KERRY POV Isang bangungot ang paulit ulit na gumugulo sa akin tuwing gabi. Nasa gitna ako ng isang madilim na kagubatan, malamig ang hangin, at parang bawat hakbang ko ay lalong nagpapalayo sa akin sa liwanag. Biglang lumitaw si Tara. Ang mukha niya ay bakas ng takot, ang mga mata niya ay puno ng luha habang patuloy siyang humihingi ng tulong. Bumubugal ang pawis ko. Pilit kong binabangon ang sarili ko at pilit kong ginigising ang sarili ko pero hindi ko maimulat ang mga mata ko. “Kerry! Tulungan mo ako! Kailangan ko ng tulong mo!” paulit-ulit niyang sinasabi, ang boses niya ay tila nag-echo sa buong paligid. Sinubukan kong tumakbo papunta sa kanya, pero parang ang lupa sa ilalim ko ay kumakapit sa mga paa ko. Hindi ako makagalaw, hindi ako makalapit. Biglang nagbago ang eksena. Si Leo na ang nakita ko, masaya siyang naglalaro sa isang park na puno ng mga batang tumatakbo at naghahabulan. Naka-green siya na t-shirt, paborito niya iyon, at hawak niya ang bola na madalas niya
“Sinubukan na naming tingnan ang flight records at immigration logs, pero walang pangalan ni Tara na lumabas. Kung lumabas man siya ng bansa, malamang sa hindi pormal na paraan,” paliwanag niya, ang tono niya’y tila sinasabi na mahirap na itong maresolba. Napayuko ako, iniisip kung anong susunod na hakbang. Hindi ko siya pwedeng basta nalang pabayaan. “May napansin ka ba bago siya nawala?” tanong ni Ramirez, na tila nagbabakasakaling may maitulong pa ako. Napalunok ako bago sumagot. “Napanaginipan ko siya kagabi. Humihingi siya ng tulong, Sgt. At parang… parang may masamang nangyari.” Tiningnan niya ako ng may halong gulat at seryosong ekspresyon. “Kerry, minsan ang dahil sa sobrang pag-aalala ng tao nakikita natin siya da panaginip..” Umuwi akong puno ng tanong. Hinanap ko ang mga gamit ni Tara sa bahay, nagbabakasakaling may makita akong clue. Napansin kong may ilang mga gamit siya na nawawala: ang paborito niyang bag, ang notebook niya kung saan madalas siyang magsulat, at is
DRAKE:Walang paglagyan ang galit na nararamdaman ko sa mga sandaling ito. Dama ko pa rin ang matinding sakit mula sa ginawa niyang pagkakasipa sa aking talong—isang bagay na hindi ko kailanman inasahan mula sa kahit sinong babae. Sa unang pagkakataon sa buhay ko, may babaeng tumakas mula sa akin, pagkatapos ng isang gabing alam kong hindi niya makakalimutan. Ako ang palaging nagpapaalam, ako ang laging nasusunod. Ngunit siya—ibang klase siya."SH*T!" Napapamura ako habang sinisipa ang gilid ng kama. Hindi ako sanay sa ganitong pakiramdam. Hindi ako sanay na iniwan. At hindi ako sanay na hindi nakuha ang gusto ko. Sa isang iglap, nagulo ang buong sistema ko.Muli kong binalikan sa isipan ko ang bawat sandali ng gabing iyon. Ang kanyang mga kilos, ang bawat bulong niya sa dilim, at ang misteryo ng maskara na hindi niya hinubad kahit sa pinaka-intimado naming sandali. Napuno ako ng tanong….sino siya? Bakit siya pumayag sa alok ko? At higit sa lahat, bakit siya umalis nang walang paalam?
