Chapter 1

Nagising ako kinaumagahan dahil sa tunog nang aking telepono. Ang sakit pa nang mata ko dahil ala sais na ako natulog kanina.

Napaupo ako sa aking kama at kinusot ang aking mata. Kinapa ko ang aking teleponong tumutunog na nasa ilalim nang aking unan.

Savanah Calling...

Nasapo ko ang aking noo. Antok na antok pa ako at nabulabog lang nang babaeng ito.

"What?" I answered.

"Where are you?" tanong niya nang may pagkainis ang boses.

"Nasa bahay." I answered.

"Alejandrino is in Baguio. May business meeting sila doon and I want you to follow him now." may autoridad na sabi niya.

I sighed. Ngayon pa talaga ngayong plano kong matulog buong araw dahil trabaho ko na bukas.

"Ngayon talaga?"

"Diba gusto mong makuha agad si Joseph?"

Hinilot ang aking sentido. Hindi ko pa alam kung ano ang gagawin. Ni hindi ko pa nga siya nakikita ang personal.

"Yes, but I have work tomorrow."

"No buts, or else you won't see Joseph forever." she said and hang up.

Inihagis ko ang aking telepono ko kama saka nadabog na nahiga.

What if this won't work? Mawawala ang kapatid ko sa akin. My strength and my weakness.

I called Savanah. After a minute she picked.

"Can I talk to Joseph?" I asked.

"Rules are rules, Chernie."

"I know. But I just want to hear his voice so that I can do my job perfectly. Please Sav."

Narinig ko pa ang pagbuntong hininga niya. May kaunting ingay nang mga yabag at pag uusap ang narinig ko.

Nakagat ko ang aking kuko dahil sa kaba.

"Hello?"

That voice. Bigla nalang nangingilid ang mga luha ko nang marinig ang maliit na tinig nang aking kapatid sa kabilang linya.

"Hello?" pag uulit niya.

Natakpan ko ang aking bibig nang magsimula na akong humikbi. How I miss his voice.

"Baby Joseph," mahinang pagtawag ko.

"Ate Chernie?" napangiti ako nang maalala niya ang boses ko.

"Hi baby." sabi ko.

"Ate!" maligayang aniya na mas lalong nagpa iyak sa akin.

"How is my baby doing?"

"I'm doing fine, ate. They're all kind to me, Ate Savie and Tita Siara.

Hindi ako nagsalita. Masakit sa akin na sila ang nakakasama niya imbes na ako.

"Ate, I missed you!" mas lalo akong naiyak.

"I miss you, too."

I want to hug him tight. Pero hindi ko magawa. Ang tanging nagawa ko lang ay ang pakinggan ang boses niya at umiyak dahil nami-miss ko na siya.

When Savanah take the phone, she explained what I need to do. At talagang paliliparin niya ako papuntang Baguio.

"I don't have money." sabi ko.

Narinig ko ang mahinang pagtawa niya.

"May lakas loob ka pang gustong kuhanin ang kapatid mo e wala ka naman palang pera. Anong ipapakain mo dyan 'pag nagkataon? Well, I don't care about that thing as long as kukuhanin mo na ang kapatid mo dito pagkatapos. Anyway, send me your bank account. Magpapa book na rin ako nang hotel for you. Just do your job." aniya saka ibinaba ang telepono.

Naihilamos ko ang aking palad sa aking mukha saka tumayo na at nagpunta sa banyo.

I will do it for Joseph.

I zip my bag. Kaunting damit lang ang dinala ko. Maybe 2 days will be fine. Nagpaalam muna ako sa boss ko na aabsent ako nang isang araw. Nasabi na din sa akin ni Savanah ang gagawin. And I don't know I can do it properly.

Pumara na ako nang taxi pagkalabas. Dadaan muna ako sa bangko para kumuha nang pera.

Dad is a businessman. Ang mga binibigay niyang pera ay kadalasan hindi ko tinatanggap. I know him. Kung may gusto siyang hindi nakukuha ay idadaan niya sa pera. May pera naman ako galing kay Mommy. All of her properties and money are mine. But I will use it when the right time comes. Sa ngayon gusto kong kumita nang mag isa.

Nang makuha ko na ang kailangan ko ay nagpahatid na ako sa terminal nang bus. Maybe 6 hours ang biyahe. So that means gabi na ako makakarating doon. It's 2 in the afternoon and I will arrive there at eight.

Habang nasa biyahe ay hindi ko maiwasang kabahan sa aking gagawin. But I know I can do it. I need to do it.

Nasa kalagitnaan ako nang pag iisip nang tumunog ang cellphone ko.

Anastasia Calling...

