ตอนที่ 32.อะไรจะเกิดขึ้นข้างหน้าก็ช่างมันเถอะ ขอมีความสุขและอยู่กับคนที่รักให้นานที่สุดเท่านั้นก็พอ.. วิภาดาบอกตัวเองอย่างหนักแน่นแล้วค่อยๆ ยกแขนขึ้นโอบร่างแกร่งของเขาไว้“พราวต่างหากที่ต้องถามพี่ว่ารังเกียจพราวที่เป็นเพียงเด็กกำพร้าไม่มีหัวนอนปลายเท้ารึเปล่า..”“สำหรับพี่แล้วพราวเป็นมากกว่านั้นนะ..”มันเป็นการสารภาพรักรึเปล่าวิภาดาไม่อาจรู้ แต่เมื่อใบหน้าหล่อเหลาที่เธอเฝ้าแอบมองแอบรักโน้มลงมาวิภาดาก็หลับตาลงเผยอเรียวปากรับริมปากอุ่นร้อนที่ทาบลงมาอย่างยินยอมมอบกายถวายชีวิตนี้เพื่อเขา...“อื้อออ.. หยุด พี่กาย.. พี่กายพอได้แล้วค่ะ ว้าย.. ไม่เอานะพี่กายพราวไม่ไหวแล้ว อุ๊ย...”วิภาดาพ้อเบาๆ พยายามเบี่ยงกายหนีร่างสูงโปร่งที่ดูเหมือนจะผอมบางสะโอดสะองแต่เมื่อได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดสนิทสนมแบบแนบแน่นเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ววิภาดาก็พบว่า ร่างสูงโปร่งของกายนั้นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้องดงามแข็งแ
ตอนที่ 33.“อื้อออ พะ พี่กาย..” หญิงสาวครางเรียกชื่อเขาอย่างซ่านเสียวเมื่อทั้งมือและปากร้ายร้อนผ่าวกำลังร่ายมนต์ใส่เธออย่างร้อนแรง กายจุมพิตร่างเนียนละมุนทุกซอกทุกมุมอย่างหลงใหลเพลิดเพลินราวกับว่าร่างกายของเธอคือขนมหวานที่เขาชื่นชอบ วิภาดาครางกระเส่าแทบขาดใจ พายุสวาทโหมไหม้ลุกโชน กายปรนเปรอเมียรักด้วยมือและปากของเขาอย่างร้อนแรงถึงอกถึงใจ โลกทั้งใบของวิภาดาสั่นสะเทือนไปด้วยความวาบหวามร้อนเร่า ร่างสาวเกร็งสะท้านด้วยความสุขที่กายบรรจงมอบให้ครั้งแล้วครั้งเล่า และกายก็ไม่มีทีท่าจะเหน็ดเหนื่อยกับกิจกรรมนี้ เพราะเมื่อเขาเริ่มต้นจะไม่เคยจบที่ครั้งเดียว วิภาดาก็ได้รู้อย่างถ่องแท้ว่าสามีของเธอนั้นทั้งอึดและเป็นชายหนุ่มที่ร้อนแรงมากแค่ไหน แต่เธอก็เต็มใจโลดแล่นไปกับเพลิงรักที่เขาจุดขึ้นทุกครั้ง เพราะเธอรักเขาเหลือเกิน...ภาสกรนั่งมองใบหน้าขาวนวลเปล่งปลั่งด้วยเลือดฝาดปราศจากเครื่องสำอางแต่งแต้มของทิพย์ธาราอย่างรักใคร่หลงใหล แต่เมื่อหญิงสาวหันมามองเขาก็ทำเมินหน้าหนีเหมือ
