ตอนที่ 38 ไปคุยกับคนรู้ใจมาณ Penthouseเขาเดินกลับมายังที่นอน ก่อนจะค่อยๆ ขึ้นเตียงอย่างแผ่วเบา ขณะที่กำลังจะเอนตัวลงนอนพร้อมกับวาดมือออกไปเพื่อกอดร่างนวลอยู่นั้นพรึ่บ!!ดวงตากลมโตสุกใส เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนเขาตกใจผงะมือค้างกลางอากาศ“เฮียไปคุยโทรศัพท์กับใครมาค่ะ” เสียงหวานเอ่ยถาม พร้อมส่งสายตาคาดคั้นมาที่คนร่างโตที่ตอนนี้เบิกตา กว้างเพราะตกใจจากเหตุการณ์เมื่อครู่นี้เขารับรู้ได้ว่าในคำถามนั้น มีน้ำเสียงของความไม่พอใจอยู่ เขายิ้มกริ่มในใจ ก่อนจะทำหน้านิ่งตอบกลับไป“ไปคุยกะคนรู้ใจมา” เขาพูดแกล้งคนตรงหน้า เพราะอยากเห็นปฏิกิริยาบางอย่างที่เขาแอบคาดหวังอยากจะให้เธอแสดงออกมาร่างบางขมวดคิ้วทันที พร้อมกับปัดมือที่ค้างกลางอากาศทิ้ง แล้วหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง คำตอบของคนตัวโตเสียดแทงเข้าไปกลางใจของคนตัวเล็ก จนจุกไปหมด“ถ้าคุณเซฟมีแฟนอยู่แล้ว คุณเซฟไม่ควรทำแบบนี้กับเอลิซนะคะ” ฉันบอกขณะที่สายตาจ้องไปที่ดวงตาของเขา ที่ยังคงมีความทะเล้นเหมือนไม่แคร์อยู่ในนั้น“เรียกเฮียสิ ไม่เรียกคุณเซฟ” เขาเอ่ยบอกโดยไม่สนใจสิ่งที่ฉันพูดเลย“เอลิซจริงจังนะคะ ถ้าคุณเซฟมีแฟนอยู่แล้ว เราก็ควรจะจบความสัมพันธ์กันเดี๋ย
ตอนที่ 39 รังเกียจไหม!!ประโยคที่เขาเอื้อนเอ่ยบอกออกมา ยังคงดังก้องกังวานอยู่ในโสตประสาทและอบอวลอยู่ในหัวใจที่กำลังสั่นไหว ฉันเงยหน้ามองเขาด้วยความรู้สึกเต็มตื้น ข้างในหัวใจมันพองโตคับแน่นเต้นระรัวจนแทบจะกระเด็นกระดอนออกมานอกอกฉันทำได้เพียงกอดตอบเขากลับไป ใบหน้าซุกเข้ากับอกแกร่งหนาแน่นแข็งแรง ที่ให้ความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก น้ำตาที่ค่อยๆ ซึมออกมาเปื้อนเปรอะไปที่ชุดนอนของเขาจนเขารู้สึกได้“ร้องไห้ทำไมค่ะ..” เขาถามด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม“รังเกียจที่จะเป็นเมียเฮียหรอ” น้ำเสียงเขาดูเป็นกังวลฉันซุกหน้าอยู่กับที่ โดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเขาเลย...“ถ้าไม่รังเกียจก็เงยหน้ามาบอกเฮียหน่อยได้ไหม ว่าตกลงเป็นเมียเฮียไหมคะ” เขาพยายามดันตัวฉันให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาฉันยังคงนิ่ง แม้น้ำตาจะแห้งเหือดไปบ้างแล้ว แต่กลับมีบางสิ่งที่ทำให้ฉันต้องหยุดคิด หลายสิ่งหลายอย่างในความคิดของฉันมันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะความรู้สึกที่มีต่อเขาการที่เขาแกล้งลองใจฉัน มันไม่ใช่แค่เขาที่ได้เห็นอะไรชัดเจนขึ้น แต่เป็นตัวฉันเองด้วยที่ทำให้รู้ตัวเองว่าฉันนั้น ‘ยอมรับเขาเข้ามาในหัวใจ’ ฉันค่อยๆ ละตัวออกจากอกของเขา ก่
