Mag-log inLibrary
Maghanap
Lahat ng Kabanata ng babysitting the billionaire's son: Kabanata 1 - Kabanata 10
21 Kabanata
the start
“’Pag ako natangal sa trabaho, isusumpà ko kayong lahat!” inis kong bulyaw habang ilang beses na bumusina dahil sa haba ng trapiko. Magkakalahating oras na ako rito pero wala pa ring usad kaya lalo na akong natataranta. Malutong akong napamura nang makitang tatlompung minuto na lang ang natitira sa akin. Sa haba ng trapik sa edsa, simut na simot na ang pasensya ko. Ano ba kasi ang mayroon?! Kapag nalaman ng manager ko na late nanaman ako, tiyak akong sisisantehin na ako no’n. Ang laki ng galit sa akin ng hipokritàng babaeng iyon. Pinagbabantaan pa naman ako no’ng kapag na-late pa ako ng isang beses ay maghanap na raw ako ng bagong trabaho. T@ng1na niya! Muli akong bumusina dahil ni ilang metro ay walang usad. Bwisît talaga na Pinas ’to, hindi na umasenso! Masama akong napatingin sa gilid nang may malakas na kumatok sa pinto ng passenger seat. Umarko muna ang kilay ko bago ibaba ang salamin at inis na tinignan ang lalaking hindi katandaan pero wala nang buhok na natitira. N
Magbasa pahala, sge!
Nagulat ang lalaki nang marinig iyon at magtama ang mata namin. Marami siyang alahas na suot sa katawan at puno rin ng tattoo sa iba’t ibang parte. “Sino ka? Huwag kang lalapit!” aniya’t lumayong bahagya sa akin. Napairap ako nang mas lumapit pa ito sa railing kaya napasigaw ang mga tao. Alam kong wala itong balak na magpakamatày. “Ano bang problema mo?” mahinahon kong gawad kahit na gusto ko itong sigawan. Biglang lumungkot ang mukha ng lalaki at tila pinipigilan ang sariling maging emosyonal. Hindi siya iyung tipong mga adîk na nakikita ko sa nga clúb o bàr. Mukha siyang disenteng tao kahit na puno siya ng tattoo sa katawan. “Wala na ang lahat sa akin. Wala na akong trabaho, namatày ang asawa ko, puno pa ako ng utang... hindi ko na alam kung paano ko pa palalakihin ang nag-iisa kong anak,” problemadong aniya. Umarko ang kilay ko. “Oh, tapos?” Hindi siya makapaniwalang tumingin sa akin. Napatingin ako sa kamay nitong kumuyom habang galit na napalitan ang ekspresyon.
Magbasa pamr. louvile who?
Bagsak ang balikat at ilang beses akong bumuntong hininga dahil hindi ko na alam ang susunod kong gagawin. Tiyak akong mahihirapan nanaman akong maghanap ng trabaho nito. Dumiretso ako sa elevator pababa pero natigilan ako nang makitang may kumpol ng mga empleyado sa isang gilid at tila may pinagkakaguluhan. Dala ng kuryosidad ay lumapit ako para maki-usyoso. Ito ang isa sa mga kinaiinisan ko sa sarili ko, mas nauunahan ako ng kuryosidad. Tatanungin ko na sana ang isang babae kung anong mayroon pero biglang kumunot ang noo ko nang makitang may isang bata sa kanilang harapan na umiiyak. Pinapatahan nila ang mga ito pero mas lalo itong humahagulgol. Bakit may bata rito? Ngayon lang ako nakakita ng bata dito sa trabaho. Hindi pinapayagan ang mga empleyado na magdala ng bata rito. Bukod doon, mukhang marangya ang bata base sa kaniyang suot. Tingin ko ay dalawang taong gulang pa lamang ito. Sinubukan nilang bigyan lollipop ang bata, nagbabakasakaling tumahan pero patuloy lan
Magbasa pacharm
Ilang beses akong napabuntong hininga habang sinulyapan sa huling pagkakataon ang kumpanya na pinagsilbihan ko ng ilang taon bago tuluyang tumalikod. Pumunta akong parking kung nasaan ang kotse ko’t dumiretso sa drivers seat matapos ilagay ang kahon sa compartment.Ano nang gagawin ko ngayon? Pinaandar ko ang makina pero muli akong napamura sa ilang beses na pagkakataon. Ayaw nanaman gumana.Malàs talaga, kainis.Malakas akong napahampas sa manibela sa sobrang irita kaya nakagawa iyon ng malakas na tunog matapos kong matamaan ang busina. Lumabas akong muli ng sasakyang bagsak ang balikat.Natigilan ako nang matanaw sa hindi kalayuan ang lalaki na nagdala sa batang umiiyak kanina. Namangha ako sa ganda ng kotse nito dahil talaga namang mamahalin.Porsche.Lalo tuloy akong nakuryos kung sino ang lalaking ’to.Tumama ang tingin ko sa batang sasakay na sana sa kotse pero nakita ako. Dala niya pa rin ang panyo ko. Lumiwanag ang mukha nito at biglang tumakbo sa akin kaya natigagal ako.“M
Magbasa paits navier!!
