227 3RD POV “Sumama ka raw sa akin Kuya.” Wika ni Rey, kay Aaron.“Ayoko.” Balewala na sagot nito sa kanya. “Si Lola ang nag-utos.” “Wala akong pakialam.” Napangiti si Rey, habang nakatingin sa kanya. “Bahala ka, basta sinabihan na kita.” Wika niya at kinuha ang kanyang phone. “Mommy, ayaw ni Kuya, na sumama sa akin.” Wika niya, kaya napalingon si Aaron sa kanya.“Bakit ka tumawag?” Inis na wika nito habang kinuha ang phone ni Rey, sa kanyang tainga. “Ayaw mo kasing maniwala sa akin.” “Sasama na nga.” Sagot ni Aaron, habang tumayo. “Ano ba kasi ang gagawin mo ro'n?” Tanong niya rito. “Inutusan nga ako ni Mommy at Lola. Ayaw ko na sana na pumunta ro'n, dahil balak kung puntahan sana si Reymart.” Napakunot ang noo ni Aaron, dahil sa sinabi ni Rey. “Bakit ko naman siya pupuntahan? Alam mo na kailangan pa niyang ayusin ang pamilya niya.” “Paano niya ‘yon maayos kung laging nakabuntot sa kanya ang Judith na ‘yon.” Napatingin si Aaron, sa kanya dahil sa kanyang sinabi. “‘Yong g
2283RD POV “Anong ginagawa mo rito?” Tanong ni Diana, habang papalapit sa kanya si Reymart. “Kumain ka muna.” Wika nito, matapos nitong tingnan ang mga anak niya na mahimbing na natutulog. “Ayokong kumain.” Walang gana na sagot ni Diana. “Kung ayaw mong bumama, padalhan nalang kita rito ng pagkain.” Muling wika ni Reymart, kaya malamig siyang tiningnan ni Diana. “Ayoko, baka lalasunin mo lang ako.” Sagot nito, kaya napakuyom ang kamao niya. “Ganun ba kasama ang tingin mo sa akin, Diana?”“Bakit? Hindi ba? Nakalimutan mo ba ang ginawa mo sa akin?” Mahina na wika niya. “‘Wag mo na akong gawing tanga pa, dahil alam ko na pinag-planohan niyo na ni Judith, ang muling pagkawala ko.” Napakunot ang noo ni Reymart, dahil sa kanyang narinig. “Anong pinag-planohan?” Tanong niya, kaya tumayo si Diana. “Akala mo ba, hindi ko narinig ang pinag-usapan ninyo noon? Noong tumawag ka sa kanya?” Lalong naguguluhan si Reymart, dahil hindi niya alam ang sinasabi nito. “Noong pumasok ako sa kwart
2293RD POV Naisipan ni Diana na bilhan ng pagkain ang mga anak niya. Ayaw niya rin na i-utos nalang ito sa mga tauhan nila, kaya siya na mismo ang pumunta. Isa pa, nakabantay rin naman si Reymart sa mga anak nila. “Diana!” Napahinto siya at napatingin kay Judith, na bumaba sa kotse. “Baki-.” Hindi niya natapos ang kanyang sasabihin, dahil bigla nalang napabaling ang mukha niya sa kabila. Malakas siya siyang sinampal ni Judith, nang makalapit ito sa kanya. “Ang kapal ng pagmumukha mo! Itinuring kitang kaibigan, pero ito ang iginanti mo sa akin Diana!” Galit na wika ni Judith sa kanya. “Alam mo bang lahat ay ginawa ko, para sa 'yo noon, pero ito lang pala ang igaganti mo sa akin?” Inis na napangiti si Diana, dahil sa kanyang sinabi. “Naririnig mo ba ‘yang sinasabi mo?” Galit na wika niya rito, kaya natigilan si Judith. “Hindi ba't dapat ako ang magsabi sa 'yo niyan?”“Ang kapal-kapal ng pagmumukha mo! Lahat ginawa ko sa 'yo noon, dahil kaibigan ang turing ko sa 'yo, pero anong g
