Novels by พาวิจิตร

ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล

ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก

ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..

ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด

ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม

ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก

ตอนที่ 50 ไม่ให้ไปโว้ย!!ฟู่วววว ~~ส่วนถอนหายใจโล่งไปอีกเปลาะ จนเผลอลืมไปเลยว่ายังมีคนที่นั่งหน้านิ่งข้าง ๆ ที่ยังรอถามคำถามฉันอีกมากมาย“เมื่อกี้ใคร...” เขาขมวดคิ้วเอ่ยถาม“นายไม่เห็นชื่อหรือไง” ฉันที่เพิ่งจะได้หายใจหายคอ กลับต้องมาถูกเขาสอบสวนอีก จนอดไม่ได้ที่จะกวนเขากลับด้วยทีท่ายียวน“หึ...ปากดีนักเดี๋ยวจับ...”“จะจับอะไร เดี๋ยวนะฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับนายเลยนะที่พูดแทรกออกไปแบบนั้น แถมยังพูดจาน่าเกลียดอีก” ฉันบุ้ยปากสวนใส่คนตรงหน้าอย่างไม่รอให้เขาได้พูดจบ ก่อนที่จะพานคิดไปถึงประโยคนั้นของเขา“แล้วอีกอย่างใครเขาเป็นเมียนายกัน...ชิ...ขี้ตู่ชะมัด” แก้มที่พองลมตุ๊บป่องอย่างเด็กที่ออกอาการงอน ทำให้คนที่นั่งด้านข้างถึงกับอมยิ้มด้วยความเอ็นดู“อีกไม่นานหรอก...เดี๋ยวก็ได้...”และในจังหวะที่เขายังพูดไม่ทันจบประโยคกริ๊งงงงงง ~~ กริ๊งงงงงง ~~เสียงโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง และครั้งนี้หน้าจอที่แสดงชื่อบุคคลที่โทรเข้ามาก็ทำให้คนที่นั่งด้านข้างฉันเปลี่ยนจากใบหน้าอมยิ้มเป็นอึมครึมทันทีหน้าจอแสดงชื่อผู้โทรเข้า... (พี่ราม)“เปิดลำโพง” เขาเอ่ยปากออกคำสั่งเช่นเดียวกันกับที่เมื่อครั้งที่ป้าน

ตอนที่ 49 บอกไปว่าอยู่กับ‘ผัว’ เสียงตะคอกของเขาทำฉันถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ...นี่เขามายืนตั้งแต่เมื่อไร แล้วทำไมต้องทำเสียงดุแบบนี้ด้วย...แต่ทว่า...สัญชาตญาณส่วนลึกของฉันมันได้บอกเอาไว้ว่า ถ้าหากน้ำเสียงเขาส่งมาแบบนี้เมื่อไหร่ เท่ากับไม่เป็นผลดีต่อตัวของเองอย่างแน่นอน“นะ...นาย” ฉันหน้าซีดเผือดเรียกชื่อเขาตะกุกตะกัก โดยที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องกลัวเขามากขนาดนี้“กูถามว่าไอ้เหี้ยนี้มันเป็นใคร...” เขายังคงจ้องเขม็งมองฉันอย่างคาดคั้น และก่อนที่เขาจะทันได้เอื้อมมือมาคว้าเอาโทรศัพท์ฉันไป ฉันก็ได้เอาโทรศัพท์ของตัวเองหลบมือเขาทันเสียก่อน“ความลับ...??” (-*-) ใบหน้าอันบูดบึ้ง พร้อมกับน้ำเสียงที่กดต่ำลงของเขา ทำฉันลอบกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่“นะ...นายเป็นอะไรของนายเนี้ย...เสียมารยาทชะมัด” ฉันยังคงแสร้งตำหนิเขาทั้งที่ใจสั่นระรัวไม่ต่างจากร่างกาย“เอาโทรศัพท์มานี่...!!” และน้ำเสียงที่กดต่ำพร้อมกับไอสังหารที่แผ่ออกมาจากร่างสง่างามที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงทรงคุณชายเข้ารูปสีเดียวกันนั้น ยิ่งทำให้รังสีที่แผ่ออกมานั้นยิ่งดูน่าเกรงขามนับร้อยเท่าพันทวี“แล้ว นะ...นายมีสิทธ

