Tous les chapitres de : Chapitre 221 - Chapitre 230

Ryker Saldivar We were so shocked when Serenity didn’t recognize our children! Tumalim ang mata ko sa kanya ng marinig ko kung paano niya kinasuap ang anak namin! Akal ako noong tinanong siya ng doctor kung naaalala niya ako, akala ko ay okay na ang lahat. Hindi ko na pinansin ang mga matatalim niyang tingin sa akin. Buong akala ko ay galit siya sa akin dahil sa kamag-anak ko ang dahilan kung bakit siya nagkaganito. Akala ko ay may sinabi si Tito sa kanya o si Natalie kaya siya galit sa akin. I didn’t expect it to be this bad! “I’m not your mommy!” guluhan niyang sinabi kay Ryka. She looked at our daughter coldly.Lahat kami ay natahimik sa narinig. Sinasabi sa akin ni Alaric ang nangyari kina Tito Arnold. Sinabi niyang nakulong na si Tito. May mga injured din dahil sa barilan pero mananagot parin sila sa ginawa nila. Lahat ng iyon ay nawala sa isip ko nang marinig ko ang sinabi ni serenity! Hindi rin nag isang minuto nang makita kong namutla siya at nawalan ng malay. Lahat kami a

Dalawang araw akong nasa bahay at walang ginagawa. Nakaramdam ako ng boredom nang mapagtanto kong ako lang ang naiiwan sa bahay. Si Papa ay busy sa trabaho niya. Si Scarlet ay ganon din…busy sa trabaho, si mama ay maraming amega. Kung wala siyang lakad, nakay papa para tumulong sa business. Ako, wala. Nasa bahay lang!I wanted to contact my friends, especially Elena, pero hindi ko mahanap sa cellphone ko ang contact number niya. Hindi rin iyon ang natatandaan kong cellphone ko kaya wala na akong contact sa kaniya. Pati si Sofia at Ruby ay wala. Kaya bored na bored ako habang nakasalampak sa kama ko. I don't have a memory of five years? Anong nangyari sa five years na yon? Am I still friends with my friends? Nang medyo sumakit ang ulo ko sa kakaisip, pumikit ako ng mariin at tumigil sa pag-iisip. Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa sobrang boredom. Hindi ko alam kung ilang oras akong tulog. Naalimpungatan lang ako nang marinig kong tinatawag ako ni mama. Pagdilat ko, nasa ta

Umiirap ako habang ang dalawang kamay ay nakapatong sa railing ng bahay namin. Nasa second flour ako at nakadungaw sa baba. Mga kasambahay lang ang nakikita ko dahil wala ulit sina mama!“Excuse me, wala si Scarlet?” tanong ko sa naglilinis ng sofa sa baba. Natigilan siya sa ginagawa at saka tumingala sa akin. Umiling siya. “May trabaho siya, ma’am. Palagi po siyang wala dati pa noong estudyante palang.” Ngumuso ako. Oo naman. Alam ko naman iyon. Nanliit ang mata ko nang makita kong nagpatuloy siya sa ginagawa niya. Nag-isip pa ako ng pwedeng itanong. Mamamatay ako sa boredom! “Si mama, palagi siyang wala?” Natigilan ulit siya at saka tumngala sa akin. “Hindi naman po. Nitong mga nakaraang buwan lang. Binibisita palagi ang mga apo niya,” magalang niyang sagot.Kita ko kung paano siya nagmamadaling umalis habang nag-iisip pa ako ng panibagong tanong. I groaned when I saw her gone! Nakakainis na ang mga tao dito! Why are they afraid to talk to me? Dammit! Wala na akong matanaw na

Ryker stared at me as if I had just grown another head. Parang hindi pa siya makapaniwala na gusto kong magtrabaho! I saw him smirk before he shook his head. “There is no hiring.” Umawang ang labi ko dahil hindi ‘yon ang inaasahan kong maririnig. I was expecting him to say ‘when are you going to start?’ Hindi ganito! “Surely may magagawa ka naman? This is your company, so you can easily do something about it, right?” mandu ko sa kanya. I looked at him expectantly. Akala ko dahil medyo nagtagal bago siya sumagot ay magbabago ang isip niya. Pero hindi! “There is no available work for you here, Serenity,” suplado niyang sinabi. Itinabi niya ang resume ko na halos dalawang oras kong ginawa, saka siya nagpatuloy sa ginagawa niya sa laptop niya. I shifted uncomfortably. “Can you be more understanding? I will be poor next month if I don't get a job! Hindi ka ba naawa?” Hininaan ko ang tono ko para maging tunog nakakaawa. “Ryker?” Ibinaling niya sa akin ang attention niya. Sumandal si

Pagkasabi ko ng baka pwedeng mauna na ang sweldo ko, nakita kong agad na napailing si Ryker sabay ngumisi. He grabbed his wallet in his packet at agad na may kinuha. Matapos ay inabot niya sa akin ang black card niya. Napaawang ang labi ko at parang nag-ningning ang mata ko. Mabilis kong kinuha ang card niya. Serenity! Hindi kana mamumulubi! Hindi ko na napigilan at sumilay ang ngiti sa labi ko. Nai-imagine ko na ang sarili kong winawaldas ang pera niya. Not that it’s his money now. Sweldo ko naman na ‘to. “You will live with me,” biglang sabat ni Ryker kaya nawala ang mga ini-imagine ko. Nangunot ang noo ko at saka siya tinignan. “I can’t do that, Ryker. Mama will not let me.” He chuckled. “You are an adult, Serenity. You can make your own decisions. And I know your mother will allow it—she’ll even be happy if you live with me," he said with a smug expression.Tinaasan ko siya ng kilay. “Just because I agree to do this job… e pwede mo na akong diktahan kung ano ang gagawin ko!”