C13RD POV“Dad! Ayoko pong magpakasal sa kanya!” Iyak na wika ni Anna sa kanyang ama. Hindi niya kasi inakala na basta nalang itong mag-desisyon na ipakasal siya sa anak ng kaibigan nito na si Dylan. Hindi naman maipagkakaila ng dalaga na may gusto siya sa binata, pero alam niya kasi na may girlfriend ito at mahal na mahal ito ni Dylan. “Ang pinaka-ayaw kung marinig Anna ay ang tanggihan mo ako sa lahat ng gusto ko! Alam mong si Dylan lang ang makaka-salba sa negosyo natin na palubog na!” “Pero Dad!” “Tumigil ka na Anna! Dapat kang sumunod sa iyong ama! Alam mo kung gaano siya nagsikap, para sa kumpanya natin, tapos hindi mo pa siya magawang pagbigyan?” “Paano ko siya pagbigyan Tita? Alam mo naman na masyado pa akong Bata. Isa ka, kaka-graduate ko lang.”“Wala kaming paki-alam! Basta ang gusto namin ang sundin mo.” Napa-upo si Anna, matapos niyang marinig ang sinabi ng stepmother niya. “Dad…” Mahina niyang sambit sa kanyang ama at hinawakan ang braso nito.“Kung gusto mo pang
C23RD POV“Kumain ka na, ipinaghanda kita ng pagkain.” Ngiting wika ni Anna, nang dumating si Dylan. Halos mamuti na rin ang kanyang mga mata sa kahihintay ng kanyang asawa. Ilang beses na rin niyang ininit ang mga pagkain, para hindi ito malamig kapag kumain na si Dylan. “Kumain na ako.” Balewalang wika ni Dylan at nilampasan lang siya. Napatingin naman si Anna sa mga pagkain at umupo sa mesa nang makitang pumasok na si Dylan sa loob ng kwarto nito. Hindi napigilan ni Anna ang kanyang sarili na mapa-iyak, habang nag-uumpisa na itong kumain. Akala niya, sa paglipas ng buwan na magkasama sila ni Dylan ay magbabago ang pakikitungo nito sa kanya. Pero habang tumatagal, ay mas lalo lamang na lumayo ang loob ni Dylan kay Anna. Kina-umagahan ay hindi na naabutan ni Anna si Dylan. Gusto niya sana itong ipaghanda ng pagkain, pero maaga itong umalis. Naisipan ni Anna, na dalhan nalang ulit ng pagkain si Dylan sa opisina nito. Alam niya kasi na sobrang busy nito at halos hindi na kumakai
C33RD POV“Pwede bang ‘wag ka munang umalis?” Kunot-noong nilingon ni Dylan si Anna, dahil sa sinabi nito.“At anong gusto mong gawin ko rito sa bahay? Magmukmok at titigan ka?” Insulto nitong wika kay Anna, habang natatawa. “Gusto ko lang malaman mo, na ayaw na ayaw kung makita ‘yang mukha mo! Hindi mo ba napapansin? Kaya nga ayaw kung mag-stay ng matagal dito sa bahay, dahil sa ‘yo!” Sigaw ni Dylan habang mabilis na tinalikuran si Anna. Napayuko si Anna, habang nag-uunahan sa pagbagsak ang kanyang mga luha. Gusto lang naman sana niya na may kasama, dahil masama ang kanyang pakiramdam. Pinunasan niya ang kanyang mga luha at kinuha ang kanyang telepono. Dial niya ang isang agency para kukuha ito ng katulong. Hindi niya kasi kaya ang magluto at tapusin ang paglilinis na ginawa niya, dahil biglang sumama ang kanyang pakiramdam. Matapos tawagan ni Anna ang isang agency, para bigyan siya ng katulong ay naisipan niya na humiga muna sa sofa at dito nalang ito hintayin. Napamulat si An
C4 3RD POV “Bakit hindi mo man lang ako pinagtanggol!” Malakas na sigaw ni Anna kay Dylan ng maka-uwi dito. Hilaw na napangiti si Dylan sa kanya at tinitingnan siya, mula ulo Hanggang paa. “At bakit ko naman ‘yon gagawin?” “Dylan, asawa mo ako!”“Asawa? Baka nakalimutan mo na asawa lang kita sa papel! Isa pa, ito ang tandaan mo Anna, ayokong saktan si Britney, kaya ‘wag na ‘wag mong sabihin sa kanya na pinakasalan kita.” Muling napa-iyak si Anna, dahil sa narinig niya mula kay Dylan. Ni wala man lang itong pakialam sa nararamdaman niya. Napatingin si Anna kay Luz ng abutan siya nito ng tubig. Mabilis din na tumabi si Luz nang makitang muling lumabas si Dylan. “S-saan ka pupunta?” Takang tanong ni Anna, habang nakita niya ang dalang maleta ni Dylan. Mabilis na lumapit sa kanya si Anna at hinawakan ang kanyang maleta.“Saan ka ba pupunta? Pwede bang ‘wag kang umalis..” Iyak nitong pagmamakaawa sa kanya. Pero parang bingi si Dylan at walang narinig. Muling hinawakan ni Anna ang ma