ตอนที่ 48 มันเป็นใคร!!ซ่า ~~ฉันปล่อยให้สายน้ำชะล้างทุกอย่างบนล่างกายโดยหวังจะให้ความรู้สึกทุกอย่างมลายหายไปจนหมดสิ้น แต่ทว่า...สายน้ำก็กลับชะล้างได้เพียงคราบเหงื่อไคลที่อยู่บนกายเท่านั้น มันไม่อาจที่จะสามารถชะล้างคราบความวาบหวามที่ยังคงตกค้างอยู่ภายในร่างกายของฉันได้อยู่ดีอีกทั้งความอุ่นร้อนของสายน้ำกลับยิ่งโหมให้ไฟในเรือนร่างให้วิ่งพล่านไปทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะยามที่ตัวเองลากไล้มือไปตามเรือนร่างพร้อมกับนึกจินตนาการไปถึงการสัมผัสจากเขา มันยิ่งทำให้กายสาวปั่นป่วนจนเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่อยู่กระทั่งเมื่อนิ้วเรียวยาวจากทั้งสองมือตรงเข้านวดคลึงบีบเคล้นไปยังก้อนอกอวบที่ใหญ่โตเกินตัว โดยที่มีสายน้ำไหลรดปะทะเรือนร่างไม่หยุด มันยิ่งทำให้ความรู้เสียวซ่านวาบหวามเหิมเกริมบุกเร้ากายสาวอย่างไม่ยอมลดละและในจังหวะที่ความเคลิบเคลิ้มกำลังจะพานิ้วเรียวยาวลงไปทักทายกับติ่งกระสันที่อยู่ด้านล่าง เพื่อท้าทายความแปลกใหม่ที่ตัวเองกำลังจะลองนั้น...ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นก็เรียกสติพาทุกอย่างให้หยุดชะงักงั้นลง พร้อมกับหัวใจของสาวแรกรุ่นที่เต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นตกใจตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก“นี

ตอนที่ 47 อยากโดนแบบนั้นอีกความรู้สึกปั่นป่วนชวนหัวใจคันยุบยิบในแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มันช่างเป็นความรู้สึกวูบวาบในใจยังไงบอกไม่ถูก นี่ยังไม่รวมถึงพฤติกรรมแปลก ๆ นับตั้งแต่ที่ฉันเจอกับเขา ทั้งที่โดยปกติแล้วนิสัยของฉันมักจะอ่อนโยนและมีสติตลอดเวลาอยู่เสมอ แต่พอได้ใช้เวลาอยู่กับเขาฉันก็มักจะพลาดท่าทำอะไรบ้า ๆ พูดจาร้าย ๆ ออกไปหลายครั้งหลายหน จนแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเองเลย อีกทั้งยังมีความรู้สึกแปลก ๆ ที่เฝ้าแต่จะยิ่งทวีคูณมากขึ้นยามที่ถูกเขาสัมผัสเรือนร่าง ทั้งนิ้วมือ ปลายจมูก อ้อมกอด ริมฝีปากที่รุกล้ำ โลมเลีย กะลิ้มกะเหลี่ยสัมผัสไปทั่วทุกพื้นที่ผิว มันช่างให้ความรู้สึกเพลิดเพลินสุขสมคล้ายกับว่าตัวเองกำลังล่องลอยอยู่บนอากาศจนไม่อยากจะกลับมาสัมผัสกับพื้นดินอีกเลย...แล้วยิ่งพอมานึกย้อนคิดไปก็ยิ่งรู้สึกถึงความประหลาดใจที่มีต่อร่างกายและความรู้สึกของตัวเอง ที่ว่าทำไมปฏิกิริยาของฉันโดยปกติแล้วมันควรที่จะปฏิเสธการสัมผัสของคนที่เราไม่คุ้นเคยหรือปัดป้องต่อสู้การคุกคามจากคนแปลกหน้าแต่ทว่า...ความรู้สึกภายในร่างกายมันกลับแสดงออกว่าชอบการสัมผัสของเขาซะอย่างนั้น มันชอบเวลาที่ถูกนิ้วมือเรียวยาว