ตอนที่34.ดำซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ป้าสุนีย์แอบเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ในความมั่นใจของเทียมแข เธอเคยถูกเทียมแขตบตีด่าทอเสมอตอนที่เทียมแขยังไม่หย่ากับกาย แต่เพราะความรู้น้อยและต้องทำงานส่งเสียทางบ้านและที่นี่ก็ให้เงินเดือนมากพอสมควรมีที่กินที่อยู่ซุกหัวนอนทำให้เธอต้องอดทน ป้าสุนีย์ก็คอยถามไถ่ดูแลทุกข์สุขและมารดาของกายก็เป็นคนดีรักใคร่ให้ความเมตตากับทุกคนในบ้านทำให้เธออดทนอยู่ต่อได้ จนเมื่อรู้ว่าเทียมแขจะหย่ากับกายเธอจึงดีใจมากและอยู่ที่นี่ต่อด้วยความสุข...“มึงทำหน้าแบบนั้นทำไมอีดำ หรือมึงอยากเจอดี” เทียมแขชี้หน้าดำอย่างไม่ชอบใจแล้วทำท่าจะลุกขึ้นมาทำร้ายดำ“หยุดนะคะ หากคุณคิดจะทำอะไรต่ำๆ เหมือนที่เคยทำอย่าหาว่าป้าไม่เตือน” ป้าสุนีย์กางมือขวางไว้ เทียมแขตาเขียวปัดมองป้าสุนีย์อย่างขุ่นเคืองใจ“ป้ากล้าขัดใจฉันเหรอ”“คุณเทียมแขคะ คุณคงจะลืมไปว่าคุณกับ บ้านเวชวัชรานนท์ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว และเราไม่มีความจำเป็นต้องทนกับนิสัยแย่ๆ ของ
ตอนที่ 35.เทียมแขพูดพลางส่ายหน้าไปมา มองกายทีมองวิภาดาทีท่าทางเหมือนคนสติเริ่มจะหลุดลอย ซึ่งอาการของเธอทำให้วิภาดาเป็นห่วงทั้งยังกลัวว่าเทียมแขจะทำอะไรบ้าๆ“แข.. พี่รักพราวจริงๆ ถึงพราวอาจจะไม่ได้สวยเท่ากับแขแต่พราวเป็นผู้หญิงที่สวยและดีที่สุดหรับพี่ในตอนนี้ และพี่ก็ไม่อาจจะกลับไปรักหรือเริ่มต้นใหม่กับแขได้.. เข้าใจไหมแข”กายจับไหล่มนของเทียมแขไว้แล้วพูดกับเธออย่างจริงจัง เน้นย้ำเพื่อให้เทียมแขเข้าใจและให้วิภาดาได้รับรู้ กายยืดตัวตรงแล้วเดินไปหาวิภาดาจับมือเล็กขึ้นมาแล้วค่อยๆ บรรจงจูบหลังมือของเธอเบาๆ“พี่รักพราวนะ ไม่ได้พูดไปเพราะเหตุผลอื่น...” กายพูดเหมือนนั่งในใจของวิภาดาซึ่งกำลังน้ำตาคลอๆ ด้วยความซาบซึ้งใจ ซึ่งวิภาดาเองก็ไม่เคยนึกฝันเลยว่ากายจะรักตน“พี่กายคะ คือ..” หญิงสาวกำลังจะเอ่ยปากพูดความในใจแต่เสียงแหลมๆ ของเทียมแขก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน..“ไม่จริงหรอกไม่จริง ไม่จริง พี่กายต้องรักแขสิ พี่กาย พี่กายต้องรักแข พี่กายต้องจัดการมัน
ตอนที่36.ทิพย์ธารามองเพื่อนรักที่ใบหน้าสดใสมีรอยยิ้มทั้งวันอย่างขบขันและพลอยมีความสุขไปด้วยเมื่อเห็นเพื่อนรักมีความสุข“แหม.. รู้สึกว่าการแต่งงานครั้งนี้สมบูรณ์แบบแล้วสินะ”“ก็.. คงอย่างนั้น” วิภาดายอมรับอย่างขัดเขิน“ยินดีด้วยนะพราวที่สมหวังกับคนที่รัก แต่แหม.. คนมีความรักนี่ดูมีน้ำมีนวลจังนะ” ทิพย์ธาราแซวยิ้มๆ วิภาดาหน้าแดงหันมาค้อนอย่างขัดเขิน“น้ำแข็งน่ะอย่ามาล้อพราวนะ”“โอเคๆ ไม่ล้อแล้ว แล้วนี่มาทำงานบอกพี่กายรึยัง”หลังจากที่ทุกอย่างเข้าที่เข้ารูปเข้ารอยกายได้ขอให้วิภาดาออกมาเป็นแม่บ้านอย่างเต็มตัวและบางครั้งก็ให้วิภาดาไปช่วยงานที่บริษัท ซึ่งครอบครัวของกายทำธุรกิจห้างสรรพสินค้าหรูหราทันสมัยทั้งในประเทศและต่างประเทศหลายสาขาและกำลังจะขยายสาขาใหม่อีกหลายแห่งทั้งในประเทศไทย ประเทศจีน และประเทศแถบอาเซียน กายจึงต้องทำงานหนักและต้องจัดการบริหารอะไรหลายๆ อย่างด้วยตัวเองแม้จะมีหุ้นส่วนร่วมกันรับผิดชอบก็ตาม แต่บางสิ่งบางอย่างกายมักจะลุ