Halos mabuwal ang pinto ng bar nang buwelo kong itulak iyon. Nagulat ang lahat ng tao sa loob, pero wala akong pakialam."Christopher!" tawag ko nang malakas. Agad siyang lumabas mula sa likod ng counter, halatang hindi niya inaasahan ang pagdating ko. "Sir Drake! Ano pong maipaglilingkod ko?" tanong niya, pilit na pinapakalma ang kanyang boses pero kita sa kanyang mukha ang kaba.Dumiretso ako sa counter at inilapag ang maskara roon nang mariin, sapat na halos marinig ang tunog ng pagbangga nito sa kahoy. "Sino si maskara girl?. Sino siya? Gusto ko ng sagot ngayon din."Nanlaki ang mga mata ni Christopher. "Sir, ah… si Maya po?""wag ka ng mag-ma-ang-maangan pa Christopher. Alam mo kung sino ang tinutukoy ko," malamig kong sagot, hinigpitan ko ang pagkakatingin sa kanya. "Yung babaeng ito. Ang suot niyang maskara. Gusto kong malaman ang lahat tungkol sa kanya saan siya nakatira, sino siya, bakit siya nandito. At huwag mo akong bigyan ng mga walang kwentang sagot."Nakita ko ang pag-
Napuno ng gulat ang kanyang mukha, ngunit bago pa siya makasagot, biglang bumukas ang pinto. Pumasok si Maya, halatang nagmamadali at hingal na hingal. Nang makita niya ako, natigilan siya, at nakita ko ang takot at galit sa kanyang mga mata."Anong ginagawa mo dito?" tanong niya, ang boses niya ay nanginginig ngunit puno ng determinasyon. “a… Mama lalabas lang po kami bibili lang kami pagkain natin”“O sige anak”Pagdating sa labas ay tahimik lang ako.“Anong kailangan mo? Pano mong nalaman na nandito ako?. Oh pakshit alam ko na!...si Christopher.?” napapadabog niyang sabi“Wala akong masamang intensyon gusto ko lang tumulong.”Hindi ko siya sinagot agad. Tinitigan ko siya, pilit na binabasa ang kanyang mukha. Kahit sa simpleng unipormeng pangtrabaho, hindi maikakailang kaakit-akit siya, ngunit higit pa roon, ang kanyang mga mata ang nagdala ng bigat sa akin. Mga matang puno ng pagod, takot, at isang matibay na pader ng depensa."Maya," mahinahon kong sabi, pilit na pinipigil ang gal
TARA (MAYA) POVTinawagan ko si Christopher habang kumukulo pa rin ang dugo ko sa galit."Christopher, anong ginawa mo?!" sigaw ko sa telepono. Halos hindi ko na mapigilan ang boses ko. "Bakit mo sinabi kay Drake ang tungkol sa sitwasyon ni Mama? Hindi mo dapat ginawa 'yon!"May kaunting katahimikan sa kabilang linya bago siya sumagot. "Maya, hindi ko 'yon sinasadyang sabihin. Binantaan niya ako," paliwanag niya, halatang nagpipigil din ng emosyon."Binantaan? Bakit ka naman niya babantaan? At bakit kailangan niyang malaman ang tungkol kay Mama?" tuloy-tuloy kong tanong, halos hindi na siya makahabol sa mga tanong ko."Maya, kumalma ka nga," sabi niya, pilit na inaayos ang tono ng boses niya. "Alam kong galit ka, pero makinig ka muna. Si Drake ang may alam kung paano ka matutulungan sa gastusin para kay Tita. Alam kong hindi siya ang pinaka-okay na tao sa buhay mo, pero... mabait din siya kahit papaano."Halos mamilipit ako sa sinabi niya. "Mabait? Christopher, sinaktan niya ako dati…
