Lahat ng Kabanata ng Play Me, I’m Yours: Kabanata 171 - Kabanata 180

“Michael, ilang beses ko bang kailangang sabihin sa’yo na hindi ako para sa mga ganitong bagay?” Ang tono ng kanyang boses ay matatag ngunit puno ng hinanakit. “Ginagawa ko ito para kay Mama, hindi para maging laruan ng kung sino-sino.” Napakagat-labi si Michael, halatang hirap na hirap siyang kumbinsihin si Maya. “Maya… naiintindihan kita, pero hindi ko kayang tanggihan ang taong ‘to. Hindi mo alam kung anong kayang gawin ni Drake, hindi ba? Isa lang ang hinihingi niya. Isang gabi. Tapos, tapos na lahat ng ‘to.”“E anong pakielam ko sa Drake na yan. You’re business is your business and my thing is my thing.” matalim na sagot ni Maya, halos bumulong pero puno ng galit. “Kapag pinagbigyan mo siya ngayon, hindi ito matatapos. Alam ko ang mga lalaking katulad niya, gagawin nilang laruan ang lahat ng babae na kaya nilang makuha.”Tumitig si Michael kay Maya, nanginginig ang kanyang mga kamay habang pilit niyang iniisip kung paano mapipilit ang dalaga. “Maya, kung hindi ka pumayag, ba

Nakaupo siya sa isang mamahaling couch, nakataas ang isang binti sa ibabaw ng isa, at nakatingin sa akin na parang isang mabangis na hayop na sinusukat ang kanyang biktima. Hawak niya ang isang baso ng alak, na iniikot-ikot niya nang banayad sa kanyang kamay bago dahan-dahang inumin. Ang bawat galaw niya ay nagpapalabas ng kumpiyansa at awtoridad na lalo pang nagpapabigat ng aking dibdib."Marunong ka bang mag-lap dance?" malamig na tanong ng lalaki, ang tono ng kanyang boses ay parang nagpapahiwatig na sanay siyang mag-utos. Siya pala ang sinasabing Drake ni Michael..ang dahilan ng takot nito. Napagtanto ko kung gaano siya kaawtoridad, at para bang nag-alsa ang aking damdamin sa hindi inaasahang sitwasyon. Ang kanyang mga mata ay naglalaro ng isang masidhing pananabik, tila sinusukat ako.Naalala ko ang mahigpit na bilin ni Michael: galingan ko, dahil ito ang makakapagsalba sa bar na pinagtatrabahuhan ko. At higit pa rito, ito rin ang paraan para makuha ang kabayarang inaasam ko. Wal

Ang lakas makabaliw ng babaeng ito. Kanina pa ako pigil na pigil sa aking sarili dahil gusto ko pa ng higit pa, walang katapusang imahinasyon. Nang madala ko na siya sa mundo ng pagnanasa ay naramdaman ko na ang paggalaw ng kaniyang kamay. Kumapit ito sa aking pagkalalaki. Tinulungan ko naman siya at kinapitan ko din ang kaniyang kamay. Tumingin ako sa kaniyang mata na tumatagos sa kaniyang nakamaskarang mukha. Mabagal ang pagtaas baba ng aming magkakapit na kamay sa aking pagkalalaki. Nakita kong napapa awang ang kaniyang mga labi sa aking ginagawa. Bahagya siyang napapahinto sa kaniyang ginagawa .“Oh fvck Maya, anong ginagawa mo.” pag-pipiit niya sa kaniyang sarili. Dalang dala na niya ako mundo ng pagnanasa kaya hindi ako makakapayag na huminto pa kami sa aming nasimulan. "It's okay you're doing it right!" tanong ko sa kaniyang tainga. Tahimik lang siyang tumitig sa akin. Hindi ko alam pero ang loob nito at sikip. "oh Wow Drake, jackpot ka " pagbubunyi ng aking utak. "wag kang

KERRY POV Isang bangungot ang paulit ulit na gumugulo sa akin tuwing gabi. Nasa gitna ako ng isang madilim na kagubatan, malamig ang hangin, at parang bawat hakbang ko ay lalong nagpapalayo sa akin sa liwanag. Biglang lumitaw si Tara. Ang mukha niya ay bakas ng takot, ang mga mata niya ay puno ng luha habang patuloy siyang humihingi ng tulong. Bumubugal ang pawis ko. Pilit kong binabangon ang sarili ko at pilit kong ginigising ang sarili ko pero hindi ko maimulat ang mga mata ko. “Kerry! Tulungan mo ako! Kailangan ko ng tulong mo!” paulit-ulit niyang sinasabi, ang boses niya ay tila nag-echo sa buong paligid. Sinubukan kong tumakbo papunta sa kanya, pero parang ang lupa sa ilalim ko ay kumakapit sa mga paa ko. Hindi ako makagalaw, hindi ako makalapit. Biglang nagbago ang eksena. Si Leo na ang nakita ko, masaya siyang naglalaro sa isang park na puno ng mga batang tumatakbo at naghahabulan. Naka-green siya na t-shirt, paborito niya iyon, at hawak niya ang bola na madalas niya

DRAKE:Walang paglagyan ang galit na nararamdaman ko sa mga sandaling ito. Dama ko pa rin ang matinding sakit mula sa ginawa niyang pagkakasipa sa aking talong—isang bagay na hindi ko kailanman inasahan mula sa kahit sinong babae. Sa unang pagkakataon sa buhay ko, may babaeng tumakas mula sa akin, pagkatapos ng isang gabing alam kong hindi niya makakalimutan. Ako ang palaging nagpapaalam, ako ang laging nasusunod. Ngunit siya—ibang klase siya."SH*T!" Napapamura ako habang sinisipa ang gilid ng kama. Hindi ako sanay sa ganitong pakiramdam. Hindi ako sanay na iniwan. At hindi ako sanay na hindi nakuha ang gusto ko. Sa isang iglap, nagulo ang buong sistema ko.Muli kong binalikan sa isipan ko ang bawat sandali ng gabing iyon. Ang kanyang mga kilos, ang bawat bulong niya sa dilim, at ang misteryo ng maskara na hindi niya hinubad kahit sa pinaka-intimado naming sandali. Napuno ako ng tanong….sino siya? Bakit siya pumayag sa alok ko? At higit sa lahat, bakit siya umalis nang walang paalam?