"ร้องไห้เหมือนลูกหมาถูกทิ้งอยู่กลางสายฝนไปได้"คำพูดที่ร้ายกาจหลุดออกมาจากริมฝีปากหนาได้รูปของใครบางคนที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดีก่อนที่มือใหญ่ข้างที่ว่างจะค่อยๆยกขึ้นมา กอดตอบพลอยไพลินที่ซุกหน้าอยู่บนแผงอกแกร่งของเขาพร้อมกับร้องไห้ตัวสั่นสะท้านราวกับเด็กน้อย จนน้ำตาที่กลิ้งอยู่บนพวงแก้มสวยพลอยหยดลงบนเสื้อเชิ้ตของเขาจนเปียกไปหมด"ฮึก ฮือ พลอยไม่ใช่ ฮึก ลูกหมาสักหน่อย ฮือ"พลอยไพลินตอบกลับเรย์มือบางกอดรัดเอวของคนตรงหน้าเอาไว้แน่นราวกับว่ากลัวเขาจะหนีหายไปไหน เพราะตั้งแต่เมื่อวานจนมาถึงวันนี้เธอเพิ่งได้เจอหน้าเขาก็ตอนนี้เธอคิดถึงเขาเหลือเกินคิดถึงผู้ชายใจร้ายที่ชอบทำร้ายความรู้สึกของคนแอบชอบเขาแบบเธอเหลือเกิน"ไม่ใช่แต่ก็เหมือน"เรย์แซวพลอยไพลินที่เงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างงอนๆยิ้มๆก่อนที่มือใหญ่จะลูบหลังเธอเบาๆอย่างปลอบโยน การกระทำที่แสนอ่อนโยนของเขามันทำให้หัวใจที่เปียกปอนไปด้วยหยาดน้ำตารู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาทันที"หยุดร้องได้แล้วขืนร้องนานกว่านี้ได้เป็นหวัดแน่นอน"เรย์บอกพลอยไพลินที่พยายามกลั้นสะอื้นอย่างยากลำบากแต่สุดท้ายแล้วเธอก็ทำสำเร็จก่อนที่เรย์จะเดินโอบเอวพลอยไพลินที่ตัวเปียกโชกไปที่ร
เมื่อกลับมาถึงคอนโดเรย์ก็บอกให้พลอยไพลินรีบไปอาบน้ำทันทีเพราะวันนี้เธอตากฝนนานนับเกือบครึ่งชั่วโมงอาจจะทำให้เธอเป็นไม่สบายได้ ซึ่งพลอยไพลินก็ไม่อิดออดเธอรีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำตามคำสั่งของเรย์ทันทีส่วนเรย์นั้นเดินไปนั่งที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ก่อนที่จะหยิบไวน์รสชาติดีราคาแพงที่ส่งตรงมาจากอิตาลีเทลงแก้วแล้วนั่งจิบท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสายเรย์ยังคงนั่งจิบไวน์อย่างสบายใจไปเรื่อยๆส่วนพลอยไพลินเมื่อออกมาจากห้องน้ำในชุดคลุมอาบน้ำแล้วเธอก็ไม่ได้รีบไปเปลี่ยนเป็นชุดนอนแต่อย่างใด หากแต่เธอกลับเดินออกมาจากห้องนอนจนดวงตากลมโตปะทะเข้ากับร่างสูงที่นั่งจิบไวน์อยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์สองเท้ารีบเดินเข้าไปหาเรย์ทันทีก่อนที่จะแย่งแก้วไวน์ในมือของเขามายกขึ้นกระดกทีเดียวจนหมดแก้วแล้วมองเรย์ด้วยสายตาที่ร้อนแรงและเต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่กำลังลุกโชนจนแทบไหม้"เธอตากฝนมาน่าจะนอนพักนะ"เรย์หยิบแก้วจากมือบางกลับมาคืนก่อนที่จะเทไวน์ที่วางอยู่ข้างๆลงในแก้วใหม่ดวงตาคมกริบไล่มองร่างบางที่อยู่ในชุดคลุมด้วยสายตาที่รู้ทัน ก่อนที่พลอยไพลินจะเดินเข้ามาใกล้และยกสองมือคล้องคอของเรย์เอาไว้หลวมๆใบหน้าที่แม้จะไร้เครื่อง