ตอนที่ 37.“แพรวา.. เดี๋ยวนี้แกกล้าขึ้นเสียงใส่ฉันแล้วรึ” คุณหญิงศจีชี้หน้าบุตรสาวที่เคยอยู่ในโอวาทที่เคยเชื่อฟังนางทุกอย่างบอกอะไรแพรวาก็จะคล้อยตามเสมอแต่วันนี้แพรวาเริ่มมีปากเสียงและเริ่มไม่อยู่ในอำนาจของตน คุณหญิงศจีสั่นเทิ้มอย่างโกรธจัด“ทำไมแพรวาจะขึ้นเสียงไม่ได้ ทีคุณแม่ยังตะคอกแพรวาเลยนี่คะ และแพรวาก็พูดความจริง ที่ชีวิตเราย่ำแย่ก็เพราะคุณแม่ คุณแม่คนเดียวเท่านั้น หากคุณแม่ไม่สนใจแต่เปลือกนอกที่เลิศหรู หากคุณแม่ยอมรับความจริง ไม่แสวงหาแต่ความร่ำรวยจอมปลอมนั่นเราก็คงไปไม่เป็นแบบนี้ หากคุณแม่สอนแพรวาให้รู้จักแยกแยะดีชั่ว ให้รู้จักพอประมาณ รู้จักพอดีพอเพียง หากคุณแม่สอนแพรวาให้ดีมีความคิด แพรวาก็คงไม่เป็นแบบนี้ ทุกอย่างในชีวิตแพรวาพังก็เพราะคุณแม่นั่นล่ะ แพรวาอดสงสัยไม่ได้ว่าที่คุณแม่ทำทุกอย่างนี่เพราะรักแพรวาหรือเพราะรักตัวเองกันแน่” แพรวาลุกขึ้นตะคอกกลับไปอย่างอัดอั้นตันใจ“แก.. อย่ามาขึ้นเสียงใส่แม่นะแพรวา ตอนนี้เราก็ลำบากเหมือนๆ กันนั่นล่ะ แล้วไหนล่ะเงินมีพอจะใช้หนี้ไอ้เสี
ตอนที่38.เธอเห็นรอยยิ้มและดวงตาที่สดใสของทั้งสามคนแม่ลูกนั้นแล้วก็รับรู้ได้ถึงความรักและความสุขที่พวกเขามี แต่สำหรับเธอ.. ความสุขคืออะไรและความสุขอยู่ที่ไหน...หากเป็นเมื่อก่อนที่ยังไม่ได้ฟังหลวงตาเทศนาเธอก็คงกล่าวโทษคนอื่นและไม่เคยมองธาตุแท้ของตน แต่ตอนนี้หลังจากที่ผ่านพบเรื่องราวต่างๆ มากมายที่รุมเร้าเข้ามาทำให้เธอได้คิดบ่อยครั้งที่เธอไปร่วมหลับนอนกับชายมากหน้าหลายตาซึ่งบางครั้งก็เจอพวกวิปริตวิตถาร บางครั้งถูกกระทำเยี่ยงสัตว์ตัวเมียไร้ค่าไร้ศักดิ์ศรี แต่ตอนนั้นเธอไม่ได้สนใจอะไรเลยคิดแค่ว่ามันคือความสนุกแปลกใหม่และได้เงินมาบำรุงบำเรอตนเอง ถ้ามีข่าวออกมาเดี๋ยวมารดาก็ตามแก้ตามเช็ดให้ แต่ตอนนี้ภาพเหล่านั้นหวนกลับเข้ามาในความคิดทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงตัวเองเหลือเกิน...เธอทำเรื่องราวแบบนั้นได้อย่างไรกันเธอลุ่มหลงกับสิ่งมายาเหล่านั้นได้อย่างไร มือเรียวยื่นออกไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงมองสิ่งเสพติดที่เธอเคยใช้เพื่อให้ลืมความทุกข์ เธอพยายามจะเลิกมันมาหลายครั้งแต่ก็ยังทำไม่ได้เสียที...&
