บททั้งหมดของ พ่ายเกมสวาท: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตอนที่ 21 กัดเต็มแรงเขาเดินตามฉันมาที่ห้องนอนเช่นเคยแล้วนั่งลงปลายเตียง ฉันลุกขึ้นเพื่อจะเดินออกจากห้องนอน แต่เขากลับคว้าเอวบางของฉันลงไปนั่งบนตักแกร่ง ก่อนจะกระซิบคำว่า ‘ขอโทษ’ ขึ้นมาอีกครั้ง ฉันเหนื่อยใจไม่อยากจะพูดอะไรอีก พยายามแกะมือที่เกาะอยู่ที่เอวออก แต่ก็เหมือนเดิม มือแกร่งไม่ขยับเขยื้อนเลย ฉันถอนหายใจแล้วมองไปที่หน้าเขาด้วยสายตาที่เหนื่อยหน่ายเต็มทน“จะเอายังไงคะ เอาจริงๆ สัญญาเรามันแค่คืนเดียว แต่คุณกลับ....” ฉันเม้มปากแน่นเมื่อพูดที่คืนที่เลวร้ายนั้น ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ แล้วพูดต่อ“ฉันถือว่าหักล้างกับการที่ฉันกินยาคุมฉุกเฉินไปแล้วกัน ดังนั้นจะไม่มีการล่วงเกินกันอีก แล้วคุณก็เลิกแตะต้องตัวฉันพร่ำเพรื่อได้แล้ว เห็นฉันไม่พูด คุณก็ควรให้เกียรติฉันบ้าง” นี่คงเป็นคำพูดที่ยาวที่สุดในหลายวันที่ผ่านมาที่ฉันไม่ได้พูดกับเขาเลย“อ่ออีกอย่าง ฉันเห็นว่าข้างล่างมีห้องพักแขกอยู่กรุณาให้ฉันย้ายลงไปนอนด้านล่างด้วยค่ะ ฉันไม่อยากอยู่กับคุณ” ฉันบอกข้อตกลงอีกข้อกับเขาไป---เซฟ Talk---คำพูดสุดท้ายของเธอบาดลึกลงไปถึงใจของผม มันปวดมันเจ็บ แต่ผมก็ต้องก้มหน้ารับกรรมจากผลการกระทำชั่วร้ายของตัวเอง ห

ตอนที่ 23 โดนลอบฆ่าฉันใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำแล้วเช็ดบริเวณแผล เพราะว่าเลือดยังคงไหลซึมออกมาเป็นระยะ ฉันจึงจำเป็นต้องออกไปขอยาทำแผลกับป้าเสริม แต่เมื่อฉันเปิดประตูออกมาก็พบกับกล่องปฐมพยาบาลวางไว้หน้าห้องแล้ว ก็ยังดีที่ยังมีความเป็นคนเหลืออยู่บ้าง ฉันหยิบขึ้นมาแล้วเอาเข้ามาในห้องนั่งทำแผลให้ตัวเอง ก่อนจะออกไปหาอะไรกินฉันเดินออกมาจากห้องตรงไปยังส่วนห้องครัว เป็นจังหวะเดียวกับที่ป้าเสริมทำอาหารเสร็จแล้ว ฉันนั่งลงกินทันที แต่อดไม่ได้ที่จะลอบมองว่าเขายังอยู่ไหม เหมือนป้าเสริมจะเห็นความหลุกหลิกในสายตาของฉัน ป้าเสริมจึงเอ่ยขึ้นมา“นายท่านไปทำงานแล้วค่ะ” สิ้นเสียงป้าเสริมฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วลงมือจัดการกับอาหารตรงหน้าได้อย่างสบายใจเวลาผ่านไป 3 วัน ที่เขาไม่กลับมาที่เพนท์เฮ้าส์เลย ส่วนฉันก็ใช้ชีวิตแบบไร้ความหวาดระแวงนั่ง นอน กิน แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะมีป้าเสริมคอยทำให้หมดทุกอย่าง แต่ในความสบายใจที่ไม่มีไอ้ปีศาจร้ายอยู่ใกล้ตัว มันกลับทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดตัวเองแปลกๆ ว่าทำไมฉันถึงต้องใจเต้นและอดมองไปทางเข้าไม่ได้ทุกครั้งที่เสียงประตูเปิดเข้ามา แล้วทำไมฉันต้องรู้สึกเศร้าหน่อยๆ ที่คนที่เข

