plane na pag aari ni Alejandrino. Mabuti na rin ito para mas masiguro ang kaligtasan namin kung sakaling may magbanta man. Nakalapag na kami nang tumawag si Daddy sa akin. Napag usapan na din namin ni Ale kung paano namin sasabihin kay Dad at sa kapatid ko na kami na. Hindi ko din pa nakakausap ang mga kaibigan ko tungkol sa kaniya. Wala silang alam sa amin pero kilala naman siya ni Anastasia at Jhia. Pero mas maganda pa rin 'yung ipapakilala ko siya sa personal. Nakasakay kami sa kaniyang sasakyan pap
Dilat na dilat ang mata ko at hindi ko maproseso ang nangyari kanina lang. Ale is beside me. Nakapulupot ang kaniyang katawan sa akin habang pinalilibutan ang katawan namin nang puting comforter. I give myself to him. 'Yan ang totoo. Gumalaw ako nang kaunti at naramdaman ko ang hininga ni Ale sa leeg ko. Nakayakap siya sa akin at nasa leeg ko ang kaniyang mukha. Pikit ang mata at halos ayaw na akong pakawalan. Napangiti ako. Ibinigay ko ang sarili ko sa kaniya kasi mahal ko siya. Wala akong pagsisisi sa ginawa ko. Hinaplos ko ang buhok niya. Natigil lang ako nang gumalaw siya at dumilat. Ngumiti agad siya nang makita ako sa tabi niya. Mabilis niyang hinalikan ako sa labi at bumalik sa pwesto niya kanina. "I love you." aniya. Tumitig ako sa kaniya. Hindi ko maisip noon na mamahalin ko ang lalaking ito. Akala ko noong una ay ang mga lalaking katulad niya ay malabong magmahal. Ngunit mali ako. Humigpit ang yakap niya sa akin saka ibinaon ang kaniyang mukha sa aking leeg. Kung hind