เช้าวันต่อมาพลอยไพลินที่มีเรียนแต่เช้ากลับลุกไม่ขึ้นเลยแม้แต่น้อยเธอพยายามฝืนลุกขึ้นจากเตียงนอนแต่เหมือนเรี่ยวแรงที่มีมันหายไปหมดจึงได้แต่นอนลืมตากลมโตอยู่บนที่นอน เป็นจังหวะเดียวกันกับเรย์ที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันที่เอวสอบเดินออกมาจากในห้องน้ำพลอยไพลินมองเรย์ด้วยใบหน้าที่เง้างอนเพราะที่เธอหมดแรงจนลุกไม่ขึ้นก็เพราะเขาที่สูบแรงไปจากเธอจนเธอสลบคาอกเขา"ไง ลุกไม่ขึ้นเลยเหรอไหนบอกว่าสู้ไหวหืม"เรย์แซวพลอยไพลินยิ้มๆก่อนที่พลอยไพลินจะยกสองแขนขึ้นเป็นเชิงบอกให้เขาเข้ามาอุ้มเธอเรย์เมื่อเห็นอย่างนั้นก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ที่ข้างเตียงนอนใหญ่ที่ยับยู่ยี่จากฝีมือของเขาที่สาดพายุแข่งกับสายฝนด้านนอกเข้าใส่พลอยไพลินทั้งคืน"แด๊ดดี้เป็นคนทำให้พลอยหมดแรงจนไปเรียนไม่ไหวเพราะฉะนั้นแด๊ดดี้ต้องดูแลอาบน้ำป้อนข้าวพลอยด้วยนะคะวันนี้"น้ำเสียงงอนๆเอ่ยบอกเรย์ที่กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะก้มตัวลงมาช้อนร่างบางที่ไร้อาภรณ์ปกปิดขึ้นจากที่นอนกว้างซึ่งพลอยไพลินก็ยิ้มออกมาด้วยความชอบใจทันที มือบางรีบโอบรอบคอเรย์เอาไว้กันหล่นส่วนใบหน้าสวยก็ซบลงบนแผงอกแกร่งก่อนที่เรย์จะพาพลอยไพลินเดินหายเข้าไปในห้องน้ำราวกับ
มหาวิทยาลัย Mจุ๊บ"ขอบคุณนะคะที่วันนี้มาส่งพลอย"เมื่อรถสปอร์ตคันหรูจอดลงที่หน้าคณะพลอยไพลินก็หันมาจุ๊บแก้มเรย์เบาๆอย่างรู้สึกขอบคุณที่วันนี้เขาเป็นสารถีขับรถมาส่งเธอด้วยตัวเอง เพราะน้อยครั้งที่เขาจะเป็นคนขับรถมาส่งเธอส่วนใหญ่แล้วจะเป็นคริสเตียนเสียมากกว่าที่คอยรับคอยส่งและตามดูแลเธอเป็นอย่างดี"ก็แค่ทางผ่าน"ที่ผ่านมาปากแข็งอย่างไรเรย์ก็ยังคงปากแข็งอย่างนั้นหากแต่พลอยไพลินกลับยิ้มกริ่มอย่างรู้ทันคนปากแข็งที่ตื่นแต่เช้ามาส่งเธอที่มีเรียนตอนแปดโมงเช้าด้วยตัวเองแถมยังเตรียมมื้อเช้ามาให้เธอที่ตื่นสายอีกด้วยน่ารักจนเธอหลงไม่ไหวแล้วคนซึน"ค่ะทางผ่านก็แค่ทางผ่านอย่าให้เจอทางตันนะรับรองว่าไปต่อไม่เป็นแน่นอน"พูดจบก็หันไปเปิดประตูรถเพื่อที่จะรีบไปเรียนหากแต่กลับถูกเรย์กระชากอย่างแรงจนหันหน้ากลับมาและเป็นจังหวะเดียวกับที่เรย์ก้มหน้าลงมาจุ๊บปากนุ่มๆของพลอยไพลินเร็วๆ ทำเอาพลอยไพลินถึงกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่เขาจูบปากเธอก่อนที่จะหันกลับไปเปิดประตูรถอีกครั้งด้วยความเร่งรีบเพราะนี่ก็สายมากแล้ว"ตั้งใจเรียนล่ะ"คำพูดที่แสนเย็นชาบอกพลอยไพลินที่กำลังจะก้าวลงจากรถยิ่งทำให้เธอยิ้มกว้างออกมามากยิ่งขึ
