All Chapters of แสนร้ายละลายรัก: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่31.วิภาดาปรายตามองกายที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงกว้างอย่างเก้ๆ กังๆ แม้จะเริ่มคุ้นชินกับการที่มีกายอยู่บนเตียงด้วยแต่เธอก็อดหวั่นไหวและเกร็งไม่ได้“จะยืนทำท่าบิดเอวเอสอีกนานมั้ยครับ” กายพูดขึ้นแต่ไม่ละสายตาจากหนังสือที่อ่าน วิภาดาแอบย่นจมูกใส่แล้วค้อนเขาก่อนจะเดินหน้ามุ่ยไปที่เตียงอีกฝั่ง“พี่กายน่ะปากร้าย”“ร้ายตรงไหน..” กายลดหนังสือลงแล้วมองใบหน้านวลใสปราศจากเครื่องสำอางอย่างขบขัน วิภาดาไม่ใช่คนที่สวยมากแต่น่ามองแม้ใบหน้าที่ไร้เครื่องสำอางแต่งแต้มก็ดูน่ารักสดใสเหมือนสาวแรกรุ่น และเขาก็ชินที่เห็นใบหน้านวลผุดผ่องไร้สีสันจากเครื่องสำอางแต่งแต้มของเธอไปแล้ว“ก็มาว่าพราวบิดเอวเอส พราวแค่ยืนเฉยๆ ใครจะบ้ามาทำท่าบิดเอวเอสตอนจะนอน”“หึหึ.. อ้าวเหรอ พี่เห็นยืนบิดไปบิดมาคิดว่ายืนบิดเอวเอสเหมือนสาวๆ ชอบทำกัน” กันหัวเราะในลำคอ“พี่กายมีสาวๆ เยอะนี่คะ แต่พราวไม่ได้มีเอวเอสเหมือนสาวๆ ของพี่กายหรอกนะ”“ไอ้เอวที่มือข้างเดียวพี่กำเกือบรอบนี่นะไม่เรียกเอวเอส งั้นคงเรียกเอวมด” กายแย้งยิ้มๆ ซึ่งทำให้วิภาดาหน้าแดงเห่อร้อนผ่าวขึ้นมาทันที“บ้า.. หยุดพูดเลยนะพี่กาย” ว่าแล้วก็หันหลังให้แล้วดึงผ้าห่ม

ตอนที่ 33.  “อื้อออ พะ พี่กาย..” หญิงสาวครางเรียกชื่อเขาอย่างซ่านเสียวเมื่อทั้งมือและปากร้ายร้อนผ่าวกำลังร่ายมนต์ใส่เธออย่างร้อนแรง กายจุมพิตร่างเนียนละมุนทุกซอกทุกมุมอย่างหลงใหลเพลิดเพลินราวกับว่าร่างกายของเธอคือขนมหวานที่เขาชื่นชอบ วิภาดาครางกระเส่าแทบขาดใจ พายุสวาทโหมไหม้ลุกโชน กายปรนเปรอเมียรักด้วยมือและปากของเขาอย่างร้อนแรงถึงอกถึงใจ โลกทั้งใบของวิภาดาสั่นสะเทือนไปด้วยความวาบหวามร้อนเร่า ร่างสาวเกร็งสะท้านด้วยความสุขที่กายบรรจงมอบให้ครั้งแล้วครั้งเล่า และกายก็ไม่มีทีท่าจะเหน็ดเหนื่อยกับกิจกรรมนี้ เพราะเมื่อเขาเริ่มต้นจะไม่เคยจบที่ครั้งเดียว วิภาดาก็ได้รู้อย่างถ่องแท้ว่าสามีของเธอนั้นทั้งอึดและเป็นชายหนุ่มที่ร้อนแรงมากแค่ไหน แต่เธอก็เต็มใจโลดแล่นไปกับเพลิงรักที่เขาจุดขึ้นทุกครั้ง เพราะเธอรักเขาเหลือเกิน...  ภาสกรนั่งมองใบหน้าขาวนวลเปล่งปลั่งด้วยเลือดฝาดปราศจากเครื่องสำอางแต่งแต้มของทิพย์ธาราอย่างรักใคร่หลงใหล แต่เมื่อหญิงสาวหันมามองเขาก็ทำเมินหน้าหนีเหมือ