ตอนที่39.“เรื่อง อะไรคะ..” วิภาดาถามเขาเสียงแผ่วใจสาวเต็มไปด้วยความกังวล“พี่ขอถามพราวหน่อยได้ไหม” กายเปลี่ยนเรื่อง“ค่ะ.. ถ้ามันไม่ยากเกินไปพราวก็คงตอบได้” หญิงสาวยิ้มบางๆ ให้เขา“ถ้าหากวันหนึ่งเรามารู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่คนที่เรารักจนหมดใจทำเพื่อเรานั้น มันเป็นแค่การเสแสร้ง หรือทำเพราะรับจ้างหรือรับคำสั่งมาให้ทำ พราวจะรู้สึกยังไง...” วิภาดาตัวเย็นเฉียบนิ่งงันไปใจสาวเต้นระรัวเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายไปทั่วไรผม“อะ เอ่อ.. จะมีคนทำแบบนั้นหรือคะ”“ไม่รู้สิ พี่แค่สมมติ แล้วพราวคิดว่าไงล่ะ”“คือ.. พราวคิดว่าเขาคงไม่เสแสร้งหรอกค่ะ เพราะสำหรับคนหนึ่งคนถ้าเขาทำทุกอย่างเพื่อใครสักคน เขาคงทำด้วยใจจริงด้วยความรักจริงๆ ไม่มีใครเสแสร้งทำเป็นว่ารักคนอื่นได้หรอกค่ะ”“พราวคิดอย่างนั้นหรือ..” กายมองเธอนิ่งวิภาดากลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอที่เหมือนว่าลำคอมันจะแห้งผากขึ้นมาทันทีจนแทบกลืนน้ำลายไม่ลง
ตอนที่73. จบบริบูรณ์“น้องภูครับคุณตาไม่รักคุณพ่อแล้ว”“เวอร์ไปแล้วๆ” คุณทวิภาคว่าลูกเขยอย่างหมั่นไส้“คุณตารักคุณพ่อหน่อยสิครับ ชวนคุณพ่อไปกินเตี๋ยวด้วยกัน”“โอ๊ย พ่อเราน่ะ ไม่อดตายหรอกลูก เดี๋ยวเขาก็หาเศษหาเลยแถวนี้ล่ะ เราไปกินเตี๋ยวกันดีกว่าครับ ตอนนี้อากายกับพี่วารอยู่ที่สวน”คุณทวิภาคบอกหลายชาย ซึ่งพอได้ยินชื่อ พี่วา หรือ วายุภัค ลูกชายของกายกับวิภาดาซึ่งอายุมากกว่าน้องภูสองปี เด็กชายก็ตาโตเพราะน้องภูนั้นรักพี่วาและอยากเล่นกับพี่วาที่สุด “ว้าว โอเคคับ น้องภูไปกินเตี๋ยวดีกว่า น้องภูไปก่อนนะค้าบ คุณพ่อ คุณแม่” เด็กชายจูงมือคุณตาออกไปทันที“จ้าลูก เดี๋ยวคุณแม่กับคุณพ่อตามไปครับ”ทิพย์ธารามองตามลูกชายไปอย่างขบขัน แล้วหันมามองสามีที่รีบเข้ามาโอกอดตนทันทีที่ลูกชายเดินลับหลังไป“น้ำแข็งจ๋า เราไปพักที่ห้องกันก่อนดีกว่าค่อยไปหาไรกิน” หญิงสาวหันมาสบตาพราวพรายของสามีแล้วหน้าแดงก่ำ“หึ.. น้ำแข็งรู้นะว่าพี่แสนคิดอะไร”“จะคิดอะไรได้ล่ะครับ นอกจากอยากรักเมียและอยากให้เมียรัก”“พี่แสนน่ะ คิดอะไรก็ไม่รู้”“ไม่รู้จริงเหรอ งั้นมาเถอะเดี๋ยวพี่บอกให้รู้”“ว้าย.. พี่แสน จะบ้าหรือคะ ทุกคนรอกินข้าวอยู่
