บำเรอรัก️มาเฟียร้าย<27>ความอ่อนโยนที่น่าหลงใหล

เช้าวันต่อมาพลอยไพลินที่มีเรียนแต่เช้ากลับลุกไม่ขึ้นเลยแม้แต่น้อยเธอพยายามฝืนลุกขึ้นจากเตียงนอนแต่เหมือนเรี่ยวแรงที่มีมันหายไปหมดจึงได้แต่นอนลืมตากลมโตอยู่บนที่นอน เป็นจังหวะเดียวกันกับเรย์ที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันที่เอวสอบเดินออกมาจากในห้องน้ำพลอยไพลินมองเรย์ด้วยใบหน้าที่เง้างอนเพราะที่เธอหมดแรงจนลุกไม่ขึ้นก็เพราะเขาที่สูบแรงไปจากเธอจนเธอสลบคาอกเขา

"ไง ลุกไม่ขึ้นเลยเหรอไหนบอกว่าสู้ไหวหืม"

เรย์แซวพลอยไพลินยิ้มๆก่อนที่พลอยไพลินจะยกสองแขนขึ้นเป็นเชิงบอกให้เขาเข้ามาอุ้มเธอเรย์เมื่อเห็นอย่างนั้นก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ที่ข้างเตียงนอนใหญ่ที่ยับยู่ยี่จากฝีมือของเขาที่สาดพายุแข่งกับสายฝนด้านนอกเข้าใส่พลอยไพลินทั้งคืน

"แด๊ดดี้เป็นคนทำให้พลอยหมดแรงจนไปเรียนไม่ไหวเพราะฉะนั้นแด๊ดดี้ต้องดูแลอาบน้ำป้อนข้าวพลอยด้วยนะคะวันนี้"

น้ำเสียงงอนๆเอ่ยบอกเรย์ที่กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะก้มตัวลงมาช้อนร่างบางที่ไร้อาภรณ์ปกปิดขึ้นจากที่นอนกว้างซึ่งพลอยไพลินก็ยิ้มออกมาด้วยความชอบใจทันที มือบางรีบโอบรอบคอเรย์เอาไว้กันหล่นส่วนใบหน้าสวยก็ซบลงบนแผงอกแกร่งก่อนที่เรย์จะพาพลอยไพลินเดินหายเข้าไปในห้องน้ำราวกับ