Semua Bab My Billionaire Enemy Is My Lover: Bab 241 - Bab 250

Ako siguro ang naunang lumabas ng courtroom. Kulang nalang ay takbuhin ko ang daan papunta sa parking lot! Iba kasi ang mga titig sa akin ni Lucian! It's already bad enough that he comes from a wealthy and political family with a lot of rumors! And I wouldn't want to think about what those rumors are. They're just rumors—none of them were ever proven!Paano ko ito nalaman? I got curious. Habang binabasa ang case niya, tinignan ko kung related siya sa dating presidente. And guess what? He is the older son! Hindi ko alam yon! Nagulantang ako nang malaman ko! I tried calling Andrea to back out from the case pero hindi na siya ma-contact! My parents advised me never to involve myself in politics! Kaya nga hindi nila ako pinayagan na maging litigation lawyer. Pwede raw manganib ang buhay ko. Corporate lawyer lang sila pumayag! It's more safe as they say! As I was about to open my car, napasinghap ako nang biglang may humigit sa akin. Hindi ko natuloy ang pagbukas ko ng pintuan, imbes ay

Kinabukasan, maaga akong pumasok sa opisina. Pilit ko nang kinakalimutan ang naging encounter namin ni Lucian. I'm sure naman na hindi na kami magkikita pa. My family has no whatsoever connection with any politicians. Kaya hindi magc-cross ang landas namin. Pagpasok ko sa legal department, rinig na rinig ko na ang ingay galing sa printer at ingay galing sa mga keyboard. May kukunting bulungan din. Ang aga kong pumasok pero heto at buhay na bahay na ang opisina!Pagpasok ko sa opisina ko, tumambad sa akin ang marami frame certificate ko at organized shelf for my books. Makikita ang view ng kahabaan ng Manila galing sa glasswall ko. Bumaling ako sa lamesa ko kung nasaan ang mga gagawin dahil absent ako noong pumunta ako kay Lucian. Kung alam ko lang na gaganunin niya lang ako, sana hindi na ako pumunta! Tumambak pa ang trabaho ko dahil sa ginawa ko!Mabilis kong binuhay ang computer ko. Matapos ay lumabas ako para kumuha ng kape. Pagbalik ko, ready na akong magsimula sa trabaho. I si

Paglabas ni Matteo sa room, nagmadali rin akong umalis, halos hindi na makapaniwala sa nangyayari. He is indeed a part of the Vergara family! All this time, I am connected to one of the family of politicians! Dumeritso ako sa opisina ko para pakalmahin ang sarili. I may have looked composed inside during the meeting but deep inside, I was so tense! Dahil sa nerbyos, medyo nanghihina ang tuhod ko. Mabilis akong umupo sa swivel chair ko nang dumating ako sa opisina ko. “What am I going to do now?” problemado kong tanong sa sarili. Napahilot ako sa sentido ko, hindi na alam ang gagawin. After a few minutes, I groaned in annoyance. “Surely, hindi naman siguro konektado ang kumpanyang to sa political power ng family niya? According to an article, he refused to join politics. Baka ayaw niyang masangkot sa politika?” bulong bulong ko sa sarili ko. Ilang oras akong tulala sa opisina ko, medyo kinakalma ang sarili. Surely, hindi naman ako mapapahamak dahil dito ako nagtatrabaho? Nang mag

Curious na curius ako kung sino ang pinag-uusapan nila kaso ay wala silang nababanggit na pangalan. Yong feeling na nakikinig ka na sa chismis pero hindi ka rin maka-relate kasi hindi mo kilala ang pinag-uusapan nila!Naubos ko nalang ang cake na binigay sa akin ni Lucian, wala akong narinig na pangalan. I just know that this poor girl, Lucina is obsessed with her! Papabantayan sa bodyguard para walang lumapit na lalaki sa kanya? He is sick!Paano kung gusto lang makipagkaibigan nitong babae sa isang lalaki? Hindi pwede kasi itong obsess na ito ay hindi papayag? “I still have work to do, sir. I’ll go ahead,” paalam ko nang wala akong rason para manatili. Inubos ko na ang cake ko. Tumango si Matteo kaya umalis na ako. Pagdating ko sa opisina ko, nagpatuloy ako sa trabaho.And just like that, naubos ang oras ko sa pagtatrabaho. Nawalay lang ako sa swivel chair ko nang pa-out na ako sa work. Naglalakad na ako palapit sa kotse ko nang marinig kong nag-ring ang cellphone ko. Kahit pagod

Ang tinawag kong kasambahay ay mabilis akong iniwan nang makita niyang may bisita na ako kaya naiwan akong mag-isa. “Sir,” tawag ko kay Matteo nang makalapit siya. He chuckled. “We heard about your leave so we visited. I hope you don’t mind.” Kita kong sinusubukan niyang mag seryoso pero sadyang may tinatawanan siya at hindi niya magawang itago ang mga maliliit niyang tawa. Peke akong ngumiti sa boss ko. Nang bumaling ako sa likod niya, nawala ang ngiti ko. Kaya nga ako nag-leave kasi iniiwasan ko itong lalaking to tapos papasok pasok siya sa teritoryo ko?Nang magtama ang mata namin ni Lucian, agad kong nakita na ngumisi siya, iyong ngising may masamang binabalak! “Attorney. You look healthy.” He laughed a bit. “Akala ko ay bedredden kana kaya nagsama ako ng doctor para sayo.” Narinig kong tumawa si Matteo, hindi na niya napigilan. Tanginang lalaking to! “I’m perfectly fine! You don’t need to visit.” I tried so hard not to be mean. Kung wala lang dito si Matteo, baka nakatik