ตอนที่ 40 อาบน้ำให้หน่อยฉันไม่ได้เรียกป้าเสริมให้มาช่วย เพราะคิดว่าจะทำอะไรง่ายๆ ให้เขากิน โดยไม่ลืมที่จะมีเมนูไข่และอาหารเสริมต่างๆ เพื่อบำรุงร่างกายให้เขาและช่วยสมานแผลของเขาด้วยฉันเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อย จนผ่านไปสักพัก ~~เมื่อมองดูนาฬิกาก็คิดว่านานพอที่เขาน่าจะแต่งตัวเสร็จแล้วและน่าจะเดินลงมาได้แล้ว ทำไมป่านนี้เขายังไม่ลงมาอีก ฉันคิดด้วยความสงสัย หรือมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา หรือว่าเขาลื่นล้มในห้องน้ำหรือเปล่านะ พอคิดได้ดังนั้นฉันก็รีบกุลีกุจอวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนเขาทันทีแกร๊ก~~เมื่อฉันเปิดประตูแล้วเดินไปถึงที่นอนก็พบกับร่างสูงสง่านอนกึ่งนั่งเหยียดตัวเอนหลังพิงกับหัวเตียงสายตาจับจ้องดูอะไรบางอย่างในแล็ปท็อปของตัวเองอยู่อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว และเหมือนว่าจะไม่รู้ด้วย ว่าตอนนี้มีคนเข้ามาถึงในห้องนอนแล้ว ให้ตายเถอะ...ฉันรีบวิ่งมาแทบตายเพราะเป็นห่วงเขากลัวว่าจะลื่นล้ม แต่ที่ไหนได้กลับมานั่งจ้องแล็ปท๊อปหน้านิ่วอยู่ตรงนี้... นี่เขาจะรู้บ้างไหมว่าคนอื่นเขาเป็นห่วงจนคิดไปไกลขนาดไหนแล้ว ฉันได้แต่ยืนส่ายหน้าเบาๆแต่ดูท่าคนข้างหน้าจะไม่รู้อะไรเลย จนฉันต้องเอ่ยถามขึ้น“เฮียทำไมยังไม่ไปอาบน้ำ
ตอนที่ 41 (NC) ช่วยเฮียหน่อยเขาหันหน้าเข้ากับผนังห้องน้ำอย่างรู้หน้าที่ คงกลัวว่าฉันจะรู้สึกกระดากใจที่จะต้องทำความสะอาดให้เขาทางด้านหน้าโดยมีสายตาของเขาจับจ้องอยู่ มือทั้งสองข้างของเขายันกำแพงไว้ ทุกท่วงท่าที่ทำช่างดูดีเหลือเกินจนฉันอดไม่ได้ที่จะมอง สายตาของฉันจับจ้องไปยังสายน้ำที่ไหลผ่านไปตามร่องกล้ามที่ดูดี น้ำที่ไหลเอื่อยๆ ลงมาตามร่างกาย ทำให้เกิดเป็นกลุ่มเม็ดน้ำเล็ก ๆ เกาะบนผิวสีน้ำผึ้งของเขา องค์ประกอบทุกอย่างยิ่งทำให้เจ้าของร่างดูมีเสน่ห์เย้ายวนยิ่งขึ้นความงดงามราวกับรูปปั้นแกะสลัก ทำให้ฉันถึงกับยืนมองงานประติมากรรมชั้นเลิศที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเคลิบเคลิ้มอย่างลืมตัวจนเผลอลูบไล้ไปตามแผ่นหลังสง่างามผืนนั้น“อืมมม~~” เสียงครางที่ดังมาจากลำคอของเขา ช่วยเตือนสติให้ฉันหยุดการกระทำที่กำลังจะเลยเถิดลงทันทีฉันรีบละสายตาจากแผ่นหลังของเขาหันไปหยิบสบู่เหลวใส่มือ โชคดีที่เขาไม่ได้เห็นใบหน้าแดงก่ำที่ร้อนผ่าวและสายตาหลุกหลิกที่แสนน่าอายของฉัน ไม่อย่างนั้นฉันคงได้แทรกแผ่นดินหนีหายไปแน่ฉันหันกลับมาตั้งใจทำหน้าที่ตรงหน้านี้อีกครั้ง สองมือบรรจงทาสบู่เหลวที่อยู่ในมือไล่ไปตามลำตัวของเขาโดยเริ่