ตอนที่ 25 ขอโอกาสให้ผัวสารเลวเขานอนกึ่งนั่งสายตาจับจ้องไปที่แล็ปท็อปที่อยู่ในมือ โดยที่ท่อนบนไม่ได้ใส่อะไร ทำให้เห็นผ้าพันแผลรอบเอว“นายท่านทานข้าวต้มก่อนนะคะแล้วค่อยทานยา อีกเดี๋ยวป้าจะเช็ดตัวให้นะคะ” ป้าเสริมเอ่ยขณะที่วางถ้วยข้าวต้มไว้ด้านข้างที่นอนเขาเหลือบตามองมาที่ฉัน ก่อนจะส่งสายตาเป็นสัญญาณให้ป้าเสริมออกไป เหมือนป้าเสริมจะรับรู้ได้ถึงพลังสายตาอำมหิตคู่นั้น จึงรีบเดินออกไปจากห้องอย่างไว“รีบทานสิค่ะ ป้าเสริมจะได้มาเช็ดตัวให้คุณ” ฉันเอ่ยดักคอเพราะรู้ว่าเขามีเจตนาอะไร“เอลิซ ป้อนผมหน่อยได้ไหม ผมยังเจ็บแผลอยู่เลย” เขาส่งเสียงอ่อนมาที่ฉัน“หึ คนเจ็บแผลอะไร จะมาจับแล็ปท็อปทำงานอยู่แบบนี้ค่ะ” ฉันกระแหนะกระแหนเขาไปอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้เขาโยนแล็ปท็อปที่อยู่ในมือทิ้งทันที ก่อนจะหันมาส่งสายตาอ้อนวอนมาที่ฉัน ฉันได้แต่ลอบยิ้มในความเจ้าเล่ห์ของเขา ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆ เขา แล้วป้อนข้าวต้มที่อยู่ในมือจนหมด เมื่อเขากินยาเสร็จฉันก็จะลุกออกมาเพื่อไปเรียกป้าเสริมให้มาเช็ดตัวให้เขา แต่กลับโดนเขารั้งมือไว้“จะไปไหน” เขาเอ่ยเสียงอ่อน“ไปเรียกป้าเสริมให้มาเช็ดตัวให้ค่ะ” ฉันบอกเขา“ไม่เอา ผมจะให้

ตอนที่ 27 กลัวเฮียหรอ!!แกร๊ก~~"ว๊ายย ตาเถร" เสียงป้าเสริมร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเปิดประตูเข้ามา ตั้งใจจะนำอาหารมาให้เจ้านายที่ป่วยอยู่ แต่กลับต้องมาพบภาพวาบหวิว จนทำให้คนมีอายุอย่างแกถึงกับหน้าชาคุณเซฟ หยุดการกระทำทันที ก่อนจะทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมกับโบกมือเป็นสัญญาณให้ป้าเสริมออกไปส่วนตัวฉันอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี ได้แต่ก้มหน้ามุดซุกไปที่หน้าอกแกร่ง ตอนนี้ถ้าใครมาวัดอุณหภูมิที่หน้าผากฉัน คงเกิน 40 องศาแน่นอน"งะ..งั้นป้าวางถาดอาหารไว้ตรงนี้นะคะ" ป้าเสริมละล่ำละลักบอก ก่อนที่จะรีบออกไปจากห้องเพี๊ยะ!!!ฉันตีไปที่แขนเขาอย่างแรง เพราะอยากจะระบายความอับอายที่มี"โอ๊ย..ตีเฮียทำไม เฮียเจ็บนะ ทำไมใจร้ายกับผัวแบบนี้ล่ะคะ" เขาแสร้งร้อง ฉันรู้ดีตีแค่นี้ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก"สมน้ำหน้าก็ใครใช้ให้เฮียทะลึ่งตึงตังอย่างนี้ล่ะ" ฉันพูดพาลค้อนให้เขาหนึ่งทีเขามองฉันที่หน้าง้ำหน้างอ ด้วยสายตาที่อบอุ่น อ่อนโยน พร้อมขำกับท่าทีของฉัน"แล้วอีกอย่าง ใครเป็นผัวเป็นเมียด้วย อย่ามาขี้ตู่นะ" ฉันยังคงกระฟัดกระเฟียดใส่เขา คนอะไรมั่ว คิดเอง เออเองเก่งชะมัด" อยากรื้อฟื้นความจำไหมล่ะ เฮียจ

ตอนที่ 29 ลางสัง(หื่น)หรณ์ฉันยังคงมองเขาด้วยสายตาที่โกรธเคือง ฉันไม่ตลกกับสิ่งที่เขาทำเลย กับแค่อยากให้ฉันนอนด้วยต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยหรอ วันก่อนก็แกล้งเจ็บแผลลงทุนร้องโอดครวญทั้งวัน วันก่อนหน้านั้นก็แกล้งตัวร้อนโดยการให้ป้าเสริมเอาผ้าที่ชุบน้ำร้อนมาโป๊ะหัวจนฉันต้องอยู่เช็ดตัวให้ทั้งคืนเพราะกลัวว่าเขาจะช็อกเพราะพิษไข้ ไหนจะวันก่อนหน้านู้นอีกที่แกล้งนอนละเมอร้องด้วยความหวาดกลัวจนฉันเผลอคิดว่าเขาคงฝังใจกับเหตุการณ์เฉียดตายครั้งนี้ของเขา วันๆ คงจะนอนคิดแต่จะหาแผนการมาหลอกฉัน (หึ...นักแสดงรางวัลออสการ์คงต้องยอมสยบ)“ปล่อยค่ะ ถ้าเป็นแบบนี้ หลอกกันแบบนี้ เอลิซไม่นอนด้วยหรอกนะคะ” ฉันเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ไม่เอาอ่ะ ไม่เอา เอลิซสัญญากับเฮียแล้วไงคะ” หึ..ทีนี้มาทวงสัญญา“แต่คุณเซฟ หลอกเอลิซ” ฉันแสดงความไม่พอใจออกมา“ไม่นะคะ คนดีของเฮีย เฮียติดกลิ่นเอลิซแล้ว ถ้าไม่มีเอลิซแล้วเฮียนอนไม่หลับ น๊าาาา ที่เฮียหายเร็วขนาดนี้เพราะเอลิซคอยดูแลเฮีย คอยนอนอยู่ข้างเฮีย ถ้าคืนนี้เอลิซไม่นอนกับเฮีย เฮียต้องหายป่วยช้าไปอีก 3 วัน 7 วัน แน่เลย” เขาพูดหาข้ออ้างต่างๆ นานา มาโน้มน้าวฉัน พร้อมกับส่งสายตาทร