ตอนที่ 72.บทส่งท้าย“น้ำแข็งทำไม พี่ทำน้ำแข็งเจ็บหรือ” ภาสกรลูบไล้ใบหน้านวลเนียนของเมียรักอย่างตกใจและห่วงใยจริงๆ ทิพย์ธาราเห็นท่าทางของเขาก็น้ำตาซึมด้วยความตื้นตันและมันทำให้ภาสกรเข้าใจผิดหนักขึ้นไปอีก“โธ่ น้ำแข็งจ๋า เจ็บตรงไหนที่รัก พี่ขอโทษที่ทำน้ำแข็งเจ็บ เดี๋ยวพาหายามาทาให้น้ำแข็งเจ็บตรงไหนครับ..”“พี่แสนคะ พี่แสนหยุดก่อน ไม่ต้องไปไหนค่ะ น้ำแข็งไม่ได้เจ็บตรงไหน”“แล้วทำไม น้ำแข็งร้องไห้”“น้ำแข็งไม่ได้ร้องไห้ค่ะ น้ำแข็งแค่ตื้นตันใจ” หญิงสาวบอกเขาแล้วรั้งร่างใหญ่ให้มานอนลงใต้ร่างเธอแล้วคร่อมทับเขาเสียเลย ภาสกรมองเธองงๆ หญิงสาวยิ้มบางๆ อย่างขบขันท่าทางของเขา“นอนลงนิ่งๆ ค่ะ ห้ามไปไหน หยุดฟังน้ำแข็งพูด”“จ้ะๆ ที่รัก” ภาสกรรีบพยักหน้าตอบรับโดยดี“น้ำแข็งแค่จะบอกพี่แสนว่า... ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวพูดเว้นประโยคเล็กน้อย ภาสกรพยักหน้าเร็วๆ แล้วประคองใบหน้างามไว้อย่างแสนรักและนอนนิ่งฟังเธอพูดต่อ“และน้ำแข็งก็แค่จะบอกว่า บอกว่า...” ทิพย์ธาราหยุดพูดแล้วสบตาเขานิ่ง ภาสกรใจเต้นรัวอย่างลุ้นระทึกกับสิ่งที่ออกมาจากเรียวปากอิ่มของเธอ...“น้ำแข็งอยากจะบอกว่า น้ำแข็ง รัก พี่ แสน ค่ะ..” หญิงสาวพูดช้าๆ
ตอนที่71.“พี่แสน.. พี่แสนคะ พี่แสน..”“อะ เอ่อ อะไรครับที่รัก” ภาสกรสะดุ้งน้อยๆ เมื่อมือเรียวตีลงบนต้นแขนเปล่าเปลือยของตนเบาๆ เพราะเขาสวมเพียงกางเกงขาสั้นแบบลำลองเท่านั้น“คิดอะไรไม่ดีกับน้ำแข็งแน่ๆ เลยใช่ไหมคะ” ทิพย์ธารามองสามีขันๆ ภาสกรมองร่างงามที่ถูกบดบังด้วยชุดคลุมสีขาวอย่างเสียดาย“ก็เมียพี่สวยขนาดนี้พี่คิดอย่างอื่นไม่ออกเลยจริงๆ นอกจากเรื่องบนเตียง และไม่บนเตียง” ภาสกรยืดยอมรับโดยดี“บ้า.. พี่แสนน่ะ” ทิพย์ธาราหน้าแดงเรื่อแล้วก้มลงสนใจอาหารของตน ใจสาวใช่จะไม่หวั่นไหวกับสายตาเปิดเปลือยความรู้สึกของเขา ยิ่งเขาขยันยั่วเธอด้วยกล้ามแน่นๆ คำพูดหวานๆ ที่เพียรพร่ำบอกรักเธอทุกครั้งไม่ว่าจะอยู่ในห้วงเสน่หา หรือทุกๆ เช้าที่ตื่นมาภาสกรจะบอกรักเธอเสมอ ตาคมที่มองเธออย่างกับจะกลืนกิน ใจสาวก็ยิ่งวาบหวามหวิวไหวไปกับเขา แต่เธอเองก็ยังขัดเขินที่จะบอกเขาว่า รัก...“หึหึ กินเยอะๆ นะครับ คืนนี้อาจจะต้องใช้พลังงานเยอะ”“พี่แสน.. น้ำแข็งช้ำหมดแล้วนะคะ”“งั้นพี่จะรักน้ำแข็งเบาๆ แต่อย่ามาโวยวายที่พี่ทำไม่ถึงใจก็แล้วกัน”“อ๊ายย พี่แสนคนบ้าๆ นี่แน่ะ ทะลึ่ง”ทิพย์ธาราปาลูกองุ่นใส่เขาแต่ภาสกรก็เหมือนตั้งท่า