ตอนที่ 35.  เทียมแขพูดพลางส่ายหน้าไปมา มองกายทีมองวิภาดาทีท่าทางเหมือนคนสติเริ่มจะหลุดลอย ซึ่งอาการของเธอทำให้วิภาดาเป็นห่วงทั้งยังกลัวว่าเทียมแขจะทำอะไรบ้าๆ“แข.. พี่รักพราวจริงๆ ถึงพราวอาจจะไม่ได้สวยเท่ากับแขแต่พราวเป็นผู้หญิงที่สวยและดีที่สุดหรับพี่ในตอนนี้ และพี่ก็ไม่อาจจะกลับไปรักหรือเริ่มต้นใหม่กับแขได้.. เข้าใจไหมแข”กายจับไหล่มนของเทียมแขไว้แล้วพูดกับเธออย่างจริงจัง เน้นย้ำเพื่อให้เทียมแขเข้าใจและให้วิภาดาได้รับรู้ กายยืดตัวตรงแล้วเดินไปหาวิภาดาจับมือเล็กขึ้นมาแล้วค่อยๆ บรรจงจูบหลังมือของเธอเบาๆ“พี่รักพราวนะ ไม่ได้พูดไปเพราะเหตุผลอื่น...” กายพูดเหมือนนั่งในใจของวิภาดาซึ่งกำลังน้ำตาคลอๆ ด้วยความซาบซึ้งใจ ซึ่งวิภาดาเองก็ไม่เคยนึกฝันเลยว่ากายจะรักตน“พี่กายคะ คือ..” หญิงสาวกำลังจะเอ่ยปากพูดความในใจแต่เสียงแหลมๆ ของเทียมแขก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน..“ไม่จริงหรอกไม่จริง ไม่จริง พี่กายต้องรักแขสิ พี่กาย พี่กายต้องรักแข พี่กายต้องจัดการมัน

ตอนที่ 37.  “แพรวา.. เดี๋ยวนี้แกกล้าขึ้นเสียงใส่ฉันแล้วรึ” คุณหญิงศจีชี้หน้าบุตรสาวที่เคยอยู่ในโอวาทที่เคยเชื่อฟังนางทุกอย่างบอกอะไรแพรวาก็จะคล้อยตามเสมอแต่วันนี้แพรวาเริ่มมีปากเสียงและเริ่มไม่อยู่ในอำนาจของตน คุณหญิงศจีสั่นเทิ้มอย่างโกรธจัด“ทำไมแพรวาจะขึ้นเสียงไม่ได้ ทีคุณแม่ยังตะคอกแพรวาเลยนี่คะ และแพรวาก็พูดความจริง ที่ชีวิตเราย่ำแย่ก็เพราะคุณแม่ คุณแม่คนเดียวเท่านั้น หากคุณแม่ไม่สนใจแต่เปลือกนอกที่เลิศหรู หากคุณแม่ยอมรับความจริง ไม่แสวงหาแต่ความร่ำรวยจอมปลอมนั่นเราก็คงไปไม่เป็นแบบนี้ หากคุณแม่สอนแพรวาให้รู้จักแยกแยะดีชั่ว ให้รู้จักพอประมาณ รู้จักพอดีพอเพียง หากคุณแม่สอนแพรวาให้ดีมีความคิด แพรวาก็คงไม่เป็นแบบนี้ ทุกอย่างในชีวิตแพรวาพังก็เพราะคุณแม่นั่นล่ะ แพรวาอดสงสัยไม่ได้ว่าที่คุณแม่ทำทุกอย่างนี่เพราะรักแพรวาหรือเพราะรักตัวเองกันแน่” แพรวาลุกขึ้นตะคอกกลับไปอย่างอัดอั้นตันใจ“แก.. อย่ามาขึ้นเสียงใส่แม่นะแพรวา ตอนนี้เราก็ลำบากเหมือนๆ กันนั่นล่ะ แล้วไหนล่ะเงินมีพอจะใช้หนี้ไอ้เสี

 ตอนที่39.  “เรื่อง อะไรคะ..” วิภาดาถามเขาเสียงแผ่วใจสาวเต็มไปด้วยความกังวล“พี่ขอถามพราวหน่อยได้ไหม” กายเปลี่ยนเรื่อง“ค่ะ.. ถ้ามันไม่ยากเกินไปพราวก็คงตอบได้” หญิงสาวยิ้มบางๆ ให้เขา“ถ้าหากวันหนึ่งเรามารู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่คนที่เรารักจนหมดใจทำเพื่อเรานั้น มันเป็นแค่การเสแสร้ง หรือทำเพราะรับจ้างหรือรับคำสั่งมาให้ทำ พราวจะรู้สึกยังไง...” วิภาดาตัวเย็นเฉียบนิ่งงันไปใจสาวเต้นระรัวเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายไปทั่วไรผม“อะ เอ่อ.. จะมีคนทำแบบนั้นหรือคะ”“ไม่รู้สิ พี่แค่สมมติ แล้วพราวคิดว่าไงล่ะ” “คือ.. พราวคิดว่าเขาคงไม่เสแสร้งหรอกค่ะ เพราะสำหรับคนหนึ่งคนถ้าเขาทำทุกอย่างเพื่อใครสักคน เขาคงทำด้วยใจจริงด้วยความรักจริงๆ ไม่มีใครเสแสร้งทำเป็นว่ารักคนอื่นได้หรอกค่ะ”“พราวคิดอย่างนั้นหรือ..” กายมองเธอนิ่งวิภาดากลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอที่เหมือนว่าลำคอมันจะแห้งผากขึ้นมาทันทีจนแทบกลืนน้ำลายไม่ลง