All Chapters of บำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM : Chapter 21 - Chapter 30

ปึกร่างเล็ก ๆ ถูกจับโยนลงบนเตียงทันทีที่ร่างสูงก้าวเข้ามาภายในห้องนอนกว้าง พลอยไพลินรู้สึกจุกเล็กน้อยกับความรุนแรงของเรย์ อาการเมาก่อนหน้านี้หายเป็นปลิดทิ้ง ตอนนี้หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรงจนแทบทะลุออกมานอกอก เมื่อเรย์ค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้ออย่างใจเย็นก่อนที่เขาจะถอดเสื้อออกปล่อยให้หลุดร่วงลงพื้นไปอย่างไม่แยแส แล้วตามมาด้วยเข็มขัดที่พอถอดออกมาแล้ว เรย์กลับไม่เขวี้ยงทิ้งลงพื้น หากแต่เขากลับเดินขึ้นมาบนเตียงพร้อมเข็มขัดในมือ ทำเอาพลอยไพลินรีบกระถดตัวขยับถอยหลังไปจนชนกับหัวเตียง"รู้ไหมว่าเป็นผู้หญิงของฉันแล้ว เธอไม่มีสิทธิ์ไปเต้นยั่ว ๆ หรือนัวกับตัวผู้หน้าไหนอีกทั้งนั้น"น้ำเสียงเข้มดุทำเอาเธอรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะเมาแล้วไปนัวเนียกับผู้ชายเสียหน่อย ก็เพราะเขานั่นแหละที่ทำให้เธอเข้าใจผิด จนต้องไปดื่มเหล้าย้อมใจเพราะคิดว่าตัวเองกำลังทำผิดศีลธรรมด้วยการเป็นชู้กับผัวชาวบ้าน"ร่างกายของพลอย พลอยมีสิทธิ์จะไปนัวกับใครก็ได้"ใบหน้าสวยเชิดขึ้นตอบกลับอย่างถือดี น้ำเสียงขึ้นจมูกอย่างอวดเก่ง โดยที่ไม่ได้รู้สึกสลดใจแม้แต่น้อยกับความผิดของเธอ ที่ทำให้เจ้าพ่อมาเฟียใหญ่รู้สึกโม

เป็นเวลากว่า 1 เดือนแล้วที่พลอยไพลินมาใช้ชีวิตอยู่กับเรย์โดยที่ในยามค่ำคืนทั้งคู่ต่างสาดซัดความเร่าร้อนใส่กันและกัน ซึ่งเมื่อบทรักสิ้นสุดลงพลอยไพลินก็มักจะนอนหลับในอ้อมกอดของเรย์ทุกครั้งทำให้ยิ่งนานวันความรู้สึกผูกพันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น จนตอนนี้หัวใจดวงน้อยๆของพลอยไพลินแทบจะไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้วเพราะมันได้โบยบินลอยไปอยู่กับผู้ชายเย็นชาที่ปากแข็งแต่เอาใจใส่เธออย่างดีอย่างเรย์ คาร์เทอร์"จะไปไหนเหรอคะวันนี้แต่งตัวหล่อเชียว มาค่ะพลอยผูกเนกไทให้"พลอยไพลินในชุดนักศึกษารัดรูปโชว์รูปร่างสมส่วนที่อวบอิ่มโดยเฉพาะหน้าอกขนาดใหญ่ที่ดันเสื้อออกมาแทบกระดุมปริแถมกระโปรงพลีทที่เธอสวมอยู่ยังสั้นเสียจนโชว์เรียวขาสวยทำเอาเรย์แอบรู้สึกขัดใจเล็กน้อย แต่ก่อนเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายนักกับการแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้นหรือรัดรูปของพลอยไพลินแต่มาวันนี้ทำไมมันแลดูขัดตาขัดใจเขาแปลกๆ รู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาดื้อๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อคิดไปว่าเรียวขาสวยของพลอยไพลินที่โผล่พ้นกระโปรงสั้นๆนั้นต้องมีคนจ้องมองด้วยความชอบใจเป็นแน่"เสื้อมันรัดไปหรือเปล่า ส่วนกระโปรงก็สั้นไปนะ"เรย์ที่ยืนนิ่งให้พลอยไพลินผูกเน

หลังจากที่ทานมื้อเย็นพร้อมพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเสร็จเรียบร้อยแล้วพีทก็อาสาขอมาส่งพลอยไพลินที่คอนโดแต่เธอปฏิเสธกลับอย่างสุภาพว่าเธอพักอยู่กับเจด้าทำให้พีทไม่เซ้าซี้และยืนโบกมือลาส่งพลอยไพลินจนรถคันหรูของโอมค่อยๆลับไปจากสายตา รอยยิ้มบางๆยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าของพีทพลอยไพลินที่ใครๆต่างพูดถึงในทางร้ายๆกลับมีนิสัยที่ตรงกันข้ามถึงจะเป็นคนที่พูดจาแรงๆเวลาอยู่กับเพื่อนแต่โดยรวมแล้วเป็นคนที่อารมณ์ดีอยู่ด้วยแล้วพีทรู้สึกมีความสุขและผ่อนคลายมาก ร่างสูงค่อยๆหันหลังเดินกลับไปที่รถซุปเปอร์คาร์คันหรูอย่างอารมณ์ดีท่ามกลางสายตาของใครบางคนที่จ้องมองเด็กหนุ่มอยู่ในรถด้วยแววตาที่นิ่งและท่าทางที่สุขุม ก่อนที่จะสั่งให้เจมส์ออกรถเดินทางไปยังบ้านของกฤษฎิ์เพื่อดื่มไวน์คลายอารมณ์ขุ่นมัวสักหน่อยขืนกลับคอนโดตอนนี้พลอยไพลินมีหวังเจ็บตัวแน่นอน"ไปไหนกันนะดึกแล้วทำไมยังไม่กลับมาอีก"พลอยไพลินเมียงมองไปที่ประตูทางเข้าหลายต่อหลายครั้งเมื่อเวลานี้ดึกแล้วแต่เรย์ก็ยังคงไม่กลับห้องดวงตากลมโตมองดูนาฬิกากลับพบว่าอีกเพียงไม่กี่นาทีก็จะเที่ยงคืนแล้ว หรือเขาจะไม่พอใจที่เธอไปกินข้าวกับพีทนะเธอคิดในใจอย่างว้าวุ่นก่อนที่จะล้มต

