บททั้งหมดของ พ่ายเกมสวาท: บทที่ 31 - บทที่ 40

ตอนที่ 32 ตระกูล ‘วงศ์เวชรุ่งเรือง’แกร๊ก ~~“มาแล้วหรอค่ะ ทำไมทำเสร็จเร็วจังเลย หนายยย ~~ ทำอะไรให้เฮียกินค่ะ” คนร่างสูงที่นอนเหยียดตัวอยู่บนที่นอนพูดด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานขึ้นมาขณะที่สายตาจับจ้องอยู่ที่แล็ปท๊อป โดยที่นึกว่าเป็นคนที่ตัวเองรอคอยอยู่เข้ามา“หลงเมียไม่ลืมหูลืมตาเลยนะนาย” กิตกระแหนะกระแหนผู้เป็นเจ้านายสิ้นเสียงของลูกน้องคนสนิท สายตาอ่อนละมุนก็แปรเปลี่ยนเป็นนิ่งและดุดัน ก่อนจะส่งมาพร้อมแรงอาฆาตไปยังลูกน้องที่ยืนทำหน้าล้อเลียนใส่เขา“มึงว่างมากนักหรือไง ถึงมีเวลามาแซวกูแบบนี้ หรืองานที่ทำอยู่มันน้อยไป งั้นกูว่าจะเปิดคาสิโนอีกสัก 5 ที่ ผับอีกสัก 10 ที่ ให้มึงดูแลดีไหม” เขาเอ่ยน้ำเสียงดุดันกลับไป ขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่แล็ปท๊อปในมือ นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นลูกน้องคนสนิทแม่จะยิงให้ไส้แตก โทษฐานมาเห็นเขาตอนมุ้งมิ้ง“พะ..พอแล้วครับนาย ที่ทำอยู่ก็หัวหมุนแล้วคร้าบบบ” เขาทำทีเป็นแกล้งปฏิเสธออกไป มีหรือเขาจะไม่ไหว ถ้าเจ้านายของเขาจะเปิดกิจการใหม่มาให้เขาดูแลจริงๆ เขาเต็มใจทำอย่างยิ่ง เพราะเขานั้นตั้งใจไว้แล้วว่าจะยอมทำงานถวายหัวถวายชีวิตให้กับนายคนนี้ของเขา เพราะถ้าไม่ได้นายในวัน

ตอนที่ 34 อยากกินอย่างอื่น"อยากกินอย่างอื่นมากกว่า" คนร่างโตกระซิบบอกที่ข้างหู“อ้าววว เอลิซทำไม่น่ากินหรอค่ะ ก็ถามแล้วไงว่าอยากกินอะไร พอทำมาให้ก็ไม่อยากกินซะงั้น” ร่างบางออกอาการน้อยใจ“ก็มีอย่างอื่นน่ากินกว่านี่หน่า” คนร่างโตยังคงกระเซ้าเย้าแหย่ เพราะสาวเจ้ายิ่งงอนยิ่งน่ารัก“งั้นก็ไปให้ป้าเสริมทำให้แล้วกันค่ะ เดี๋ยวของพวกนี้เอลิซกินเอง” เธอเริ่มงอน ในน้ำเสียงมีความประชดประชัน“ป้าเสริมก็ทำไม่ได้” เขาพูดเป็นนัยๆ“อะไรกันค่ะ มันยากขนาดนั้นเลยหรอ” ทั้งที่งอนอยู่แต่ก็อยากรู้ว่าอาหารที่เขาอยากกินคืออะไร“ก็....” เขาพูดพลางจับคนร่างบางให้หันมาเผชิญหน้าสีหน้าของฉันเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม???“อยากกินตรงนี้” เขาพูดแล้วก้มลงมาจูบลงที่ปากฉันโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว“เพราะว่ามันหวานมากกกก” เขาถอนจูบแล้วพูด“ตรงนี้ก็หวาน” เขาพูดจบก็ก้มลงมาจูบที่ซอกคอพร้อมกดริมฝีปากให้แรงขึ้นจนเกิดเสียง’ จ๊วบ’ ก่อนที่จะมีรอยแดงเป็นจ้ำเล็กๆ ตามมา“ตรงนี้ก็ยิ่งหวาน” เขาเลื่อนใบหน้าลงมาตรงเนินอกอิ่มและกระทำการแบบเดียวกันกับที่ซอกคอเมื่อกี้ ‘จ๊วบ’ ปรากฏรอยแดงเล็กๆ เช่นกันขณะที่ฉันยืนตัวแข็งทื่อ สมองอื้ออึงกั