ตอนที่ 42 (NC) ยังไม่พอร่างสูงที่ยืนหันหลังอยู่ตรงหน้าด้วยกายเปลือยเปล่า ก็กลับหันหน้ามาหาฉัน ดวงตาคมสีเทาเข้มคู่นั้นจ้องมองมาฉันด้วยแววตาเปิดเผยความต้องการ และก่อนที่ฉันจะทันได้ทำอะไร ร่างบางของฉันก็ถูกจับพลิกกดลงไปกับผนังห้องน้ำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว“ฮะ..อุ๊บ” ไม่ทันที่ฉันจะได้เอ่ยอะไรออกไป ปากอวบอิ่มนุ่มนิ่มก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากหนา ที่ตอนนี้ออกแรงบดขยี้ จนรู้สึกเจ็บเล็กน้อย“ช่วยเฮียอีกหน่อยนะ เฮียยังไม่พอเลย” เขาถอนริมฝีปากออกเพื่อเอ่ยคำขอร้องต่อฉันฉันไม่ทันที่จะได้ตอบกลับ เขาก็ก้มลงประกบปากหนาเข้ามาที่ริมฝีปากแดงระเรื่อของฉันอีกครั้ง มือหนารั้งท้ายทอยกระชับให้แน่นขึ้นเพื่อจะดูดดื่มกินความหวานจากริมฝีปากนุ่มอย่างหิวกระหาย ริมฝีปากหนาเริ่มต้นด้วยความร้อนแรง แล้วค่อยๆ อ่อนโยน ก่อนจะงับเข้ากับกลีบปากล่างและบนของสาวเจ้าสลับไปมา แล้วแทรกลิ้นที่ชำนาญทางเข้ามาสร้างความวาบหวามให้ฉันอ่อนระทวยเมื่อดูดดื่มความหวานจากริมฝีปากจนพอใจแล้ว เขาก็เลื่อนหน้าลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่น ตรงเข้ามาขบเม้มให้เกิดร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของ มือหนาละจากลำคอระหง มุ่งเข้าขยำบีบเคล้นอกเต่งที่เด้งชูชันตามแรงกระเพื่อ
ตอนที่ 43 (NC) ช่วยตัวเองสิ่งที่ยังคุกรุ่นอยู่ภายในร่างกายของฉัน มันไม่ได้จางหายตามไปกับความสุขสมของเขา ฉันยืนมองตามแผ่นหลังกว้างไปด้วยสายตาพร่ามัวที่แฝงไปด้วยแววตาร้องขออยากให้เขาหันหลังกลับมา แต่!! น่าเสียดายที่เขาไม่เห็นสายตาคู่นี้ของฉันร่องรอยรสสัมผัสและความรู้สึกเสียวซ่านยังคงตราตรึงอยู่ทุกอณูผิว การถูกกระตุ้นจากลีลาอันร้อนเร่าใต้สายน้ำอุ่น ทำให้อารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงไปแล้วของฉันไม่มีท่าทีจะกลับมาง่ายๆใช่!!ฉันต้องการระบาย...ฉันค่อยๆ ถอดเสื้อที่ขาดออกปล่อยลงสู่เบื้องล่าง สองมือเอื้อมไปปลดตะขอบราเซียด้านหลัง แล้วทิ้งตามลงไป จากนั้นก็จัดการถอดกางเกงกับแพนตี้ตัวจิ๋วออก ฉันค่อยๆ รูดผ้าทั้งสองชิ้นลงไปสุดปลายเท้า และถ้าแพนตี้ตัวจิ๋วไม่เปียกน้ำซะก่อน คงได้เห็นร่องรอยน้ำหวานสีใสที่เจิ่งนองเปื้อนจนชุ่มแฉะ เหตุมาจากความเสียวซ่านที่ได้รับการปรนเปรอจากคนหื่นหลังจากที่ร่างบางหุ่นสมส่วนของฉันไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆ แล้ว ฉันเอื้อมมือไปเปิดน้ำอุ่นจากฝักบัวเพื่อที่จะชำระคราบคาวสีขาวขุ่นที่ถูกทำให้เปรอะเปื้อนให้ออกอีกครั้ง น้ำอุ่นที่สาดกระทบลงมาบนเนื้อเนียนขาวกลับช่วยโหมความรู้สึกที่ยังไม่มอดดับลงไป