C5 3RD POV“Manang!” Napahinto si Luz at napatitig kay Anna. Ibang-iba kasi ito ngayon at ang sigla ng mukha niya. Hindi na rin nito nakikita sa mga mata ni Anna ang lungkot. “A-ayos na po ba kayo?” Taka niyang wika habang nilapitan ang amo. Dumako ang kanyang mga mata nang makita ang baso na may laman na alak. “Umiinom po kayo Ma’am Anna?” Tanong nito habang bakas sa kanyang mga mata ang pagtataka. Ngayon lang kasi niya nakitang umiinom ito. “Oo naman Manang, Minsan kailangan talaga natin uminom. Teka, bakit ba masyado kayong seryoso r’yan? Halika, uminom ka rin.” Ngiting wika nito habang inabot sa kanya ang baso. Kinuha naman ito ni Luz, habang hindi niya maiwasan na titigan ang mukha ni Anna. Sabay silang napalingon ng bigla nalang bumukas ang pinto. Kunot-noo na napatingin sa kanila si Dylan at dumilim pa lalo ang mukha nito ng makita ang bote ng alak sa harapan nila. “Mukhang nag-eenjoy ka ng husto?” Wika nito habang nilapitan sila. “Anong enjoy? Paano naman ako ma-enjoy,
2293RD POV Naisipan ni Diana na bilhan ng pagkain ang mga anak niya. Ayaw niya rin na i-utos nalang ito sa mga tauhan nila, kaya siya na mismo ang pumunta. Isa pa, nakabantay rin naman si Reymart sa mga anak nila. “Diana!” Napahinto siya at napatingin kay Judith, na bumaba sa kotse. “Baki-.” Hindi niya natapos ang kanyang sasabihin, dahil bigla nalang napabaling ang mukha niya sa kabila. Malakas siya siyang sinampal ni Judith, nang makalapit ito sa kanya. “Ang kapal ng pagmumukha mo! Itinuring kitang kaibigan, pero ito ang iginanti mo sa akin Diana!” Galit na wika ni Judith sa kanya. “Alam mo bang lahat ay ginawa ko, para sa 'yo noon, pero ito lang pala ang igaganti mo sa akin?” Inis na napangiti si Diana, dahil sa kanyang sinabi. “Naririnig mo ba ‘yang sinasabi mo?” Galit na wika niya rito, kaya natigilan si Judith. “Hindi ba't dapat ako ang magsabi sa 'yo niyan?”“Ang kapal-kapal ng pagmumukha mo! Lahat ginawa ko sa 'yo noon, dahil kaibigan ang turing ko sa 'yo, pero anong g
2283RD POV “Anong ginagawa mo rito?” Tanong ni Diana, habang papalapit sa kanya si Reymart. “Kumain ka muna.” Wika nito, matapos nitong tingnan ang mga anak niya na mahimbing na natutulog. “Ayokong kumain.” Walang gana na sagot ni Diana. “Kung ayaw mong bumama, padalhan nalang kita rito ng pagkain.” Muling wika ni Reymart, kaya malamig siyang tiningnan ni Diana. “Ayoko, baka lalasunin mo lang ako.” Sagot nito, kaya napakuyom ang kamao niya. “Ganun ba kasama ang tingin mo sa akin, Diana?”“Bakit? Hindi ba? Nakalimutan mo ba ang ginawa mo sa akin?” Mahina na wika niya. “‘Wag mo na akong gawing tanga pa, dahil alam ko na pinag-planohan niyo na ni Judith, ang muling pagkawala ko.” Napakunot ang noo ni Reymart, dahil sa kanyang narinig. “Anong pinag-planohan?” Tanong niya, kaya tumayo si Diana. “Akala mo ba, hindi ko narinig ang pinag-usapan ninyo noon? Noong tumawag ka sa kanya?” Lalong naguguluhan si Reymart, dahil hindi niya alam ang sinasabi nito. “Noong pumasok ako sa kwart