ตอนที่70.“ดูคุณพี่อารมณ์ดีจริงนะคะ” คุณธิชามองหน้าสามีอย่างแปลกใจ แล้วเขม้นมองอย่างพิจารณาก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่ชอบใจ“คุณพี่ไปทำอะไรไม่ดีมาบอกน้องเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”“โธ่ธิชาจ๋าไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นสักหน่อยเลย”“หึ.. ท่าทางแบบนี้มันมีพิรุธ ไปแกล้งอะไรพ่อแสนอีกคะ บอกมาดีๆ ไม่งั้นคืนนี้ไปนอนนอกห้องเลย” คุณธิชากอดอกมองหน้าสามีอย่างเอาเรื่องเพราะรู้สึกได้ถึงกลิ่นทะแม่งๆ และคิดว่าสามีต้องไปแกล้งอะไรลูกเขยที่รักของนางแน่ๆ“เอ่อ...”“พูดมาค่ะ...” คุณธิชาเสียงเข้มหน้าตึงใส่สามี คุณทวิภาคยิ้มแหยๆ แล้วเล่าเรื่องที่ตนใช้ให้มะลิไปแอบอ้างชื่อคุณย่าว่าให้เอานมไปให้คู่บ่าวสาวดื่ม และแอบใส่ยานอนหลับไปด้วยเพื่อแกล้งไม่ให้ลูกเขยได้เชยชมเจ้าสาวในคืนส่งตัว“คุณพี่.. ทำแบบนี้เมื่อไหร่จะได้อุ้มหลานล่ะคะ”“โธ่.. ก็แค่คืนเดียว อย่างตาแสนน่ะไม่นานหรอกรับรองยายน้ำแข็งของเราท้องโย้หัวปีท้ายปี”“แต่ถึงยังไงคุณพี่ก็ไม่ควรทำแบบนี้ค่ะ หึ.. เจ้าแผนการเจ้าคิดเจ้าแค้นดีนัก คืนนี้ไปนอนข้างนอกเลยค่ะ”“โธ่.. ที่รักครับ พี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้พี่นะ พี่ไม่อยากนอนคนเดียว”“ในโทษฐานที่ทำให้น้องผิดหวังที่จะได้อุ้มหลานช้ากว่าคนอื
ตอนที่69.“แหม.. นังแอนนี่ ได้ทีก็แว้งกัดเลยนะยะ”“ฉันไม่ใช่หมาถึงจะมาแว้งกัด พูดดีๆ หน่อยย่ะ”“น้ำแข็งเองก็ต้องขอโทษพี่แอนนี่ด้วยค่ะที่เคยทำไม่ดีด้วย”“โอ๊ย.. เล็กน้อยค่ะ พี่น่ะเจอศึกมาเยอะ แค่นี้จิ๊บๆ เพื่อพี่ชายที่รักแอนนี่ทนได้”“ไม่ใช่เห็นแก่เงินหรอกหรือยะ” อุษาพิไลว่าเพื่อนรักที่ทำท่าบีบนวดพี่ชายของตนอย่างเอาใจ“เรื่องเงินก็สำคัญ แต่เพื่อพี่ชายที่รักนั้นสำคัญกว่าค่า”ทุกคนหัวเราะชอบใจและทิพย์ธาราก็ไม่ถือโทษโกรธที่แอนนี่เข้ามาใกล้ภาสกรเพราะรู้ดีว่าแอนนี่บริสุทธิ์ใจและภาสกรก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับแอนนี่มากกว่าน้องสาวคนหนึ่ง“พี่ก็ต้องขอบใจแอนนี่นะที่ตีบทแตกมาก”“ใช่ค่ะพี่แอนนี่ตีบทแตกมาก แต่ถ้ามีเรื่องแบบนี้อีก น้ำแข็งรับรองได้ว่าพี่แสนน่ะหัวแตกแน่ๆ”“โอ๊ย ไม่มีเรื่องอะไรแบบนี้อีกแล้วจ้ะน้ำแข็งจ๋า”ภาสกรรีบเข้ามาโอบกอดเจ้าสาวแสนสวยในชุดวิวาห์สีขาวอมชมพูฟูฟ่องยาวเสมอเข่ามนดูงามกระจ่างตาอย่างออดอ้อนแสนรัก และท่าทางกลัวเมียจนหงอของภาสกรทำให้ทุกคนหัวเราะชอบใจบรรยากาศในค่ำคืนฉลองวิวาห์อันแสนหวานและอบอุ่นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของทุกคน โดยเฉพาะผู้เป็นพ่อแม่นั้นยิ้มหน้าบานเลยท