Narinig ko ang malalim na buntong-hininga ni Christopher bago siya sumagot. "Maya, gawin mo ang lahat ng kaya mo. Kung kinakailangan, itakas mo ang Mama mo bago pa kayo balikan ni Drake. Pasensya na, Maya... pero sa puntong ito, wala na akong magagawa para ipagtanggol ka. Hindi mo dapat tinanggihan si Drake" May lungkot sa kanyang tinig, ngunit naroon din ang determinasyon sa kanyang babala.Hinawakan ko nang mahigpit ang telepono habang nasa byahe. Nangangatog ang mga kamay ko habang pinipilit kong mag-isip ng solusyon."Ano’ng gagawin ko? Paano ang utang ko sa ospital? Paano si Mama?" Puno ng kaba at pangamba ang buong pagkatao ko. Alam kong nasa panganib na kami, at isang maling galaw lang ay baka tuluyan kaming madamay sa galit ni Drake."Maya, please," mariing bilin ni Christopher. "Kung mahalaga sa’yo ang buhay mo at ang kaligtasan ni Mama, umalis na kayo ngayon. Magtago kayo kahit saan—basta malayo sa lugar na ito."Hindi ko na nagawang sumagot. Nanginginig ang buong katawan ko
Pagdating sa labas ng ospital, naglakas-loob na akong magsalita. “Drake, ano bang ginagawa mo dito? Ayaw mo ba talaga kaming tigilan?” tanong ko nang may halong alinlangan. Sinusubukan kong magpakumbaba kahit ramdam kong pumuputok na ang galit ko sa loob. “Kung may balak kang masama, kung galit ka sa akin, ako na lang ang gantihan mo. Huwag mo nang idamay ang Mama ko. Malubha na ang sakit niya, at wala siyang alam tungkol sa trabaho ko sa club. Nakikiusap ako, Drake. Huwag mo nang sabihin pa sa kanya.” Namumugto ang mga mata ko habang umiiyak na nakiusap.“Sumakay ka sa sasakyan,” utos niya nang malamig. Napakurap ako sa gulat, ngunit wala akong nagawa kundi sumunod. Kung hindi, baka kung ano ang gawin niya. Nang makapasok ako sa likod ng sasakyan, sumunod siya, habang lumabas naman ang kanyang driver. Nang makaupo siya sa tabi ko, bigla niyang hinawakan ang balikat ko.“Hindi ako pumunta dito para manggulo, Maya,” sabi niya nang diretso. Kinuha niya ang isang tseke mula sa bag na nas
"At kung hindi kami umalis, anong gagawin mo?” mabagal na kinuha ni Aljur at sinindihan ang kaniyang sigarilyo at direstong binuga ang usok sa pwesto ni Frances na may mayabang na asal. "Hindi lang kami ang aalis, hindi ka rin makakaalis. Kung hindi ka hihingi ng tawad ngayon, pauli ulit kong sasabihin sayo na kailangan mong humingi ng tawad . At kailangan mo akong pagsilbihan ng mabuti sa harap ng talunan mong asawa at pakalmahin ako. Saka lang kita paalisin.” Pagkasabi ni Aljur ay tumingin siya sa kaniyang mga bodyguard , na animo’y nakalamang na siya. Iritable namang nakatingin si Frances at wala ng hiyang nagtanong sa lalaking ito. “Napakawalang hiya mo talaga Aljur, hindi ka ba natatakot na tumawag ako ng pulis?”“Ikaw tatawag ng pulis?”Natawa si Aljur .“Ano namang ikakaso mo sa akin? Kakasuhan mo ako na gusto kitang maka sex ? na may nag send sa akin ng location ng kwarto mo. Pwede kong sabihin sa mga pulis na inimbitahan mo ako sa bahay niyo. At ang magulang mo at step-br
THIRD PERSON POV[Nakita ko ang satisfaction sa ngiti ni Aljur. Lalo itong natuwa nang maisip niyang mahahawakan niya ang maliit na dilag sa kanyang kandungan at mahalikan ito sa harap ng asawa ni Frances. Maya-maya, dumating na ang ilang bodyguards at sumugod papunta sa box na tinutuluyan nina Frances at Arthur. Sa isang iglap, marahas na itinulak ng mga ito ang pinto ng kahon, dahilan para manginig ang puso ni Frances.]Naunang sumugod si Ethan, at ng makita niya sa Frances na naka-subsob ang ulo sa lalaking kasama nito, ay agad siyang sumigaw. “Anong ginagawa mo Frances, halika dito at humingi ka ng tawad kay Aljur!” Sa sandaling nawala ang boses, yumuko si Ethan na parang isang aliping tao at tinanggap si Aljur. Pagkatapos, sumunod ang tatlong bodyguard at hinawakan ang pinto nang nakatalikod. Nang makita ito, pinigilan ni Arthur ang sarili at itinukod ang kanyang salamin sa tungki ng kanyang ilong upang ipaalala sa kanyang sarili ang kanyang pagkatao sa sandaling ito, ngunit