227 3RD POV “Sumama ka raw sa akin Kuya.” Wika ni Rey, kay Aaron.“Ayoko.” Balewala na sagot nito sa kanya. “Si Lola ang nag-utos.” “Wala akong pakialam.” Napangiti si Rey, habang nakatingin sa kanya. “Bahala ka, basta sinabihan na kita.” Wika niya at kinuha ang kanyang phone. “Mommy, ayaw ni Kuya, na sumama sa akin.” Wika niya, kaya napalingon si Aaron sa kanya.“Bakit ka tumawag?” Inis na wika nito habang kinuha ang phone ni Rey, sa kanyang tainga. “Ayaw mo kasing maniwala sa akin.” “Sasama na nga.” Sagot ni Aaron, habang tumayo. “Ano ba kasi ang gagawin mo ro'n?” Tanong niya rito. “Inutusan nga ako ni Mommy at Lola. Ayaw ko na sana na pumunta ro'n, dahil balak kung puntahan sana si Reymart.” Napakunot ang noo ni Aaron, dahil sa sinabi ni Rey. “Bakit ko naman siya pupuntahan? Alam mo na kailangan pa niyang ayusin ang pamilya niya.” “Paano niya ‘yon maayos kung laging nakabuntot sa kanya ang Judith na ‘yon.” Napatingin si Aaron, sa kanya dahil sa kanyang sinabi. “‘Yong g
2263RD POV “B-bakit ka nandito?” Tanong niya, habang nakatingin kay Diana. “At bakit mo hawak si Rafael?” Tanong niyang muli, pero gulat siyang napatingin nang makita ang isang bata na buhat ni Reymart. “Anong ibig sabihin nito? Bakit naging dalawa si Rafael?” Gulat na tanong niya. “Sa loob nalang tayo mag-usap Judith, at pwede bang hinaan mo ‘yang boses mo.” Wika ni Reymart sa kanya. Napakuyom naman ang kamao niya, habang nakatingin sa likuran ni Reymart. “Diana.. Bakit ka nandito? At bakit magkasama kayo? Anong ibig sabihin nito?” Tanong niya kay Diana. Napahinga nang malalim si Diana, bago ito tumingin sa kanya.“Mga anak ko sila Judith.” Wika niya at iniwan ito. “Ano?! Nagbibiro kaba?” Galit na tanong nito habang sinundan siya. “Seryoso ako. Anak ko si Rafael at Rowan.” “H-hindi totoo ‘yan! Impossible ‘yang sinasabi mo!” Sigaw niya habang iniwan siya ni Diana. Mabilis siyang naglakad para sundan si Diana. “Hindi totoo ang sinasabi mo! Alam kung hindi si Reymart ang ama
225 3RD POV “Mas mabuti pa, dahil hindi ko naman kayo paalisin, hangga't wala pa ang doctor. Lalo kana Diana.” Wika ni Helen sa kanya. “Bakit bawal akong umalis Lola? Dapat nga kanina pa kami umalis dito ng mga anak ko.” “Anong aalis? Sa tingin mo ba papayag akong dalhin mo ang mga bata?” Wika ni Reymart. Napahawak naman si Rey, sa kanyang noo dahil nag-umpisa na naman sila. “Tama na ‘yan. Kung ayaw niyong mawala sa paningin niyo ang mga anak niyo, mas mabuti na sumama na kayong dalawa sa taas.” Wika ni Rey sa kanila. “Dalhin niyo na sila sa taas.” Utos ni Helen sa mga katulong niya.“‘Wag ka nang magpatigas Diana, kung ayaw mong kunin ko ang mga anak mo sa ‘yo.” Wika ni Helen sa kanya. Hindi naman sumagot si Diana, dahil alam niya ang kayang gawin ni Helen. Lalo na at mas makapangyarihan pa ito sa pamilya niya. Habang magkatabi na natutulog ang mga anak niya, ay patuloy pa rin silang pinagmamasdan ni Diana. Hindi niya maiwasan na sisihin ang sarili niya, dahil hindi siya nagpa
2243RD POV “Rafael!” Sigaw ni Reymart, habang nilapitan ang batang nakatayo. “Daddy.” Ngiting wika nito, habang tinaas ang kamay niya. Agad naman siyang binuhat ni Reymart, habang napatingin kay Diana, at sa batang hawak niya. “Diana…” Gulat na sambit ni Anna, habang nasa likuran niya si Recca, Rey at Evo. “A-anong ibig sabihin nito?” Wika ni Diana, habang nag-uunahan sa pag-landas ang kanyang mga luha. “B-bakit… Bakit dalawa sila?!” Iyak na sigaw niya. Habang nanatiling nakatingin sa batang karga ni Reymart. “I-ibig sabihin, k-kambal ang anak niyo?” Tanong ni Anna, habang nilingon nito ang asawa niya.“K-kinuha niyo siya? Bakit nasa inyo ang anak ko?!” Muling sigaw niya, habang nilapitan si Reymart. “Ibigay mo sa akin ang anak ko!!” Hinawakan ni Diana ang kamay ng bata at hinila ito. “Tama na Diana, tinatakot niyo ang mga bata!” Sigaw ni Rey, habang nilapitan sila. “Huminahon muna kayong dalawa.” Wika rin ni Evo. “Huminahon? Paano ako hihinahon?” “Tatlong taon.. Tatlong