ตอนที่68.“ไม่มีทาง พี่จะไม่ถอนหมั้นให้น้ำแข็งเด็ดขาด”“หึ.. อยากถอนหมั้นมากไม่ใช่หรือคะ ใครกันนะบอกน้ำแข็งว่าถอดแหวนคืนคุณแม่พี่ได้เลย”“ไอ้คนนั้นมันโดดหน้าผาตายไปแล้วครับ ตอนนี้มีแค่พี่แสนคนนี้คนเดียวและพี่ก็จะไม่มีวันถอนหมั้นไม่ยอมปล่อยน้ำแข็งไปอีกแล้ว พี่รักน้ำแข็ง..” .ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ กับใบหน้าบึ้งตึงแสนงอนของคู่หมั้นสาวแล้วจับมือเรียวมากุมไว้ ภาสกรมองแหวนเพชรน้ำงามที่ยังคงส่องประกายอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ“แต่น้ำแข็งเปลี่ยนใจแล้วค่ะ น้ำแข็งไม่อยากหมั้นไม่อยากแต่งงานกับพี่แสนแล้ว”“หึหึ.. สายไปแล้วครับ ในเมื่อน้ำแข็งมาถึงถิ่นพี่แบบนี้จะปล่อยไปได้ยังไง”“คิดจะเอาเปรียบน้ำแข็งหรือไงคะ” ทิพย์ธาราเงยหน้ามองเขาหน้าบึ้งแต่แววตาไหวระริกไม่มีแววเคืองขุ่น“พี่ไม่รังแกคนที่พี่รักหรอกครับ แต่ทำอย่างอื่นอาจไม่แน่ โอ๊ย.. ทุบพี่ทำไมครับ”ภาสรพูดยิ้มๆ แววตาพราวพรายแล้วก็ต้องร้องโอดโอยเมื่อทิพย์ธาราทุบอกกว้างอย่างไม่เบาแรง“คิดลามกกับน้ำแข็งหรือคะ”“หืม.. พี่นี่นะคิดลามก น้ำแข็งนั่นล่ะคิดอะไรกับพี่รึเปล่า”“จะบ้าหรือคะ น้ำแข็งจะคิดแบบนั้นทำไมไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย ถอนหมั้นให้น้ำแข็งได
ตอนที่67.“ถ้าน้ำแข็งอยากจะถอนหมั้นพี่ก็ยินดีนะ คืนแหวนหมั้นกับคุณแม่พี่ได้เลย”“พี่แสนคะ น้ำแข็ง...”“ไม่ต้องพูดหรอก พี่รู้ดีว่าน้ำแข็งเกลียดพี่มาก เรื่องถอนหมั้นน่ะพี่ไม่ยื้อไว้อยู่แล้วเพราะถึงยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะยื้อคนที่ไม่รักให้อยู่ด้วยกัน พี่ขอตัวก่อนนะ” พูดจบก็เดินออกไปโดยไม่สนใจคนที่อ้าปากค้างอยู่ข้างหลัง“อะไรกันเนี่ย พี่แสนคนบ้าเอ๊ย เอาแต่ใจที่สุดเลย ไม่ฟังคนอื่นเขาบ้าง.. หึ เดี๋ยวก็บินกลับเดี๋ยวนี้เสียเลย” ทิพย์ธาราหน้างอบ่นตามหลังเขาไปอย่างฉุนๆ คนบ้าอะไรไม่ยอมฟังไม่ยอมคุยกันดีๆ เธออุตส่าห์ตั้งใจมาง้อ“เอาสิ อยากถอนหมั้นนักเดี๋ยวน้ำแข็งจัดให้..” ว่าแล้วก็เดินตามร่างสูงใหญ่เข้าไปด้านใน แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อสาวใช้เดินหน้าตื่นออกมาหาเธอ“แย่แล้วค่ะคุณผู้หญิง”“มีอะไรจ๊ะ”“คุณผู้ชายเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ อาละวาดโวยวายทำลายข้าวของอยู่ที่ห้องทำงานใหญ่”“ห้องทำงานใหญ่อยู่ทางไหน”“ทางนั้นค่ะ”สาวใช้ชี้มือบอกทิพย์ธาราพยักหน้าช้าๆ แล้วบอกให้เจ้าหล่อนไปทำอย่างอื่นแล้วเดินไปยังห้องทำงานใหญ่ของภาสกรและก็ได้ยินเสียงข้าวของหล่นกระจัดกระจายเหมือนมีคนกำลังขว้างปามันอยู่ในนั้นจริงๆ ทิ