This is not a house. It looks more like a luxury mansion. Lahat ng makikitang disenyo ay halatang mamahalin, at bago makarating sa mansyon ay may nadaanan pa muna kaming malaking garden na puno ng mga halaman at bulaklak.The only word I can describe this place is magical. This all seems like a dream to me. Kailan man hindi pumasok sa isip ko na makakikita ako ng ganito kagandang bahay.Classic Mansion ang tema at talagang naka-aakit tignan. Maraming maids ang bumungad sa amin nang makapasok sa loob at lahat ito ay nakasuot ng magagarbong dress na hindi mo aakalaing mga katulong dito. Mukha ngang ako pa ang katulong sa aming lahat. Pansin ko rin ang mga suot nilang gloves na hanggang braso kaya naalala ko nanaman ang bata kanina.The big chandelier at the center is shining as bright as stars. Nakakatakot hawakan ang mga gamit dahil baka mahal pa ang mga ito sa buhay ko.Dumiretso kami sa isang elevator. Pinindot niya ang 12th floor, kung saan ang pinakamataas na palapag, kaya ilang mi
Magbasa pababysitter or mother?
"his mother left us, years ago. that's why he's longing for his mother's love.""eh bakit ako? fyi navi-" naputol ang pag sasalita ko dahil biglang sumingit itong lalakeng to, walang respeto!!"i said it's navier, my name is navier""EDI NAVIER fyi bata pa lang ako at sa ganda kong to?? muka ba akong nanay na ha??""no, that's not what i meant. about later, I'm very surprised that u're able to touch him.""bakit may virus ba yang anak mo na nakakahawa kaya ayaw mong pahawak?""no, we have that some called disease. walang pwedeng makahawak saming dalawa. that's why im surprised that nothing happened to nevi when u touch him" saad niya, that made me speechless and confused at the same time.Lalo akong natigagal dahil sa nalaman. Anong klaseng sakit iyon? Kaya ba tinago niya ang anak niya’t may suot itong gloves? Or he’s just telling me this to accept his request? Tila nakaramdam tuloy ako ng lungkot. Isipin ko palang na hindi niya magawa ang mga bagay na nagagawa ng ibang bata ay ako
Magbasa pauhh...
Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Nevi. Itong batang ’to dos anyos pa lang kung anu-ano na ang pinagsasabi. Saan ’to natuto ng mga ganito? Inayos ko siya sa upuan niya bago ako tumabi dahil kahit marunong na siyang kumaing mag-isa ay kailangan niya pa ring alalayan. Sa harap namin si Navi na ngayon ay nakatitig sa niluto ko habang naka-arko ang mga kilay. “What are these?” Bumaba ang tingin ko sa mga pagkain at takang tumingin sa kaniya. “Pagkain.” Sumama ang tingin niya sa akin. “Huwag mong sabihing hindi ka kumakain ng gulay?” Puro kasi gulay ang niluto ko bukod sa tuyo, itlog, ham, at hotdog na para kay Nevi. Nagpresinta akong magluto pero hindi ko sinabing magaling ako kaya ’yung mga madadaling pagkain lang ang niluto ko gaya ng pinakbet, chopseuy, ginisang upo, at pinritong talong. Iyon ang mga madalas kong kainin since mag-isa lang naman akong kumakain sa condo ni Hafiz. Natigilan ako nang maalalang mayaman nga pala ang kaharap ko kaya hindi ito kumakain ng mga ganito.
