All Chapters of หนีร้ายอุ้มรัก: Chapter 1 - Chapter 10

ภูผาไม่คิดว่าจะได้เจอหญิงสาวที่เขาเคยเจอเมื่อเดือนก่อนเขาได้กระทำล่วงเกินเธอที่ออสเตรเลียในคืนนั้นเพราะเขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หุ้นส่วนของเขาส่งมาให้ประกอบกับตอนนั้นเขาก็เริ่มเมาจนได้ที่แล้วด้วยเขารู้ตัวว่าเขาเป็นคนแรกของเธอเพราะเห็นจากรอยที่เตียงนอนเมื่อตอนที่เขาตื่นขึ้นมาที่เขารู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงของหุ้นส่วนที่เขาส่งมาเพราะว่าเช้าของวันนั้นหุ้นส่วนของเขาได้โทรมาต่อว่าว่าชายหนุ่มนั้นปฎิเสธน้ำใจของเขาได้อย่างไรที่ไม่ยอมรับผู้หญิงที่เขาส่งไปให้ทำให้เขาได้รู้ว่าคนที่เขานอนด้วยเมื่อคืนไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่าเขาจึงรีบสืบหาผู้หญิงคนที่เขาบังคับขืนใจเมื่อคืนนี้อย่างเร็วที่สุดเมื่อรู้ว่าเธอเป็นเด็กเสริฟที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่งในออสเตรเลียเขาจึงไปตามหาเธอถึงที่แต่ก็ได้คำตอบว่าเธอได้หายไปตั้งแต่คืนนั้นแล้วแล้วก็ไม่มีใครติดต่อเธอได้ด้วยเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเธอที่ไหนรู้แค่ว่าชื่อแพรไหมเท่านั้นเองความรู้สึกผิดยังแล่นอยู่ในหัวใจเขาถึงทุกวันนี้เลยสำหรับเขาเองก็ผ่านผู้หญิงมามากเขาจะเลือกนอนกับผู้หญิงที่สมยอมกับเขาเท่านั้นแต่สำหรับเธอไม่รู้ทำไมเขาจึงได้บังคับขืนใจเธอแบบนั้นยิ่งนึกถึงเ

“สวสดีครับคุณป้า...คนเจ็บเป็นอะไรมาครับ”เมื่ออัคนีเห็นแม่ของเพื่อนเข้ามาก็รีบเข้ามาสวัสดีแต่เมื่อเหลือบไปเห็นหญิงสาวที่มีเลือดออกอยู่ก็ต้องเอ่ยถามยกใหญ่ว่าเธอเป็นอะไรมา“โดนโจรทำร้ายน่ะสิ”“งั้นเชิญคุณที่ห้องทำแผลเลยครับ”“ค่ะ”แพรไหมที่ยืนกุมแผลตัวเองอยู่ตอนนี้ได้เดินตามหมอหนุ่มไปที่ห้องทำแผลตามที่เขาบอกเธอรู้สึกว่าเห็นเลือดตัวเองแล้วจะเป็นลมเพราะเธอกลัวเลือดเป็นที่สุดอยากจะให้หมอทำแผลแล้วเช็ดเลือดออกเร็วๆ“แล้วคุณแม่เป็นอะไรหรือป่าวคะ”เพลงพิณเมื่อเห็นหญิงสาวเข้าไปที่ห้องทำแผลแล้วจึงหันมาดูอาการแม่ของตนเองที่พึ่งจะโดนคนร้ายกระชากกระเป๋ามาว่าเป็นยังไงบ้าง“แม่ไม่เป็นอะไรหรอกแม่หนูคนนั้นมาช่วยได้ทันจนตัวเองบาดเจ็บนั่นแหละ”พิมพาเองไม่ได้เป็นอะไรมากเพราะแพรไหมมาช่วยเธอได้ทันนึกสงสารหญิงสาวที่กล้าหาญจนเกินผู้หญิงจนทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บ“แล้วนี่เราออกเวรตั้งแต่เมื่อไรถึงมาที่นี่ได้มีเวรถึงจนถึงเย็นไม่ใช่เหรอ”พิมพาทักลูกสาวของตนที่เป็นหมอสูตินารีแพทย์ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งว่ามาทำไมถึงมาที่นี่ได้เห็นวันนี้บอกมีเวรถึงเย็น“ก็พี่ชายสิคะมาคุยเรื่องรับพนักงานหน้าเคาท์เตอร์ใหม่ไม่ได้เพ

“อ้าวแพรนั่นพาใครมาด้วยน่ะแล้วแขนไปโดนอะไรมาลูก”ทับทิมเมื่อเห็นหลานสาวยืนคุยกับหญิงสาวที่เธอไม่เคยห็นหน้าเลยเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นว่าแขนของแพรไหมมีผ้าพันแผลก็รีบเข้ามาดูว่าหลานสาวของเธอเป็นอะไร“แพรว่าเราไปนั่งคุยกันข้างในดีกว่าค่ะ”แพรไหมเห็นว่าคงต้องคุยกันยาวเลยรีบบอกให้ทั้งสองเข้าไปคุยที่ด้านในน่าจะดีกว่าเพราะขืนยืนอยู่ตรงนี้กว่าจะคุยรู้เรื่องคงจะเมื่อยกันไปข้างนึง“นี่พี่เพลงเป็นเจ้านายของแพรค่ะยาย”“สวัสดีค่ะคุณยายหนูชื่อเพลงพิณเรียกเพลงเฉยๆก็ได้ค่ะ”ทั้งสามนั่งคุยกันพักใหญ่เกี่ยวกับเรื่องบาดแผลของแพรไหมว่ามาได้อย่างไรทำเอาคนเป็นยายต้องนั่งกุมหัวใจของเธอยกใหญ่เพราะเมื่อได้ยินว่าหลานไปต่อสู้กับผู้ร้ายโดยที่ไม่ห่วงตัวเองทำเอาคนเป็นยายถึงกับจะเป็นลมเพราะเป็นห่วงหลานสาวแต่ก็มีเรื่องให้ดีใจก็ที่แพรไหมได้งานที่ดีๆทำแถมยังใกล้บ้านอีกด้วยทำให้เธอสบายใจไปอีกเรื่อง“ยายต้องขอบใจหนูเพลงมากเลยนะคะที่รับยัยแพรเข้าทำงานถึงหลานยายจะดูซื่อบื้อหน่อยแต่ก็ขยันนะคะ”“หือออ..ยายอ้า”เพลงพิณนั่งขำสองยายหลานที่เขาหยอกกันน่าเอ็นดูเสียจริงถึงทั้งครอบครัวของแพรไหมจะเหลือกันอยู่แค่สองคนแต่เพลงพิณก็รู้สึกถ