Pagkasabi ni Ethan ay magalang niyang inalalayan si Aljur "Please." sabay latag ng kamay ni Ethan na animo’y asong takot sa kaniyang amo. Naglakad si Aljur papunta sa restaurant sa ikalawang palapag ng Hotel, at halatang masama ang timpla ng mukha niya."Sabihin mo nga sa akin, Ethan, ano kalokohan ito? Ang sinabi ko sayo papuntahin mo dito si Frances para humingi ng tawad sa akin, pero hindi mo ginawa.""Ay, paano ko naman hindi gagawin iyon!" Napabuntong-hininga si Ethan. "Hindi kasi nakikinig ang suwail na iyon sa akin. Nabugbog na nga siya n Daddy, at ikinulong pagkabalik niya mula sa last flight niya. Kaya ayun namaga ang mukha niya. Hindi siya makalabas ng bahay para humarap sa tao. Naisip ko na lang na kapag gumaling na ang mukha niya, saka ko siya dadalhin para humingi ng tawad sa'yo."Sinulyapan siya ni Aljur. "Totoo ba ang sinasabi mo?""Oo naman totoo ang sinasabi ko! Hindi ko kaagad sinabi sayo kasi baka ma-mis-interpret mo ako. Saka ano ka ba kakampi mo kami dito. Huwa
KinabukasanFRANCES POVMatapos ang isang nakakakilig na gabi sa pagitan namin ni Arthur ay back to normal na naman ako. Kailangan ko na namang pumasok sa opisina. Puro pagbati, halakhakan, mga bulungan ang sumalubong sa akin.Ilang minuto lang ang nakalipas ng pagpyestahan ako ng mga kasamahan ko, ilang minuto lang ya dumating na ang boss namin. Kapag wala kaming flight sa office ako nagta trabaho. Kaya sa isang iglap kami na lang ng best friend kong si Sa isang iglap, dalawa na lang kami ni Mia ang naiwan sa buong opisina, nakahinga na ako ng maluwag , sa wakas naka-ligtas na din ako sa kahihiyan. Nang makita ni Mia na wala ng tao sa paligid namin, mabilis niya akong hinila sa balkonahe “Ano ang nangyayari! Paano ka nakasal sa iba?! The last time i check ay napapag-usapan na ninyo ni ANdrew ang tungkol sa kasal niyo?!"Napabuntong hininga ako saka ko sinabi kay Mia ang buong istorya. Galit na galit si Mia at napa-irap, itinaas niya ang kaniyang sleeves na animo’y makikipag suntuk
“Kasal ka na?” hindi makapaniwalang tanong ni Ethan. Biglang tumaas na naman ang boses niya at nakakarindi itong nagreklamo sa akin. “Nag-hahalucinate ka ba? Paano ka nakasal? Kay Andrew ba? Paano na si Leonor!”Putsa! Si Leonor na naman? Pakiramdam ko ay mawawalan na talaga ako sa sariling katinuan ng dahil sa pamilya ito .sigurado akong nasa business trip si Andrew, at hindi siya makakabalik sa loob ng dalawa o tatlong buwan!”“So plinano niyo pala lahat ng ito?” natatawa kong sabi na naiiyak. “Sino-sino pa nakaka-alam Ethan? Ikaw pala ang nagplano ng lahat! Ang Mommy mo ba?, Si Leonor pati na ang kapatid ni Andrew?! Ang gagaling ninyo pero thank you!” gigil kong sabi. Kulang ang salita sa galit sa nararamdaman ko, kundi nasusuklam ako sa pamilya ko. “Hindi ko sinabi yan Frances…” mariiing pagtanggi ni Kuya Ethan sa akin. Sa sobrang galit ko gusto kong maghiganti sa kanila! Sa oras na magkaroon ako ng pagkakataon sa hinaharap, ipararanas ko sa kanila ang sakit na idinulot nila sa