เมื่อกลับมาถึงคอนโดเรย์ก็บอกให้พลอยไพลินรีบไปอาบน้ำทันทีเพราะวันนี้เธอตากฝนนานนับเกือบครึ่งชั่วโมงอาจจะทำให้เธอเป็นไม่สบายได้ ซึ่งพลอยไพลินก็ไม่อิดออดเธอรีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำตามคำสั่งของเรย์ทันทีส่วนเรย์นั้นเดินไปนั่งที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ก่อนที่จะหยิบไวน์รสชาติดีราคาแพงที่ส่งตรงมาจากอิตาลีเทลงแก้วแล้วนั่งจิบท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสายเรย์ยังคงนั่งจิบไวน์อย่างสบายใจไปเรื่อยๆส่วนพลอยไพลินเมื่อออกมาจากห้องน้ำในชุดคลุมอาบน้ำแล้วเธอก็ไม่ได้รีบไปเปลี่ยนเป็นชุดนอนแต่อย่างใด หากแต่เธอกลับเดินออกมาจากห้องนอนจนดวงตากลมโตปะทะเข้ากับร่างสูงที่นั่งจิบไวน์อยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์สองเท้ารีบเดินเข้าไปหาเรย์ทันทีก่อนที่จะแย่งแก้วไวน์ในมือของเขามายกขึ้นกระดกทีเดียวจนหมดแก้วแล้วมองเรย์ด้วยสายตาที่ร้อนแรงและเต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่กำลังลุกโชนจนแทบไหม้"เธอตากฝนมาน่าจะนอนพักนะ"เรย์หยิบแก้วจากมือบางกลับมาคืนก่อนที่จะเทไวน์ที่วางอยู่ข้างๆลงในแก้วใหม่ดวงตาคมกริบไล่มองร่างบางที่อยู่ในชุดคลุมด้วยสายตาที่รู้ทัน ก่อนที่พลอยไพลินจะเดินเข้ามาใกล้และยกสองมือคล้องคอของเรย์เอาไว้หลวมๆใบหน้าที่แม้จะไร้เครื่อง

มหาวิทยาลัย Mจุ๊บ"ขอบคุณนะคะที่วันนี้มาส่งพลอย"เมื่อรถสปอร์ตคันหรูจอดลงที่หน้าคณะพลอยไพลินก็หันมาจุ๊บแก้มเรย์เบาๆอย่างรู้สึกขอบคุณที่วันนี้เขาเป็นสารถีขับรถมาส่งเธอด้วยตัวเอง เพราะน้อยครั้งที่เขาจะเป็นคนขับรถมาส่งเธอส่วนใหญ่แล้วจะเป็นคริสเตียนเสียมากกว่าที่คอยรับคอยส่งและตามดูแลเธอเป็นอย่างดี"ก็แค่ทางผ่าน"ที่ผ่านมาปากแข็งอย่างไรเรย์ก็ยังคงปากแข็งอย่างนั้นหากแต่พลอยไพลินกลับยิ้มกริ่มอย่างรู้ทันคนปากแข็งที่ตื่นแต่เช้ามาส่งเธอที่มีเรียนตอนแปดโมงเช้าด้วยตัวเองแถมยังเตรียมมื้อเช้ามาให้เธอที่ตื่นสายอีกด้วยน่ารักจนเธอหลงไม่ไหวแล้วคนซึน"ค่ะทางผ่านก็แค่ทางผ่านอย่าให้เจอทางตันนะรับรองว่าไปต่อไม่เป็นแน่นอน"พูดจบก็หันไปเปิดประตูรถเพื่อที่จะรีบไปเรียนหากแต่กลับถูกเรย์กระชากอย่างแรงจนหันหน้ากลับมาและเป็นจังหวะเดียวกับที่เรย์ก้มหน้าลงมาจุ๊บปากนุ่มๆของพลอยไพลินเร็วๆ ทำเอาพลอยไพลินถึงกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่เขาจูบปากเธอก่อนที่จะหันกลับไปเปิดประตูรถอีกครั้งด้วยความเร่งรีบเพราะนี่ก็สายมากแล้ว"ตั้งใจเรียนล่ะ"คำพูดที่แสนเย็นชาบอกพลอยไพลินที่กำลังจะก้าวลงจากรถยิ่งทำให้เธอยิ้มกว้างออกมามากยิ่งขึ