Simula nang naganap ang kanilang pagkikita, ang unang pag-ibig ni Wilma na si Joshua, at ang pagkakahuli ni Neil, tila ba ang bawat araw ay napuno ng hidwaan at alingawngaw ng sigalot. Sa tuwing magkakasama sila, halos hindi na magkausap; ang mga salitang dapat sanang punung-puno ng pagmamahal ay napapalitan ng galit at pagkadismaya.Neil: “Kailangan ko bang ipaalala sa’yo kung gaano ako nasaktan nang makita kitang kasama siya? Tapat na relasyon ba ang tawag mo riyan, Wilma?” Ang bawat salita ni Neil ay tila punyal na humihiwa sa puso ni Wilma. Ang kanyang boses ay naglalaman ng matinding sama ng loob, at hindi niya maitago ang kanyang galit at pagkadismaya.Wilma: “Neil, ilang beses ko na bang sinabi sa’yo na walang namamagitan sa amin ni Joshua. Nagkamali ako sa hindi pagsabi agad, pero hindi kita niloloko.” Ang mga mata ni Wilma ay nag-uumapaw sa luha, tila nasasaktan sa patuloy na pagdududa ni Neil.Neil: “Walang namamagitan? Binalewala mo ang pagsasama natin! Araw-araw kitang ini
Malamig ang hangin sa isang malayong lugar kung saan nagtatago sina Wilma at Joshua, tila ba may sariling mundo sa kanilang lihim na pagtatagpo. Madalas, sinisikap ni Wilma na maging maingat, panigurado na walang makakahalata sa kanilang relasyon. Ngunit sa gabing iyon, sabik na sabik silang magkita, para bang wala nang bukas. Inakala ni Wilma na walang makakaalam ng tagpong iyon, na ang pagbabanta ni Neil sa private investigator ay salita lang na dala ng galit.Sa di kalayuan, nakapuwesto ang isang aninong nagmamanman sa kanila—si Leo, ang private investigator na tinanggap ni Neil upang alamin ang katotohanan. Mula sa kanyang taguan, dinig niya ang tawanan at bulungan ng dalawa, at bawat sandali ay kinukunan niya ng larawan. Napapangiti si Joshua habang hinalikan ang noo ni Wilma at mahigpit siyang niyakap. Samantalang si Wilma’y parang nahulog na rin sa lambing at mapang-akit na tinig ng kanyang dating pag-ibig."Huli ka, Wilma?" tahimik na bulong ni Leo habang ini-snap ang kamera.
Habang naglalakad palayo si Neil, naririnig pa rin niya ang bawat hikbi ni Wilma na tila punyal na humihiwa sa kanyang puso. Alam niyang sa puntong ito, hindi na kayang burahin ng kahit anong paliwanag ang naging sugat sa kanilang pagsasama. Huminto siya saglit sa may pintuan, ang isang bahagi ng kanyang puso ay nag-uumapaw sa pangungulila ngunit pinipilit niyang labanan ang sarili.Napabagsak si Wilma sa sahig, ang kanyang mga kamay ay nanginginig habang pilit na inaabot ang distansya na unti-unting lumalayo sa kanya. "Neil… hindi mo ba ako pwedeng pakinggan? Hindi mo ba ako pwedeng unawain kahit isang beses lang?" tinig niya'y mahina, tila ba nawawalan ng lakas habang nagmamakaawa.Ngunit nanatiling tahimik si Neil, hindi man lang nilingon ang kanyang asawa. Sa halip, napabuntong-hininga siya at binuksan ang pintuan. Hindi niya kayang balikan si Wilma, kahit pa alam niyang mahal na mahal niya ito. Ang bigat ng kanyang mga paa ay tila nagpapahiwatig ng kawalang pag-asa sa bawat hakba
Sa isang tahimik na gabi, umupo si Neil Custodio sa kanyang opisina, ang mga mata'y nakatuon sa mga papeles na naglalaman ng mga dokumento ng annulment. Ang kanyang puso ay punung-puno ng sakit at pagdaramdam, habang ang mga alaala ng mga masasayang sandali nila ni Wilma ay tila naglalaro sa kanyang isipan. Ang mga ngiti, tawanan, at mga simpleng sandali na akala niya ay walang katapusan, ngayon ay tila mga aninong naglalaho sa dilim. Nakaupo sa kanyang harapan si Wilma, ang dating magandang asawa, na ngayo'y tila nag-aanyong estranghero sa kanyang mata, ang dating liwanag ng kanyang buhay ay naglaho. “Neil,” simula ni Wilma, ang tinig ay malambot ngunit may halong pag-aalala, “mahalaga ito para sa akin. Dapat tayong mag-usap.” Ang mga salitang iyon ay parang mga patak ng ulan na bumuhos sa kanyang pusong naghihimagsik. Parang umaasa siya sa isang himala, ngunit sa kaloob-looban, alam niyang ang mga posibilidad ay tila unti-unting nawawala.“Wala na tayong dapat pag-usapan, Wilma. Na
