Lahat ng Kabanata ng The Other Woman of the CEO: Kabanata 81 - Kabanata 90

Nakatayo si Alona sa kanyang maliit na apartment, nag-aalab ang kanyang galit habang nakatingin sa kanyang telepono. Ang boses ni Neil ay patuloy na umaalingawngaw sa kanyang isipan. “Mahal pa rin kita…” Hindi niya alam kung paano umuusad ang kanyang puso, ngunit sa tuwing naiisip niya ito, parang may nakadagan na bato sa kanyang dibdib. Paano nakuha ni Neil ang number ko? Bakit niya ako ginugulo?Pagsapit ng mga oras, unti-unting nagpakita ang luha sa kanyang mga mata. Ngunit may asawa na siya. May pamilya na siya! Bakit pa rin siya nandito sa isip ko? Pinilit niyang umusad, ngunit tila hindi siya makalabas sa gulo ng kanyang damdamin.Pagkatapos ng tawag, nag-panic si Alona. Nagdesisyon siyang magpalit ng number. Baka malaman pa niya ang tungkol sa kambal, ang takot ay nag-uumapaw sa kanyang isip. Nag-log in siya sa kanyang online account at nag-request ng bagong number, kahit na ang puso niya ay tila napupunit.“Hey, Alona! Kamusta? Kumusta ang araw mo?” Tanong ni Ethan, na puno ng

Simula nang naganap ang kanilang pagkikita, ang unang pag-ibig ni Wilma na si Joshua, at ang pagkakahuli ni Neil, tila ba ang bawat araw ay napuno ng hidwaan at alingawngaw ng sigalot. Sa tuwing magkakasama sila, halos hindi na magkausap; ang mga salitang dapat sanang punung-puno ng pagmamahal ay napapalitan ng galit at pagkadismaya.Neil: “Kailangan ko bang ipaalala sa’yo kung gaano ako nasaktan nang makita kitang kasama siya? Tapat na relasyon ba ang tawag mo riyan, Wilma?” Ang bawat salita ni Neil ay tila punyal na humihiwa sa puso ni Wilma. Ang kanyang boses ay naglalaman ng matinding sama ng loob, at hindi niya maitago ang kanyang galit at pagkadismaya.Wilma: “Neil, ilang beses ko na bang sinabi sa’yo na walang namamagitan sa amin ni Joshua. Nagkamali ako sa hindi pagsabi agad, pero hindi kita niloloko.” Ang mga mata ni Wilma ay nag-uumapaw sa luha, tila nasasaktan sa patuloy na pagdududa ni Neil.Neil: “Walang namamagitan? Binalewala mo ang pagsasama natin! Araw-araw kitang ini

Habang naglalakad palayo si Neil, naririnig pa rin niya ang bawat hikbi ni Wilma na tila punyal na humihiwa sa kanyang puso. Alam niyang sa puntong ito, hindi na kayang burahin ng kahit anong paliwanag ang naging sugat sa kanilang pagsasama. Huminto siya saglit sa may pintuan, ang isang bahagi ng kanyang puso ay nag-uumapaw sa pangungulila ngunit pinipilit niyang labanan ang sarili.Napabagsak si Wilma sa sahig, ang kanyang mga kamay ay nanginginig habang pilit na inaabot ang distansya na unti-unting lumalayo sa kanya. "Neil… hindi mo ba ako pwedeng pakinggan? Hindi mo ba ako pwedeng unawain kahit isang beses lang?" tinig niya'y mahina, tila ba nawawalan ng lakas habang nagmamakaawa.Ngunit nanatiling tahimik si Neil, hindi man lang nilingon ang kanyang asawa. Sa halip, napabuntong-hininga siya at binuksan ang pintuan. Hindi niya kayang balikan si Wilma, kahit pa alam niyang mahal na mahal niya ito. Ang bigat ng kanyang mga paa ay tila nagpapahiwatig ng kawalang pag-asa sa bawat hakba

Ilang linggo nang hiwalay siya kay Wilma, at ang desisyong iyon ay nagbigay sa kanya ng bagong lakas ng loob na hanapin si Alona. Gusto niyang ituwid ang mga pagkakamali ng nakaraan. Sa kanyang opisina sa Tropical Air, hindi siya makapagtrabaho ng maayos, ang isip ay abala sa isang tao—si Alona. Tumayo siya mula sa kanyang mesa at naglakad papunta sa kanyang sekretaryo, si Marco.“Marco,” tawag niya, puno ng determinasyon sa kanyang tinig. “Kailangan mo ko tulungan sa isang bagay.”“Anong kailangan mo, boss?” tanong ni Marco, nakakunot ang noo habang nakatingin sa mga dokumento sa kanyang harapan.“Gusto kong makuha ang cellphone number ni Alona,” sabi ni Neil, ang mga mata ay puno ng pag-asa at kaunting takot.Napatingin si Marco sa kanya nang may pang-aliw. “Alona? Bakit kailangan mo ng number niya ulit? Hindi niyo po ba makontak siya ulit?”“Oo, Marco out of coverage na yung number na binigay mo. Gusto ko lang talagang makausap siya,” sagot ni Neil, medyo nagiging seryoso.“Okay, o

Anim na taon ang lumipas simula nang isinilang ni Alona ang kanyang kambal na sina Aniego at Emerald. Ngayon, sa edad na limang taon, nag-aaral na sila sa prestihiyosong New York Preschool Center. Magaganda at matatalinong mga bata ang kambal, nagmana ng magagandang katangian ng kanilang mga magulang, lalo na ang pagiging malalim mag-isip na tila hindi pangkaraniwan para sa kanilang edad. Si Aniego ay halos kawangis ng kanyang ama na si Neil, taglay ang matangos na ilong at mga matang puno ng kaseryosohan, ngunit kakaibang kaakit-akit ang kanyang mga dimples sa tuwing siya ay ngumingiti. Si Emerald naman ay pinaghalong Alona at Neil — elegante ang bawat kilos, pero may likas na lambing sa kanyang mga mata.Naging abala si Alona sa araw ng awarding sa kanilang eskwelahan, dahil parehong tatanggap ng parangal ang kambal. Proud na proud siya bilang ina, pero may kaunting kaba dahil ito ang unang pagkakataon na magkakaroon siya ng one-on-one na pag-uusap sa mga guro ng kanyang mga anak tu