2233RD POV “Bakit mo ako nilalayo sa anak ko?” Galit na tanong ni Diana sa kanya, dahil pilit niyang kinuha si Rafael dito. “Mommy..” Iyak na wika ni Rafael, habang ini-abot ang kamay nito kay Diana. “Hindi siya ang mommy mo!” Sigaw niya sa anak niya, kaya napakunot ang noo ni Diana. “Ano ba ‘yang pinagsasabi mo? Anak ko siya!” Napakunot ang noo ni Reymart, habang nailing. “Bakit, hindi ba totoo?” Hindi maiwasan ni Reymart na matawa, dahil sa sinabi ni Diana. “‘Wag mong angkinin ang anak ko!” Muling wika ni Diana. “‘Wag kang magpatawa Diana, dahil hindi mo siya anak.” “Nababaliw kana ba? Paano mo nasabi na hindi ko siya anak?” “Ilayo niyo ang babaeng ‘yan!” Sigaw ni Reymart sa mga tauhan niya. “Hindi mo pwedeng gawin ‘yan Reymart! Dahil ako ang mas may karapatan sa anak ko! At isa pa hindi mo siya anak!” Inis na ngumisi sa kanya si Reymart, dahil sa kanyang sinabi. “Wala kang anak, at wala kang karapatan na tawagan siyang anak, dahil una pa lang ay iniwan mo na siya.” Wika
2223RD POV “Nasa'n si Reymart?” Tanong niya sa secretary nito. “Umalis po siya kanina Ma'am Judith. Kasama niya po si Sir Rafael.” Kumunot ang kanyang noo, habang nakatingin ito sa secretary niya. “Anong umalis? Bakit hindi man lang niya, sinabi sa akin?” “Hindi ko po alam Ma'am, ang narinig ko lang po, ay inutusan siya ni Madam Helen.” ‘Ang lola nila? Kainis!! Bakit hindi man lang ako sinabihan ni Reymart. Kailangan ko siyang mahanap. Kailangan na mapansin ako ng lola niya, para ito na mismo ang magsasabi kay Reymart. Mabilis na umalis si Judith, at tinawagan si Albert, kailangan niyang malaman, kung saan pumunta si Reymart. “Hanapin mo si Reymart.” Wika niya matapos nitong sagutin ang tawag niya.“Naglalaro ako.” Lalong nainis si Judith, dahil sa sinabi nito. “Uunahin mo pa ba ‘yan? Bilisan mo na. Hanapin mo siya!” “Ikaw na kasi ang maghanap do’n.” “Albert! Makinig ka nga! Kung mahanap ko siya ngayon, malaki na ang posibilidad na maikasal kami. ‘Diba ‘yon ang gusto mo?” Wi
2213RD POV “Kumain ka.” Wika niya, pero umiling lang ito, at muli na naman na umiyak. “Sh!t! Ano ba kasi ang gusto mo?” Tanong niya, habang hindi pa rin ito tumigil. Kinuha niya ang phone niya, dahil hindi niya alam kung ano ang gagawin. Hindi na kasi ito tumigil sa kakaiyak simula kanina. “Nasa bahay ba kayo?” Tanong niya kay Rey, matapos nitong sagutin ang kanyang tawag. “Oo, bakit?” “Pwede bang puntahan niyo muna si Rafael, kanina pa kasi umiyak.” Nag-alala na wika niya. “Sige, hintayin mo nalang kami.” Wika ni Reymart, at agad na binaba ang kanyang phone. Binuhat niya ulit si Rafael, habang patuloy pa rin ito na umiyak. Namamaga na rin ang mga mata, nito dahil hindi pa rin ito tumigil. “Ano ba kasi ang gusto mo? Bakit hindi ka sumasagot?” Tanong niya, dahil naninibago talaga siya sa kanyang anak. Lalo na at marunong naman itong magsalita. “Ano bang nangyari?” Nag-alala na tanong ni April. Pero lalo pang umiyak si Rafael, kaya lalo pang nagtataka si Reymart.Napakunot nam