Ilang linggo nang hiwalay siya kay Wilma, at ang desisyong iyon ay nagbigay sa kanya ng bagong lakas ng loob na hanapin si Alona. Gusto niyang ituwid ang mga pagkakamali ng nakaraan. Sa kanyang opisina sa Tropical Air, hindi siya makapagtrabaho ng maayos, ang isip ay abala sa isang tao—si Alona. Tumayo siya mula sa kanyang mesa at naglakad papunta sa kanyang sekretaryo, si Marco.“Marco,” tawag niya, puno ng determinasyon sa kanyang tinig. “Kailangan mo ko tulungan sa isang bagay.”“Anong kailangan mo, boss?” tanong ni Marco, nakakunot ang noo habang nakatingin sa mga dokumento sa kanyang harapan.“Gusto kong makuha ang cellphone number ni Alona,” sabi ni Neil, ang mga mata ay puno ng pag-asa at kaunting takot.Napatingin si Marco sa kanya nang may pang-aliw. “Alona? Bakit kailangan mo ng number niya ulit? Hindi niyo po ba makontak siya ulit?”“Oo, Marco out of coverage na yung number na binigay mo. Gusto ko lang talagang makausap siya,” sagot ni Neil, medyo nagiging seryoso.“Okay, o
Tatlong taon na ang lumipas mula nang tuluyang magwakas ang relasyon nina Neil at Wilma, at sa wakas, ang pinal na desisyon ng korte ay dumating — annulled na ang kanilang kasal. Tuluyan nang malaya si Neil mula sa mga tanikala ng nakaraan, ngunit sa kabila ng kalayaang iyon, alam niyang may mas malalim na sugat sa kanyang puso ang kailangan niyang ayusin.Ang huling pagkikita nila ni Wilma ay sa opisina ng kanilang abogado. Tahimik ang silid habang naghihintay sila ng pirmahan, bawat sandali ay tila isang libong alaala ng kanilang pagsasama — maganda man o masakit — ang bumabalik. Si Wilma, na may bakas ng lungkot at pagod sa mukha, ay nagbuntong-hininga bago magsalita."Neil," basag niya sa katahimikan, "hindi ko inakala na aabot tayo sa ganito kung binigyan mo na sana ako ng pagkakataon magpaliwanag." Pinipilit niyang ngumiti, ngunit kita sa kanyang mga mata ang pagkalugmok. "Nangarap ako na magiging masaya tayo, na sapat ang pagmamahal ko para maging masaya ka pero palagi kang wal
Anim na taon ang lumipas simula nang isinilang ni Alona ang kanyang kambal na sina Aniego at Emerald. Ngayon, sa edad na limang taon, nag-aaral na sila sa prestihiyosong New York Preschool Center. Magaganda at matatalinong mga bata ang kambal, nagmana ng magagandang katangian ng kanilang mga magulang, lalo na ang pagiging malalim mag-isip na tila hindi pangkaraniwan para sa kanilang edad. Si Aniego ay halos kawangis ng kanyang ama na si Neil, taglay ang matangos na ilong at mga matang puno ng kaseryosohan, ngunit kakaibang kaakit-akit ang kanyang mga dimples sa tuwing siya ay ngumingiti. Si Emerald naman ay pinaghalong Alona at Neil — elegante ang bawat kilos, pero may likas na lambing sa kanyang mga mata.Naging abala si Alona sa araw ng awarding sa kanilang eskwelahan, dahil parehong tatanggap ng parangal ang kambal. Proud na proud siya bilang ina, pero may kaunting kaba dahil ito ang unang pagkakataon na magkakaroon siya ng one-on-one na pag-uusap sa mga guro ng kanyang mga anak tu
Habang malamig ang simoy ng gabi sa New York, naupo si Alona sa sala, tangan ang lumang larawan ng kanyang mga anak noong sanggol pa sila. Hindi niya maiwasang mapabuntong-hininga habang bumabalik sa kanya ang mga alaala — ang kanilang nakaraan ni Neil. Ngunit sa bawat araw na lumilipas, mas napagtatanto niya ang halaga ng desisyon niyang bumuo ng bagong buhay para sa kanilang tatlo.Ngunit habang tumatagal, napapansin niya ang mga katanungan ng kambal tungkol sa kanilang ama. Lalong lumalalim ang mga ito, at alam niyang darating ang araw na kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat. Ngunit hindi pa ngayon. Sa ngayon, nais niyang bigyan ng masayang alaala sina Aniego at Emerald — isang pagkakataon para maranasan ang kultura ng Pilipinas at mas makilala ang kanilang sariling pinagmulan.Dumating si Ethan at naupo sa tabi ni Alona, marahang hinawakan ang kanyang kamay. “Thinking about Neil?” tanong nito, may pag-aalalang namumuo sa kanyang mga mata.Tumango si Alona, hindi na kailangang