ตอนที่ 46 นมที่แพงที่สุดในโลก“กูขอโทษแล้วกันที่ทำแบบนั้นกับมึง...”เขายังคงเอ่ยปากขอโทษฉัน โดยที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมและยังมองฉันด้วยแววตาที่อ่อนโยนลงส่วนฉันที่แม้จะรู้สึกโกรธเคืองเขาอยู่ แต่ด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดและความรู้สึกที่รับรู้ได้ถึงคำขอโทษของเขาก็ทำให้ฉันเลือกที่จะทำใจกับสิ่งที่มันเกิดขึ้น นั่นก็เพราะสิ่งเกิดขึ้นมันก็ได้เสียหายไปแล้วมันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว แต่ว่ามันยังมีสิ่งที่แก้ไขได้อยู่นั่นก็คือ...ผลประโยชน์ที่ฉันควรได้รับต่อสิ่งที่ฉันต้องสูญเสียไป ฉันก็ควรที่จะได้รับผลประโยชน์สูงสุดไม่ใช่เหรอ...“20 ล้าน ~~” ฉันแง้มผ้าห่มโผล่หน้าออกมาพูด ก่อนจะผลุบกลับไปคลุมโปงตามเดิมเพราะยังไม่มีความกล้ามากพอที่จะเผชิญหน้ากับเขา“โห้...เกินไปป่ะ...” และหลังจากเขาที่ได้ยินข้อต่อรองของฉันนั้น เขาถึงกับเหวอกอดอกมองก้อนเกลือที่นอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ด้วยความรู้สึกที่ว่าตัวเองกำลังโดนขูดเลือดขูดเนื้ออยู่อย่างไงอย่างงั้น“จิ๊...มันไม่เกินไปหรอก...” ฉันที่อดไม่ได้ถึงกับรีบเถียงออกไปจากใต้ผ้าห่ม“ไม่เกินไปยังไง เกินไปเห็น ๆ ขนาดหน้าอกนางแบบระดับแนวหน้า กูยังได้ดูดฟรี ๆ ไม่เสียสักบาท” ก่อนที่เ

ตอนที่ 45 ไม่ได้ทำอะไรนอกจาก...หลังจากที่ลูกน้องของผมมันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกไป ผมที่ไม่ได้สนใจอะไร ก็ได้เดินมานั่งข้าง ๆ ที่เธอนอนอีกครั้ง โดยครั้งนี้ผมได้แต่นั่งพิจารณาใบหน้าสวยหวานของเธอ จนเวลาล่วงเลยไปนานกระทั่งเธอเริ่มรู้สึกตัว...“อื้ออออ ~~ ปล่อย ปล่อยนะ ปล่อย ฮึก ฮึก” เธอที่ละเมอขึ้นมาทั้งที่ดวงตายังมีน้ำใสคลออยู่ผมรู้สึกสงสารเธอจับใจ ก่อนจะค่อย ๆ ลูบหัวทุยของเธออย่างแผ่วเบา และเลือกที่จะเอ่ยบอกถึงความรู้สึกสำนึกผิดต่อเธอออกไป“ขอโทษ...”--- ลลิน Talk ---เฮือก ~~พรึ่บ...!!ฉันสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นมาทั้งที่ดวงตายังเปียกชื้นไปด้วยน้ำสีใส ความรู้สึกที่เหมือนกับตื่นมาจากฝันร้าย ทำให้ทันทีที่รู้สึกตัวก็เกิดอาการหวาดผวาขึ้นมาทันที“ฮึก ฮึก...” ดวงตากลมสวยกลอกไปมาอย่างหวาดระแวงพร้อมกับก้อนสะอื้นที่จุกอยู่ที่ลำคอและหลังจากที่ดวงตาของฉันปรับโฟกัสสายตาได้ดีแล้ว ฉันก็พบกับไอ้ปีศาจร้ายตรงหน้าที่ตอนนี้เขาได้นั่งลูบหัวฉันพร้อมกับพึมพำอะไรบางอย่าง“ขอโทษ...” เสียงแผ่วเบาที่ลอยออกมา พร้อมกับตัวของฉันที่ผละออกไปจากมือหนาอย่างอัตโนมัติทันที เนื่องจากความทรงจำเมื่อก่อนหน้านี้ได้ถาโถมเข้ามาในโสต