Nasapo ko ang aking noo. Ano ang idadahilan ko sa babaeng ito?

"Hello?"

"Where the hell are you?" Inis na tanong niya.

Now I don't know what to say. Hindi ko pwedeng sabihin sa kaniya at bigla nalang niyang paliparin ang kaniyang sasakyan papunta sa kinaroroonan ko.

"Ahm, may pupuntahan lang ako." nakagat ko ang aking daliri.

"And where is that?"

Kung magsisinungaling ako ay malaman at malaman niya rin.

"Baguio."

"Ano naman ang gagawin mo doon?"

"I need met someone." sagot ko.

"What? Who?"

Napabuntong hininga ako.

"Ana, I need to go. I will explain to you everything when I get back. Bye." sabi ko saka pinatay ang tawag.

Nakagat ko ang aking daliri. Matalas ang pag iisip nang babaeng iyon.

Tumunog ulit ang cellphone ko at pangalan niya ulit ang nandoon. Hinintay mong matapos ang tawag saka pinatay ko na ang cellphone ko.

Mukhang sasabak ako sa tanungan pag uwi.

Nakatulog ako habang nasa biyahe. Nagising na lamang ako nang maramdamang huminto na ang bus.

Agad akong sumabay sa mga nagbabaang mga pasahero. Naghanap ako nang tricycle na maghahatid sa akin sa hotel.

Hindi mawala ang paningin ko sa daan habang nasa biyahe kami papuntang hotel. Hindi naman kalayuan ang hotel na ito sa terminal dahilan para mabilis kaming nakarating.

Sinalubong agad ako nang mga staff nang hotel.

"I'm Chernie Romero." pakilala ko.

"Oh yes, Ms. Romero. Ms. Savanah already inform us of your arrival. This way ma'am I'll escort you to your room." sabi nang staff.

Tumango ako saka sumunod sa kanya. Nang marating ang room ko at ibinigay niya na sa akin ang susi.

"Enjoy your stay, ma'am." aniya saka iniwan na ako sa labas nang room.

Agad ko namang binuksan ito. Namangha ako sa laki nang kwarto. Nahiya ang apartment ko sa laki nito.

Inilagay ko ang aking bag sa couch saka nahiga sa kama. Napatulala akong nakatingala sa kisame. Ngunit nabulabog nang may makita akong maliit na butiking nakadikit sa itaas.

Bakit may butiki dito?

Imbes na isipin pa ang butiki, ay kumuha nalang ako nang damit at pumunta sa banyo.

Magbibihis muna ako bago bumaba para kumain. Nang matapos ay inayos ko ang mga gamit ko. Nakita ko ang cellphone kong pinatay ko kanina.

Kinuha ko ito at umupo sa kama. Balak kong buksan ito kaso baka tumawag ulit si Anastasia kaya hindi nalang. Dinala ko nalang ito pababa.

Nang makapasok ako sa restaurant nitong hotel ay bumungad sa akin ang maraming tao.

"Ms. Romero, this way po." sabi nang staff na bigla nalang sumulpot sa aking gilid.

Sumunod ako sa kanya at napunta kami sa isang mesang walang nakaupo. Nagpa alam na ang staff saka iniwan ako.

Umupo ako doon. Wala uupo lang.

"What's your order ma'am?" tanong nang isang lalaking waiter dito at ibinigay ang menu nila.

"Carbonara and Iced tea please."

"Is that all, ma'am?"

"Bakit ililibre mo ba ako?" Tanong ko sa kanya dahilan para magulat siya sa sinabi ko.

"Just kidding. Yes, that's all." Sabi ko.

Tumango ang waiter saka iniwan na ako doon. Habang nag hihintay ay nahagip nang mata ko ang isang lalaking papasok sa restaurant.

Feeling ko tumulo ang laway ko sa sobrang gwapo niya. He's eyes, nose, hair, jaw and lips are perfect. Mukhang hindi siya pilipino at siya'y isang amerikano.

Ngunit nang magtama ang mga mata namin ay ngayon ko lang naisip.

"Oh god!" bulong ko.

Agad kong binuksan ang cellphone ko at hinalukay ang aking gallery. Nakita ko pa ang pagsulpot nang maramibg text ant missed calls nang mga kaibigan ko.

And when I saw the picture I've been looking, natakpan ko ang aking bibig. Napatingin ulit ako sa bakuna nang restaurant kung saan siya ay nakatayo at may kinakausap na lalaki.

Siya nga!

It's Alejandrino Guevara.

I never expected na mas gwapo pala siya sa personal. At halos mapatalon ako sa gulat nang bigla siyang lumingon sa gawi ko at nagtama ang mga mata namin.

Now I know why my half sister is crazy inlove with him.