ตอนที่ 36 ใช้หัวใจในการรักษาผมค่อยๆ ไล้สูดดมความหอมกรุ่นตามร่างกาย เริ่มจากริมฝีปากนุ่มนิ่มที่ผมชอบ ความหวานนุ่มแสนละมุนทุกครั้งที่ผมละเลียดกินผมแทบไม่อยากละออกจากมันเลย มันเหมือนแหล่งพลังงานความสุขชั้นยอดที่คอยเติมความสุขให้ผมในทุกๆ วัน จนผมต้องคอยหมั่นเติมมันเข้าไปทุกครั้งที่มีโอกาส ถัดมาคือลำคองามระหงขาวเนียน จุดกระแสชีวิตที่นำพากลิ่นกายไปทั่วร่าง แค่ได้ลงไปสูดดมกลิ่นก็บังเกิดความดึงดูดที่ยากจะถอดถอน ถ้าให้ผมซุกอยู่ตรงนั้นทั้งวันผมก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง แล้วเมื่อเลื่อนลงมายังดอกบัวตูมคู่งามที่อวบอั๋นใหญ่โตเกินตัว เมื่อใดก็ตามที่ผมได้ใช้ปากครอบครองดอกบัวตูมคู่นั้นเป็นต้องฉกฉวยดื่มกินอย่างหื่นกระหายคล้ายกับเด็กน้อยผู้หิวโหย ความหอมหวานจะคละคลุ้งไปทั่วทั้งปาก จนยากจะเงยหน้าขึ้นมา...ถ้าเปรียบเทียบกับสิ่งที่ผมแวะชิมมาตลอดทางเป็นดั่งขนมหวานระดับมิชลินสตาร์แล้วละก็ จุดถัดไปผมยกให้เป็นอาหารชั้นยอดหนึ่งเดียวในโลก ที่พอได้ลิ้มลองแล้วยากจะลืมเลือน เป็นอาหารจานเดียวที่ผมกินอย่างไม่มีเบื่อและไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยเมื่อยามได้กิน ทั้งยังเป็นแหล่งพลังงานไฟฟ้าที่ทำให้กระแสเลือดในร่างกายหมุนเวียนเ

ตอนที่ 38 ไปคุยกับคนรู้ใจมาณ Penthouseเขาเดินกลับมายังที่นอน ก่อนจะค่อยๆ ขึ้นเตียงอย่างแผ่วเบา ขณะที่กำลังจะเอนตัวลงนอนพร้อมกับวาดมือออกไปเพื่อกอดร่างนวลอยู่นั้นพรึ่บ!!ดวงตากลมโตสุกใส เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนเขาตกใจผงะมือค้างกลางอากาศ“เฮียไปคุยโทรศัพท์กับใครมาค่ะ” เสียงหวานเอ่ยถาม พร้อมส่งสายตาคาดคั้นมาที่คนร่างโตที่ตอนนี้เบิกตา กว้างเพราะตกใจจากเหตุการณ์เมื่อครู่นี้เขารับรู้ได้ว่าในคำถามนั้น มีน้ำเสียงของความไม่พอใจอยู่ เขายิ้มกริ่มในใจ ก่อนจะทำหน้านิ่งตอบกลับไป“ไปคุยกะคนรู้ใจมา” เขาพูดแกล้งคนตรงหน้า เพราะอยากเห็นปฏิกิริยาบางอย่างที่เขาแอบคาดหวังอยากจะให้เธอแสดงออกมาร่างบางขมวดคิ้วทันที พร้อมกับปัดมือที่ค้างกลางอากาศทิ้ง แล้วหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง คำตอบของคนตัวโตเสียดแทงเข้าไปกลางใจของคนตัวเล็ก จนจุกไปหมด“ถ้าคุณเซฟมีแฟนอยู่แล้ว คุณเซฟไม่ควรทำแบบนี้กับเอลิซนะคะ” ฉันบอกขณะที่สายตาจ้องไปที่ดวงตาของเขา ที่ยังคงมีความทะเล้นเหมือนไม่แคร์อยู่ในนั้น“เรียกเฮียสิ ไม่เรียกคุณเซฟ” เขาเอ่ยบอกโดยไม่สนใจสิ่งที่ฉันพูดเลย“เอลิซจริงจังนะคะ ถ้าคุณเซฟมีแฟนอยู่แล้ว เราก็ควรจะจบความสัมพันธ์กันเดี๋ย

ตอนที่ 40 อาบน้ำให้หน่อยฉันไม่ได้เรียกป้าเสริมให้มาช่วย เพราะคิดว่าจะทำอะไรง่ายๆ ให้เขากิน โดยไม่ลืมที่จะมีเมนูไข่และอาหารเสริมต่างๆ เพื่อบำรุงร่างกายให้เขาและช่วยสมานแผลของเขาด้วยฉันเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อย จนผ่านไปสักพัก ~~เมื่อมองดูนาฬิกาก็คิดว่านานพอที่เขาน่าจะแต่งตัวเสร็จแล้วและน่าจะเดินลงมาได้แล้ว ทำไมป่านนี้เขายังไม่ลงมาอีก ฉันคิดด้วยความสงสัย หรือมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา หรือว่าเขาลื่นล้มในห้องน้ำหรือเปล่านะ พอคิดได้ดังนั้นฉันก็รีบกุลีกุจอวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนเขาทันทีแกร๊ก~~เมื่อฉันเปิดประตูแล้วเดินไปถึงที่นอนก็พบกับร่างสูงสง่านอนกึ่งนั่งเหยียดตัวเอนหลังพิงกับหัวเตียงสายตาจับจ้องดูอะไรบางอย่างในแล็ปท็อปของตัวเองอยู่อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว และเหมือนว่าจะไม่รู้ด้วย ว่าตอนนี้มีคนเข้ามาถึงในห้องนอนแล้ว ให้ตายเถอะ...ฉันรีบวิ่งมาแทบตายเพราะเป็นห่วงเขากลัวว่าจะลื่นล้ม แต่ที่ไหนได้กลับมานั่งจ้องแล็ปท๊อปหน้านิ่วอยู่ตรงนี้... นี่เขาจะรู้บ้างไหมว่าคนอื่นเขาเป็นห่วงจนคิดไปไกลขนาดไหนแล้ว ฉันได้แต่ยืนส่ายหน้าเบาๆแต่ดูท่าคนข้างหน้าจะไม่รู้อะไรเลย จนฉันต้องเอ่ยถามขึ้น“เฮียทำไมยังไม่ไปอาบน้ำ