ห้องอธิการบดีก๊อก ก๊อก ก๊อกแกรก แอดพลอยไพลินเคาะประตูห้องสามครั้งเพื่อขออนุญาตก่อนที่จะเปิดประตูเข้ามาในห้องของท่านอธิการบดีมหาวิทยาลัยที่เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสายตาที่ฉายแววตำหนิอย่างชัดเจน บนโซฟามีมินนี่ที่นั่งเชิดหน้ากอดอกอย่างเย่อหยิ่งพร้อมกับมองมาที่พลอยไพลินด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเธอเหนือกว่า ก่อนที่พลอยไพลินจะกระตุกยิ้มุมปากน้อยๆพร้อมกับเชิดหน้ากลับคืนอย่างไม่เกรงกลัวมินนี่เลยสักนิดลูกอธิการบดีแล้วอย่างไรในเมื่อเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาเรื่องเธอก่อนโดยที่เธอไม่ได้ไปทำอะไรให้เลย"หึ กล้ามากนะที่ตบลูกสาวฉันเสียจนปากแตกหน้ายับ"มนตรีกล่าวตำหนิพลอยไพลินด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างมากก่อนที่มินนี่จะตีหน้าเศร้าพร้อมกับแสร้งจับที่มุมปากเบาๆเพื่อให้บิดาเห็นใจว่าเธอเจ็บมากจริงๆ"ลูกสาวของท่านมาหาเรื่องหนูก่อนนะคะหนูไม่ได้เป็นฝ่ายไปหาเรื่อง ถ้ามีคนคิดที่จะทำร้ายเราๆก็ต้องป้องกันตัวเองสิคะท่านอธิการหรือถ้าเป็นท่านๆจะยอมถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวแบบนั้นมันไม่แฟร์เลยนะคะอยู่เฉยๆให้คนอื่นมาทำร้าย นี่คนนะคะมีเลือดเนื้อจิตใจไม่ใช่กระสอบทรายที่ใครจะมาตบก็ได้"พลอยไพลินตอบโต้มนตรีอย่างเผ็ดร้อนทำเอาเพื่อนๆทั
"พลอยไม่เข้าเรียนช่วงบ่ายแล้วได้ไหมคะแด๊ดดี้ พลอยเซ็งพลอยอยากโดดเรียน"พลอยไพลินบอกเรย์อย่างอ้อนๆหลังจากที่เดินออกมาจากห้องของอธิการบดีแล้วตอนนี้เธอรู้สึกเบื่อและเซ็งมากจนไม่อยากกลับไปเรียนแล้ว เธออยากไปนั่งกินอาหารปิ้งย่างของโปรดเพื่อระบายอารมณ์โกรธที่ยังคงมีอยู่ตอนนี้มากกว่าไปนั่งอุดอู้อยู่ในห้องเรียนฟังอาจารย์สอนแล้วไม่เข้าหัว"ไม่อยากเข้าเรียนแล้วอยากไปไหนล่ะ"คำถามของเรย์ทำเอาพลอยไพลินถึงกับหันขวับมามองใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยความดีใจ ก่อนที่จะเผลอตัวกระโดดกอดร่างสูงเข้าเต็มรักพร้อมกับเอาใบหน้าเล็กถูไถไปมาบนแผงอกแกร่งอย่างออดอ้อน"พลอยอยากไปกินปิ้งย่างอาหารทะเลแถวๆนอกเมืองค่ะ บรรยากาศที่นั่นดีมากพลอยไปกับเพื่อนบ่อยๆแด๊ดดี้พาพลอยไปหน่อยนะคะ นะคะ แด๊ดดี้ขา"เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองเรย์ด้วยดวงตากลมโตใสแป๋วราวกับเด็กน้อยไร้เดียงสาที่กำลังอ้อนบิดายามอยากได้ของเล่น เรย์ทำท่าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้ารับตอบตกลงในที่สุดเขาอยากเห็นพลอยไพลินมีความสุขมากกว่าที่จะต้องมานั่งเครียดหรือทุกข์ใจด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้วพาลเกิดอารมณ์เซ็งจนบทบรรยายที่อาจารย์สอนไม่เข้าหัว"อยากไปก็จะพาไป"คำตอ
