Tous les chapitres de : Chapitre 211 - Chapitre 220

Someone's POVKasalukuyan kaming nakaupo sa mahabang table habang pinapakinggan si Arnold. Madilim ang mata niya at nanggagalaiti sa galit habang binabasa ang report ng DNA test. Nagpa-imbestiga siya sa dalawang batang nakikita sa poder ng mga Saldivar. And it turns out, they are Ryker's son and daughter. Kung paano siya nakakuha ng sample… may binayaran siyang katulong na namamasukan sa mga Saldivar. Hindi namamalagi roon sina Ryker dahil may sarili siyang condo pero miminsan silang bumibisita. Doon pa nagawa ang matagal ng planong kunan ng sample ang dalawang bata. “Ang sabi ng katulong, palagi raw ang anak nilang lalaki sa mga Ferrer. Mahirap silang pasukan. Napapalibutan ng bodyguards ang bahay nila!” problemadong sabi ni Arnold. “Tito, totoong kasal na iyong si Serenity at Ryker?” naluluhang singit ni Natalie. She was so sure she would end up with Ryker pero kasal na pala. May anak pa. Kung sinoswerte nga naman. May nabuntis na pala bago nadisgrasya! Hindi siya sinagot ni Arn

Tahimik akong lumabas ng kusina. I made sure they saw me went upstairs. Pero sa kalagitnaan ng hagdanan, mabilis akong bumaba. Kinuha ko ang susi ng puting kotse at saka binuksan ang likod non bago ibinalik ulit ang susi. Mabilis akong bumalik at saka sumakay sa likod. Hindi ko alam kung kailan aalis ang mamamalengke. Tahimik akong naghihintay. Akala ko ay matatagalan pero mga twenty minutes siguro bago ko narinig na bumukas ang kotse. Mabilis na umandar ang kotse at tuloy tuloy itong tumakbo. Nakahinga ako ng maluwag nang malampasan namin ang gate. Pigil na pigil ako na huwag humiyaw kahit nauutog ako minsan. Ilang minuto lang ang byahe nang maramdaman kong tumigil ang kotse. Bumaba ang sakay non. “Kuya, samahan niyo na ako para hindi ako mahirapan sa pagbubuhat,” rinig kong sabi ng babaeng kasambahay namin. Nang masiguro kong napalayo sila, mabilis akong bumaba. Hindi ko na binigyang pansin ang gulat na mga taong tumitingin sa akin. Pinara ko ang taxi’ng papalapit sa akin. Sinab

Ryker Knoxx SadivarGusto kong umuwi sa bahay pero hindi ko na magawa dahil iniimbestigahan namin ang dalawang bodyguard na dapat ay nagbabantay kay Soren at Luca. Kaya sila natangay ng ganun kadali ay dahil wala sila kung kailan sila kailangan! Fucking useless bodyguards! Nakatayo ako sa bandang pintuan ng kwarto kung saan ini-interrogate ni Joseph, ang head bodyguard ni Alaric, ang dalawang lalaki na dapat ay nagbabantay sa mga anak namin. I clenched my jaw when I heard their reason. “Inaya kami ng isang kasambahay dito sir, dalawang minuto lang kaming umalis,” sabi ng isa sa kanila. Ang isa ay nakatungo at hindi na nagsasalita. Marco groaned. He punched the guard who spoke. “Dalawang minuto lang? That fucking two minutes is all they need to kidnap the the kids!” sigaw niya. Natahimik ang nagsalita. “Sinong kasambahay ‘yan?” tanong ni Joseph.Dahil sa maraming kasambahay ang Ferrer, inisa-isa pa nila ang profile ng mga kasambahay. It took us thirty minutes to identify the girl.

Scarlet Ruby Salazar Our supposed happy and celebrating days turn into sour when a kidnapping incident happened. Dapat ay masaya kami kasi ikakasal si Ate Serenity kay Kuya Ryker. I have the guts that there was something between them. Noon sa party nina Ate Seraphina, nakita ko siyang may pinagtataguan. I was alone when the person she introduced left. Hinanap ko siya at nakita kong umalis sila ni kuya Ryker! Kaka-start lang ng party at umalis sila! I gave her the benefits of the doubt. Baka nagkataon lang. Hindi rin naman naulit ‘yon. Hanggang noong nasa Tennessee ako. Tinawagan ako ni Mama at pinapauwi. She was involved with Ryker and her supposed fiancee! I was so shocked when I got to know it! Nagulat ako na tama ang hinala ko na may something nga sa kanila ni Kuya Ryker. Pero mas nagulat ako na may ka-engage pala si Kuya Ryker. Kasi kung meron pala bakit hindi niya sinabi ng maaga? Matagal na silang may something ni Ate pero pinaabot niya pa nang ilang months? Tapos hindi pa sa

Hindi ko maintindihan kung bakit gulat na gulat sila dito sa kwarto ngayong sinabi kong hindi ko kilala ang batang tumawag sa akin na Mommy! Rinig na rinig ko ang mga pinakawalan nilang singhap as if they couldn’t believe what I had just said. Kita kong nanlalaki ang mata sa akin ni Scarlet na lumalapit sa akin. “Serenity,” hindi makapaniwalang tawag ni mama sa akin. The disbelief in her tone is evident. Kumunot ang noo ko. “What is it, mama? Why are you looking at me like I just committed a crime?” naguguluhang tanong ko. The little girl cried when I told her that I'm not her mommy! Agad nangilid ang luha sa pisngi niya. “Mommy?” gulat at bigong bigo na tawag ng bata. Nagtiim bagang ako. I feel uncomfortable seeing her cry. Hindi ko naman siya anak pero nagu-guilty akong nakikita ko siyang umiiyak! Who wouldn’t though? She's too pretty to cry. Her mother must be so lucky to have this pretty daughter! Hindi ko nga lang alam kung bakit ako pa ang ginagambala niya. Hinilot ko ang