คืนนั้นที่โรงแรมที่ซิดนีย์หลังจากที่เขาได้คุยงานกับลูคัสหุ้นส่วนเรียบร้อยแล้วเขาจึงกลับมาพักที่โรงแรมวันนี้การคุยเรื่องธุรกิจของเขากับหุ้นส่วนที่อยู่ที่นี่เป็นไปด้วยดีดูท่าว่าอีกฝ่ายจะพอใจในแผนงานของเขาเป็นอย่างมากและทั้งสองเองก็คุยกันอย่างถูกคออีกด้วยเมื่อดื่มสังสรรค์กันนิดหน่อยในคลับเขาก็เห็นว่ามันเริ่มดึกมากแล้วเขาจึงขอตัวมาพักผ่อนRrrrrrrrrrrrrRrrrrrrrrr“สวัสดีคุณแอนเดอสันนี่ผมเองลูคัส”“...ว่าไงลูคัส”เมื่อภูผามาถึงโรงแรมแล้วเขาเตรียมจะพักผ่อนจู่ๆก็มีสายเข้ามาพอดีเมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นใครเขาจึงกดรับทันทีเพราะคิดว่าจะมีเรื่องด่วน“คือพอดีผมเห็นคุณมาคุยงานที่นี่กับลูกน้องแค่สองคนไม่มีสาวๆมาด้วยผมกลัวว่าคุณจะเหงาผมเลยส่งสาวๆสวยๆไปเสริฟอาหารให้คุณเพื่อเป็นการคลายเหงาให้ดีไหมครับ”“อืมคือวันนี้ผมขอพักผ่อนก่อนดีกว่าขอบคุณที่กลัวว่าผมจะเหงานะลูคัส”โถ่เอ้ยคิดว่าจะมีเรื่องด่วนอะไรรู้แบบนี้เขาตั้งใจจะไม่รับสายดีกว่าชายหนุ่มสบถในใจเพราะวันนี้เขาอยากที่จะพักผ่อนไม่ได้ต้องการสาวๆที่ไหนมาผ่อนคลายให้เขาด้วยคำว่าเสริฟอาหารเขาก็พอรู้อยู่หรอกว่าลูคัสหมายความว่าอะไร“แต่ผมอยากให้คุณผ่อนคลายสักห

21.00 น.“ยายจ๋าก่อนนอนกินยาหรือยังจ๊ะ”แพรไหมเดินส่งเสียงเจื้อยแจ้วตั้งแต่หน้าห้องเพื่อถามว่ายายของเธอกินยายหรือยังเพราะกลัวว่าคนเป็นยายจะลืมอีก“กินแล้วลูกแล้วนี่แขนเป็นไงบ้างแพร”ทับทิมรู้ว่าหลานสาวของเธอต้องเข้ามาถามแบบนี้อยู่เป็นประจำทุกวันอยู่แล้วเธอจึงพยายามบอกตัวเองว่าอย่าลืมกินยาเสมอโดยใช้วิธีขีดที่ปฎิทินเล่มเล็กบนหัวเตียงหลานสาวของเธอจะได้ไม่เป็นห่วงพร้อมถามถึงอาการที่แขนของเธอด้วย“ดีขึ้นแล้วจ๊ะยายแพรกินยาแก้ปวดกับแก้อักเสบที่หมอให้มาแล้วจ๊ะ”“งั้นไปนอนพักผ่อนเถอะยายก็จะนอนแล้วเหมือนกัน”“เดี๋ยวแพรปิดไฟเลยนะจ๊ะยาย”เมื่อเห็นผู้เป็นยายพยักหน้ารับหญิงสาวก็ปิดไฟแล้วปิดประตูห้องของยายเธอแล้วจึงเดินเข้ามาที่ห้องของตัวเองหญิงสาวจะเดินไปหยิบหนังสือที่โต้ะวางของของเธอขึ้นมาอ่านแต่ตาก็ดันเหลือบไปเห็นแฟ้มเรซูเม่ของตัวเองพลันทำให้นึกถึงเรื่องที่เธอเข้าไปสัมภาษณ์งานกับผู้ชายใจร้ายคนนั้นแล้วภาพเหตุการณ์ร้ายๆที่ออสเตรเลียก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธออีกครั้งในคืนนั้นที่ร้านอาหารไทยในซิดนี่ย์“แพรจะกลับแล้วเหรอพี่ฝากส่งอาหารให้ลูกค้าที่โรงแรมใกล้ๆนี่หน่อยสิลูกค้าเป็นคนไทย”สาลี่เจ๊เจ้าของร้านอา