All Chapters of My Mysterious Wife: Chapter 221 - Chapter 230

2213RD POV “Kumain ka.” Wika niya, pero umiling lang ito, at muli na naman na umiyak. “Sh!t! Ano ba kasi ang gusto mo?” Tanong niya, habang hindi pa rin ito tumigil. Kinuha niya ang phone niya, dahil hindi niya alam kung ano ang gagawin. Hindi na kasi ito tumigil sa kakaiyak simula kanina. “Nasa bahay ba kayo?” Tanong niya kay Rey, matapos nitong sagutin ang kanyang tawag. “Oo, bakit?” “Pwede bang puntahan niyo muna si Rafael, kanina pa kasi umiyak.” Nag-alala na wika niya. “Sige, hintayin mo nalang kami.” Wika ni Reymart, at agad na binaba ang kanyang phone. Binuhat niya ulit si Rafael, habang patuloy pa rin ito na umiyak. Namamaga na rin ang mga mata, nito dahil hindi pa rin ito tumigil. “Ano ba kasi ang gusto mo? Bakit hindi ka sumasagot?” Tanong niya, dahil naninibago talaga siya sa kanyang anak. Lalo na at marunong naman itong magsalita. “Ano bang nangyari?” Nag-alala na tanong ni April. Pero lalo pang umiyak si Rafael, kaya lalo pang nagtataka si Reymart.Napakunot nam

2233RD POV “Bakit mo ako nilalayo sa anak ko?” Galit na tanong ni Diana sa kanya, dahil pilit niyang kinuha si Rafael dito. “Mommy..” Iyak na wika ni Rafael, habang ini-abot ang kamay nito kay Diana. “Hindi siya ang mommy mo!” Sigaw niya sa anak niya, kaya napakunot ang noo ni Diana. “Ano ba ‘yang pinagsasabi mo? Anak ko siya!” Napakunot ang noo ni Reymart, habang nailing. “Bakit, hindi ba totoo?” Hindi maiwasan ni Reymart na matawa, dahil sa sinabi ni Diana. “‘Wag mong angkinin ang anak ko!” Muling wika ni Diana. “‘Wag kang magpatawa Diana, dahil hindi mo siya anak.” “Nababaliw kana ba? Paano mo nasabi na hindi ko siya anak?” “Ilayo niyo ang babaeng ‘yan!” Sigaw ni Reymart sa mga tauhan niya. “Hindi mo pwedeng gawin ‘yan Reymart! Dahil ako ang mas may karapatan sa anak ko! At isa pa hindi mo siya anak!” Inis na ngumisi sa kanya si Reymart, dahil sa kanyang sinabi. “Wala kang anak, at wala kang karapatan na tawagan siyang anak, dahil una pa lang ay iniwan mo na siya.” Wika

225 3RD POV “Mas mabuti pa, dahil hindi ko naman kayo paalisin, hangga't wala pa ang doctor. Lalo kana Diana.” Wika ni Helen sa kanya. “Bakit bawal akong umalis Lola? Dapat nga kanina pa kami umalis dito ng mga anak ko.” “Anong aalis? Sa tingin mo ba papayag akong dalhin mo ang mga bata?” Wika ni Reymart. Napahawak naman si Rey, sa kanyang noo dahil nag-umpisa na naman sila. “Tama na ‘yan. Kung ayaw niyong mawala sa paningin niyo ang mga anak niyo, mas mabuti na sumama na kayong dalawa sa taas.” Wika ni Rey sa kanila. “Dalhin niyo na sila sa taas.” Utos ni Helen sa mga katulong niya.“‘Wag ka nang magpatigas Diana, kung ayaw mong kunin ko ang mga anak mo sa ‘yo.” Wika ni Helen sa kanya. Hindi naman sumagot si Diana, dahil alam niya ang kayang gawin ni Helen. Lalo na at mas makapangyarihan pa ito sa pamilya niya. Habang magkatabi na natutulog ang mga anak niya, ay patuloy pa rin silang pinagmamasdan ni Diana. Hindi niya maiwasan na sisihin ang sarili niya, dahil hindi siya nagpa

227 3RD POV “Sumama ka raw sa akin Kuya.” Wika ni Rey, kay Aaron.“Ayoko.” Balewala na sagot nito sa kanya. “Si Lola ang nag-utos.” “Wala akong pakialam.” Napangiti si Rey, habang nakatingin sa kanya. “Bahala ka, basta sinabihan na kita.” Wika niya at kinuha ang kanyang phone. “Mommy, ayaw ni Kuya, na sumama sa akin.” Wika niya, kaya napalingon si Aaron sa kanya.“Bakit ka tumawag?” Inis na wika nito habang kinuha ang phone ni Rey, sa kanyang tainga. “Ayaw mo kasing maniwala sa akin.” “Sasama na nga.” Sagot ni Aaron, habang tumayo. “Ano ba kasi ang gagawin mo ro'n?” Tanong niya rito. “Inutusan nga ako ni Mommy at Lola. Ayaw ko na sana na pumunta ro'n, dahil balak kung puntahan sana si Reymart.” Napakunot ang noo ni Aaron, dahil sa sinabi ni Rey. “Bakit ko naman siya pupuntahan? Alam mo na kailangan pa niyang ayusin ang pamilya niya.” “Paano niya ‘yon maayos kung laging nakabuntot sa kanya ang Judith na ‘yon.” Napatingin si Aaron, sa kanya dahil sa kanyang sinabi. “‘Yong g

2293RD POV Naisipan ni Diana na bilhan ng pagkain ang mga anak niya. Ayaw niya rin na i-utos nalang ito sa mga tauhan nila, kaya siya na mismo ang pumunta. Isa pa, nakabantay rin naman si Reymart sa mga anak nila. “Diana!” Napahinto siya at napatingin kay Judith, na bumaba sa kotse. “Baki-.” Hindi niya natapos ang kanyang sasabihin, dahil bigla nalang napabaling ang mukha niya sa kabila. Malakas siya siyang sinampal ni Judith, nang makalapit ito sa kanya. “Ang kapal ng pagmumukha mo! Itinuring kitang kaibigan, pero ito ang iginanti mo sa akin Diana!” Galit na wika ni Judith sa kanya. “Alam mo bang lahat ay ginawa ko, para sa 'yo noon, pero ito lang pala ang igaganti mo sa akin?” Inis na napangiti si Diana, dahil sa kanyang sinabi. “Naririnig mo ba ‘yang sinasabi mo?” Galit na wika niya rito, kaya natigilan si Judith. “Hindi ba't dapat ako ang magsabi sa 'yo niyan?”“Ang kapal-kapal ng pagmumukha mo! Lahat ginawa ko sa 'yo noon, dahil kaibigan ang turing ko sa 'yo, pero anong g