ตอนที่ 32 ตระกูล'วงศ์เวชรุ่งเรือง'

ตอนที่ 32 ตระกูล ‘วงศ์เวชรุ่งเรือง’

แกร๊ก ~~

“มาแล้วหรอค่ะ ทำไมทำเสร็จเร็วจังเลย หนายยย ~~ ทำอะไรให้เฮียกินค่ะ” คนร่างสูงที่นอนเหยียดตัวอยู่บนที่นอนพูดด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานขึ้นมาขณะที่สายตาจับจ้องอยู่ที่แล็ปท๊อป โดยที่นึกว่าเป็นคนที่ตัวเองรอคอยอยู่เข้ามา

“หลงเมียไม่ลืมหูลืมตาเลยนะนาย” กิตกระแหนะกระแหนผู้เป็นเจ้านาย

สิ้นเสียงของลูกน้องคนสนิท สายตาอ่อนละมุนก็แปรเปลี่ยนเป็นนิ่งและดุดัน ก่อนจะส่งมาพร้อมแรงอาฆาตไปยังลูกน้องที่ยืนทำหน้าล้อเลียนใส่เขา

“มึงว่างมากนักหรือไง ถึงมีเวลามาแซวกูแบบนี้ หรืองานที่ทำอยู่มันน้อยไป งั้นกูว่าจะเปิดคาสิโนอีกสัก 5 ที่ ผับอีกสัก 10 ที่ ให้มึงดูแลดีไหม” เขาเอ่ยน้ำเสียงดุดันกลับไป ขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่แล็ปท๊อปในมือ นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นลูกน้องคนสนิทแม่จะยิงให้ไส้แตก โทษฐานมาเห็นเขาตอนมุ้งมิ้ง

“พะ..พอแล้วครับนาย ที่ทำอยู่ก็หัวหมุนแล้วคร้าบบบ” เขาทำทีเป็นแกล้งปฏิเสธออกไป มีหรือเขาจะไม่ไหว ถ้าเจ้านายของเขาจะเปิดกิจการใหม่มาให้เขาดูแลจริงๆ เขาเต็มใจทำอย่างยิ่ง เพราะเขานั้นตั้งใจไว้แล้วว่าจะยอมทำงานถวายหัวถวายชีวิตให้กับนายคนนี้ของเขา เพราะถ้าไม่ได้นายในวัน