Magbasa pajealous much??
I swallowed hard and refrained myself from making a noise and looked at the two who are now sleeping peacefully beside me. Ilang araw na kaming ganito dahil madalas maalimpungatan si Nevi at sasabihing gustong tumabi sa aming matulog. Wala akong magawa dahil naghahanap lang siya ng pagmamahal mula sa mga magulang niya. Ramdam ko kung gaano kahirap mawalan ng mga magulang kaya habang bata pa siya ay gusto kong sulitin ang pagkakataon na maiparamdam ang pagiging isang ina sa kaniya kahit na trabaho ko lang naman ito.Nevi doesn't have friends, he can’t do whatever he wants just like what those normal children can do at tanging kami lang ni Navier ang puwede niyang makasama kaya maging ang tatay niya ay ibinibigay ang lahat ng gusto niya para makabawi manlang.Wala naman iyong problema sa akin as long as he’s setting limitations to his child. Mabait na bata si Nevi, he’s well mannered and mature enough to handle situations and his emotions. Marunong siyang umintindi kapag minsan ay hind
Magbasa paantidote?
Third Person’s POV“Do you still have difficulties when breathing?” tanong ng pribadong doktor ni Navi habang sinusuri nito ang test result patungkol sa kaniyang sakit. Linggo-linggo siyang sinusuri nito para ma-monitor kung ano na ang kalagayan niya.“No, it came back to normal these past few days. Even my son.”Hirap kasi ang mga ito sa paghinga mula pa man noon kaya ngayon ay nagtataka si Navi kung bakit bigla niyang naramdaman muli ang paghinga nang normal. Nagsimula iyong bumalik noong unang beses niyang nakita si Viene na hawak ang anak niyang umiiyak sa loob ng isang kumpanya, ang babaeng ngayon ay nag-aalaga sa anak niyang si Nevi. Sa hindi malamang dahilan ay gumaan ang kaniyang pakiramdam kahit na wala naman itong iniinom na gamot. “It’s strange,” napahawak sa baba ang doktor dala ng naguguluhan.“The test result of your skin suddenly became normal as well. Are you still injecting the medicine I’m giving to you?”Umiling si Navi.Ang medisina na tinutukoy ng doktor ay hind
Magbasa panavier has a mistress??
“It’s your fault” taranta kong saad at napakagat ng ibabang labi dahil sa bilis ng pangyayari. Hindi ako mapakali at kanina pa pabalik-balik sa puwesto kung nasaan kami. Sa opisina niya. Habang kumakain kasi kami kanina ng pang-umagahan ay hindi na nawala sa usapan ang kasal na si Navi ang dahilan.“What do you mean? You’re the one who started it,” aniya habang may pinipirmahan nanaman.Inis ko siyang tinignan.“Sino ba kasing nagsabing sabihin mong balak nating magpakasal? Sa dami ng puwedeng sabihin, iyong tungkol doon pa talaga!”Balak ng lola niyang bukas na agad kami ikakasal. Tama, bukas. Sinong matinong tao ang maiisipang ikasal agad bukas?! Ang ikinatataranta ko pa ay wala naman sa usapan namin iyon!Matapos kumain ng mga magulang niya ay umalis ang mga ito agad dahil sila raw ang mag-aasikaso ng lahat. Lahat-lahat. Ang isusuot, venue, pagkain, at invitations, at iba pa., dahil gusto raw ng lola niya ng engrandeng kasal.T@ng1na, anong gagawin ko? Alam kong tutol ang mama
Magbasa pa