ตอนที่66.ทิพย์ธาราถอนใจเบาๆ เงยหน้ามองเซฟท์เฮ้าสุดหรูของภาสกร คเชนทร์ออกมารับหน้าแล้วบอกให้สาวใช้เอาข้าวของเธอไปเก็บยังห้องที่เตรียมไว้เพราะคุณปานวาดได้สั่งกำชับมาแต่ก็ห้ามบอกภาสกรเรื่องที่ทิพย์ธาราจะมา“แล้วนี่พี่แสนอยู่ไหนคะ”“ยังไม่ลุกเลยครับเมื่อคืนดื่มหนัก”“เป็นแบบนี้ทุกวันหรือคะ”“ครับ แล้วก็ไม่ยอมกินอะไรเลยจนพี่หนักใจ” คเชนทร์บอก แต่ความจริงแล้วเรื่องดื่มเหล้าภาสกรแทบไม่ดื่มแค่ดื่มบรั่นดีไปแค่แก้วหรือสองแก้วแล้วนั่งซึมเสียมากกว่าทั้งไม่ค่อยกินอะไรเรียกได้ว่าแทบไม่แตะอาหารเลยก็ว่าได้เขาต้องคอยบังคับและคอยเจ้ากี้เจ้าการให้เจ้านายของตนกินอะไรบ้าง ซึ่งอาการแบบนี้มันน่าห่วงกว่าเมาหัวราน้ำเสียอีก ขืนเป็นแบบนี้นานๆ ภาสกรต้องป่วยหนักแน่นอนทั้งป่วยใจป่วยกายเลยทีเดียว แต่ที่บอกทิพย์ธาราไปอย่างเพราะต้องการให้หญิงสาวเป็นกังวลแสดงอาการห่วงเจ้านายของตนบ้าง โกหกเพื่อให้คนสมหวังไม่บาปหรอก คเชนทร์คิดเข้าข้างตัวเอง..“แย่มาก เอาล่ะพี่เชนไปปลุกเจ้านายพี่เถอะค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งจะทำอะไรให้พี่แสนกินเสียหน่อย”“ได้ครับ” คเชนทร์รับคำแล้วหันหลังเดินจากมาใบหน้าหล่อเหลาไม่แพ้ผู้เป็นนายอมยิ้มน้อยๆ แล้วรีบ
ตอนที่65.“ดีใจจังเลยอีกไม่กี่เดือนก็จะได้เห็นหน้าหลานแล้ว อยากได้อะไรคะลูก แม่น้ำแข็งจะหามารับขวัญ” ทิพย์ธาราพูดกับท้องนูนน้อยๆ ของเพื่อนรักอย่างยินดีและตื่นเต้นไปด้วย“น้ำแข็งนี่อาการหนักเหมือนคุณพ่อจอมเห่อเลย” วิภาดาพูดยิ้มๆ แล้วพยักพเยิดไปทางสามีของตน กายยิ้มกว้างอย่างยอมรับว่าตนเป็นคุณพ่อจอมเห่อ...“หลานอยากได้หลายอย่างเลย และพราวจะรอรับของขวัญอย่างเดียวพอ” วิภาดาพูดยิ้มๆ“ได้เลยจ้า งานนี้น้ำแข็งเป็นแม่บุญทุ่มแม่ทูนหัวให้เอง”“จริงอะ”“แน่นอน.. พราวอยากได้อะไรให้ลูกล่ะ”“จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรหรอก แค่ของธรรมดาแต่คนให้เคยให้สัญญาว่าหากพราวท้องอีกครั้งเขาจะให้พราวขออะไรก็ได้” ทิพย์ธาราหุบยิ้มพอรู้ว่า เขา คนนั้นที่วิภาดาพูดถึงคือใคร“พราวก็เลยจะขอว่า ขอให้น้ำแข็งไปดูใจพี่แสนหน่อย ตอนนี้พี่แสนไม่สบายมาก น้ำแข็งก็รู้ไม่ใช่หรือ” ใช่เธอรู้เพราะมารดาบอกเมื่อวานนี้เองว่าภาสกรป่วยและเอาแต่ดื่มเหล้าเมามายแม้จะไม่ได้เสียการเสียงานแต่เขาก็ไม่เคยติดต่อกลับมามีเพียงคุณป้าปานวาดเท่านั้นที่เทียวโทร. ไปถามข่าวคราวของลูกชายกับคเชนทร์“พราวขอมากเกินไป”“น้ำแข็งเองก็บอกเองว่าหากพราวท้องอีกครั