All Chapters of แค่รักกันบ้างก็พอ: Chapter 41 - Chapter 50

ถามว่าวราลีจงเกลียดจงชังหรือเจ้าคิดเจ้าแค้นกับศรัยฉัตรหรือไม่ ตอบได้เลยตรงนี้ว่าเธอไม่ได้แยแสอะไรดาราสาวมากมาย แค่ตอนนั้นได้ตบหน้ากับถีบคืนไปก็ถือว่าได้ความสะใจแล้วก็จบลงแล้ว ไม่ได้ต้องจะต่อความยาวสาวความยืดอะไรอีก แต่กับปานชีวา…มันคนละกรณีกัน คนนี้วราลีเกลียดจริง ๆ เกลียดจนไม่อยากเห็นว่ามีความสุข เกลียดจนอยากจะแย่งชิงทุกอย่างมาให้ได้ล้างจานเสร็จก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ เป็นวันที่ทิวากรจะต้องมาที่นี่เพื่อปลดปล่อยอารมณ์หื่นกามของตัวเอง หันมองดูนาฬิกาพอเห็นว่าใกล้ถึงเวลาที่เขาจะมา เธอก็เตรียมตัวไปอาบน้ำ เหม็นหน้าเขาแค่ไหนแต่ก็ต้องทำตามหน้าที่ ยังไงซะก็ต้องชดใช้ทุกอย่างให้กับเขา ยังไงซะก็ยังอยากจะแย่งเขามาจากปานชีวาให้ได้ คิดถึงเรื่องนี้หัวใจดวงน้อยมันก็หวิวแปลก ๆ ไหนเขาบอกว่าไม่อยากแต่งงานใหม่ ไหนว่าเบื่อการมีเมีย แล้วทำไมอยู่ ๆ ถึงไปคบกับปานชีวา? คบกันแล้วก็แปลว่าเขาชอบเธออย่างนั้นสิยอมไม่ได้หรอก ถ้าคนอย่างทิวากรมีหัวใจจริง…ก็ต้องเป็นเธอที่ได้ครอบครองหัวใจของเขาเอาไว้ เสร็จธุระส่วนตัวแล้วก็ออกมาที่ห้องนั่งเล่นในชุดคลุมอาบน้ำ พอดีกับที่ทิวากรเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถุงกวยจั๊บ

“เขาบอกว่าถ้าอยากได้อะไรจากใคร เราก็ต้องเป็นผู้ให้ก่อน”วราลีเอ่ยกับทิวากรในขณะที่ทั้งสองกำลังกินมื้อเช้าร่วมกัน ที่บอกกับปานชีวาว่าจะให้ทิวากรโทรกลับมันก็แค่เรื่องโกหก เธอแอบปิดโทรศัพท์มือถือเขาไปแล้ว และวันนี้ก็ตั้งใจจะทำให้เขาไม่มีเวลาจับมือถือไปตลอดทั้งวันด้วย“ต้องการจะสื่ออะไร?” เขาถามกลับพร้อมกับใช้ส้อมจิ้มเบคอนลมควันเข้าปาก “กับผม…ไม่ต้องอ้อมค้อมวราลี จะขออะไรก็พูดมา”“ลีแค่อยากบอกว่าลีจะให้ความรักกับคุณทิวาเยอะ ๆ จะไม่เรียกร้องอะไรจากคุณทั้งนั้น ไม่ขอเงิน ไม่ขอบ้าน แต่จะรอคอยความรักคุณทิวาอยู่เงียบ ๆ ลีจะรักคุณเงียบ ๆ รักอยู่ห่าง ๆ ในมุมของตัวเอง แล้วถ้าสักวันคุณมองเห็นค่าของมัน แค่รักกันบ้างก็พอค่ะ ไม่ต้องรักลีทั้งใจ ไม่ต้องรักจนถึงขั้นตายแทนได้ ลีขอแค่นิดเดียวก็พอ แค่เศษเสี้ยวของทั้งหมดที่คุณมี”“หึ!” ดูเธอสิ ทำหน้าตาใสซื่อบอกรักเขา นี่คิดจะจีบเขาหรือไง? คิดว่าเขากับเธอมันเลยขั้นตอนนั้นมามากแล้ว“วันนี้ไปเที่ยวกันไหมคะ? วันอาทิตย์แบบนี้…คุณทิวากรน่าจะว่างนะ” ถามไปก็ลุ้นไป มีความเป็นไปได้แค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่เขาจะตอบตกลง แต่ของแบบนี้ ไม่ลองก็ไม่รู้หรอก“นึกยังไงมาชว