มหาวิทยาลัย Mหลายวันผ่านไปเรย์ก็ยังคงมารับมาส่งพลอยไพลินเหมือนเดิมเช่นทุกวันและวันนี้ก็เช่นกันที่เรย์มารอรับพลอยไพลินที่หน้าคณะ ในขณะที่สายตาคมกริบกำลังจ้องมองไปยังทางเดินข้างหน้าซึ่งพลอยไพลินกำลังเดินออกมาที่หน้าคณะ แต่ก็กลับมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเธออย่างสนิทสนมทำเอาเรย์ที่นั่งรออยู่ในรถเผลอขบกรามแน่นด้วยความไม่ชอบใจอย่างไม่รู้ตัว"อ้าว พีทมาได้ไงเนี่ย"พลอยไพลินทักทายพีทที่ลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นเธอกับแก๊งเพื่อนสนิทเดินลงมาจากอาคารเรียนรอยยิ้มน่ารักถูกส่งไปให้เด็กหนุ่มตรงหน้าด้วยความเอ็นดูก่อนที่พีทจะเดินตรงมาหยุดลงตรงหน้าของพลอยไพลิน"พีทก็แค่อยากมาเห็นหน้าพี่พลอยครับ ไม่ได้เจอกันหลายวันรู้สึกว่า เอ่อ คิดถึงครับ"คำพูดที่ออกจะเขินอายเล็กน้อยของพีททำเอาเจด้ากับเบลล่าและโอมถึงกับพากันกรี๊ดกร๊าดด้วยความชอบใจเพราะน้องพีทช่างคารมคมคายเสียจริง ในขณะที่พลอยไพลินกลับรู้สึกเฉยๆกับคำพูดของพีทเพราะตอนนี้เธอแน่ใจในตัวเองแล้วว่าไม่ได้มีความรู้สึกที่เกินเลยกับคนตรงหน้าแม้แต่น้อยนอกเสียจากว่ารู้สึกเอ็นดูเหมือนน้องชายคนหนึ่งมากกว่า"ปากหวานแบบนี้ทำเอาพี่อยากชิมเลย"เจด้าหยอดพีทที่หลุดยิ้มก
เช้าวันต่อมาเรย์นั่งจิบกาแฟอย่างอารมณ์ดีเพราะเมื่อคืนเขาจัดการพลอยไพลินจนเธอถึงกับสลบหมดแรงในอ้อมกอดของเขามันทำให้เขาอารมณ์ดีเป็นอย่างมากที่เธอจะได้ไม่ต้องไปตามนัดที่นัดไว้กับไอ้หน้าอ่อนนั้น อย่าคิดว่าเขาไม่รู้นะว่าเธอแอบส่งข้อความบอกสถานที่นัดมันแล้วมันตอบกลับมาพร้อมสติกเกอร์รูปหัวใจ หึ พลอยไพลินเป็นผู้หญิงของเขาใครก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอทั้งนั้นแกรก แอดเสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นทำเอาเรย์ถึงกับชะงักมือที่กำลังจะยกขึ้นดื่มกาแฟก่อนที่สายคมกริบที่เต็มไปด้วยความสุขในคราแรกจะค่อยๆหันมามองร่างบางของพลอยไพลินที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นโชว์เรียวขาสวยกับเสื้อสายเดี่ยวโชว์หน้าอกอวบใหญ่ ที่เขารู้สึกว่ากำลังหวงแหนไม่อยากให้ใครมองหรือเห็นผิวเนื้อขาวๆของพลอยไพลินแม้แต่น้อย"วันนี้พลอยมีนัดไปเที่ยวกับเพื่อนๆนะคะ ไม่ต้องให้คุณคริสเตียนไปส่งพลอยก็ได้เดี๋ยวเพื่อนพลอยมารับค่ะ"พลอยไพลินกลั้นใจโกหกเรย์คำโตก่อนที่ริมฝีปากหนาของเรย์จะยกยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับสายตาคมกริบที่ไล่มองร่างบางที่รู้สึกร้อนๆหนาวๆกับสายตาของเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ความรู้สึกของเธอมันบอกว่าเรย์กำลังจ้องจับผิดเธออยู่"อืม รีบไปรีบกลับล่ะ"เรย