Sandaling natigilan si Ethan, at matapos ang mahabang sandali ay nagsalita din siya“Hoy ito ang tandaan mo Frances! Leonor deserves better! Tumigil ka na sa kahibangan mo. Hindi ko na uulitin sayo ito puntahan mo ngayon si Aljur at suyuin mo siya. Kung hindi, sinasabi ko sayo, mananagot ka samin ni Daddy.”“Bakit ako pupunta sa isang hayop na katulad niya! Wala akong ginagawang masama sa kaniya, mabuti nga at sinikatan pa siya ng araw.!” nanindigan ako sa galit ko sa lalaking gustong gumahasa sa akin, at ngayon pati ang 2nd family ko didiktahan na naman ako na lapitan ko ang taong gustong gumahasa sa akin at ako pa ang hihingi ng paumanhin?WOW na wow. Kung nakasuporta lang sana sila sa akin at hindi nila ako babaliktarin, nung araw din nayun sana nagpunta ako sa pulis para maghabla ng kaso! Pero imbis na sumuko ay lalong naging masigasig si Ethan sa kabilang linya ng telepono: "Frances, ano ka ba, tinutulungan na nga kita! Kung hindi mo ito maayos ngayong gabi, hindi lang sa hind
FRANCES POV“Ako ng bahala dito Arthur. Magpahinga ka na din. Alam kong pagod ka din sa byahe natin. Tatapusin ko lang to” mahina at nahihiya kong sabi kay Arthur.“Hindi pa muna sa office ko muna ako, may mga kailangan pa kong asikasuhin. “ “Okay sige” tinulungan ko siyang dalhin ang mga gamit niya sa office room niya at bumalik na din sa kusina, nang matapos akong maglinis ay dumiretso na ako sa master bedroom namin. Pero pagdating ko ay nakahiga na din pala doon si Arthur at nakapaligo na. Dahil sa parang ayokong tumabi kaagad kay Arthur ay dumiretso lang ako sa computer table at ginawang busy ang aking sarili. Pagkasarado ko ng laptop, biglang tumunog ang cellphone ko. Nang makita ko kung sino ang tumatawag ay nawala na naman ako sa mood. Napabuntong hininga ako saka ko sinagot ang tawag.“O bakit na naman ba Ethan?” pagkasagot na pagkasagot ko sa tawag, isang nakakarinding bulyaw ng step-brother ko ang umalingawngaw mula sa kabilang linya. “Baliw ka ba talaga Frances?,ano g
THIRD PERSON POV ilang minutong nagtagal sila Arthur at Atty. Joey sa loob ng study room. At gaya ng inaasahan mabilis siya nagpaalam kay Frances at umalis na. Habang si Frances ay nagtungo sa kanilang kitchen at tumingin sa mga platong hinanda niya sa lamesa, tumingin siya kay Arthur at nagtanong, “kumain ka na ba?” “Hindi pa…” sagot nito sa asawa “Ipagsasandok na kita ng kanin, sabay na tayong kumain” “Okay” Masayang nakamasid si Arthur sa asawa habang nakatalikod ito sa kaniya at nagsasandok ng pagkain. Hindi niya maiwasan ang pasimpleng mapangiti sa kilig sa lalong pagkahumaling na kaniyang nararamdaman. Pagharap nito ay isang simple ngiti ang kaniyang ibinigay habang nilalapag ni Frances ang isang mangkok ng sinigang na kaniyang niluto. Nang magsimula na silang kumain ay naglakas loob na mag suggest si Frances. “um.. Arthur ano kaya kung i save natin ang number ng isa’t isa sa whats*pp para kung may mga importante tayong kailangan sa isa’t-isa ay madali tayong magka-kontak
FRANCES POV Nang makarating ako sa unit na binigay sakin ni Arthur sa Ayala Subd., nakita ko ang kagandahan ng buong paligid. Kaya napag-desisyunan kong libutin ang mga buong lugar at nakita ko ang luntiang paligid ng komunidad. Parang lahat ng mga halaman ay inayos ng mga land scaper sa perpektong pagkakahubog. Nang marating ko na ang 30th floor. Hindi ako makapaniwalang ganito kalaki ang unit na binigay ni Arthur para sa akin, isang unit para sa buong floor!? Para sa isang piloto nabili niya ito sa murang edad niya? Wala akong kahit na isang kapitbahay. Pagbukas ng elevator ay diretso na ito kaagad sa aking unit, maganda ito lalo na sa mga kagaya kong hindi mahilig sa social life. Dahil sa may card key ang elevator hindi naman ito basta-basta mapapasok ng kahit na sino. Pagbukas ko sa malaking pintuan gamit ang electronic card, ay bumungad sa akin ang isang malaking floor-to-ceiling na bintana na tanaw ang ilog, kung saan makikita ang malawak na tubig sa paligid ng penthouse na i