ตอนที่ 44 เร็วกว่าที่คิดฉันหยัดตัวลุกขึ้นมาอาบน้ำ เพราะไม่แน่ใจว่ากินเวลาไปนานเท่าไรแล้ว เดี๋ยวเขาจะผิดสังเกต แค่คิดใบหน้าของฉันก็เห่อร้อนขึ้นมาแล้วฉันรีบอาบน้ำแต่งตัว เมื่อเดินมาถึงห้องนอนก็ไม่พบเขาอยู่ที่นี่แล้ว สงสัยจะลงไปกินอาหารที่ฉันเตรียมไว้ให้แล้วเมื่อแต่งตัวเสร็จฉันรีบตามลงไปยังโต๊ะอาหาร ก็พบคนที่ตามหานั่งอยู่ก่อนแล้ว จากที่เห็นเขาน่าจะกินอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาไม่ได้หันมามองฉันที่เดินมาถึงที่โต๊ะ เพราะสายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่แล๊ปท๊อป ฉันนั่งลงเพื่อจะกินอาหารที่ฉันเป็นคนเตรียมไว้“สวัสดีค่ะ คุณเอลิซ วันนี้แต่งตัวน่ารักจังเลยนะคะ จะไปไหนหรอค่ะ” ป้าเสริมที่น่าจะมาถึงได้สักพักเอ่ยทักทายฉัน“วันนี้เฮียใจดีค่ะ จะพาเอลิซออกไปทำงานด้วย” ฉันเอ่ยบอกและยิ้มด้วยความดีใจตอบกลับไปเขาเงยหน้ามามองฉันที่คุยกับป้าเสริม“อาบน้ำ นานจังนะ” ประโยคที่เขาเอ่ยทักฉัน ทำให้ฉันหน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันที โดยที่ฉันไม่ได้สังเกตเลยว่ามุมปากทรงเสน่ห์นั้นแอบยกยิ้มขึ้นด้วย“กะ..ก็..เอ่อ..ผู้หญิงก็อาบน้ำนานทุกคนแหละค่ะ” ฉันเอ่ยตะกุกตะกักเมื่อนึกถึงสาเหตุที่ทำให้ฉันอาบน้ำช้า พร้อมทั้งไม่กล้าสบสายตาเขาตรงๆ
ตอนที่ 45 จับผิดคนป่วย--- เซฟ Talk ---ผมมองตามร่างบางที่ขึ้นไปเอากระเป๋าบนห้อง แล้วนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์หลายๆ เหตุการณ์ก่อนหน้านี้...‘แล้วผมจะรู้ได้ไงว่าเธออาการดีขึ้น หรือหายแล้ว’ ประโยคที่ผมถามหมอออกไป‘เมื่อเธอพร้อม เธอจะเปิดใจให้คุณ เมื่อเธอรู้สึกปลอดภัยและผ่อนคลาย ความทรงจำเลวร้ายจะค่อยๆ หายไป เมื่อถึงเวลานั้น เธอจะทำให้คุณสัมผัสได้ว่าเธอพร้อมที่จะยอมรับคุณแล้ว ไม่แน่ว่าเธออาจจะเป็นคนเริ่มความสัมพันธ์ก่อนก็ได้” ขณะที่ผมคิดถึงคำพูดของหมอที่วนเวียนอยู่ในหัวของผม จนไม่สามารถจะสลัดมันออกไปได้ อีกทั้งยังพยายามคิดหาวิธีการที่จะรักษาเธอให้หาย ความคิดมากมายที่อยู่ในหัวมันทำให้ผมนอนแทบไม่หลับจนเมื่อเช้าพอเธอตื่นขึ้นมา เธอก็บอกให้ผมนอนพักก่อน ตัวเธอจะไปทำอาหารให้ผมกิน แต่เป็นเพราะว่าผมนอนไม่หลับแล้ว ผมจึงได้หยิบแล็ปท๊อปคู่ใจของผมมาเปิดดูผลประกอบการธุรกิจต่างๆ ที่ผมลงทุนและบริหารอยู่ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง และถือโอกาสดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยระหว่างที่รอผมเลื่อนไปเรื่อยๆ จนสะดุดตาเข้ากับโฆษณากล้องวงจรจิ๋ว เมื่อเห็นปุ๊ปความคิดก็พุ่งแล่นเข้ามาในสมองของผมทันที วิธีที่จะพิสูจน์อะไรบางอย่างที่ผมรู้ส