ปานชีวามาที่โรงพยาบาล มาถึงที่ด้วยความโกรธเคืองและเกลียดชัง ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียงจะต้องมามีผลกับชีวิตเธอถึงขนาดนี้ ทั้งที่คิดว่ามันจบไปแล้ว แต่อยู่ ๆ ก็กลับมาทำให้เธอต้องอยู่อย่างหวาดระแวง เธอคือปานชีวา เกียรติโรจนอมร เธอเป็นทายาทของบริษัทใหญ่ระดับประเทศ ทำไมจะต้องมากลัวผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีอะไรสู้เธอได้เลยอย่างวราลีเหตุผลก็คือวริศ ผู้ชายที่ไม่มีปัญญาแม้แต่จะหายใจด้วยตัวเอง ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ คอยังต้องเจาะท่อเพื่อให้อาหาร! ผู้ชายที่อ่อนแอคิดลาโลกไปเพราะแค่เธอบอกเลิก เรื่องเดียวที่ปานชีวาคิดว่าตัวเองทำพลาดก็คือการนึกสนุกไปคบกับผู้ชายที่ไม่มีอะไรเลยอย่างวริศ ก้าวเท้าเข้าไปหยุดยืนข้าง ๆ มองเขาที่ไร้นอนหลับตาไม่มีสติวราลีเอาแต่ขู่ไม่หยุด ส่งรูปมาขู่ บอกจะแฉว่าเธอเป็นคนให้พี่ชายต้องตกอยู่ในสภาพนี้ ผู้หญิงไร้ค่าคนนั้นกล่าวหาเธอผิด ต้องการให้เธอสำนึกและมาคุกเข่าขอโทษ ทำไมเธอต้องทำ? เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด วันที่วริศตัดช่องน้อยแต่พอตัวแล้วกระโดดลงมาจากตึกสี่ชั้นจนกลายเป็นข่าวดัง เธอไม่ได้อยู่ด้วยเสียหน่อย ไม่ได้เป็นคนผลักเขาตกลงมา แล้วทำไมเธอถึงเป็นคนผิดล่ะ

หนึ่งวันก็แล้ว สองวันก็ผ่านไปแล้ว จนกระทั่งเข้าวันที่สามแต่ทั้งรสาและทิวากรไม่มีใครสักคนที่ติดต่อวราลีได้เลย จะติดต่อผ่านนีรนาถ…พยาบาลสาวก็ปฏิเสธที่จะให้ข้อมูล ด้วยเพราะว่าวราลีขอร้องเอาไว้ว่าไม่ให้บอกใคร ต่อให้เป็นรสาก็บอกไม่ได้ ทิวากรไม่เป็นอันทำงาน เขาเอาแต่ตามหาคนที่เขาไล่ให้ออกไปจากชีวิต ตอนนี้เขาเหมือนจะเป็นบ้าขึ้นมาแล้วจริง ๆเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เข้าใจว่าความรู้สึกที่มีอยู่นี้มันเกิดจากอะไรกันแน่ รู้เพียงแต่ว่าสามวันมานี้แทบนอนไม่ได้ หายใจไม่ทั่วท้อง กินอะไรก็ไม่อร่อย ได้แต่นั่งคิดว่าป่านนี้เธอคนนั้นจะเป็นยังไง จะไปนอนที่ไหน แล้วมีเรื่องอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับเธออีกหรือเปล่าปัง!อยู่ ๆ ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักเข้ามาอย่างแรง เป็นปรีติที่พุ่งเข้ามาในห้องพร้อมความเดือดดาล เข้ามากระชากคอเสื้อทิวากรแล้วซัดหมัดหนักเข้าที่ใบหน้าอย่างแรงพลั่ก!“ลีอยู่ที่ไหน?! ไอ้เหี้ยทิวา! กูถามว่าลีอยู่ที่ไหน?!” ปรีติได้รู้จากปากปานชีวาว่าทิวากรกับวราลีมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน เขาได้คลายความสงสัยว่าทำไมทิวากรถึงพยายามกันท่าเขาให้ออกห่างจากหญิงสาว ได้รู้แล้วว่าเหตุผลที่บอกว่าเขาไม่เหมาะกับเธอ

“แกรู้ไหมว่าตอนนี้บริษัทของเรากำลังเดือดร้อนเพราะความคิดน้อยของแก! คนพวกนั้นไม่ได้ขุดแค่เรื่องระยำที่แกเคยทำไว้ในอดีต! แต่มันลามมาขุดเรื่องของฉันด้วย! ฉันทุ่มทั้งชีวิตเพื่อบริษัท! แล้วแกกล้าดียังไงมาทำให้มันพังลงในชั่วข้ามคืนแบบนี้! ฉันเคยสั่งเคยสอนแกแล้วใช่ไหมป่าน?! ว่าทำอะไรแกต้องรอบคอบ! เพราะความรักสนุกของแก! เพราะความไม่รู้จักยั้งคิด! แกทำให้คนคนหนึ่งต้องตาย! แต่พอตายแล้วก็ดันนำพาความฉิบหายมาให้ฉัน!”“ฮึก! คุณปู่…ป่านผิดไปแล้วค่ะ ฮือ ๆ ป่านผิดไปแล้วจริง ๆ คุณปู่ให้อภัยป่านสักครั้งนะคะ! ฮือ ๆ ช่วยป่านด้วยนะคะ!” คลานเข่าเข้าหาผู้เป็นปู่ คว้าข้อเท้าเอาไว้ทั้งน้ำตา“แล้วฉันจะช่วยอะไรแกได้?! จะให้ฉันไปบอกคนทั้งประเทศว่าอะไร?! ตอนนี้ฉันเองก็ต้องช่วยตัวเองเหมือนกัน! ฉันไม่มีเวลามาช่วยแกซ้ำ ๆ ซาก ๆ หรอกนะป่าน! หุ้นของบริษัทกำลังดิ่งลงเหว! ตำรวจกำลังเพ่งเล็งบริษัท! เรากำลังจะถูกฟ้องคดีฉ้อโกงประชาชน! แกคิดว่าฉันยังช่วยอะไรแกได้อีกอย่างนั้นเหรอ?!”“ฮึก! ฮือ ๆ คุณปู่…ฮือ ๆ คุณปู่…ได้โปรด…”“ทั้งหมดมันเป็นเพราะแกมันไร้จิตสำนึก! คิดบ้างไหมว่าถ้าแกพูดคำว่าขอโทษแทนที่จะสั่งให้ผู้ชายที่นอนเป็นผักไ